Porównaj grafiki rastrową i wektorową ze wskazaniem programów do ich tworzenia.

Obraz grafiki rastrowej jest plikiem reprezentującym pionowo-poziomą siatkę odpowiednio kolorowanych pikseli na monitorze komputera, drukarce lub innym urządzeniu wyjściowym. Kolor każdego piksela jest definiowany osobno. Obrazki z głębią kolorów RGB często składają się z kolorowych pikseli zdefiniowanych przez trzy bajty - jeden bajt na kolor czerwony, jeden na zielony i jeden na kolor niebieski. Mniej kolorowe obrazki potrzebują mniej informacji na piksel, np. obrazek w kolorach czarnym i białym wymaga tylko jednego bitu na każdy piksel. Grafika rastrowa odróżnia się od wektorowej tym, że grafika wektorowa pokazuje obraz używając obiektów geometycznych takich, jak krzywe, czy poligony.

Bitmapę charakteryzują następujące podstawowe właściwości:

• wysokość i szerokość bitmapy liczona jako liczba pikseli

• liczba bitów na piksel opisująca liczbę możliwych do uzyskania kolorów

Kolorowa grafika rastrowa zwykle zawiera piksele z jednym do ośmiu bitów dla każdego z kolorów bazowych.

Jakość obrazka rastrowego jest określana przez całkowitą liczbę pikseli (wielkość obrazu) oraz ilości informacji przechowywanych w każdym pikselu (głębia koloru). Na przykład obrazek zapisujący 24 bity informacji o kolorze (standard dla większości wyświetlaczy w 2004 roku) może pokazać łagodniejsze cieniowanie od obrazka zapisującego jedynie 15 bitów informacji na jeden piksel, ale też nie pokaże łagodniejszego obrazka od zapisującego 48 bitów na piksel. Podobnie, obrazek o wymiarach 640 x 480 pikseli (zawierający ok. 307 tys. pikseli) będzie wyglądał nierówno i chropowato w porównaniu do obrazka o wymiarach 1280 x 1024 (ponad 1,3 mln pikseli). Ponieważ taka ilość danych zajmuje ogromną powierzchnię, często stosuje się technikę kompresji danych celem zmniejszenia wielkości zajmowanego miejsca. Niektóre techniki zamieniają (zmniejszają, usuwają) pewne informacje, aby uzyskać mniejszy plik. Niestety nie są to bezstratne metody kompresji. Przykładami takich kompresji są kompresje JPEG, GIF, PNG.

Wielkość obrazka rastrowego nie może zostać zmieniona bez utraty jego jakości. Jest to przeciwne grafice wektorowej, którą łatwo można skalować, dostosowując jej wielkość do urządzenia, na którym jest wyświetlany obraz. Grafika rastrowa jest bardziej użyteczna od wektorowej do zapisywania zdjęć i realistycznych obrazów, podczas gdy grafika wektorowa jest częściej używana do obrazów tworzonych z figur geometrycznych oraz prezentacji tekstu (w tym tabel i wzorów). Aktualnie większość komputerowych monitorów wyświetla od 72 do 130 pikseli na cal (PPI), podczas gdy drukarki mogą drukować materiały w rozdzielczości 1200 punktów na cal (DPI) lub wyższej. Ustalenie najbardziej właściwej rozdzielczości obrazka dla danej rozdzielczości drukarki może być bardzo trudne, gdyż dokument drukowany może zawierać większą liczbę detali (może mieć większą rozdzielczość) niż ten, który jest wyświetlany na ekranie monitora.

Grafika rastrowa została opantentowana pierwszy raz przez firmę Texas Instruments w latach 70-tych i jest teraz wszechobecna

Ten uśmieszek od lewego górnego rogu jest bitmapą RGB. Każdy kwadrat prezentuje jeden piksel. Kolejne powiększenie pokazuje nam trzy piksele, których

kolory są skonstruowane przez dodanie wartości czerwonego, zielonego i niebieskiego koloru

GRAFIKA WEKTOROWA

Grafika wektorowa - jeden z dwu podstawowych rodzajów grafiki komputerowej (obok grafiki rastrowej zwanej czasem "bitmapową").

W grafice wektorowej wszelkie obrazy tworzone są za pomocą figur geometrycznych. Jest to grafika generowana w całości komputerowo i nie ma ona bezpośredniego przełożenia na obrazowanie obiektów z natury. Wszystko jest tutaj z rozmysłem tworzone od początku przez operatora komputera.

U podstawy grafiki wektorowej leży linia. Linia ta może być tak krótka, że stanowić będzie tylko punkt, lub może mieć określoną długość. Może ona być prostym odcinkiem lub zdefiniowaną matematycznie linią krzywą (krzywe Beziera). Wszelkie linie mogą być łączone, a zamykane nimi obszary (lub przynajmniej częściowo nimi otoczone) mogą mieć nadawane atrybuty koloru lub maski (czyli "otworu", przez który widać elementy leżące pod spodem. Obszary ograniczone liniami mogą mieć jednolity kolor, posiadać wypełnienie gradientowe, mogą być wypełnione paternami (czyli mozaiką powtarzających się regularnie wzorów), mogą wreszcie posiadać częściową przezroczystość.

Linie mogą służyć do tworzenia ograniczonych nimi obszarów (same posiadając zerową grubość będą wtedy niewidoczne, lecz będą elementami konstrukcyjnymi), lub mogą posiadać własną grubość, tzw. obrys (ang. stroke) i wtedy same będą stanowić widzialne elementy obrazu. Linie mogą służyć do innych celów, jak np. być liniami odniesienia przy przekształceniach geometrycznych.

Grafikę wektorową nazywa się również grafiką obiektową, gdyż obraz w tej grafice składa się ze stosu elementów ułożonych w odpowiedniej kolejności. Jeszcze inną nazwą g. wektorowej jest grafika ilustracyjna, gdyż ten rodzaj grafiki nadaje się idealnie do tworzenia ilustracji (kopiowanie z natury zdjęć i innych elementów jest domeną grafiki bitmapowej). Za swoistą odmianę grafiki wektorowej należy uważać fonty, które obecnie w przytłaczającej większości budowane są według tych samych zasad co grafika wektorowa.

Grafika wektorowa jest grafiką w pełni skalowalną, co oznacza, iż można obrazy wektorowe powiększać oraz zmieniać ich proporcje bez uszczerbku dla jakości. Dzieje się tak dzięki całkowicie matematycznemu opisowi elementów graficznych. Zmianie ulegną tylko wstawiane do pliku z gafiką wektorową obiekty bitmapowe (umieszczanie "wektorów" w bitmapie jest niemożliwe).

Najpopularniejsze programy do tworzenia grafiki wektorowej to: CorelDRAW, Adobe Illustrator, Macromedia Freehand, Xara, Inkscape oraz Sodipodi.

W odróżnieniu od grafiki rastrowej, istnieje bardzo niewiele uniwersalnych (zewnętrznych) formatów plików przechowujących grafikę wektorową. Praktycznie są to jedynie EPS oraz PDF. Wszelkie inne formaty zachowywania grafiki wektorowej to formaty wewnętrzne poszczególnych programów wektorowych. Jednak w ostatnim czasie coraz większą popularność zdobywa promowany przez W3C, oparty na XML format SVG.

Obrazy w grafice wektorowej można łatwo przetwarzać w obrazy bitmapowe podając jedynie docelową rozdzielczość obrazu. W drugą stronę - operacja przetworzenia "bitmapy" w "wektor" (wektoryzacja, trasowanie) jest niezmiernie trudna i dotyczy tylko prostych elementów graficznych, lub tworzenia obrysów wyraźnych, kontrastowych motywów obrazu bitmapowego.

Składniki pakietu Corel 12 :

• Corel Designer 12,

• Corel Photo-Paint 12,

• Corel Trace 12,

• Corel Capture 12,

Corel Designer 12

Po zainstalowaniu program wita nas oknem wyboru interfejsu z których mamy do wyboru Microfrafx Designer, Adobe Illustrator, Microsoft Vision Pro lub ustawienie standardowe, po czym mamy przyjemność korzystania z GUI w nieprzeszkadzającym lekkim błękicie, dzięki czemu możemy skupić się na pracy.

Układ narzędzi jest przejrzysty, co jest gwarancją szybkiego przyswojenia poszczególnych funkcji nawet dla początkujących użytkowników. Jeśli jednak czujemy , że obszar roboczy nie jest przystosowany do naszych wymogów to zawsze możemy skonfigurować go po swojemu. Elastyczność programu pozwala tworzyć i kalibrować własne paski narzędzi, palety dokujące, a nawet przypisać dźwięk użycia odpowiedniej funkcji w programie.

Nowością w programie jest możliwość ustawienia niezależnej orientacji dokumentu. Czyli dla każdej ze stron możemy zdefiniować jej rozmiar jak i orientację pionową lub poziomą. Bardzo dobra funkcja, gdyż nie musimy tworzyć drugiego, oddzielnego dokumentu o zupełnie innych wymiarach. Współgrającym narzędziem jest „Page Sorter Viewer” za pomocą, którego mamy podgląd wszystkich stron dokumentu. Często przydaje się, gdy projektujemy rysunki techniczne, katalogi, ulotki itp. Warto zaznaczyć, że Designer nie zapisuje domyślnie dokumentów w formacie (*.cdr) ale w (*.des), zatem należy pamiętać, aby stosować odpowiedni format, gdyż przekazując dokument do biura poligraficznego możemy usłyszeć, że to nie ten plik. Opcje importu/exportu jak zawsze zostały rozszerzone o nowe formaty. Teraz możemy dokumenty Corela eksportować do formatu pakietu MS Office, ale niestety tylko jako bitmapę. Opcja importu plików Worda działa bez żadnych zarzutów. Kolejną dodaną funkcją są znaczniki "gravity marks". Przesuwając kursor nad zaznaczonym obiektem znaczniki te informują nas np. gdzie się znajduje narożnik, centralny środek czy tez połowa obiektu. Bardzo przydatna funkcja, jeśli chcemy coś ustawić z dokładnością, co do milimetra. Kierowana jest ona do osób zajmujących się projektowaniem i architekturą wnętrz, czy tez tworzeniem prospektów. Można ją edytować w zakładce "snap".

Integracja Designera jest na tyle sprawna z Photo-Paintem, iż klikniecie 2 razy w bitmapę powoduje jego otwarcie, w którym możemy dokonać ewentualnej poprawki i wrócić do Designera z uaktualnionym obrazem. Jeśli jednak zechcemy by nasz cyfrowy obraz był zamieniony w wektorowy to wykorzystujemy do tego specjalnie stworzoną aplikację Corel Trace. Wszyscy którzy zajmują się internetowym designem, mogą opublikować dokument Corela jako stronę WWW. Program ma wbudowane takie funkcje jak "rollover", dzięki którym możemy wzbogacić naszą stronę o ciekawe efekty wizualne lub ilustracje przygotowane w Photo-Paincie

Corel Trace 12

Ta wersja aplikacji jest w niezmienionej formie od kilku lat. Jedyne, co usprawniono to główny silnik „trasowania”, którego efekty są zdecydowanie lepsze niż w poprzednich wersjach. Umieszczając w programie bitmapę nawet o niewielkiej rozdzielczości, możemy zamienić ją na różne wektory. Np. mozaika 3d, skośne linie lub tzw. berło.

Wynik trasowanie jest prawie wzorowy. Nie tworzy już tak poszarpanych krawędzi jak to było np. w innych werjsach . Aplikacja oczywiście współgra z Designerem.

Corel Photo-Paint 12

Interfejs aplikacji Photo-Painta właściwie się nie różni od Designera, z tym, że służy do edycji cyfrowych obrazów. Jeśli ktoś ma zmysł plastyczny, może wykorzystać grubo ponad 100 pędzli, mazaków, aerografów, markerów i wiele innych narzędzi, do których można przypisać w czasie rzeczywistym odpowiednie efekty symulujące, np. kredę na tablicy, farbę olejną czy też „przeciąganie gąbką”. Nowością jest narzędzie „tuch-up brush tool” służące do usuwania kurzu rys itp. Niestety jest mało produktywne i wymaga dużej umiejętności w posługiwania się nim. Twórcy programu nie zapomnieli o osobach zajmujących się amatorską i profesjonalną fotografią. Z pewnością znajdą szereg wyróżniających program filtrów poprawiających jakość nawet starych zniszczonych fotografii. Redukcja czerwonych oczu to standard w tym programie. Zdjęcia można zaimportować po przez funkcje „aquire” (file/acuire) bezpośrednio z aparatów cyfrowych, skanerów lub przenośnych pamięci Flash.

Źródła :

• Photoshop 3 Autorzy: Elaine Weinmann, Peter Lourekas

• ABC grafiki komputerowej Autorzy: Roland Zimek, Łukasz Oberlan

• Graficzne portale internetowe

4

---