Jakie Są Skutki Stresu Traumatycznego
Związanego z Terroryzmem ?
Doniesienie Narodowego instytutu PTSD
Jessica Hamblen, Ph.D.
Tłumaczenie oryginału Witold Pikunas ®
Od wtorku, 11 września 2001, naród / Stanów Zjednoczonych/ zmienił się na zawsze.
W następstwie pojedynczego, największego ataku terrorystycznego, jakiego doświadczył ten kraj tysiące ludzi zginęło lub zostało uznanych za zaginionych, dziesiątki tysięcy znało kogoś, kto został zabity lub ranny, a o wiele więcej doświadczyło tego ataku poprzez media lub poprzez przekaz z ust do ust. Przemoc terrorystyczna o takim rozmiarze dotknęła ludzi na wszystkich poziomach zaangażowania: ofiary, pogrążonych w żałobie członków rodzin, przyjaciół, ratowników, ratowniczy personel medyczny i specjalistów zdrowia psychicznego niosących pomoc, świadków zdarzenia, ochotników, pracowników mediów, a także cały naród i świat.
Terroryzm powoduje erozję, zarówno na poziomie indywidualnym jak i społeczności poczucia zabezpieczenia i bezpieczeństwa., jakie ludzie zwykle odczuwają.
Terroryści rzucają wyzwanie naturalnej potrzebie ludzi, aby postrzegać świat jako przewidywalny, uporządkowany i podlegający kontroli. Badania wykazały, że zamierzona przemoc wywołuje dłużej trwające następstwa w zakresie zdrowia psychicznego niż naturalne katastrofy lub wypadki. Konsekwencje zarówno dla jednostek jak i społeczności są przedłużone a ocaleni odczuwają, że zostali dotknięci bezprawiem. Może to prowadzić do odczuwania gniewu, frustracji, bezsilności, strachu i żądzy odwetu. Badania wykazały, ze przejawianie tego gniewu i żądzy odwetu może raczej się powiększać natomiast poczucie winy i cierpienia przeważnie ulegają pomniejszeniu.
Jednakowoż, mechanizmy naturalnego odzyskiwania równowagi po traumatycznych doświadczeniach są silne. Wielu ekspertów od traumy (Staab, Foa, Friedman) zgadzają się, że psychologicznym kosztem dla całej naszej społeczności będzie raczej czasowe „ugięcie się” / resilence - sprężystość, zdolność do odtworzenia po odkształceniu/ a nie psychopatologia. Ponieważ nasilenie większości objawów strachu, niepokoju, ponownego przeżywania i nadmiernego pobudzenia będzie się stopniowo zmniejszała z upływem czasu.
Badania wykazały, ze tymi , którzy są najbardziej narażeni na ostre reakcje stresu pourazowego (PTSD) są osoby , które doświadczyły w największym stopniu ekspozycji na traumatyczne wydarzenie, jak ofiary i ich rodziny. Czasami zdarza się też, że ratownicy pozostają także w bezpośrednich lub pośrednich relacjach z tymi, którzy zostali zbici lub zaginęli. Wtedy, ratownicy muszą uporać się zarówno z własnym poczuciem utraty jak i z wymaganiami misji ratowniczej. Na przykład, w przypadku 11 Września, szczególnie trudnym zadaniem dla ratowników było identyfikowanie i usuwanie zwłok. Takie działania musiały okazać się jako szczególnie traumatyczne i związane z najwyższym stopniem narażenia na PTSD.
Informacje o ostatnich incydentach terroryzmu
Na szczęście, było zaledwie kilka terrorystycznych ataków w Stanach zjednoczonych. Także jedną z ich konsekwencji jest to, że prowadzono tu badania w jakim stopniu ludzie są poszkodowani przez terroryzm. Zgodne wyniki są takie, że podczas gdy większość jednostek wykazuje powrót do równowagi w miarę upływu czasu to jednak ci, którzy byli najbardziej bezpośrednio wystawieni na ataki terrorystyczne są obarczeni najwyższym stopniem ryzyka rozwoju PTSD. Problemy z niepokojem, depresją i uzależnieniami są także często zgłaszane u osób u, których rozpoznano PTSD. Podstawy prognozowania zawierają się w przebywaniu jak najbliżej ataku, byciu zranionym lub byciu znajomym kogoś kto został zabity lub zraniony. Także ci, którzy często śledzą przekazy telewizyjne są w najwyższym stopniu narażeni na PTSD i związane z tym problemy. Badania dotyczące zarówno krajowych jak i międzynarodowych zdarzeń terrorystycznych naświetlają w pewnym stopniu natężenie ryzyka reakcji stresu traumatycznego w związku z indywidualnym uczestnictwem w tych zdarzeniach.
Zamach bombowy w Oklahoma City
Prawie polowa ocalałych bezpośrednio narażonych na wybuch zgłaszało nasilające się problemy z niepokojem, depresją i alkoholem, a ponad jedna trzecia z nich prezentowała pełne objawy PTSD. Ludzie, którzy zgłaszali, że próbowali unikać odtwarzania / wspominania ataku, a także ci, którzy po tym czuli się w stanie osłupienia byli o wiele bardziej podatni na rozwój PTSD i innych zaburzeń niż ci, którzy nie unikali i byli w stanie wyrażać kolejne, doznawane emocje. Czynniki prognozowania wystąpienia PTSD, niepokoju i depresji to; ostra ekspozycja /na zdarzenie/, płeć żeńska oraz występowanie wcześniejszych zaburzeń psychiatrycznych przed zamachem. (North, Nixon, Shariat, Mallone, Spitzangel & Smith , 1999 )
Ponad rok po zamachu miasto Oklahoma donosi o zwiększonym poziomie spożycia alkoholu, palenia tytoniu, ogólnego stresu i objawów PTSD w porównaniu do mieszkańców innych metropolii (Smith, Christiansen, Vincent & Hann, 1999 )
W grupie dorosłych ci, którzy poszukiwali pomocy służby zdrowia psychicznego z powodu nerwowości i załamania i którzy, tak jak inni byli narażeni na atak bombowy - wykazywali , zgodnie z przewidywaniem, objawy PTSD .( Tucker, Pfefferbaum, Mc Donald & Allen, 1997)
Dzieci, które utraciły najbliższych członków rodziny, przyjaciół i znajomych prezentowały o wiele częściej bezpośrednie objawy PTSD niż te, które nie utraciły nikogo. (Pfefferbaum i inni, 1999)
Dwa lata po zamachu, 16% dzieci i nastolatków, mieszkających w promieniu około 100 mil od Oklahoma City prezentowało znaczące objawy PTSD związane ze zdarzeniem. Jest to znaczące odkrycie, ponieważ ci młodzi ludzie nie byli bezpośrednio narażeni na traumę i nie posiadali bliskich, którzy byli zabici lub ranni. Nasilenie objawów PTSD było większe u tych, którzy byli narażeni na ekspozycję poprzez media niż u tych, którzy zapoznawali się ze zdarzeniem poprzez kontakty interpersonalne od osób, które znały kogoś zabitego lub rannego. (Pfefferbaum i inni, 2000)
Katastrofa w Lockerbie: rozbicie się samolotu Pan American Lines
Prawie 2/3 z grupy osób poszukujących pomocy psychologicznej z powodu zaburzeń będących następstwem katastrofy lotu 103 Pan Am przejawiało objawy PTSD. Ponad 50% z tej grupy zgłaszało nadal objawy PTSD w 3 lata po katastrofie. (Scott, Brooks & Mc Kinlay).
Zamach / chemiczny / w metrze w Japonii
Najczęstszym doświadczeniem osób, które były narażone na działanie trującego gazu podczas ataku terrorystycznego w metrze były odczucia niepokoju, uogólnionego lęku, koszmary nocne, bezsenność i obawa przed podróżowaniem metrem. (Di Giovanni, 1999)
Jak wykazano powyżej, nasilenie zaburzeń i objawów pourazowych, w następstwie przypadków terroryzmu, u badanych jednostek stwierdzono jako wysokie.
Z drugiej strony, zredukowanie ryzyka reakcji stresu traumatycznego jest najlepiej realizowane poprzez, przede wszystkim prewencję terroryzmu i innych traumatycznych stresorów. Następnym najlepszym pomysłem jest rozwijanie zdolności do przywracania pierwotnej równowagi i rozwijania wsparcia tak aby jednostki uzyskały lepszą zdolność radzenia sobie z poprzednim i trwającym stresem traumatycznym. Trzecią najlepszą opcją jest wczesne wykrywanie i odpowiednie postępowanie ze jednostkami po przebytej traumie dla zapobiegania reakcjom przedłużającego się stresu.