Wesela Boga Rzeki

(chińska opowieść)

Był sobie kiedyś sędzia o imieniu Ximen Bao. Miał on troszczyć się w imieniu cesarza o porządek w jednej z prowincji w północnych Chinach. Pewnego dnia trafił do miasta, którego mieszkańcy byli bardzo smutni. Ich plony były ubogie, a na rynku brakowało kupców. Spytał on władze miasta, dlaczego ludzie wyglądają na takich nieszczęśliwych. Odpowiedź brzmiała tak:

-Już od wielu lat dręczy nas straszny problem. Jesteśmy zmuszani, by oddawać nasze młode dziewczęta za żony bogu rzeki. Trzej najstarsi z rady miasta pobierają od nas wysokie podatki za wszystko, co posiadamy. Część pieniędzy wykorzystują, by wyprawić wesele dziewcząt i boga rzeki, a resztę zatrzymują dla siebie. W mieście jest kapłanka, która troszczy się o to, by bogowie ci byli zadowoleni. Otrzymuje ona pieniądze za wybranie młodych dziewcząt. Kiedy zobaczy u jakiegoś rolnika albo mieszkańca miasta ładną córkę, wtedy zabierają ją rodzinie. Daje dziewczynie jedwabne szaty, wykwintne potrawy i napoje oraz zamyka ją w domu nad rzeką. Potem razem z pomocnikami przywiązuje dziewczynę do łóżka i wpycha je razem z nią do wody. Rzeka unosi łóżko przez pewien czas, a potem opada na jej dno. Dlatego też wielu obywateli z młodymi córkami uciekło stąd. Dlatego nasze ulice są takie puste, nasze domy takie biedne, a nasze serca tak przygnębione.

Cesarski sędzia pokiwał głową i spytał:

-Czy nie możecie się sprzeciwić?

Mężczyźni potrząsnęli przecząco głowami.

-Nie, to niemożliwe, ponieważ stara legenda mówi, że jeśli nie oddamy rzece naszych młodych dziewcząt, wtedy nadejdzie wielka powódź i wszyscy się potopimy.

Ximen Bao odpowiedział:

-Kiedy następnym razem jakaś dziewczyna będzie musiała poślubić boga rzeki, poinformujcie mnie, proszę o tym. Niech nad rzeką znajdą się również trzej najstarsi z rady miast, kapłanka i wszyscy urzędnicy. Chcę zatroszczyć się o to, by dziewczyna ta w godny sposób została posłana do nowej ojczyzny.

Potem sędzia odszedł i przez wiele dni zastanawiał się nad tą sytuacją. Jakiś czas później kapłanka wybrała nową dziewczynę na żonę boga rzeki. Ximen Bao poszedł nad brzeg, aby pożegnać dziewczynę. Zebrali się tam wszyscy ludzie z okolicy. Najstarsi z rady miasta stali obok Ximen Bao, była tam również kapłanka - stara kobieta, której towarzyszyło dziesięciu uczniów.

Ximen Bao powiedział:

-Najpierw chcę przyjrzeć się tej dziewczynie i sprawdzić jak wygląda.

Kiedy przyjrzał się dziewczynie, zwrócił się do przywódców wioski i powiedział:

-Uważam, że dziewczyna ta nie jest wystarczająco ładna, aby poślubić boga rzeki. Chciałbym, aby kapłanka poszła do boga rzeki, przeprosiła go i powiedziała, że poszukamy ładniejszej żony, którą wyślemy mu trochę później.

Po tych słowach rozkazał swoim sługom, by wrzucili kapłankę do rzeki, gdzie zatonęła jak kamień.

Po pewnym czasie Ximen Bao rzekł:

-Kapłanka bardzo długo rozmawia z bogiem rzeki. Poślemy do niej jednego z jej uczniów, aby ją przyprowadził z powrotem.

Również ten uczeń został wrzucony do rzeki i zatonął jak kamień. Uczniowie kapłanki zostali wrzuceni jeden po drugim do rzeki i żadnemu z nich nie udało się przyprowadzić jej z powrotem.

Jakiś czas później sędzia powiedział:

-Być może kapłanka nie jest w stanie wyjaśnić swojego błędu bogu rzeki. Trzej najstarsi z rady miasta prawdopodobnie potrafią lepiej rozmawiać z bogiem rzeki.

Jeden po drugim zostali oni wrzuceni przez służących sędziego do rzeki.Wszyscy oficjalni reprezentanci wioski zaczęli drżeć, kiedy słyszeli te słowa sędziego. Ximen Bao zauważył to i powiedział do nich:

-Kapłanka i trzej najstarsi z rady miasta nie wrócili. Co możemy teraz zrobić? Być może ktoś z was powinien pójść do króla rzeki i zatroszczyć się o to, by sprawa została wyjaśniona.

Pozostali urzędnicy zadrżeli ze strachu i nie byli w stanie wypowiedzieć ani jednego słowa. Zamiast tego pochylili się przed Ximen Bao tak nisko, aż ich czoła dotknęły ziemi. Wtedy sędzia wiedział, że osiągnął swój cel. Powiedział:

-Wydaje mi się, że bóg rzeki jest bardzo gościnny. Zatrzymuje swoich gości na długi czas. Wydaje mi się, że w tej chwili nie możemy nic więcej zrobić. Dlatego też wróćmy do naszej pracy. Możecie iść do domu.

Od tej pory nikt w tej prowincji nie odważył się już nigdy więcej wydać młodej dziewczyny za mąż za boga rzeki. Zewsząd wracały rodziny ze swoimi córkami i ludzie znowu zaczęli uprawiać rolę. Płacili swoje podatki i od tej pory żyli ze sobą w pokoju.

---