COMBAT COURSE

ZASKOCZENIE

 

Potrzeba istnienia zaskoczenia, jako zasady walki istnieje nadal. I rozdziału walki zbrojnej, w którym zaskoczenie odegrało główną rolę nie zamknął postęp naukowo-techniczny.   Główny cel zaskoczenia to: dezorganizacja systemu walki nieprzyjaciela, a także pozbawienie go możliwosci stawiania oporu lub zdolnosci uderzeniowej.

cz.1

JAK POZBAWIĆ NIEPRZYJACIELA INICJATYWY BOJOWEJ,

MOŻLIWOSCI ZORGANIZOWANEGO OPORU POPRZEZ UZYSKANIE ZASKOCZENIA?

    Jak wskazują regulaminy działań taktycznych, podstawowym czynnikiem uzyskania jest zachowanie w głębokiej tajemnicy planów przeprowadzenia walki i rozpoczęcie jej w niespodziewanej chwili (czasie), kierunku, rejonie oraz terenie lub nieoczekiwanymi siłami? ·    Gen. Stanisław Mossor uważa, że "zaskoczenie jest czynnikiem rozstrzygającym na wojnie" oraz: "Tam gdzie uda się osiągnąć odpowiednio wysoki stopień zaskoczenia, zawsze występuje zamieszanie i upadek ducha, które natychmiast wyzyskane może dać niebywałe wyniki" (Gen. Mossor: Sztuka wojenna w warunkach nowoczesnej wojny. Warszawa 1958). Generał poleca dodatkowo umiejętne i skuteczne maskowanie, wprowadzanie w błąd nieprzyjaciela, co do rzeczywistych zamiarów oraz przeciwdziałanie jego rozpoznaniu.
    W momencie, kiedy racjonalnie użyjemy wobec nieprzyjaciela nie przewidzianych przez niego środków rażenia i WRE (Walki Radiowo-Elektronicznej), będziemy bezwzględnie przestrzegać zasad tajnego dowodzenia, wykorzystamy naturalne właściwości terenu oraz warunki atmosferyczne, sprzyjające wykonaniu skutecznego i skrytego manewru oraz prowadzenia walki  z minimalnymi stratami, to możemy pokusić się o stwierdzenie, iż uzyskaliśmy zaskoczenie.
    Wskazane jest, aby nie tylko przygotowywać swój własny oddział do osiągnięcia zaskoczenia nad nieprzyjacielem, ale także należy "osłabiać" przeciwnika poprzez osłabienie jego czujności i gotowości. Obrazuje to najlepiej stwierdzenie Mao Tse-Tunga: "Zaskoczenie jest to uzyskanie braku gotowości bojowej nieprzyjaciela". Potwierdzają to przykłady z wojny na Bliskim Wschodzie. Agresja Izraela w roku 1967 poprzedzona została kompleksem przedsięwzięć maskujących, w których to izraelskie lotnictwo przyzwyczaiło wojska arabskie do swoich systematycznie wykonywanych, ćwiczebnych lotów demonstracyjnych. Tym samym uśpiono czujność Arabów, co jak wiemy doprowadziło do wielkiego sukcesu Izraela. Ale z kolei dowództwo izraelskie upojone militarnym sukcesem, wpadło w stan euforii i zlekceważyło przeciwnika, który zaplanował operację i rozpoczął ją w dniu świątecznym. Sporo żołnierzy Izraelskich było na urlopach, a tym samym czujność i gotowość została osłabiona. Izrael drogo to kosztowało.
    To tylko dwa fakty wzięte z jednego tylko konfliktu. Dowodzą one, że przeciwnika można zaskoczyć, nie tylko myląc go, co do swoich możliwości, ale także narzucając mu zgoła nieoczekiwany sposób działania. Pierwsza cześć tego stwierdzenia dotyczy kompleksu działań dotyczących maskowania operacyjnego, a druga dotyczy śmiałości i oryginalności myśli, szybkości i zdecydowanego działania.
Najlepsze warunki do uzyskania zaskoczenia istnieją w działaniach zaczepnych, wtedy, gdy posiada się inicjatywę i dyktuje się przebieg walki. Trudniejsze zadanie czeka nas w momencie, kiedy będziemy chcieli uzyskać zaskoczenie w obronie. Jednak bez wprowadzenia w błąd nieprzyjaciela, a tym samym zaskoczenia go, trudno wyobrazić sobie skuteczną walkę obronną.

    Zaskoczenie, którego atrybutami są:
-tajność,
-prostota,
-szybkość,
-nagłość,
-brak schematu w działaniu,
łączy się nierozerwalnie z:
-rozpoznaniem,
-maskowaniem,
-ubezpieczeniem,
-myleniem przeciwnika.
    Maskowanie i mylenie to dwa rodzaje przedsięwzięć, które umożliwią nam stosowanie najwydajniejszego sposobu uzyskiwania zaskoczenia - fortelu. Fortel polega na wyborze niespodziewanego dla przeciwnika, sposobu rozegrania walki, jednak przy pełnym uwzględnieniu realiów sytuacji bojowej. Może być nim zastosowanie specyficznego ugrupowania bojowego, zaatakowanie o  nietypowej porze, czasie, z niespodziewanego kierunku, z wykorzystaniem zaskakującego manewru itp., itd.
Istotna rola zaskoczenia w działaniach bojowych wymusza na nas także przeciwdziałanie, czyli ochronę przed zaskoczeniem własnego oddziału.

Ale o tym w następnym odcinku, w którym dowiemy się:
-jak unikać zaskoczenia,
-co robić i jak działać, aby uprzedzić przeciwnika?

Bibliografia:

1. Regulamin działań taktycznych wojsk lądowych. Sygn. Szt. Gen. WP 1422/94, Warszawa 1994.
2. Gen. Beufre: Wstęp  do strategii. Warszawa 1965
3. Galewski Z.: Czynniki powodzenia we wspólczesnej walce. Warszawa 1983.
4. Konopka L.: Unikanie zaskoczenia przez dążenie do zaskoczenia, Poznań 1996.
5. Łodziana W.: Uprzedzenie - najistotniejszym czynnikiem zaskoczenia. MW, Warszawa 1990.
6. Mossor S.: Sztuka wojenna w warunkach nowoczesnej wojny. Warszawa 1958.
 
 

 

 

---