18. Polityka zagraniczna Bolesława Szczodrego .
Bolesław objął władzę w wieku 15 lat w 1058 roku. Już od początków panowania jego polityka zewnętrzna dążyła do wyswobodzenia się z pod zależności od cesarstwa. Robił to wszelkimi dostępnymi mu środkami. Poprzez popieranie wrogów Henryka IV i montowaniem przeciw niemu opozycji. Bolesław już w 1060 roku postarał się o obsadzenie na tronie węgierskim po śmierci Andrzeja I, Beli którego w tym samym roku obsadził na tronie. Wypędzono Salomona syna Andrzeja. Miał on jednak mocnych sprzymierzeńców w postaci cesarza ponieważ ożeniony był z jego córką Judytą. Szybko Salomon zdołał zorganizować wojsko i po śmierci Beli w 1063 roku objął tron. Wypędzając trzech synów Beli, skryli się oni w Polsce. W tym epizodzie uwidaczniają się chęci Bolesława II do walki z cesarstwem a zdając sobie sprawę że sam nie da rady szuka sprzymierzeńców. Aby umożliwić powrót do kraju Gejzie Bolesław sprzymierzył się z czeskim władcą Władysławem oddał mu za żonę swą siostrę Świętosławę. Następnie oficjalnie uznano rządy Salomona na Węgrzech jednak zdołano oddać Gejzie ziemie po ojcu. I kiedy Henryk IV chciał wyruszyć przeciw Polsce w 1073/74 i kiedy musiał walczyć z opozycją Sasów, został powstrzymany. Gejza przy pomocy Bolesława wygnał Salomona. On zaś uznał się lennikiem cesarskim co pozwoliło mu liczyć na pomoc cesarza. Protestuje także stolica apostolska ponieważ to jej lennem są Węgry od czasów św. Stefana. Dochodzi do prób podbicia Węgier. W 1077 umiera Gejza, jego miejsce zajmuje przebywający już długo w Polsce Władysław któremu dopomaga w objęciu władzy Bolesław. W ten sposób Bolesław Szczodry uwolnił z pod zależności Węgry i w sumie cały blok środkowy Europy, oprócz Czech. Z Czechami pomimo małżeństwa Świętosławy z Władysławem nie układało się najlepiej. Powodu tego było to że Bolesław na swoim dworze trzymał przywódcę opozycji czeskiej Jaromira brata i pretendenta do tronu po Władysławie. Nie ustawały ciągłe potyczki graniczne, aż w końcu w 1072 oku cesarz wezwał ich do Miśni i mieli zaprzestać najazdów na siebie pod groźbą zemsty. Lecz wtedy to już po raz ostatni Bolesław zjawił się na wezwanie cesarza. Następnie zaraz po tym wypowiedział mu posłuszeństwo, już jawnie walcząc o wolność. Odpowiedzią cesarza była już wspomniana chęć wyprawy na Polskę(1073/74) jednak powstanie saskie krzyżuje mu plany bo musi walczyć przeciw nim, istnieje hipoteza że to właśnie Bolesław wcześniej porozumiał się z Saksonią. W tym czasie dochodzi do walki o inwestyturę. Wiemy że papieża popierał Szczodry, najprawdopodobniej wyszło to z jego inicjatywy. Znamy bullę do niego z 1075 roku. Lecz list z Polski musiał wyjść już wcześniej. W 1076 roku został koronowany, za pozwoleniem papieża, wcześniej doszło do reorganizacji kościoła w Polsce. Wykorzystał to że obstawił się silnymi sojusznikami tj. Rusią i Węgrami. Osobny rozdział polityki Bolesława to Ruś. Lecz wszystko to wiązało się z jednym wyżej już przedstawionym celem. Siostra Kazimierza Odnowiciela została wydana za Izasława spadkobiercę tronu po Jarosławie(1043). Musiał rządzić jednak razem z braćmi Świętosławem i Wsiewołodem, lecz po klęsce z Połowcami(1068) tron objął ich stryj Wsiesław. Interweniował Bolesław obsadzając tam na tronie Izasława w 1069 roku. Lecz w wyniku konfliktu z braćmi znów Izasław musi uchodzić. Lecz tym razem Bolesław popiera jego braci odbierając mu kosztowności. On stara się o poparcie Władysława czeskiego i Henryka IV. Jednocześnie o pomoc prosi poprzez swego syna Jaropełka papieża. Dlatego Bolesław ponownie mu pomaga powrócić na Ruś. Jednak ginie on w konflikcie wewnętrznym w 1078 roku. Polityka Ruska Bolesława prowadzi do odzyskania Grodów Czerwieńskich. Jednak tak duże sukcesy spowodowały paradoksalnie że utracił Pomorze na początku walk z Czechami.