UZALEŻNIENIE

Uzależnienie - (alkoholizm, narkomania, lekomania, i inne) - jest chorobą nieuleczalną, postępującą i śmiertelną, co oznacza, że człowiek uzależniony nie może pić i brać bezpiecznie do końca życia i tylko pełna abstynencja daje gwarancję powstrzymania wpływu tej choroby na życie uzależnionego. W miarę upływu czasu picie lub branie człowieka staje się coraz bardziej destrukcyjne (pogłębiają się trudności w życiu osobistym, zawodowym, duchowym). Pogarsza się również stan fizyczny osoby uzależnionej. Jeżeli nie uda się zahamować tego procesu, człowiek umrze w wyniku choroby serca lub układu krążenia, zaburzeń układu pokarmowego, marskości wątroby, uszkodzenia trzustki, wylewu, wypadku lub w wyniku wielu innych chorób spowodowanych przez nadmierne, wyniszczające picie, lub branie.

Jest również chorobą przewlekłą mającą charakter psychosomatyczny. Oznacza to, że rozwój tej choroby, jak również proces odzyskiwania zdrowia, zależy od odporności fizycznej i psychicznej chorego człowieka. Oznacza to również, że pacjent jest odpowiedzialny za wyniki swojego leczenia bardziej niż leczący go lekarze, czy terapeuci. Pomyślne wychodzenie z tej choroby (zdrowienie) zależy bowiem od zmian w najważniejszych dziedzinach życia oraz od zmiany stosunku do samego siebie i swojego otoczenia. Mimo, że uzależnienie jest choroba przewlekłą i nie można go wyleczyć do końca, można powstrzymać rozwój i nauczyć się z nim żyć.

OBJAWY UZALEŻNIENIA:

1. Silne pragnienie lub poczucie przymusu picia, brania, głód.

2. Upośledzenie zdolności kontrolowania picia lub brania.

3. Występowanie wyraźnych objawów abstynencyjnych (lub picie alkoholu, branie narkotyków ze świadomością, że objawy abstynencyjne ulegną złagodzeniu - klinowanie): drżenie rąk; wewnętrzne drżenie; pocenie się; zaburzenia czynności układu pokarmowego - nudności, wymioty, biegunki, brak łaknienia; zaburzenia snu koszmary senne; zawroty i bóle głowy; bóle mięśniowe; drętwienie kończyn; wahania ciśnienia i tętna; duszności; lęki i niepokoje; obniżenie nastroju; rozdrażnienie; nadpobudliwość; napady drgawkowe; halucynacje; nadwrażliwość na bodźce akustyczne i świetlne;

4. Zmiana tolerancji.

5. Koncentracja życia wokół picia, brania (np. zaniedbywanie swoich przyjemności na rzecz picia; utrata zainteresowań; zwiększona ilość czasu poświęconego na zdobywanie, picie lub branie albo na usuwanie następstw).

6. Picie, branie wbrew widocznym, oczywistym negatywnym konsekwencjom (zdrowotnym, rodzinnym, zawodowym, finansowym, prawnym).

Trzy objawy z powyższych sześciu świadczą o uzależnieniu się.

Nikt nie wie dokładnie, czemu jedni ludzie uzależniają się, a inni nie. Podłożem choroby może być czynnik biologiczny (genetyczny), społeczny, czy psychologiczny, ale nie wszystko zostało wyjaśnione do końca.

Człowiek zaczyna pić lub brać z różnych przyczyn i powodów. Kiedy traci kontrolę nad piciem, braniem - uzależnia się i pije czy bierze już tylko dlatego, że jest alkoholikiem lub narkomanem.

3 * 5 % ok. 20 % ok. 75 %

Około jednej piątej ludzi pijących alkohol uzależnia się. Najbardziej widoczni spośród alkoholików są ludzie, którzy stracili wszystko; widać ich na ulicach, dworcach, są brudni, zarośnięci, odrażający, często są bezdomni i piją praktycznie wszystko. Jest ich wśród alkoholików najmniej, bo od 3 * 5%, ale są swoistą „wizytówką” pozostałych i są im potrzebni by mogli kontynuować picie. Około 20% to ci, którzy zauważyli, że mają problem i coś robią by przestać pić. Najliczniejsza grupa (ok. 75%) to ci, którzy nie wiedzą o swojej chorobie, nic z nią nie robią, piją, cierpią, umierają przedwcześnie ale wierzą, że nie są alkoholikami.

Alkoholizm to choroba duszy, umysłu i ciała. Ciało najłatwiej wyleczyć, często wystarczy nie pić kilka dni, czy tygodni i wszystko wraca do normy. Dużo trudniej jest uzdrowić umysł, zmienić sposób myślenia, czy reagowania na problemy życia codziennego. Jeszcze trudniej odzyskać równowagę duchową, odzyskać utracone wartości, pozbyć się wewnętrznej pustki, czy przekonania, że cały świat jest do niczego. Pomoc musi przyjść z zewnątrz.

Każdy człowiek, bez względu na wykształcenie, stanowisko, charakter, sytuację materialną, płeć czy kolor skóry może stać się alkoholikiem czy narkomanem i również każdy człowiek bez względu na stopień zaawansowania choroby może przestać pić lub brać i uzdrowić swoje życie. Wystarczy chcieć przestać, zidentyfikować się z objawami tej choroby i skorzystać z pomocy innych ludzi, którzy wiedzą jak postępować by odzyskać zdrowie fizyczne, psychiczne i duchowe.

Pamiętaj! Pić lub brać można samotnie, ale leczyć się trzeba wyłącznie
w oparciu o innych ludzi!

---