Rozdział 1. Partia komunistyczna

Kwiecień 20, 2011

WYJĄTKI Z DZIEŁ PRZEWODNICZĄCEGO MAO TSE-TUNGA

1. PARTIA KOMUNISTYCZNA

Komunistyczna Partia Chin jest cen­tralną siłą kierowniczą naszej sprawy. Teoretyczną podstawą określającą nasze idee jest marksizm-leninizm.

Przemówienie na otwarciu pierw­szej sesji I kadencji Ogólno-chińskiego Zgromadzenia Przedstawi­cieli Ludowych Chińskiej Republiki Ludowej (15 września 1954 roku).

Dla dokonania rewolucji niezbęd­na jest partia rewolucyjna. Bez partii rewolucyjnej, bez partii rewolucyjnej stworzonej na podstawie rewolucyjnej teorii marksizmu-leninizmu i opartej na rewolucyjnym marksistowsko-leni­nowskim stylu, nie można doprowadzić klasy robotniczej i szerokich mas lu­dowych do zwycięstwa nad imperia­lizmem i jego sługusami.

„Rewolucyjne siły całego świata, łączcie się do walki przeciw im­perialistycznej agresji!” (listopad 1948 roku), Dzieła wybrane, t. IV.

Bez wysiłków Komunistycznej Partii Chin, bez komunistów chińskich, jako ostoi narodu chińskiego, nie można osiągnąć niezawisłości i wyzwolenia Chin ani nie można także osiągnąć uprzemysłowienia Chin i unowocześ­nienia ich rolnictwa.

„O rządzie koalicyjnym” (24 kwiet­nia 1945 roku), Dzieła wybrane, t. III.

Komunistyczna Partia Chin jest kie­rowniczym trzonem całego narodu chińskiego. Bez takiego trzonu zwy­cięstwo sprawy socjalizmu jest nie­możliwe.

Wystąpienie na spotkaniu z dele­gatami III Zjazdu Nowodemokratycznego Związku Młodzieży Chin (25 maja 1957 roku).

Partia, zdyscyplinowana i uzbrojona w teorię marksizmu-leninizmu, stosu­jąca metodę samokrytyki i związana z masami ludowymi; armia, kierowana przez taką partię; jednolity front, sku­piający wszystkie rewolucyjne klasy i wszystkie rewolucyjne ugrupowania pod kierownictwem takiej partii — oto trzy główne oręże — przy pomocy któ­rych zwyciężamy wrogów.

„O demokratycznej dyktaturze lu­du” (30 czerwca 1949 roku), Dzieła wybrane, t. IV.

Powinniśmy wierzyć w masy, powin­niśmy wierzyć w partię — oto dwie podstawowe zasady. Jeżeli będziemy mieć wątpliwość co do tych zasad, to nie będziemy w stanie czegokolwiek dokonać.

„O zagadnieniach uspółdzielczenia rolnictwa” (31 lipca 1955 roku).

Komunistyczna Partia Chin, uzbro­jona w teorię i idee marksizmu-leninizmu, przyniosła narodowi chińskiemu nowy styl pracy. Głównymi cechami tego stylu jest połączenie teorii z prak­tyką, ścisła więź z masami ludowymi i samokrytyka.

„O rządzie koalicyjnym” (24 kwiet­nia 1945 roku), Dzieła wybrane, t. III.

Partia kierująca wielkim ruchem rewolucyjnym bez rewolucyjnej teorii, bez znajomości historii, bez głębokiego zrozumienia praktycznego ruchu nie może osiągnąć zwycięstwa.

„Pozycja Komunistycznej Partii Chin w wojnie narodowej” (paź­dziernik 1938 roku), Dzieła wy­brane, t. II.

Jak już w swoim czasie mówiliś­my, kampania o uporządkowanie stylu pracy jest „ruchem o powszechne wy­chowanie marksistowskie”. Uporząd­kowanie stylu pracy jest studiowaniem przez całą partię marksizmu drogą krytyki i samokrytyki. W toku upo­rządkowania stylu pracy na pewno możemy jeszcze bardziej przyswoić sobie marksizm.

„Przemówienie na ogólnokrajowej naradzie Komunistycznej Partii Chin poświęconej pracy propagan­dowej” (12 marca 1957 roku).

Zapewnić lepsze życie setkom mi­lionów Chińczyków, przekształcić nasz kraj zacofany pod względem gospo­darczym i kulturalnym w kraj bogaty, potężny i o wysokiej kulturze, to za­danie bardzo trudne. Dla jeszcze po­myślniejszego wykonania tego zadania i lepszej współpracy ze wszystkimi ludźmi dobrej woli poza partią, którzy są zdecydowani poświęcić się w wy­siłku dokonania przemian, musimy prowadzić uporządkowanie stylu pracy zarówno obecnie, jak i w przyszłości, stale uwalniać się od wszystkiego, co jest błędne.

„Przemówienie na ogólnokrajowej naradzie Komunistycznej Partii Chin poświęconej pracy propagan­dowej” (12 marca 1957 roku).

Polityka jest punktem wyjścia wszel­kiej praktycznej działalności partii rewolucyjnej i przejawia się w procesie i w rezultatach jej działalności. Wszel­ka działalność partii rewolucyjnej to stosowanie polityki. Jeżeli partia nie stosuje polityki słusznej, to stosuje politykę błędną; jeżeli nie stosuje określonej polityki świadomie, to sto­suje ją na ślepo. To, co nazywamy do­świadczeniem, jest procesem i rezul­tatem stosowania polityki. Tylko w praktyce narodu, innymi słowami, w doświadczeniu, można dowieść słusz­ności lub niesłuszności polityki i okreś­lić, na ile ona jest słuszna albo błędna.. Jednak praktyka ludzi, w szczególno­ści praktyka partii rewolucyjnej i mas rewolucyjnych, nie może być nie zwią­zana z taką lub inną polityką. Dlatego też przed podjęciem jakiejkolwiek działalności trzeba wyjaśnić członkom partii i masom politykę, wypracowaną przez nas zgodnie z daną sytuacją. W przeciwnym wypadku członkowie par­tii i masy nie będą mogły się kierować naszą polityką, będą działać na ślepo i stosować politykę błędną.

,,W sprawie polityki w dziedzinie przemysłu i handlu” (27 lutego 1948 roku), Dzieła wybrane, t. IV.

Nasza partia opracowała generalną linię i generalną politykę chińskiej rewolucji, a także określiła konkretne kierunki pracy i konkretne wytyczne polityki. Często jednak wielu towarzy­szy pamięta tylko poszczególne, konkretne kierunki pracy i poszczególne, konkretne wytyczne polityki naszej partii, zapominając o jej generalnej linii i generalnej polityce. Jeżeli rze­czywiście zapomnimy o generalnej li­nii i generalnej polityce naszej partii, to przekształcimy się w ślepych i nie pełno cennych rewolucjonistów pozba­wionych rozwagi sądu, stracimy wtedy busolę i wcielając w życie konkretne kierunki pracy i konkretne wytyczne polityki, będziemy się chwiać to w lewo, to w prawo, a nasza praca dozna uszczerbku.

,,Przemówienie na naradzie pra­cowników kadrowych rejonu wyz­wolonego Szansi-Suijuan” (1 kwiet­nia 1948 roku), Dzieła wybrane, t. IV.

Polityka i taktyka — to życie partii. Towarzysze zajmujący stanowiska kie­rownicze na wszystkich szczeblach po­winni poświęcać im jak najwięcej uwagi i nigdy nie dopuszczać do nie­dbalstwa.

„Okólnik o sytuacji” (20 marca 1948 roku), Dzieła wybrane, t. IV

---