Bukowina, 28. 09. 2007 r.
Scenariusz środowiskowej imprezy integracyjnej
- święto pieczonego ziemniaka
OSOBY ODPOWIEDZIALNE:
Wychowawcy klas:
p. Wiesława Mielewczyk
p. Teresa Jelińska
p. Ewa Tryba
p. Anna Gawin
Cele ogólne:
uczenie właściwego zachowania i współzawodnictwa w zabawach z rówieśnikami,
wdrażanie do przestrzegania higieny przy sporządzaniu i spożywaniu posiłków,
tworzenie emocjonalnej więzi ż regionem, rozbudzanie inwencji twórczej i odwagi
w prezentacji własnych prac.
ZADANIA SZCZEGÓŁOWE REALIZOWANE W POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTACH
JĘZYK POLSKI
wygłaszanie z pamięci wierszy z zastosowaniem siły tonu głosu, tempa, pauz i akcentu logicznego
inscenizowanie tekstów lub ich fragmentów
ćwiczenia w mówieniu dostosowanych do sytuacji
rozpoznawanie przedmiotów za pomocą zmysłów
wzbogacanie słownictwa dotyczących pojęć społecznych i przyrodniczych
precyzowanie znaczenia wyrazów
ŚRODOWISKO
praca rolnika, narzędzia i maszyny rolnicze dawniej i dziś - oglądanie i porównywanie
różnice w wyglądzie miasta i wsi
znaczenie hodowli zwierząt
najważniejsze zadania w dziedzinie ochrony środowiska
MUZYKA
zabawy ze śpiewem, inscenizacje
PLASTYKA
wiadomości z zakresu scenografii - dekoracja sceny i wybór kostiumów dla aktorów
projektowanie i wykonanie płaskich form użytkowych,
stosowanie w pracach graficznych np. stempla ziemniaczanego.
Czynności przygotowawcze:
ustalenie z rolnikiem sposobu przygotowania ogniska i wiadomości do wywiadu,
opracowanie scenariusza,
przygotowanie części artystycznej,
przygotowanie dekoracji, środków i materiałów dydaktycznych: gromadzenie zagadek,
przysłów
magnetofon, nagranie „Cztery poru roku" Vivaldiego, kaseta magnetofonowa z piosenką „Kartofle",
napisy do tablicy magnetycznej, scenka teatrzyku i kostiumy Pani Jesieni, Kucharki,
Rolnika,
- deseczki, noże, garnek,
kosz z warzywami,
napisy na listewkach dla orszaku Pani Jesieni,
przysłowia i zagadki o jesieni,
zaproszenia dla gości,
duża patera z jabłkami i ziemniakami.
Wcześniej przydzieliliśmy zadania:
Mały Samorząd - wita gości w drzwiach, Dyżurni - obsługują szatnię, Dziewczynki - wprowadzają gości do naszej klasy,
Pozostałe dzieci - zapraszają do zwiedzania kącików edukacyjnych: przyrodniczego, historycznego, patrona szkoły, aktualności, pokazując zgromadzone tam zbiory.
Klasa udekorowana jest jesiennymi elementami i gazetkami ściennymi o zbliżonej tematyce. Pod oknem stoi stolik, na nim: garnek, deseczki, noże, różne warzywa, patera z jabłkami. Z boku scenka - teatrzyk (okno z teatrzyku przedszkolnego). Przy drzwiach kosz z warzywami, w centralnym miejscu tablica magnetyczna z przyczepionymi wyrazami potrzebnymi w konkursach.
Nagle rozlega się muzyka poważna „Cztery pory roku" Vivaldiego - „Jesień", to znak, że czas zająć miejsca.
Do klasy wchodzi Pani Jesień i jej orszak z napisami przymocowanymi do listewek: deszcz, wiatr, mgła, złote liście, szaruga jesienna. '
Jedno dziecko bierze kosz z warzywami i podaje Pani Jesieni śpiewając „Idzie jesień z pełnym koszem", dalej piosenkę przejmuje dziewczynka odtwarzająca Jesień i śpiewa „Dobre rzeczy wam przynoszę...", podchodzi do stołu pod oknem i wykłada z kosza to, o czym śpiewa. Przy stole stoi Kucharka (ubrana w fartuszek i chusteczkę na głowie) i mówi:
Czy wiecie, co muszę zrobić, zanim przystąpię do przygotowywania posiłku! Dzieci odpowiadają:
Umyć ręce.
Kucharka demonstruje tę czynność. Wraca na miejsce i pyta:
- Dlaczego to jest takie ważne!
Dzieci odpowiadają:
-Bo warzywa byty w ziemi, która jest zanieczyszczona chemicznie, a na owoce padają kwaśne
deszcze.
Kucharka zaprasza do wspólnej recytacji fragmentów znanego wiersza Juliana Tuwima pt.
Dzieci recytują razem - „Położyła kucharka na stole..."
Dalej dziewczynka recytuje sama, jednocześnie wkłada do garnka wcześniej obrane warzywa: kartofle, buraki, marchewkę..., a następnie pyta mieszając chochlą: -Czy wiecie, jak nazywa się zupa, którą gotuję! Dzieci odpowiadają: -Jarzynowa, warzywna. Kucharka: -Moja zupa jest już gotowa. Jak sądzicie, dlaczego tak krótko ją gotowałam!
Dzieci (oczekiwana odpowiedź):
-Aby warzywa nie straciły w wysokiej temperaturze witamin, skrobi, soli mineralnych, które są bardzo zdrowe i potrzebne, zwłaszcza jesienią i zimą.
Z płyty płynie nadal ściszona muzyka Vivaldiego.
Na środek sali wychodzi dwoje dzieci i głośno, powoli mówi przysłowia o jesieni, np.:
„Gdy jesień zamglona, zima zaśnieżona".
„Na jesieni świat się mieni".
„Jesień bezdeszczowa, to zima wiatrowa".
Przysłowia zostają przypięte do tablicy magnetycznej (mogą być wykorzystane na lekcjach języka polskiego, muzyki, środowiska).
Prowadzące dziecko prosi po dwoje uczniów z klasy do „jesiennych zagadek". Za poprawną odpowiedź dzieci otrzymują jabłuszko z dużej patery, która stoi na stole.
Proponowane zagadki:
1.Wita nas liści szelestem,
kroplami co w szyby dzwonią
i barwnych chryzantem wonią.
2.Co to za pani w zlocie, czerwieni.
Sady maluje, lasy przemieni.
A gdy odejdzie już w obce kraje, śnieżna zawieja po niej nastaje.
3.Choć przytulne ma mieszkanie,
zimą futro zmienia.
Żaden orzech nie jest dla niej trudny do zgryzienia.
Na środek sali prosimy czworo dzieci, zawiązujemy im oczy i przeprowadzamy zabawę na spostrzegawczość pt. „Co to jest?" Dzieci wąchają, badają kształt. Na stole leżą w czterech
kupkach:
1) ziemniak i gruszka 2) jabłko i ziemniak 3) marchew i ziemniak 4) por i ziemniak.
Pytamy, które warzywo czy owoc dostały wszystkie dzieci.
Uczniowie odpowiadają -ziemniak.
Dziecko - narrator odczytuje z dużej karty krótką historię ziemniaka:
Ojczyzną ziemniaka jest Ameryka Południowa. Do Europy przypłynął prawdopodobnie w XVI wieku. Najpierw do Hiszpanii, a stamtąd do Włoch, Belgii, Austrii, Niemiec i innych krajów. Do Polski sprowadził go podobno Jan III Sobieski, przysyłając Marysieńce z wyprawy wiedeńskiej jako ciekawostkę. Traktowano go wówczas jako zamorskie cudo i roślinę dekoracyjną. Niezbędnym i masowym pożywieniem stał się dopiero na początku XDC wieku ratując ludzi od klęski głodu.
Ziemniaki są pożywieniem średniokalorycznym i bogatym w białko, węglowodany, żelazo, wapń, sole mineralne oraz witaminy z grup B i C.
Dziecko prowadzące do następnego międzyklasowego konkursu, tym razem o tematyce ekologiczno-przyrodniczej, prosi po dwa zespoły dwuosobowe i wyjaśnia zasady (uczestnicy mogą się naradzać, udzielając na przemian odpowiedzi do wyczerpania wiadomości, za każdą poprawną odpowiedź wkładają do swojej miseczki ziemniak, który będzie można upiec w ognisku. Wyrazy pomocnicze na tablicy magnetycznej zgromadzone wcześniej mogą być teraz wykorzystane).
Jakie potrawy można zrobić z ziemniaka ?
Skąd biorą się zanieczyszczenia w mieście i na wsi! (kwaśne deszcze, motoryzacja, chemiczne środki ochrony roślin, sztuczne nawozy itd.)
Jakie znasz ekologiczne, naturalne, sposoby nawożenia gleby! (kompost, obornik, nawozy roślinne, plodozmian)
4. W jaki sposób człowiek może wpływać na środowisko przyrodnicze! (własne przemyślenia)
Dzieci wcześniej znały temat konkursu. Gromadziły wiadomości, a teraz mogą je wykorzy
stać. Zwycięzcy otrzymują „owocowe nagrody" i wracają na miejsce.
Narrator zaprasza po dwa dwuosobowe zespoły do turnieju pod hasłem „Sprawne rączki". Dzieci siadają przy stolikach, gdzie przygotowano 4 deseczki, 8 noży i 8 obranych ziemniaków.
Dziecko prowadzące wyjaśnia zasady zabawy sprawnościowej: Kto pierwszy zrobi pieczątki z ziemniaka i stempelki w tuszu na kartkach? Zwyciężą najciekawsze i najczyściej wykonane. Nagrodą są tym razem piękne, zdrowe jabłka z przydomowego sadu.
Do oceny prac wybieramy komisję, która punktuje liczbami wypisanymi na „papierowych lizakach". Nagrodzone prace umieszczamy w kąciku przyrody i na gazetce ściennej.
Ostatnia zabawa - inscenizacja do piosenki pt. „Kartofle". Zapraszamy wszystkie dzieci do zabawy przy refrenie.
W oknie (scenka z przedszkola) stoi mama, obok córka, przed oknem rolnik (dziecko w gumowcach, grubej kamizelce i kapeluszu).
Dzieci śpiewają piosenkę z podziałem na role, interpretując słowa swobodnym ruchem i rekwizytami.
Chfopiec-rolnik mówi do dzieci-Aby ukopać worek ziemniaków, a potem go sprzedać w mieście, rolnik musi się ciężko napracować, bo zanim wyrośnie ziemniak, który możemy zjeść, trzeba sif o niego troszczyć i pielęgnować. Chcemy, abyście spróbowali takiego najlepszego, pieczonego w ognisku, na polu.
Dziecko prowadzące zaprasza wszystkich do wyjścia w pole. Dzieci wspólnie przypominają wiadomości o bezpiecznym poruszaniu się na drogach wiejskich, podkreślając różnicę między drogą w mieście a drogą na wsi. Ubierają się ciepło - odpowiednio do jesiennej pogody. Dzieci zabierają ze sobą spisane wcześniej na karteczkach pytania do wywiadu z rolnikiem, który będzie nam towarzyszył.
Całą zabawę kończymy podziękowaniem gościom z miasta, rolnikowi i zapraszamy do spotkania zimą na prawdziwym kuligu z pieczeniem kiełbasek.