Płaski na topie

Płaski dach znowu jest modny.

To znak rozpoznawczy nowoczesnej architektury.

Nie jest drogi i można go szybko wykonać. Dobrze zaprojektowany i solidnie zrobiony będzie nam służył przez wiele lat.

W takim rozwiązaniu strop nad ostatnią kondygnacją pełni jednocześnie funkcję dachu.

To tak zwany stropodach.

Rodzaje stropodachów

Wentylowane.

To najpopularniejsze dachy płaskie.

Pusta przestrzeń między izolacją termiczną a przeciwwilgociową umożliwia swobodną cyrkulację powietrza, co chroni ocieplenie przed zawilgoceniem.

Otwory wentylacyjne powinny być rozmieszczone we wszystkich ściankach kolankowych.

Zapewni to przepływ powietrza bez względu na kierunek wiatru. Łączna powierzchnia ich przekroju powinna wynosić co najmniej 1/1000 powierzchni połaci dachu.

Wloty powietrza osłania się metalową siatką przed ptakami i owadami.
Konstrukcję spadkową (spadek 5-20%) można zrobić z cegły dziurawki lub z drewna (sosny albo świerku).

Stropodach wentylowany - dwa rodzaje konstrukcji spadkowej

Powiększ rysunek, aby zobaczyć opis.

Powiększ rysunek, aby zobaczyć opis.

Pełne (niewentylowane).

Na takim dachu można zrobić taras (standardowy układ warstw) lub tzw. zielony dach, na którym możemy posadzić rośliny (odwrócony układ warstw hydro- i termoizolacyjnej).

Wszystkie warstwy szczelnie do siebie przylegają.

Skurcze termiczne betonu mogą pozbawić szczelności warstwy izolacyjne stropodachu, dlatego w warstwie spadkowej trzeba zrobić szczeliny dylatacyjne dzielące jej powierzchnię na pola wielkości około 2 m².
Prace można przyspieszyć, stosując gotowe kliny styropianowe, które zapewnią wymagany spadek, a jednocześnie będą pełnić funkcję izolacji termicznej.

Dzięki temu zmniejsza się też obciążenie stropu.

Do każdego budynku na podstawie rzutów z dokumentacji projektowej może być wyprodukowany specjalny system klinów z zadanym spadkiem.

Stropodach pełny - dwa rodzaje układu warstw

Powiększ rysunek, aby zobaczyć opis.

Powiększ rysunek, aby zobaczyć opis.

Warstwy stropodachu

Izolacja termiczna.

W stropodachach wentylowanych można stosować styropian (polistyren ekspandowany) lub wełnę mineralną.

W dachach odwróconych musi być użyty polistyren ekstrudowany (z uwagi na jego wodoszczelność).

Grubość ocieplenia wynosi najczęściej 15-20 cm.

Lepiej zastosować dwie warstwy ocieplenia, bo zmniejszy się wtedy ryzyko powstawania mostków termicznych.

Stropodachy wentylowane nie muszą być ocieplane twardym materiałem, może to być styropian o gęstości objętościowej 12 lub 15 kg/m³, czyli EPS 50 042 (dawne FS 12) lub EPS 70 040 Fasada albo EPS 80 040 Fasada (dawne FS 15), albo wełna mineralna o gęstości 20-35 kg/m³.
Znacznie twardszej izolacji wymagają stropodachy, które jako tarasy będą narażone na dodatkowe obciążenia - styropianu odmiany co najmniej EPS 100 038 Dach/Podłoga (dawne FS 20) lub wełny mineralnej o gęstości 150- -220 kg/m³.

Współczynnik przenikania ciepła dla stropów i stropodachów nie może być większy niż 0,3 W/(m²K).

W tak zwanych domach energooszczędnych, w których priorytetem jest jak najniższy koszt ogrzewania, współczynnik przenikania ciepła U wynosi 0,2 W/(m²K).

Izolacja przeciwwilgociowa.

Zazwyczaj używa się pap bitumicznych, najczęściej termozgrzewalnych z asfaltów oksydowanych lub modyfikowanych polimerami.
Papy termozgrzewalne są elastyczniejsze i odporniejsze na przebijanie oraz na wysoką temperaturę.

Ich spodnia warstwa (osnowa) może być zrobiona z tkaniny szklanej lub poliestrowej, taśmy aluminiowej itp.

Wierzchnia strona papy jest pokryta posypką mineralną, która odbijając promienie słoneczne, chroni stropodach przed przegrzaniem.

Mocowanie warstwy papy polega na podgrzaniu jej spodniej strony, dzięki czemu bitum przytwierdza się do podłoża.

Na rynku są również dostępne papy samoprzylepne.

W lecie przykleja się je do podłoża nagrzanego słońcem.

Przy niższej temperaturze, wymagają podgrzania palnikiem (od góry).
Hydroizolacja musi być odporna na rozciąganie i wysoką temperaturę, pod które wpływem papa miękknie - bitum uplastycznia się w 50-70°C.

Im wyższa temperatura uplastycznienia, tym lepsza papa, odporniejsza na działanie słońca.

Paroizolacja.

To folia polietylenowa lub polipropylenowa grubości od 0,15 do 0,20 mm.

Umieszcza się ją pod materiałami termoizolacyjnymi.

Zabezpiecza je przed przenikaniem pary wodnej z pomieszczeń (paroprzepuszczalność wynosi około 0,5 g/m² na dobę).

Najskuteczniejsze są folie zbrojone z włókna polipropylenowego z warstwą aluminium, która odbija promieniowanie cieplne, zmniejszając przy tym straty ciepła (powłoka aluminium jest od strony stropu). Dobrą paroizolację stanowi papa, pod warunkiem że podłożem jest lity strop. Uwalnia ona nieprzyjemny zapach bitumu, który przez strop drewniany przedostawałby się do pomieszczenia.

Pasy folii lub papy układa się prostopadle do spadku, robiąc równoległe do okapu zakłady.

---