PROGRAM NAPRAWCZY

- zdarzenie: myśli samobójcze uczennicy

Aby postępowanie w takiej sytuacji było skuteczne musi zawierać następujące części składowe:

1) zapewnienie bezpieczeństwa rozumianego jako bezpieczeństwo psychologiczne i fizyczne (zobowiązanie opiekunów do nadzoru, zadbanie o jego bezpośrednie potrzeby, jak i komunikat słowny, że w miejscu w którym się znajduje nie grozi mu żadne niebezpieczeństwo);  

2) dostarczanie wsparcia okazanie zainteresowania ,dawanie bliskości, okazanie zrozumienia, empatia ,akceptacja ,szczerość kontaktu spójny czytelny komunikat, że osoba której pomagasz jest kimś na kim ci zależy( potrzebne jest tutaj wewnętrzne przekonanie, że chcemy pomagać , oraz okazywanie tego w postawie , intonacji głosu). Ważny elementem wsparcia jest stwarzanie okazji do podejmowania niewielkich choćby decyzji /kawa lub herbata/, które mogą wspomóc odzyskiwanie poczucia szacunku do siebie, kontroli nad swoim życiem;  

3) ocena stanu ucznia i rozmiaru kryzysu konieczne aby podjąć kroki zabezpieczające ucznia przed doznaniem krzywdy;  

4) określenie problemu dokładne poznanie sytuacji domowej i szkolnej ucznia , uznanie myśli, (nieokazywanie swoich silnych emocji), ważne by podjąć trud zrozumienia problemu jaki uczeń przeżywa z jego punktu widzenia /zobaczenie problemu oczami ucznia/, taka postawa daje uczniowi odczuć ,że rzeczywiście go rozumiemy i jesteśmy w stanie pomóc;  

5) przegląd i analiza możliwości rozwiązania problemu, ważne aby zrobić to wspólnie z uczniem , powinno się uwzględnić wiedzę ucznia , umiejętności ,sprawność umysłową, sprawdzone kiedyś sposoby radzenia sobie, oraz zasoby zewnętrzne: wszelkie rodzaje wsparcia środowiskowego, instytucjonalnego dostępnego w sytuacji ucznia, należy proponować tylko te pomysły, które są realistyczne w danym przypadku , pozytywne przeformułowanie stwierdzeń typu " nic mi się nie udaje" ( wskazanie np. na osiągnięcia);  

6) sformułowanie planów rozwiązywania kryzysu plan powinien określać , co powinno być zrobione, jaki jest udział ucznia, bardzo ważne aby uczeń miał poczucie własności planu wychodzenia z kryzysu.

Działania zostały podjęte natychmiast po sygnale od drugiej uczennicy:

1. Rozmowa z uczennicą o niepokojących sygnałach ze strony koleżanek z klasy,

2. Poinformowanie o sytuacji dyrekcję szkoły

3. Ustalenie przyczyny niepokojącego zachowania;

4. Poznanie problemu widzianego oczami uczennicy,

5. Skorzystanie z pomocy pedagoga szkolnego,

6. Poznanie sytuacji domowej i szkolnej uczennicy,

- zebranie opinii od innych nauczycieli - czy zauważyli niepokojące zachowanie

- skontaktowanie się z rodzicami uczennicy

6. Ustalenie działań, jak poradzić sobie z problemem.

---