Napoleon Bonaparte - reformator, nosiciel idei rewolucji, dyktator, symbol wolności, wyzwoliciel czy najeźdźcą?
Wielka Rewolucja Francuska spowodowała w całej Europie nieodwracalne zmiany zapoczątkowując demokratyczne ustroje prawie we wszystkich państwach. Możliwe to było dzięki człowiekowi małego wzrostu, lecz wielkiej ambicji i pragnieniach. Mowa tu o Napoleonie I Bonaparte urodzonym na Korsyce w 1769 r., który mimo tego, że nie był Francuzem stał się ich cesarzem - opiekunem, przedstawicielem, sędzią i wodzem. Okres jego szybkiej i burzliwej kariery można usytuować w latach 1793 - 1812. Trzeba jednak pamiętać, że w późniejszym okresie miał jeszcze swoje „pięć minut sławy” mających miejsce w 1815 r. i określanych mianem „stu dni Napoleona”. W czasie swoich rządów wprowadził zmiany militarne, polityczne i społeczne. Podróżując po Europie ze swoimi wojskami na wszystkich podbitych terytoriach wprowadzał hasła rewolucyjne: wolność, równość i braterstwo. Likwidował stare i wprowadzał nowe państwa budując ich system według Konstytucji Francuskiej. Był więc wybitnym reformatorem czy dyktatorem, nosicielem rewolucyjnych idei czy ich symbolem, najeźdźcą czy wyzwolicielem?
Zanim jednak rozważę powyższe pytania postaram się w kilku zdaniach przedstawić karierę Napoleona i cechy osobowości kierujące jego postępowaniem. Od 1779 r. uczył się w szkołach wojskowych, które miały za zadanie przygotować go do służby we francuskiej armii. Po zakończeniu nauki w 1786r r. ze stopniem podporucznika został przydzielony do artylerii. Siedem lat później zastał mianowany na generała brygady. Zasłużył się wtedy społeczeństwu tłumiąc liczne bunty, ale popadając jednocześnie w niełaskę rządu. Został oddelegowany do Egiptu. Odniósł tam liczne zwycięstwa, min. W słynnej bitwie pod piramidami. Powrócił do kraju w 1799 jako bohater narodowy. Dzięki szacunkowi jaki zyskał przejął władzę nad wojskiem i zmusił Dyrektoriat do rozwiązania. Wkrótce potem wprowadził nową konstytucje i ogłosił się jednym z trzech Konsuli. Aby ugruntować swą władzę 2 grudnia 1804 r. koronował się na Cesarza Francuzów. W 1812 roku odbyła się nieudana kampania na Moskwę, po której znaczenie armii Francuskiej znacznie spadło. Szusta koalicja antyfrancuska zmusiła Napoleona do abdykacji w 1814 r. Zesłano go także na wyspę Elbę na Pacyfiku. Wspomniane wcześniej sto dni Napoleona były chwilową poprawą w jego bycie. Powrócił do Francji i na czele wojsk ponownie wyruszył na przeciwników. 18 czerwca 1815 roku w bitwie pod Waterloo na terenie Belgii poniósł klęskę i zesłano go na wyspę św. Heleny gdzie spędził resztę życia.
Nie można jednoznacznie ustalić, czy Napoleon był dyktatorem, czy nosicielem idei rewolucyjnych. Jego pragnieniem było zmienienie oblicza Europy według zasad Rewolucji Francuskiej, ale zabrał się do tego w niewłaściwy sposób. Podbijając i siłą wprowadzając swoje zasady zapisane w Kodeksie Cywilnym nie zyskiwał przychylności warstw uprzywilejowanych, a do tego cenzury i tajna policja majce na celu wcielić je w życie jeszcze bardziej utrudniała ich przystosowanie. Ponadto Napoleon nieustannie prowadził walki z buntownikami oraz ekspansja na nowe tereny wyniszczając Francję i Europę. Nie przynosiło mu to chluby, lecz nienawiść społeczeństwa, a on jeszcze bardziej wzmacniał rygor.
Podbijając wiele krajów, które na pozór nie zagrażałyby zmianą wewnętrznym Francji zasłużył na miano najeźdźcy. Nieustanne walki na terenie Europy niszczyły całe jej oblicze, a Napoleon był tego przyczyną. Dla Polaków był on jednak wyzwolicielem, który stworzył Księstwo Warszawie. Mimo, że ono nie przetrwało w nasze serca wstąpiły nowe chęci do walki oraz nadzieja na przyszłe pokonanie zaborców i odzyskanie suwerenności. Był dla nas symbolem wolności, drogowskazem, który wskazuje prawidłową drogę do odzyskania wolności i szczęśliwego życia wszystkich ludzi.
Kim był więc Napoleon Bonaparte? Tego nie da się ustalić. Dla różnych ludzi i nacji był kimś innym. Dla jednych wzorem do naśladowania, ale dla innych wrogiem, który stara się zniszczyć wszystko, co zdołali osiągnąć do tej pory. Jego pragnieniem było stworzenie wielkiej wspólnoty dla wszystkich ludzi, ale stworzył jedynie chaos ogarniający cały kontynent. Był wielkim wodzem, który nie bał się nieosiągalnego, człowiekiem z ambicjami i nieugiętą wolą. Raz obrany cel doprowadzał do końca. Dzięki niemu w całej Europie zaczęły budzić się uczucia narodowościowe oraz marzenia o wolności i równości. To właśnie dzięki niemu świat wygląda tak, jak teraz. Wielu ludzi zastanawiało się, jaka byłaby Europa bez niego. Ale czy da się odpowiedzieć na to pytanie? Czy można cofnąć czas i zmienić przeszłość? Nie, z pewnością nie, ale poza tym należy się zastanowić czy jest sens. Napoleon był wielkim człowiekiem, który swoimi czynami na wielki zapisał się na hartach historii.