Michał Anioł


Michał Anioł

Jak cudzy obraz ktoś w głazie wykuwa,

Dając mu swego podobieństwa piętno,

Tworzę ją bladą i smętną,

Taką, jak wdzięki jej mnie uczyniły,

Wzór mi się mój nasuwa,

Gdy ją ukształcić dłonie zamierzyły.

Snadź srogą twardość bryły,

W której jej obraz kuję,

Mógłbym porównać do jej okrucieństwa,

I przeto brak mi siły,

Póki jej wzgardę czuję,

Kuć co innego prócz mego męczeństwa.

Lecz jeśli podobieństwa

pięknu dochowa sztuka w czasie trwała,

Będę szczęśliwy, jej piękność wspaniała.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
BIBLIOGRAFIA Michał Anioł jako prekursor sztuki barokowej
Michał Anioł nagrobki Medyceuszy
35 Leonardo da Vinci i Michał Anioł jako ludzie renesansu
Ruch neoplatoński i Michał Anioł
MICHAŁ ANIOŁ PIETA
MICHAŁ ANIOŁ
Michał Anioł
31 Michal Aniol
Michał Anioł Dawid
Michał Anioł Sąd Ostateczny
Michał Anioł Mojżesz
Michał Anioł Tondo Doni
Michał Anioł Buonarroti stworzenie adama
Michał Anioł
baranczak&Michal Aniol
Michał Anioł Pieta watykańska
Michał Anioł

więcej podobnych podstron