Modernizm, prąd w architekturze, rozwijał się w Polsce w dwóch fazach, rozdzielonych II wojną światową i wymuszonym okresem socrealizmu w architekturze. Inna nazwa: funkcjonalizm.

Przed II wojną światową modernizm stanowił w Polsce styl obiektów elitarnych, takich jak wille, czy też budynków użyteczności publicznej. Jednocześnie powstało kilkanaście modernistycznych osiedli, przede wszystkim spółdzielczych (np. osiedla WSM, TOR w Warszawie). W latach 30. sceptycyzm wobec funkcjonalistycznych tendencji końca lat 20. dał się zauważyć również w Polsce - łączono formy modernistyczne z elementami nadającymi budynkom wrażenie solidności i trwałości.

Przed 1939 budynki w stylu modernistycznym były w największej ilości budowane w Warszawie (Saska Kępa, Stary Żoliborz, Stary Mokotów), Gdyni i Katowicach (dzielnica południowa i Ligota). W tych miastach znajdują się całe dzielnice z budynkami zbudowanymi w stylu modernistycznym. Dużo budynków modernistycznych zachowało się także we Lwowie, Łodzi, Stalowej Woli i Bielsku-Białej (Aleje Sułkowskiego, Górne Przedmieście).

Powojenny modernizm miał znacznie większy zasięg. Jego wielki rozkwit nastąpił od 1956-1957, później stanowił w praktyce państwowo uregulowaną wytyczną projektową dla nowych obiektów i trwał aż do końca lat 80. XX w.

Wybrane przykłady polskiego modernizmu [edytuj]

(lista chronologiczna)

do roku 1939

• Zakłady Doświadczalne Szkoły Głównej Handlowej, ul. Rakowiecka 24 w Warszawie, Jan Koszczyc Witkiewicz, 1925-1926

• Sejm RP, ul. Wiejska 2/4/6 w Warszawie, Kazimierz Skórewicz, 1925-1928

• Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, Al.Szucha 25 w Warszawie, Zdzisław Mączeński, 1925-1927

• Dom Romulada Gutta, ul. Hoene-Wrońskiego 5 w Warszawie, Romuald Gutt, 1926-1928

• Willa Brukalskich, ul. Niegolewskiego 8 w Warszawie, Stanisław Brukalski i Barbara Brukalska, 1927

• Kościół św. Rocha w Białymstoku, Oskar Sosnowski, 1927-1946

• Osiedla spółdzielcze na Żoliborzu w Warszawie - kolonie IV, VII, IX WSM, Stanisław Brukalski z żoną Barbarą,1927-1932

• Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych, ul. Sanguszki 1 w Warszawie, Antoni Dygat, 1927

• Muzeum Narodowe w Warszawie, Al. Jerozolimskie 3, Tadeusz Tołwiński, 1927-1932

• Centralny Instytut Wychowania Fizycznego (obecnie AWF) na Bielanach w Warszawie, Edgar Aleksander Norwerth, 1928-1930

• Dom rodziny Lachertów, ul. Katowicka 9-11-11a w Warszawie, Bohdan Lachert i Józef Szanajca, 1928

• Zespół Szkół Handlowych w Poznaniu, Stefan Cybichowski, 1928

• Hala Wystawowa w Toruniu, Kazimierz Ulatowski, 1928

• Pawilony Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu, (w większości rozebrane) 1929

• Bank Gospodarstwa Krajowego w Warszawie, Rudolf Świerczyński, 1928-1931

• Dom profesorów Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych w Katowicach, ul. Wojewódzka 23, arch. Eustachy Chmielewski, 1929

• Gmach Urzędu Skarbowego Drapacz Chmur w Katowicach, ul. Żwirki i Wigury 15, arch. Tadeusz Kozłowski, konstrukcja Stefan Bryła 1929-30

• Kościół garnizonowy św. Kazimierza w Katowicach, ul. Skłodowskiej Curie, arch. Leon Dietz d'Arma, współpraca Jerzy Zarzycki, 1930

• Gmach Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie, Wacław Krzyżanowski, 1931-1939

• Tor wyścigów konnych Służewiec, ul. Puławska 266 w Warszawie, Zygmunt Plater-Zyberk, 1931-1939

• Pływalnia solankowo-termalna w Ciechocinku, Romuald Gutt i Aleksander Szniolis, 1931-32

• Osiedle mieszkaniowe w Alejach Sułkowskiego w Bielsku-Białej, 1934-1937

• Kamienica Jana Wedla, ul. Puławska 26 i 28 w Warszawie, Juliusz Żórawski, 1935-1938

• Gmach Pomorskiego Starostwa Krajowego w Toruniu, arch. Jerzy Wierzbicki, 1935-36

• Dom Związku Powstańców Śląskiego ul. Matejki 3 w Katowicach, arch. Zbigniew Rzepecki 1936

• Muzeum Śląskie w Katowicach (zburzone w 1939 r.), arch. Karol Schayer, 1934-36

• Zakład Ubezpieczeń Społecznych w Gdyni, Roman Piotrowski, 1935-1936

• Gmach Urzędów Niezespolonych w Katowicach, Pl. Sejmu Śl., arch. Lucjan Sikorski (1937)

• Gmach Komunalnej Kasy Oszczędności w Bielsku-Białej, przy pl. Bolesława Chrobrego, Paweł Juraszko, 1938

• Dom Żeglarza Polskiego, obecnie Wydział Nawigacyjny - Akademia Morska w Gdyni, Bohdan Damięcki, Tadeusz Sieczkowski, 1938-1939

po roku 1945

• Dom Towarowy Okrąglak w Poznaniu, Marek Leykam, 1949-1954

• Centralny Dom Towarowy (CDT) ob. Smyk, ul. Bracka 15 w Warszawie, Zbigniew Ihnatowicz i Jerzy Romański, 1949-1952

• Ściana Wschodnia w Warszawie (Wars, Sawa, Sezam, Junior, Rotunda PKO, Kino Relax, Biurowiec Uniwersal), ul. Marszałkowska 100-122, Zbigniew Karpiński z zespołem, 1958-1968

• Supersam w Warszawie przy placu Unii Lubelskiej, Jerzy Hryniewiecki i Wacław Zalewski, 1959-1962 (obiekt zburzony)

• Przystanek Ochota linii średnicowej PKP, Al.Jerozolimskie w Warszawie, Arseniusz Romanowicz i Piotr Szymaniak, (proj. 1954-55) 1960-1962

• Obserwatorium Wysokogórskie na Śnieżce, Witold Lipiński i Waldemar Wawrzyniak, 1966-1974

• Osiedle mieszkaniowe Plac Grunwaldzki we Wrocławiu, Jadwiga Grabowska-Hawrylakowa, 1967-1973 - zespół sześciu wieżowców i trzech pawilonów usługowych usytuowanych na platformie - strefie pieszej, przykrywającej parking. Plastyczne, lecz zarazem bardzo strukturalne i tektoniczne elewacje wykonane zostały z prefabrykowanych elementów betonowych.

• Hala widowiskowo-sportowa Spodek w Katowicach, Maciej Gintowt, Maciej Krasiński, 1971 - jeden z pierwszych w skali światowej obiektów z dachem zrealizowanych w systemie tensigrity, w formie wielkiej nachylonej półczaszy nakrytej płaszczyzną zawieszoną na napiętych na obwodzie linach.

• Dworzec kolejowy w Katowicach, Wacław Kłyszewski, Jerzy Mokrzyński, Eugeniusz Wierzbicki, 1972

Ważniejsze obiekty niemieckiego modernizmu w Polsce [edytuj]

• Hala Stulecia (ob. Ludowa) we Wrocławiu, Max Berg, 1913

• Wieża Górnośląska w Poznaniu, częściowo zburzona, obecnie Iglica (pawilon 11) Targów Poznańskich, Hans Poelzig, 1911

• Biurowiec we Wrocławiu, Hans Poelzig, 1912

• Dom Tekstylny Weichmanna w Gliwicach, Erich Mendelsohn, 1921-1922

• Dom towarowy Rudolf Petersdorff we Wrocławiu, Erich Mendelsohn, 1927-1928

• Osiedle-wystawa Deutsche Werkbundu _WUWA we Wrocławiu, 1929

Główni przedstawiciele modernizmu w Polsce [edytuj]

Stanisław Brukalski i Barbara Brukalska. Henryk Buszko Aleksander Franta Jadwiga Grabowska-Hawrylakowa Bohdan Lachert Marek Leykam Maciej Nowicki (architekt)

Bohdan Pniewski Halina Skibniewska Jerzy Sołtan Szymon Syrkus i Helena Syrkusowa Józef Szanajca Romuald Gutt Czesław Przybylski Zygmunt Stępiński Halina Skibniewska Oskar Sosnowski Juliusz Żórawski Zespół "Tygrysów"

---