SPOD JAKIEJ GWIAZDY?
/najważniejsza gwiazda to J CH./
Mój dziadek mówił, że aby kogoś poznać, to trzeba z nim zjeść beczkę soli, czyli że całego życia nie starczy, żeby powiedzieć o kimś: wiem o tobie wszystko albo bardzo dużo. I tak jest naprawdę. Ale ostatnio ten i ów pyta mnie: Spod jakiego jesteś znaku? - a gdy odpowiem, to ten - i - ów mówi: Wiem o tobie wszystko, bo twój horoskop mówi, że… I słyszę o tym, co mam lubić, co robić, z kim się przyjaźnić, czego się bać, gdzie mam szukać szczęścia... oraz jaka gwiazda ma być moją przewodnią, czyli szczęśliwą, drogowskazową i wróżącą. A więc mam się w nią zagapić i odczytywać, a właściwie czytać moje horoskopy w każdej gazecie, bo jeżeli nie, to będę jak ciemna masa, ślepowron, dorosła ciuciubabka itp. Gapię się więc nie w gazetę, lecz w niebo i pytam: Gdzie jesteś moja gwiazdo? Niestety? żadna nie odpowiada, każda mruga po swojemu.
- A może jednak zapytam astrologów, czyli specjalistów od horoskopów? Poszukam najstarszych, czyli najmądrzejszych. Szukam, szukam i nagle znajduję trzech dziwnie znajomych: Kacper, Melchior i Baltazar. Skąd ja ich znam? Acha, to ci, którzy też szukali swojej gwiazdy, która powiedziałaby im całą prawdę o nich, pokazała drogę do tego, co najważniejsze albo raczej kazała uklęknąć przed NAJWAŻNIEJSZYM. Jakie to dziwne - myślę, znali wszystkie gwiazdy po imieniu, umieli na pamięć wszystkie horoskopy, o radę pytali ich królowie, a jednak - jakby najważniejszego nie wiedzieli. Dobrze, że potrafili się do tego przyznać, bo tylko naprawdę mądrzy to potrafią. Dlatego zresztą nazwano ich Mędrcami. Nie obnosili się ze swoją mądrością, jak z pustą, kolorową banią, ale o wszystko chcieli zapytać Tego, przed kim uklęknie ta ich Gwiazda - Drogowskaz.
I doczekali się na tę gwiazdę. Wtedy wszystkie inne zostawili, horoskopy pogubili i za tą gwiazdą pospieszyli, jak dzieci za przysłowiową gwiazdką z nieba. Co z tego, że byli wielcy jak królowie! Nawet i król chce uklęknąć przed Tym - Który - Wie - Wszystko, czyli zna drogi szczęścia, przyświeca dobroci, uczy miłości, co wciąż wędruje pod górę, a oprócz tego rysuje niewidzialne drogi gwiazd, atomów i mrówek. Kiedy ci trzej uklękli przed Tym, który jest Światłem jaśniejszym od wszystkich gwiazd, to zamknęli oczy i odkryli, że On - Jezus, świeci w nich samych i że już zaczyna pisać jedyny, najprawdziwszy horoskop - EWANGELIĘ. Dlatego po królewsku obdarowali Króla Światła, choć był taki maleńki i nie królewski. A gdy wrócili do siebie, to podarli i cisnęli za okno wszystkie księgi z horoskopami. Ale wiatr - psota pochwytał kartki i poroznosił je po świecie. Ktoś je pozbierał, odczytał i znów każe szukać każdemu swojej gwiazdy, czy swojego znaku. Czyżby nie wiedział, albo nie chciał wiedzieć, że jesteśmy wszyscy spod jednego - JEZUSOWEGO!?
brat Tadeusz Ruciński
Promyk Jutrzenki 1/94 s. 15