SKRYPT Z HISTORII

SKRYPT Z HISTORII POLSKI + HISTORII POWSZECHNEJ ADMINISTRACJI

ROZDZIAŁ II - MONARCHIA PATRYMONIALNA

II. ŹRÓDŁA PRAWA I ŹRÓDŁA POZNANIA PRAWA

9. Polskie prawo zwyczajowe:

źródła praktyki - dyplomy książęce potwierdzające czynności prawne osób prywatnych, książęce akty nadania, akty sądowe i prywatne

„Księga Henrykowska” - akty prawne i opis transakcji zawieranych przez klasztor cystersów w Henrykowie na Śląsku w XIII i XIV wieku, rodzaj księgi uposażeń

formularze czynności prawnych - znane z wieków XIII i XIV, ich stosowanie prowadziło do ujednolicenia prawa, były one praktycznymi podręcznikami prawa

„Księga elbląska” - spis prawa zwyczajowego sporządzony w języku staroniemieckim, nazywany też „Najstarszym zwodem prawa polskiego”, odkryty w bilbliotece w Elblągu w XIX wieku, podkreślano rodzinne pochodzenie i odrębność prawa polskiego, zachowane przepisy regulują organizację sądów, postępowania sądowego i prawa karnego

roczniki - powstały z tablic paschalnych, określały datę wielkanocy i kalendarz liturgiczny, występowały w kościołach większych, mnisi dokonywali na nich zapisków marginalnych i interlinearnych, z których powstały roczniki: świętokrzyski z 1122 r., poznański, kamieniecki

hagiografia - żywoty świętych pańskich - „Vita sanctia Adalberti” z 1004 roku, żywot św. Ottona z XII w. itd.

kroniki - bezpośredni przekaz wydarzeń - kroniki: Vidukinda - informacje o Mieszku I, Kietmara - informacje o Bolesławie Chrobrym, Kroniki Krzyżackie, Kronika Kosmasa, Pulavy, KRONIKI POLSKIE: Galla Anonima, Kadłubka, Mierzwy, Śląskie, Janka z Czarnkowa, Historia Polska Jana Długosza

listy - poznaje się fakty, o których piszący listy wiedzieli z autopsji

10. Prawo stanowione:

przywileje jednostkowe - wydawane na rzecz osób fizycznych, możnowładców, rycerzy czy osób prawnych

przywileje immunitetowe - największa grupa przywilejów jednostkowych, ograniczały prawo książęce na rzecz ich odbiorców (panowie duchowni i świeccy), regulowały życie ludzi zamieszkałych w ich dobrach

przywileje ziemskie - obejmowały wszystkich członków jednego lub więcej stanów

statuty - ustanawiane przez panującego normy prawne regulujące poszczególne dziedziny życia państwowego, np. statuty Krzywoustego dotyczące np. zasad dziedziczenia tronu pryncypackiego

edykty - wydawane przez władcę, dotyczyły np. prawa sądowego

11. Prawo kościelne a prawo kanoniczne:

prawo kanoniczne - zespół norm prawnych wytworzyonych przez kościół a regulujących stosunki kościoła wewnątrz i zew.

prawo kościelne - zespół norm regulujących stosunki kościoła wewnątrz i na zew. bez względu na to, przez kogo są stworz.

źródła p. kanonicznego w PL - zwód prawa kanonicznego - „Collectio tripartitia”, Dekrety Grzegorza IX, Dekret Gracjana

statuty prowincjonalne - uchwalane na synodach prwoincjonalnychz udziałem legatów papieskich, zebrane częściowo w synodykuarcybiskupa Jarosława w 1357 r.

statuty diecezjalne - wydawane na synodach diecezjalnych, uzupełniały statuty prowincjonalne

12. Prawo niemieckie na ziemiach polskich:

przywileje lokacyjne - wystawiane przez panującego dokonującego lokacji miasta lub wsi na prawie niemieckim lub zezwalając na nią odbiorcy przywileju

dokument lokacyjny - wystawiany przy lokacji w dobrach prywatnych dla osadników, określał ustrój miasta / wsi, prawa i obowiązki osadników, jeśli lokacji dokonywał monarcha to przywilej i dokument lokacyjny były jednym aktem

Zwierciadło Saskie - podstawowe źródło prawa niemieckiego w Polsce

pouczenia prawne - źródło prawa miejskiego, wydawane dla miast polskich przez Magdeburg

ortyle - jednostkowe wyroki o charakterze precedensowym, wydawane przez Magdeburg dla niektórych miast polskich

USTRÓJ

Patrymonialna zasada władzy państwowej:

- monarcha posługiwał się względami państwa oraz swoich poddanych oraz zasadami prawa cywilnego prywatnego obowiązującego na terenie Polski

- monarcha traktuje państwo jako swoją prywatną własność, od łacińskiego patrimonium = ojcowizna

- kolejny władca przejmuje spadek po swoim ojcu

- państwo ulega podziałom, bo każdy spadkobierca ma prawo domagać się swojej części - rozbicie dzielnicowe, bo posługiwano się prawem prywatnym

- spadkobiercami nieruchomości mogli być tylko mężczyźni

Sposoby nabycia praw do spadku:

- zabicie kogoś kto również ubiega się o spadek (forma nielegalna)

- według statusu Krzywoustego nie obowiązuje zasada patrymonialna, każdy ma wydzieloną swoją działkę i nie może ubiegać się o inne

- zawierano umowy między spadkobiercami np. Bolesław Śmiały i Władysław Herman

- prawo pierwokupu należało do członków rodziny

System władzy:

- książę i król mają te same uprawnienia, a tytuł miał znaczenie tylko w stosunkach na zewnątrz

- pełnia władz w rękach monarchy: ust., wyk., najwyższa sądownicza - mimo to król podlegał ograniczeniom

- akty prawne monarcha wydaje ustnie podczas wieców (zebrań ludzi na których monarcha ogłaszał zmiany w prawie)

- wiec feudalny - forma ograniczenia króla - możni, urzędnicy i duchowni wyrażali zgodę na prawo nadane przez monarchę

- król włada wojskiem i nadaje urzedy (tylko dla elity)

- prawo oporu - żaden panujący nie może nadużywać swoich władz, bo społeczeństwo może siłą usunąć go z tronu

- jeśli kogoś wywalą, to i tak potem intronizują osobę z tej samej dynastii

Władza sądownicza:

- król stwierdza co jest przestępstwem i jaka będzie kara, postępuje arbitralnie

- mir monarszy - instytucja prawna która strzegła pokoju na terytorium podległym władcy

- król może być we władzy sądowniczej zastępowany przez urzędników - najczęściej wojewodów lub kasztelanów

koronacja - akt religijny o znaczeniu państwowym, namaszczenie króla i nadanie mu władzy

immunitet - przywilej nadawany przez monarchę, zwalnia obdarowanego od pewnych obowiązków i nadaje pewne przywileje dotychczas należące do władzy, wyróżniamy immunitety ekonomiczne, sądownicze

lokacje - nadawanie praw miastu, powodujące wyróżnienie go od reszty terytorium strukrturą zawodową ludności, strukturą przestrzenną i formą zabudowy, organizacją odrębnych władz i sądów miejskich, odrębnym położeniem prawnym ludności

ROZDZIAŁ III - MONARCHIA STANOWA

II. ŹRÓDŁA PRAWA I ŹRÓDŁA POZNANIA PRAWA

84. Prawo ziemskie. Statuty Kazimierza Wielkiego:

statuty Kazimierza Wielkiego - najważniejsze źródło prawa stanowionego w Polsce

- wydane były osobno dla Małopolski i Wielkopolski, odzwierciedlało to różnice w stosunkach wewnętrznych obu dzielnic

- statuty powstawały stopniowo w latach 50. i 60. XIV wieku

- statut wielkopolski - wcześniejszy, wydany przy współudziale abp gnieźnieńskiego, prałatów i szlachty na wiecu ustawod., liczył około 50 przepisów

- statut małopolski - złożony ze statutu uchwalonego na wiecu w Wiślicy oraz zwodu szeregu ustaw późniejszych, liczył około 100 przepisów

- statuty KW zawierały przepisy ustrojowe, prawa sądowego (głównie karnego), nie wyczerpywały żadnego działu prawa

- dokonywały odświeżenia prawa i jego unifikacji, głównym ich zadaniem miało być wg króla ujednolicenie prawa

- ze statutem małopolskim połączono ustawy KW i jego następców wydane w XIV wieku (ekstrawaganty) i prejudykaty - artykuły sformułowane jako kazusy

- z tego wszystkiego powstały zwody (redakcje) statutów małopolskiego i wielkopolskiego

- w XV połączono je w Statuty Małopolsko-Wielkopolskie, na końcu dopisano petyta - projekty norm prawnych, jeszcze nie sformułowanych

- dygesta - redakcja obejmująca w jednolitym układzie wszystkie przepisy małopolskie i wybór wielkopolskich (około 130)

- najstarszy polski przekład statutów dokonany zostrał w połowie XV w. przez Świętosława z Wojcieszyna

statut warcki - uchwalony przez sejm walny z 1423 roku, potem zatwierdzony przez króla

przywileje ogólne i indywidualne, przywileje generalne - koszycki, cerkwicko-nieszawski, itp.

edykty - wydawane przez króla w sprawach wojska i religii, dekrety w sprawach handlu i ceł, ordynacje normujące organizacje żup solnych

lauda - uchwały partykularnych norm prawnych dla poszczególnych ziem - dokonane przez sejmiki i wiece lokalne, nie potrzebowały zatwierdzenia królewskiego do ważności

prawo dzielnicowego Mazowsza - stanowiło osobną odmianę prawa polskiego

85. Prawo niemieckie:

ortyle - wydawane przez Magdeburg dla miast

wilkierze - statuty uchwalane przez rady miejskie

MONARCHIA STANOWA (połowa XIV w. - połowa XV w.) - USTRÓJ:

- powstało pojęcie Korony Królestwa Polskiego, wyodrębniły się stany i powstała reprezentacja stanowa.

Korona Królestwa Polskiego - pojęcie ukształtowało się za K. Wielkiego - korona jako symbol władzy, traktowano ją jako instytucję prawną, skupiały się w niej wszelkie prawa należne państwu, król był tylko ich realizatorem, nie mógł ich uszczuplać - mógł je poszerzać, pojęcie Korony = pojęcie Państwa - Terytorium

Cechy ustroju:

- zasada niepodzielności terytorium państwa - koniec z przekazywaniem terytorium po odejściu króla jego następcom - zarządza tylko jeden następca

- państwo nie jest majątkiem prywatnym króla, a Królestwo Polskie jest państwem suwerennym

- żaden władca nie może uznawać siebie za podwładnego innego europejskiego monarchy

- król nie może decydować swobodnie o zarządzie terytorium państwowym (stosowali się do tego Andegawenowie, a Jagiellonowie nie)

- dziedziczenie tronu: najstarszy z synów zmarłego króla, od Jagiełły elekcyjny

- podział społeczeństwa na stany: szlachecki, duchowny, mieszczański - tylko oni byli zapraszani na zjazdy (sejmy)

- dwa inne stany: włościański (w Statutach Kazimierza Wielkiego); Żydzi - mieli swoje prawa sądowe i inne podatki

SZLACHTA - najszersze prawa, mogli sięgać po pełnię władzy politycznj, stan zamknięty;

warunki bycia szlachcicem: urodzenie w rodzinie szlacheckiej, po 1505 tylko ojciec musiał być szlachcicem,

nobilitacja - podniesienie do stanu szlacheckiego, dokonywał go król w zamian za pomoc finansową, umarzanie długów królewskich, mogły to być osoby spoza rodzin szlacheckich,

nagana szlachecka - zarzut szlachcica, że ktoś nosi bezprawnie tytuł szlachecki

dobra rycerskie - w XIV w. przyjęto FIKCJĘ PRAWNĄ, że wszystkie dobra szlacheckie objęte są immunitetem sądowym

równość w stanie szlacheckim - magnaci chcieli się wyodrębnić, rozbijanie szlachty na posesjonatów i gołotę

PRZYWILEJE SZLACHECKIE:

- koszycki 1374 - zwolnienie z większości podatków, urzędy dla szlachty, król nie może zarząd. podatku bez zgody szlachty

- czerwiński 1422 - nietykalność majątkowa, szlachcic odpowiada przed sądem tylko w oparciu o prawo pisane

- jedlneński 1430-33 - nietykalność osobista, nie można pozbawić nikogo wolności bez udowodnienia mu winy

- cerkwicko-nieszawski 1454 - królowi potrzebna jest aprobata sejmików szlacheckich (zebrania ogółu szlachty na danym terytorium) do zwołania pospolitego ruszenia, podatków, nowego prawa

DUCHOWIEŃSTWO - stan powstał najwcześniej i jest najstarszy, stan otwarty - wystarczało powołanie, w XIII w. otrzymał prawo do rozpoznawania swoich sporów wg prawa kanonicznego i został wykształcony w pełni, elita duchowieństwa miała dużo do powiedzenia w państwie, panowało zróżnicowanie majątkowe

MIESZCZANIE - stan powstały w wyniku lokacji miast na prawie niemieckim w oparciu o dokumenty lokacyjne, miasta dostawały uprawnienia ekonomiczne i rywalizowały wobec monarchy o przywileje ekonomiczne (dlatego stan był zróżnicowany), był to stan otwarty - za przyjęcie się płaciło, albo wystarczyło kupić jakąś nieruchomość, wypchnięty z udziału w życiu politycznym

ZGROMADZENIE STANOWE (GENERALNE, PROWINCIONALNE):

- współuczestniczą w stanowieniu prawa i uchwalają ustawy podatkowe

- żaden z monarchów nie może cofać przywileju a ograniczać może tylko za zgodą uprawnionego

- król decyduje o liczbie posłów i wysokości ich diety oraz o długości zjazdu

- kompetencje Zgromadzenia Stanowego ulegały rozszerzeniu, bo król chciał się nimi podzielić, a przedstawiciele stanów „szantażowali” monarchę

- przywilej nieszawski ograniczył kompetencje ZS - szlachta wybierała swoich przedstawicieli którzy na sejmikach szlacheckich decydowasli o sprawach wszystkich mieszkańców

ADMINISTRACJA OGÓLNA:

król - pełna władza ustawodawcza, elekcji dokonywała po śmierci Jagiełły Rada Królewska za opinią Zgromadzenia Stanowego, do Z. Augusta wybierano tylko członków rodziny królewskiej, jego władza ograniczona była przywilejami stanowymi, jako sędzia najwyższy jst wiązany prawem stanowionym przez siebie i poprzedników, rezygnuje z dowolności procesu, musi opierać się na prawie stanowionym, nie może sam wykonywać władzy

Rada Królewska - organ doradczy króla, brak samodzielnych uprawnień (oprócz prawa zmiany wartości monety), w wypadku małoletności króla i bezkrólewia przejmuje pełnię władzy (za Warneńczyka rządziła 10 lat, bo najpierw był małoletni a potem wyjechał), potem przekształciła się w senat

skład Rady Królewskiej: wybiera Król, wyróżniano 3 grupy dygnitarzy: urzędników ziemskich - wojewodowie, kasztelanowie; biskupi i abp rzym-kat; oraz ministrowie, czyli najwyższi urzędnicy królewscy (marszałkowie, podskarbiowie i kanclerze

marszałkowie - pełnili władzę ruchomą - tzn. tam, gdzie król się znajduje, ich władza działała w promieniu 5 mil od dworu królewskiego, stali na czele sądu marszałkowskiego, byli szefami protokołu dyplomatycznego, zajmowali się sprawami policji i porządku publicznego, symbolem ich władzy była LASKA, było ich dwóch w państwie

kanclerze - było ich dwóch, zastępowali się, byli ministrami sprawiedliwości i spraw zagranicznych, stali na czele adm. ogólnej, najbliżsi współpracownicy króla, zastępują króla w pełnieniu władzy sądowniczej, stali na straży prawa (coś w rodzaju TK), kierują niższymi urzędnikami kancelarii królewskiej: referendarzami, sekretarzami i pisarzami, symbolem władzy była pieczęć

podskarbiowie - zarządzali majątkiem korony - nieruchomościami ziemskimi i przedsiębiorstwami państwowymi, nadzór nad mennicą państwową, dbają o jakość monety, ściągają podatki, symbolem władzy były klucze od skarbca koronnego na Wawelu

ministrowie - pełnili władzę dożywotnio, powoływał i odwoływał ich król, stawali się więc dygnitarzami, nie można było też piastować 2 stanowisk ministerialnych naraz

ADMINISTRACJA TERYTORIALNA:

podział terytorialny - na województwa z wojewodą na czele i na ziemie (bez wojewody), obie te jednostki miały sąd ziemski i sejmik ziemski

sejmik ziemski - zebranie ogółu członków stanu szlacheckiego z danej jednostki terytorialnej

sąd ziemski - najważniejszy według szlachty sąd dla stanu

okręgi grodowe - wprowadzone za Jagiełły, na czele starostowie grodowi, pokrywały się terenowo z jednostkami podlegającymi sądom ziemskim

województwa - dawne księstwa dzielnicowe, pozostawiono wojewodów jako urzędników królewskich w terenie, nowodołączane tereny stawały się automatycznie województwami

prowincje - duży region w kraju mający pewne odrębności prawne, zarządzany przez starostów generalnych - zastępowali oni monarchę, ale nie mieli prawa nadawania przywilejów i decyzji w polityce zagranicznej

URZĘDNICY:

- dzielono ich na dwie grupy: starostów i urzędników ziemskich

starości - związani z królem, król mógł ich swobodnie powoływać i odwoływać oraz przenosić z miejsca na miejsce, musieli być Polakami, zarządzali administracją skarbową, wojskową i policyjną,

urzędnicy ziemscy - musieli pochodzić z terytorium, którym zarządzali, i mieć tam majątek, funkcja ta była dożywotnia, do urzędników ziemskich zaliczano: wojewodów, podkomorzych, sędziów ziemskich i kasztelanów

wojewodowie - stali na czele pospolitego ruszenia, sprawowali sądownictwo zwierzchnie nad Żydami, regulowali niektóre ceny w miastach swojego okręgu

kasztelanowie - za czasów monarchii patrymonialnej byli podstawowymi urzędnikami w terenie, od teraz mieli tylko tytuł i mogli zasiadać w Radzie Królewskiej

podkomorzowie i sędziowie ziemscy - sprawowali wymiar sprawiedliwości

GRUPA NIŻSZA URZĘDNIKÓW: pisarz, chorążowie i wojski - opiekun żon i córek rycerzy podczas pospol. rusz.

GRUPA NAJNIŻSZA: cześnik, koniuszy, miecznik (tylko tytuły)

SĄDOWNICTWO:

- występowała odrębnośc sądowa stanów - każdy miał własne prawo: szlachta prawo polskie (ziemskie), duchowni prawo kanoniczne, mieszczanie prawo niemieckie: lubeckie, chełmińskie, magdeburskie, chłopi prawo ziemskie potem wiejskie

sądy szlacheckie - sąd ziemski, sąd podkomorski, sąd grodzki (system przetrwał aż do reform sejmu 4letniego)

SĄD ZIEMSKI:

- uznawany przez szlachtę za najważniejszy dla swojego stanu,

- orzekał w większości spraw karnych i cywilnych szlachty-posesjonatów,

- do ich ksiąg wpisywano cały obrót prawny nieruchomościami szlacheckimi, księgi te były ustawą niezmienialną i miały charakter wieczysty;

- o obsadzie sądu decydowała szlachta - król wybierał sędziów spośród kandydatów przedstawionych przez szlachtę na sejmikach,

- jest jeden taki sąd w każdym województwie i ma charakter objazdowy (brak stałej siedziby),

- w każdym z powiatów sądowych sąd zbierał się raz na kwartał i przyjmował pozwy,

- urzędnicy sądowi: sędzia i podsędek, 4-6 asesorów, pisarz, woźny (Małopolska) starosta, sędzia, podsędek, wojewoda, podkomorzy, chorąży (Wielkopolska)

SĄD PODKOMORSKI: przewodniczył mu podkomorzy, który dobierał sobie asesorów, sąd ten orzekał w sprawach o rozgraniczenie dóbr szlacheckich - zbierał się na polu aby wytyczyć granice, komornicy stawiali kamienie graniczne

SĄD GRODZKI-STAROŚCIŃSKI:

- na czele stał starosta grodu, nie musiał orzekać sam, gdyż miał od tego sędziów grodzkich

- orzekał w sprawach ludzi luźnych i szlachty nieosiadłej, oraz w części spraw publicznych

- był sądem mieszanym - dla szlachty i nieszlachty

- od Statutu Wardzkiego 1423 mogli orzekać w sprawie szlachty osiadłej z 4 artykułów grodzkich: gwałt, podpalenie, zbrojna napaść na dom szlachcica, rabunek na drodze publicznej

- w ich skład wchodzili urzędnicy egzekucyjni - dzisiejsi komornicy i policja

- prowadzone są księgi - otwarte dla wszystkich, ale nie miały prawa wieczności, dopiero od końca XVII w. wszystkie sądy mogły prowadzić księgi wieczyste

SĄD WIECOWY: (do przywileju nieszawskiego): był sądem wyższym, „sąd równych sobie” dla możnych, elity stanu szlacheckiego, rozpatrywał sprawy ważniejsze i sprawy przesłane mu przez sąd ziemski, zbierał się trzy razy w roku, W Wielkopolsce: starosta, asesorowie: wojewoda i kasztelanowie, W Małopolsce: wojewoda jako przewodniczący, w obu terytoriach dodatkowo sędzia, podsędek i pisarze

SĄD SEJMIKOWY: po zamarciu sądów wiecowych, orzekali w nich dygnitarze ziemscy, sędzia i podsędek pod przewodnictwem wojewody i w obecności ogółu szlachty

SĄD OPRAWCY: justycjariusz-oprawca ścigał szczególnie groźnych przestępców, chwytał ich, przeprowadzał śledztwo i odbywał sąd, istniało to tylko w Małopolsce, postępowanie arbitralne, sąd zniesiono przywilejem czerwińskim (szlachta sądzona wg prawa pisanego)

SĄD KOŚCIELNY / DUCHOWNY: sąd oficjalny, opierał się na prawie kanonicznym, sądził w sporach między duchownymi i również między osobami świeckimi nnp. o herezje, o naruszenie przykazań kościelnych, o spory małżeńskie

SĄDY SYNODALNE: sprawowane podczas objazdu diecezji przez biskupa, w każdej parafii ludzie zeznawali na temat naruszeń prawa, co stawało się podstawą do wszczęcia postępowania

SĄD RADY MIEJSKIEJ - rajcowie i burmistrz jako przewodniczący, sąd ten opierał się na prawie niemieckim, sądzili sami albo razem z ławą, wtedy tworzyli sąd radziecko-ławniczy - instancję wyższą dla sądów ławniczych i cechowych

SĄD WYŻSZY PRAWA NIEMIECKIEGO NA ZAMKU KRAKOWSKIM - powołany przez K. Wielkiego jako prowincjonalny sąd leński dla wójtów i sołtysów z dóbr królewskich, wydawał ortyle innym sądom prawa niemieckiego

SĄD SZEŚCIU MIAST - instancja odwoławcza od sądu wyższego na zamku krakowskim, sądzili komisarze (po dwóch z sześciu większych miast Małopolski)

tok instancji w sądownictwie prawa niemieckiego: I - sąd ławy i rady, II - sąd wyższy prawa niemieckiego, III - sąd sześciu miast

SĄDY GAJONE - działały we wsiach na prawie polskim, pan lub wyznaczony urzędnik sądzili z udziałem przysiężnych

SĄDY ŁAWY WIEJSKIEJ - funkcjonowały we wsiach na prawie niemieckim, orzekali sołtys i ławnicy

SĄDY DOMINIALNE: dla chłopów poddanych

SĄD KRÓLEWSKI:

- był sądem powszechnym i dla wszystkich stanów, sędzią był król, wyroki wydawano w jego imieniu, król musiał akceptować wyrok wydany przez jego z-ców, na wyrokach widniał podpis króla;

- był ostatnią instancją, sądem odwoławczym (sprawy przysyłane z sądów niższych lub na żądanie króla)

- rozstrzygał w sprawach: o najcięższe przestępstwa, sprawy przeciw szlachcie z zagrożeniem utraty życia, czci i maj ątku (z wyjątkiem 4 artykułów grodzkich), skargi przeciw urzędnikom, sprawy majątku królewskiego, sprawy z zakresu prawa państwowego

- sąd nadworny - odbywał się na dworze królewskim, król nie musiał być w składzie orzekającym

- sąd zadworny (komisarski) - orzekał wskazany przez króla urzędnik, który był wysyłany na miejsce sporu; rozwiązywał się ten sąd po zamknięciu sprawy

- sąd sejmowy - w czasach demokracji szlacheckiej, sądził podczas zjazdu sejmu, o sprawach rozpatrywanych decyduje monarcha, asesorami króla są członkowie rady królewskiej, jego wyroki stawały się precedensami

- sędziowie sądu monarszego - mieli bojaźń bożą, prawdomówność, mądrość, roztropność, stateczność, powagę, sądzi według prawa pisanego

- przeszkody w byciu sędzią - niemowa, ślepy, głuchy, chory umysłowo, mniej niż 20 lat, Żyd, nie-chrześcijanin, wyklęty, kobieta

ROZDZIAŁ IV - PRAWO SĄDOWE ŚREDNIOWIECZA (PL)

I. PRAWO PRYWATNE

140. Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych:

zdolność prawna - możliwość zajęcia w stosunkach prywatnych stanowiska podmiotu prawa lub obowiązku, każdy, kto tę zdolność posiadał, był osobą w obliczu prawa, nie byli nimi zaś wywołańcy

zdolność do czynności prawnych - zdolność do tego, aby przez dokonane przez siebie akty prawne powodować powstanie, zmianę lub wygaśnięcie stosunku prawnego

warunki z.d.c.p. - pełnoletność: początkowo dojrzałość fizyczna, potem ustalono wiek przeciętny z.d.c.p., a Statut Warcki ustalił lata sprawne na 15 dla mężczyzn a dla kobiet 12

Czynniki wpływające na zakres zdolności do czynności prawnych i zdolności prawnych:

- przynależność do grupy społecznej / stanu: rycerstwo/szlachta mieli największą z.d.c.p., niewolnicy nie mieli wcale

- płeć: pełnię praw mieli mężczyźni, kobiety pozostawały pod opieką rodziny aż do wydania za mąż, do XIII w. nie mogły spadkobrać dóbr ziemskich, mogły jednak posiadać rzeczy ruchome, wdowy miały lepszą sytuację

- przynależność państw.: ograniczono prawa cudzoziemców - spadek po bezdziedzicznym cudzoziemcy przypadał królowi

- przynależnośc etniczno-wyznaniowa: poważne ograniczenia w stosunku do Żydów: nie mogli zawierać małżeństw z chrzesc, mogli zamieszkiwać tylko w oznaczonych miejscach, ale za to mogli udzielać pożyczek na procent, zaostrzono sankcję karną za zabicie Żyda.

ROZDZIAŁ V - RZECZPOSPOLITA SZLACHECKA

III. ŹRÓDŁA PRAWA I ŹRÓDŁA POZNANIA PRAWA

203. Konstytucje i lauda:

konstytucje sejmowe - podstawowe źródło prawa, dzieliły się na k. wieczyste - obowiązywanie nieograniczone w czasie; i na k. czasowe - okres obowiązywania był z góry wyznaczony

akty inkorporacyjne - wydawane w formie przywilejów,włączały pewne dzielnice do Korony,

lauda sejmikowe - wpisywane były do ksiąg sądowych, co było formą ich publikacji

204. Prąd kodyfikacyjny:

„Statut Łaskiego” - wydrukowane zostały w nim najważniejsze statuty i konstytucje z inicjatywy sejmu radomskiego 1505, redagował go kanclerz koronny Jan Łaski

„Formulla processus” - opracowany przez komisję kodyfikacyjną wybraną w 1520 roku na sejmie bydgoskim, kodyfikację ukończono w 1523 roku

Korektura Praw (Correctura iurium) - zwana też Korekturą Taszyckiego, opracowana w 1532 roku, 929 arrtykułów, ustrój sądów, proces, prawo karne, prywatne, stanów i formuły czynności prawnych, projekt odrzucony przez sejm w 1534 roku

prywatne kodyfikacje - Jakuba Przyłuskiego, Jana Herburta, Stanisława Sarnickiego

Volumina Legum - zapoczątkowane w połowie XVIII wieku, autorzy: Józef A. Załuski, Stanisław Konarski, zawierała całość ustawodawstwa RP od czasów dawnych po współczesne, ukazało się 6 tomów w latach 1732-1739, objęły ustawodawstwo od Xiv wieku do 1736 roku

205. Prawo miejskie:

„Artykuły prawa magdeburskiego” - wydane w 1556 roku przez Bartłomieja Groickiego, traktowano je jako urzędową wykładnię prawa miejskiego

206. Prawo wiejskie:

wilkierze / ordynacje - ustawy wiejskie, zawierające normy określające życie wewnętrzne wsi, powinności chłopskie, organizację władz i sądu, dotyczyły też prawa cywilnego i karnego, do najobszerniejszych należy „Ordynacja w dobrach w Zegrzu i Ratajach” wydana przez Poznań w 1733 roku

207. Prawo mazowieckie:

Zwód Goryńskiego - kodyfikacja prawa mazowieckiego doknana przez Piotra Goryńskiego i zatwierdz. przez króla w 1540

ekscepta mazowieckie - kodyfikacja dokonana przez szlachtę, zatwierdzona w 1577 roku, obejmowała 46 artykułów

208. Korektura pruska:

korektura pruska - odrębne prawo szlachty Prus Królewskich, skodyfikowane przez sejm koronny, zatwierdzone w 1598 roku, oparta była na prawie chełmińskim i uwzględniała wzroy polskiego prawa ziemskiego, nasycona była elementami prawa rzymskiego

rewizja toruńska - kodyfikacja prawa chełmińskiego dla miast Prus Królewskich

209. Prawo litewskie:

Statuty litewskie - powstały z powodu korzystnych warunków do kodyfikacji na Litwie - I w 1529, II w 1566, III w 1588 roku, zredagowane były w języku ruskim (starobiałoruskim), w 1614 roku ukazał się też polski przekład III Statutu, prawo litewskie obowiązywało też w woj. wołyńskim, kijowskim, bracławskim (II Statut), III Statutem z kolei posługiwano się jako prawem pomocniczym w Koronie

DEMOKRACJA SZLACHECKA (1454-1764) - USTRÓJ:

PODSTAWY PRAWNE DEMOKRACJI SZLACHECKIEJ:

1) Przywileje cerkwicko-nieszawskie - 1454 rok:

- król nie będzie nakładał nowych podatków ani nie będzie zwoływał pospolitego ruszenia bez zgody sejmików ziemskich

- szlachta ma prawo do wydawania instrukcji sejmowi i do jednomyślności

2) Konstytucja Nihil Novi - 1505 rok:

- była ustawą sejmu radomskiego, wszelkie uchwały króla wymagały zgody izby poselskiej i senatu

- nic o nas bez nas (szlachta)

3) Akt unii polsko-litewskiej - 1569 rok:

- wprowadzenie federacji: złożone państwo z dwóch równorzędnych części: Korony i Litwy pod nazwą Rzeczpospolita Obojga Narodów ze wspólnie obieralnym królem, wspólnym sejmem i polityką zagraniczną

- system republikański, a nie monarchia, państwo w którym władzy monarszej nie ma, a wybierają ludzie

- król jest dożywotnią głową państwa wybieraną wspólnie dla Korony i Litwy, ale szlachta może go odwołać

- wspólna moneta (o tej samej wartości), swobodny przepływ ludzi i kapitału, ludzie mogli swobodnie nabywać nieruchom.

4) Artykuły henrykowskie - 1573 rok:

- nazywane I konstytucją Rzeczpospolite, zawierała prawo fundamentalne, obowiązujące ogólnie

- ustawa ta nie powinna być zmieniana ani ograniczana w teorii (nieudana próba zmiany przez Jana Zamoyskiego)

- określała zasady obejmowania tronu: elekcyjność, wybierać mógł każdy szlachcic, zawsze był 1 kandydat, nie wolno było wybierać nowego króla za życia obecnego, obowiązywała wolna elekcja

- określała zasady zwoływania sejmu: król nie może rządzić bez sejmu, co najmniej raz na 2 lata musi zwołać sejm

- przywrócono prawo oporu - możliwość obalenia króla jeśli nie przestrzega praw i zwyczajów: konfederacja - związek przeciwników króla chcących go obalić, król uważa to za bunt; sejm pacyfikacyjny - król i ludzie idą na ustepstwa: król zostaje na tronie ale przysięga poprawę

- przesłanki tolerancji religijnej - nie można ograniczać ludzi w prawach ze względu na wyznanie

- potwierdzono przywileje szlacheckie

5) Akt Konfederacji Warszawskiej - 1573 rok - włączona została do artykułów henrykowskich

6) Ustawa o Trybunale Koronnym - 1578 rok:

- ograniczeni władzy królewskiej w sądownictwie, król zrzekł się uprawnień sądowych,

- powstały sądy II instancji, na które wpływ miała szlachta, a nie król

Instytucje ustrojowe Demokracji Szlacheckiej: 1) Sejmiki; 2) Sejm; 3) Król; 4) Sądy

1) SEJMIKI

- szlachta realizowała poprzez nie swoje prawa, były narzędziami demokracji bezpośredniej

- były to zebrania ogółu szlachty z danego terytorium, decydującą rolę odgrywała szlachta-posesjonaci

- decyzje podejmowane są zgodą powszechną - nie ma głosowania, przewodniczy MARSZAŁEK

- udział w sejmiku był prawem a nie obowiązkiem

- sejmiki odbywały się w stałych miejscach i tych samych miejscowościach - kościół / cmentarz przykościelny

- zwoływane były przez króla, a część z mocy prawa; limitacja obrad - odraczanie obrad na następny rok

- miały kompetencje w sprawach skarbowych, wojskowych - rządzili nimi magnaci

- w 1717 na Sejmie Niemym ustalono, iż sejmiki nie mogą decydować w sprawach podatków i wojska (tylko król może)

sejmiki przedsejmowe - opiniowanie propozycji królewskich zgłoszonych na najbliższy sejm, wyrażał wiążącą opinię o projektach ustaw w formie instrukcji poselskich, dawano je posłom i sejmiki uzurpowały sobie inicjatywę ustawodawczą

sejmiki relacyjne - posłowie zdawali na nich sprawozdania z obrad sejmu

sejmiki gospodarcze - wykształciły się z sejmików relacyjnych, decydowały w sprawach podatków

sejmiki deputacyjne - wybierały sędziów do trybunału

sejmiki kapturowe - przejmowały zarząd jednostką admin., upoważniały miejscowe sądy do działalności

sejmiki generalne - były prowincjonalne uzgadniano na nich stanowisko każdej prowincji na sejmie walnym, odbywały się pomiędzy sejmikiem przedsejmowym a obradami sejmu, przetrwały najdłużej

sejmiki elekcyjne - wybierały kandydatów na urzędy

2) SEJM

SENAT:

- powstał z dawnej Rady Królewskiej, obradom przewodniczył król, jeden z marszałków lub kanclerz

- w jego skład wchodzili biskupi, wojewodowie, kasztelanowie, arcybiskupi i ministrowie bez hetmanów,

- senatorowie pełnili funkcję dożywotnio i pochodzili z nominacji króla, było ich około 130-140

- senat nie miał samodzielnych uprawnień, uczestniczył w dyskusji nad projektem ustaw, ale to Król miał ostatnie słowo

- działał jako izba parlamentu i jako Rada Króla

IZBA POSELSKA:

- składała się tylko z posłów wybranych na sejmikach, posłowie mieli ograniczony mandat, postępowali zgodnie z instrukcją swoich wyborców i byli ich pełnomocnikami; liczba posłów od około 50 (początek) do ponad 200 (XVIII wiek)

ROZDZIAŁ V - RZECZPOSPOLITA SZLACHECKA

III. ŹRÓDŁA PRAWA I ŹRÓDŁA POZNANIA PRAWA

203. Konstytucje i lauda:

akty inkorporacyjne - wydawane w formie przywilejów,włączały pewne dzielnice do Korony,

lauda sejmikowe - wpisywane były do ksiąg sądowych, co było formą ich publikacji

204. Prąd kodyfikacyjny:

„Statut Łaskiego” - wydrukowane zostały w nim najważniejsze statuty i konstytucje z inicjatywy sejmu radomskiego 1505, redagował go kanclerz koronny Jan Łaski

„Formulla processus” - opracowany przez komisję kodyfikacyjną wybraną w 1520 roku na sejmie bydgoskim, kodyfikację ukończono w 1523 roku

prywatne kodyfikacje - Jakuba Przyłuskiego, Jana Herburta, Stanisława Sarnickiego

205. Prawo miejskie:

„Artykuły prawa magdeburskiego” - wydane w 1556 roku przez Bartłomieja Groickiego, traktowano je jako urzędową wykładnię prawa miejskiego

206. Prawo wiejskie:

207. Prawo mazowieckie:

Zwód Goryńskiego - kodyfikacja prawa mazowieckiego doknana przez Piotra Goryńskiego i zatwierdz. przez króla w 1540

ekscepta mazowieckie - kodyfikacja dokonana przez szlachtę, zatwierdzona w 1577 roku, obejmowała 46 artykułów

208. Korektura pruska:

rewizja toruńska - kodyfikacja prawa chełmińskiego dla miast Prus Królewskich

209. Prawo litewskie:

DEMOKRACJA SZLACHECKA (1454-1764) - USTRÓJ:

PODSTAWY PRAWNE DEMOKRACJI SZLACHECKIEJ:

1) Przywileje cerkwicko-nieszawskie - 1454 rok:

- król nie będzie nakładał nowych podatków ani nie będzie zwoływał pospolitego ruszenia bez zgody sejmików ziemskich

- szlachta ma prawo do wydawania instrukcji sejmowi i do jednomyślności

2) Konstytucja Nihil Novi - 1505 rok:

- była ustawą sejmu radomskiego, wszelkie uchwały króla wymagały zgody izby poselskiej i senatu

- nic o nas bez nas (szlachta)

3) Akt unii polsko-litewskiej - 1569 rok:

- system republikański, a nie monarchia, państwo w którym władzy monarszej nie ma, a wybierają ludzie

- król jest dożywotnią głową państwa wybieraną wspólnie dla Korony i Litwy, ale szlachta może go odwołać

- wspólna moneta (o tej samej wartości), swobodny przepływ ludzi i kapitału, ludzie mogli swobodnie nabywać nieruchom.

4) Artykuły henrykowskie - 1573 rok:

- nazywane I konstytucją Rzeczpospolite, zawierała prawo fundamentalne, obowiązujące ogólnie

- ustawa ta nie powinna być zmieniana ani ograniczana w teorii (nieudana próba zmiany przez Jana Zamoyskiego)

- określała zasady zwoływania sejmu: król nie może rządzić bez sejmu, co najmniej raz na 2 lata musi zwołać sejm

- przesłanki tolerancji religijnej - nie można ograniczać ludzi w prawach ze względu na wyznanie

- potwierdzono przywileje szlacheckie

5) Akt Konfederacji Warszawskiej - 1573 rok - włączona została do artykułów henrykowskich

6) Ustawa o Trybunale Koronnym - 1578 rok:

- ograniczeni władzy królewskiej w sądownictwie, król zrzekł się uprawnień sądowych,

- powstały sądy II instancji, na które wpływ miała szlachta, a nie król

Instytucje ustrojowe Demokracji Szlacheckiej: 1) Sejmiki; 2) Sejm; 3) Król; 4) Sądy

1) SEJMIKI

- szlachta realizowała poprzez nie swoje prawa, były narzędziami demokracji bezpośredniej

- były to zebrania ogółu szlachty z danego terytorium, decydującą rolę odgrywała szlachta-posesjonaci

- decyzje podejmowane są zgodą powszechną - nie ma głosowania, przewodniczy MARSZAŁEK

- udział w sejmiku był prawem a nie obowiązkiem

- sejmiki odbywały się w stałych miejscach i tych samych miejscowościach - kościół / cmentarz przykościelny

- zwoływane były przez króla, a część z mocy prawa; limitacja obrad - odraczanie obrad na następny rok

- miały kompetencje w sprawach skarbowych, wojskowych - rządzili nimi magnaci

- w 1717 na Sejmie Niemym ustalono, iż sejmiki nie mogą decydować w sprawach podatków i wojska (tylko król może)

sejmiki relacyjne - posłowie zdawali na nich sprawozdania z obrad sejmu

sejmiki gospodarcze - wykształciły się z sejmików relacyjnych, decydowały w sprawach podatków

sejmiki deputacyjne - wybierały sędziów do trybunału

sejmiki kapturowe - przejmowały zarząd jednostką admin., upoważniały miejscowe sądy do działalności

sejmiki generalne - były prowincjonalne uzgadniano na nich stanowisko każdej prowincji na sejmie walnym, odbywały się pomiędzy sejmikiem przedsejmowym a obradami sejmu, przetrwały najdłużej

sejmiki elekcyjne - wybierały kandydatów na urzędy

2) SEJM

SENAT:

- powstał z dawnej Rady Królewskiej, obradom przewodniczył król, jeden z marszałków lub kanclerz

- w jego skład wchodzili biskupi, wojewodowie, kasztelanowie, arcybiskupi i ministrowie bez hetmanów,

- senatorowie pełnili funkcję dożywotnio i pochodzili z nominacji króla, było ich około 130-140

- senat nie miał samodzielnych uprawnień, uczestniczył w dyskusji nad projektem ustaw, ale to Król miał ostatnie słowo

- działał jako izba parlamentu i jako Rada Króla

IZBA POSELSKA:

- poseł mógł modyfikować, przyjmować i odrzucać propozycje rządowe

- Izbie Poselskiej przewodniczył marszałek wybierany spośród posłów

KOMPETENCJE PARLAMENTU:

- pełnia władzy ustawodawczej (z zastrzeżeniem niektórych jej dziedzin dla monarchy); uchwały podatkowe

- decyzje o polityce zagranicznej, poprawianie starego prawa, wydawanie nowych praw w formie konstytucji: czasowych, wieczystych, fundamentalnych i zwykłych

- obciążenia finansowe dla wszystkich stanów, wypowiadanie wojny i zawieranie pokoju, kontrola władzy wykonawczej

- po śmierci Batorego mógł nadawać prawa szlacheckie obcokrajowcom i nieszlachcicom

PROCES USTAWODAWCZY:

- na początku sejmu wspólne posiedzenie 3 sejmujących, na którym przedstawiano projekty ustaw

- prowadzono potem oddzielne dyskusje - sejm debatował nad ustawami, król+senatorowie = sąd sejmowy

- dyskusji przewodniczył marszałek - był ciągle czynny i nie miał zastępców, mógł też wprowadzać modyfikacje projektu

- nie było quorum - o tym, czy jest wystarczająca liczba posłów decydował marszałek

- marszałek musiał pozostawać w stałym kontakcie z królem, bo musiał uzyskać zgodę na unifikację

- 2 części dyskusji: 1 - marszałek przedstawiał projekt, a posłowie mówią czy się zgadzają na jego przyjęcie; 2 - w wypadku braku aprobaty argumentowano wszystkie „za” i „przeciw”, marszałek decydował kiedy przerwać dyskusję, od Batorego wystarczył sprzeciw 1 posła, aby projekt odłożyć

- marszałka wybierano w głosowaniu na początku sejmu, raz z Wielkopolski, raz z Małopolski, zawsze musiał być bogatym ziemianinem

- marszałek wydawał przyjęcia i reagował na porządek w izbie, insygniem władzy była drewniana laska marszałkowska

- obrady izby poselskiej były jawne

- potem marszałek przekazywał projekt do senatu i króla, król nadawał sankcję ustawie podpisując ją

- ustawa wchodziła w życie w momencie publikacji, ogłaszana była przez heroldów miejskich

3) KRÓL

- traci część swoich uprawnień - zmieniona zostaje zasada wyboru króla, przywrócone prawo oporu

władza ustawodawcza - uprawnienia w stanowieniu prawa dotyczące miast królewskich, dóbr państwowych (własność króla), spraw wyznaniowych (wydawanie edyktów), systemu celnego

władza wykonawcza - był głową państwa, powoływał urzędników publicznych, nadawał godności, kontrolował administrację, kierował polityką zagraniczną, dysponował majątkiem państwowym

władza sądownicza - był sędzią najwyższym, do niego należała wykładnia prawa, rozpatrywał problemy odsyłane do niego przez sądy, Zygmunt Stary zrzekł się na rzecz włościan sądownictwa nad chłopami, Batory zrzekł się większości praw sądowych a swoje uprawnienia apelacyjne przekazał trybunałom, Sąd Królewski rozbił się na mniejsze sądy bez udziału króla

WYBÓR KRÓLA:

- zmienił się sposób wyboru króla po śmierci Zygmunta Augusta, ostatniego z Jagiellonów

- król był wybierany przez ogół członków stanu szlacheckiego

- nie można było wybierać następcy króla za jego życia

- interrex - w okresie bezkrólewia był nim prymas - nie miał wszystkich uprawnień króla, zwoływał sejm, prowadził negocjacje z chętnymi do objęcia tronu

ETAPY PROCESU WYBIERANIA:

Sejm Konwokacyjny - negocjacje z kandydatami na tron w celu wyłonienia najlepszego, izba poselska dokonuje spisu orbitancji - naruszeń systemu prawa przez poprzedniego króla,
Sejm Elekcyjny - zbierał się wraz ze zjazdem elekcyjnym całej szlachty, decydowali który z kandydatów zostanie przedstawiony Sejmowi Koronacyjnemu, układał pacta conventa (umowy pomiędzy szlachtą a nowym królem, stawiające mu określone warunki)
Sejm Koronacyjny - najpierw przysięga koronacyjna (artykuły henrykowskie, przywileje szlacheckie i pacta conventa), w momencie koronacji przestawały działać sejmiki kapturowe, interrex i konfederacja generalna, po koronacji król decydował czy przyjmuje ustawy uchwalone przez sejmiki kapturowe, interrexa i konfederację gener.

4) SĄDOWNICTWO

Sądownictwo stanowe: Sąd Monarszy, Sądy Centralne (powszechne), Sąd Sejmowy, pozostałe sądy stanowe

Sądy Kościelne, prawa niemieckiego, ziemskie, grodzkie i podkomorskie - bez zmian

Sądy Dominialne - umocnienie ich pozycji

apelacje - rezygnacja króla ze zwierzchnich praw sądowych nad stanem szlacheckim, przekazano ostateczność orzeczeń dla Trybunałów (Koronnego i Litewskiego), ustawa procesowa z 1532 wprowadziła instytucję apelacji od orzeczeń sądów ziemskich, grodzkich i podkomorskich

SĄD KRÓLEWSKI - był instancją najwyższą

TRYBUNAŁ KORONNY:

- powołany w 1578 roku, zbierał się w Lublinie wiosną i latem, w Piotrkowie jesienią i zimą

- sądzili reprezentanci szlachty wybierani corocznie na sejmikach deputackich (27 deputatów szlacheckich i 6 duchownych)

- w sprawach szlacheckich sądzili tylko deputaci szlacheccy, sąd mieszany (1:1 duchowni:szlachta) w sprawach w których jedną ze stron był duchowny i chodziło o dobra duchowne

- na czele Trybunału stał Marszałek, duchowni wybierali prezydenta

- rozpatrywał apelacje od wyroków sądów ziemskich, grodzkich, podkomorskich,

- wyroki wymagały jednomyślności, większość dopiero w 3 głosowaniu, jeśli brak większości - sprawa kierowana do sądu królewskiego

- w 1581 roku powołano Trybunał Litewski dla Wielkiego Księstwa

SĄDY CENTRALNE (za S. Batorego):

SĄD ASESORSKI - sprawy o rozgraniczenie dóbr państwowych i prywatnych, o nadużycia i przestępstwa wysokich urzędników, sądy w miastach królewskich, spory pomiędzy miastami, orzekali: kanclerz, referendarze, sekretarze i senatorowie rezydenci, opierał się na prawie polskim i niemieckim (Magd. i Chełm.)

SĄD REFERENDARSKI - sądzą referendarze, sprawy o dobrach państwowych, o powinności i obciążenia chłopskie, odwołania chłopów i w sprawach karnych, posługiwał się językiem poslkim, uproszczona była procedura, mogły dać stronom zastępstwo procesowe z urzędu i same egzekwowały swoje wyroki

SĄD MARSZAŁKOWSKI - sprawy o najem lokali w Wawie między szlachtą a mieszczaństwem, sprawy gier hazardowych i oszustw, sprawa porządku i bezpieczeństwa na dworze królewskim, Sąd Najwyższy w państwie, sądził sprawy w I i II instancji

SĄD SEJMOWY - sąd kasacyjny od wszystkich sądów i trybunałów, może sam wydać nowy wyrok, decydował o wznowieniu postępowania, miał prawo przyjmowania remisji, funkcjonował tylko podczas sejmu, przewodniczył mu król, a jeśli król był stroną, to przewodniczył marszałek koronny

- orzekał w sprawach: o zbrodnie obrazy majestatu, zdrady stanu, nadużyciach skarbowych wyższych urzędników, gwałty na sejmach, rozbijanie Trybunału czy sejmiu, zbrodnie szlachcica zagrożone karą śmierci, banicji, konfiskaty dóbr, ważne dla skarbu państwa sprawy cywilne

SĄD RELACYJNY - rozpatrywał odwołania od wyroków książąt lennych i prawosławnych biskupów, bo zlikwidowano patriarchat

SĄDY KAPTUROWE I KONFEDERACYJNE - w okresie bezkrólewia jako sąd apelacyjny i najwyższy, rozwiązywały się w momencie koronacji nowego króla

SĄDY POLUBOWNE (KOMPROMISARSKIE) - orzekali desygnowani przez każdą ze stron arbitrzy, oni z kolei powoływali superarbitra - przewodniczącego

ROZDZIAŁ VII - POCZĄTKI MONARCHII KONSTYTUCYJNEJ

ZMIANY W STRUKTURACH SPOŁECZNYCH I UMYSŁOWOŚCI

331. Czynniki przemian:

Starcie dwóch idei:

- petryfikacji ustroju szlacheckiego i poddaniu Polski pod władzę mocarstw sąsiednich (Prawa Kardynalne)

- ruch reformatorski: społeczno-ekonomiczny, polityczny, administracyjny

Inne czynniki:

- wzrost ludności państwa

- ożywienie handlowe warstw i stanów, rozwój gospodarczy

332. Polskie oświecenie:

Trzy kierunki myśli oświeceniowej:

liberalna - w dziedzinie światopoglądu i w niektórych ujęciach politycznych, ale zachowawcza społecznie
reformatorska
rewolucyjna

myśl oświeceniowa: wiara we wszechmoc rozumu, odkrywanie praw naturalnych, wiara w znaczenie reform państwowych

333. Ruch reformatorski:

- wyróżnianie szlachty średniej i inteligencji przez Stanisława Augusta

- element inteligencki w Sejmie Czteroletnim: najpierw 69 działaczy, potem 112 - razem 181 osób - byli najbardziej aktywni w sejmie i byli zwolennikami króla

- sojusz króla z burżuazją miejską

- osoby walczące w Insurekcji Kościuszkowskiej: rzemieślnicy, plebejusze, ludzie luźni, chłopi, inteligenci, księża

Koncepcje reformatorskie:

- odejście od narodu szlachecko - magnackiego

- tworzenie się narodu-posiadaczy na zasadzie kompromisu szlachecko-mieszczańskiego

- tworzenie się narodu jako wszystkich mieszkańców kraju bez względu na majątek i stan

ŹRÓDŁA PRAWA I ŹRÓDŁA POZNANIA PRAWA

334. Prawo ziemskie i ogólnopaństwowe:

Za źródła prawa uważa się:

Prawa Kardynalne z 1768 i 1775
Konstytucja III Maja z 1791
Prawa Kardynalne uchwalone na sejmie grodzieńskim (1793)
Konstytucje Sejmowe
Akty i Uniwersały królewskie / Marszałków Sejmu 4letniego
Uniwersały i rezolucje Rady Nieustającej
Akt powstania uznawany jako ustawa zasadnicza z 1794

VOLUMINA LEGUM:

- tom VII i VIII - ustawodawstwo 1764-1780

- tom IX - konstytucje sejmowe z 1782 - 1792

- tom X - konstytucje 1793

PIERWSZE REFORMY

337. Typ i forma państwa

Do czasów Sejmu Czteroletniego i po upadku jego dzieła ścierały się dwie przeciwne sobie formy ustrojowe: Rzeczpospolita Szlachecka i Monarchia Konstytucyjna.

338. Zmiany w ustroju społeczno-ekonomicznym. Szlachta i mieszczanie.

1) KOMPROMIS SZLACHECKO-MIESZCZAŃSKI:

Stan szlachecki stał się otwarty dla zamożnego mieszczaństwa. Nobilitowani mieszczanie mieli obowiązek wykupić ziemie na określoną wartość w ciągu roku pod rygorem utraty szlachectwa. Ponadto szlachta trudniąca się kupiectwem w miastach nie mogła utracić tytułu.

2) REFORMY W MIASTACH:

zniesienie jurydyk - dokonane w 1764 roku, zniesiono prywatne dzielnice miejskie wyłączone spod władzy miasta

zniesienie serwitoratów - 1764 - czyli zwalniania od podatków kupców i rzemieślników, wyłączania ich spod władzy miast, podporządkowanie ich królowi

Komisje Dobrego Porządku - powoływane od 1775, zajmowały się modernizacją i uzdrawianiem zarządu miast

Reforma Asesorii - uznana za sąd najwyższy dla miast, wyroki miały egzekwować urzędy grodzkie, zmiany w składzie

340.Chłopi:

emfiteuza - oddawanie gruntów w długoletnią dzierżawę z prawem pobierania pożytków i wznoszenia budowli

1) akty uwalniania chłopów z poddaństwa - były nieliczne

2)- wydany w 1768

341. „Ludzie luźni”:

Byli to ludzie żyjący z pracy najemnej lub włóczęgostwa - żądano paszportów wydawanych przez panów wsi oraz zaczęto zmuszać do pracy przymusowej

343. Program reform:

Jego autorem był Andrzej Zamoyski (w oparciu o „O skutecznym rad sposobie” Konarskiego), wystąpił z tym programem na konwokacji 1764:

- rozwój ekonomiki i rozbudowa administracji

- stworzenie nowoczesnej oświaty, usprawnienie działań państwowych

344. Zmiany w sejmowaniu:

a) usunięcie szlachty-gołoty z sejmików

b) instytucja delegacji sejmowych - sejm przekazywał wybranemu gronu posłów i senatorów prawo decydowania w jego imieniu

c) deputacje- komisje sejmowe przygotowujące projekty uchwał

d) wprowadzenie hetmanów do Sejmu i podskarbiego nadwornego

Reformy sejmowe Czartoryskich:

- posłowie nie musieli zaprzysięgać już tego co mówili; uchwalenie regulaminu obrad sejmu

- ograniczanie zasady jednomyślności: materie ekonomiczne - sprawy mniej ważne, uchwalane większością głosów; materie status - sprawy ważne (podatki np.) - wymagały jednomyślności

- jeśli jednomyślności nie było w 3 próbach głosowania, decydowała większość

345. Komisja Skarbowa:

Reforma Czartoryskich:

- ugrupowanie powstałe pod koniec panowania Augusta III, przywódcy - Michał i August Czartoryscy

- reformy oparte na myśli poglądach Stanisława Konarskiego

- reforma centralnych władz wykonawczych w resortach skarbowym i wojskowym

- zastąpienie jednoosobowych dożywotnich urzędów organami wybieralnymi, kadencyjnymi i odpowiedzialnymi

- usunięcie z sejmików szlachty-gołoty, wprowadzenie zasady większości głosów

Komisja Skarbowa - centralny urząd administracji, kolegialny z Komisją Wojskową - utworzono po dwie (dla Litwy i Korony) , zastąpiły one podskarbich, wybierane były przez izby parlamentu, po 16 komisarzy na resort, kadencja 2 lata, musiały uzyskać absolutorium od izby poselskiej i skłądać sprawozdania

Kompetencje Komisji Wojskowej:

- rekrutacja do wojska, jego zaopatrzenie i szkolenie

- orzekanie we wszystkich sprawach, w których pozwanym jest członek armii

Kompetencje Komisji Skarbowej:

- sąd powszechny w sprawach skarbu państwa dla wszystkich mieszkańców, sprawy nadużyć urzędniczych

- zarządzanie majątkiem państwa: nieruchomościami, kopalniami, warzelniami soli

- rozwój gospodarczy: poszukiwanie surowców, wydobywanie i przetwaezanie, chłopi jako siła robocza

- reforma monetarna i projekt reform królewszczyzn, reformy systemu celnego, udzielanie zgód na monopol;

346: Cła, miary, wagi i moneta:

Zniesiono cła i myta wewnętrzne, ujednolicono miary i wagi, ujednolicono i polepszono monetę.

347. Budżet:

Wprowadzony przez Komisję Skarbową w 1768 r.

Zasady budżetowe:

jawności
jedności - określał całość wydatków i dochodów państwa (nie przestrzegano: wyłączono z niego Fundusz Edukacyjny)
kontrola jego wykonania przez sejm

348: Komisja Edukacji Narodowej:

Powołana w 1773 r. wyniku kasaty zakonu jezuitów, który skupiał u siebie szkolnictwo RP, wspólna dla Litwy i Korony.

Komisję kontrolował król, a Sejm - jedynie w zakresie sprawozdań finansowych i linii programowych, Sejm wybierał też członków KEN.

Kompetencje KEN:

- kształcenie młodzieży szlacheckiej

- nadzór nad szkolnictwem (oprócz szkół wojskowych)

Działalność KEN:

utworzenie Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych
ogłoszenie w 1783 ustawę określającą zasady organizacyjne i hierarchii szkół

350: Gabinet Królewski:

Kompetencje:

- prowadzenie sekretariatu osobistego

- administracja dóbr ekonomii

- korespondencja dyplomatyczna

- stosunki z Kościołem i Kurią Rzymską, sprawy WKL

PRAWA KARDYNALNE

352. Prawa kardynalne z 1768 r.:

Reformy Sejmu Repninowskiego 1767-1768:

- umocnienie starego systemu demokracji szlacheckiej: jednomyślność, przywileje szlachty, wolna elekcja

- pogłębienie i realizacja reform Czartoryskich w tych dziedzinach, w których interes szlachty nie doznaje uszczerbku

- podział praw obowiązujących na terenie RP na trzy grupy: prawa kardynalne, polityczne i ekonomiczne

- prawa kardynalne - niezmienne na wieki, możliwość poszerzania, własny katalog praw

- prawa polityczne - mogły być zmieniane, jednomyślność wymagana dla przyjęcia zmian, własny katalog praw

- prawa ekonomiczne - po 3 razach jeśli brakuje jednomyślności marszałek zarządzi głosowanie, nie można się wstrzymać

Założenia praw kardynalnych:

- normy o religii, tolerancji, prawie wyznaniowym, religią panującą jest rzym-kat, inne wyznania mają prawo do kultu

- zasady ustrojowe: wolna elekcja, zakaz wybierania króla za życia panującego, kandydatem może być tylko Piast i katolik

- zasada jednomyślności w uchwalaniu praw politycznych, organizacja sejmu jak w art. henrykowskich - ustawy nie potrzebowały sankcji królewskiej

- potwierdzenie przywilejów szlachty: równość szlachty wewnątrz stanu, zwierzchnictwo nad chłopami, zakaz karania chłopów śmiercią przez sąd dominialny, wyłączność szlachty w piastowaniu urzędów, nietykalność majątkowa i osobista, za umyślne zabójstwo kara śmierci

Założenia praw politycznych:

- dotyczyły podatków, organizacji sądów i prawa sądowego (materialne i procesowe), organizacji i kompetencji władz oprócz sejmu i króla

- polityka zagraniczna, nobilitacje, indygenaty (szlachectwo dla cudzoziemców), pospolite ruszenia i prawo o zajazdach

Ustawa o sejmikach:

- usunięcie gołoty, zasada większości głosów

Konfederacja barska (1768-1772):

- cel: zniesienie gwarancji rosyjskich i wycofanie wojsk rosyjskich z Polski, powrót do norm czasów demokracji szlacheckiej

- ukarać Czartoryskich (pod sąd sejmowy) i Poniatowskiego (won z tronu)

- zamieniła się w 4-letnią wojnę partyzancką

RADA NIEUSTAJĄCA

RN została utworzona w wyniku reform Sejmu Rozbiorowego z 1773 roku, zlikwidowana 1789 na Sejmie Czteroletnim. Powstała jako wynik dążeń centralistycznych.

Rada Nieustająca - nowy organ rządowo - wykonawczy wspólny dla obu części RP

Skład Rady Nieustającej:

36 członków powoływanych przez Sejm co 2 lata, z tym że przynajmniej 1/3 wybieranych musiała być w poprzedniej kadencji (którzy to - decyduje losowanie). Skład grupowy: 18 reprezentantów Senatu, 18 reprezentantów szlachty

Organizacja Rady:

Formalnie na czele stał król, ale spośród szlachty wybierano Marszałka Rady.

Kompetencje ogólne RN:

- ustalanie kierunków polityki rządu i instrukcje dla resortów, oglądała sprawozdania z działalności resortów

- miała inicjatywę ustawodawczą, prawo zwołania parlamentu jakby król zwlekał, obsada ważnych urzędów razem z królem

- król przewodniczył sądowi sejmowemu, pociągała parlamentarzystów do odpowiedzialności przed tenże sąd

- kontrolę nad Radą Nieustającą sprawował Sejm

Departamenty RN (po 4-8 osób) - kierowane przez ministrów:

1) Interesów Cudzoziemskich

- z królem jako przewodniczącym, miał stworzyć sieć polskiej służby zagranicznej w Europie

- udzielał instrukcji agentom z zagranicy i przyjmował od nich info na temat Polski od innych krajów

2) Policji

- kierował administracją ogólną państwa, nadzór administracyjny nad miastami królewskimi

- kontrolował rady miejskie i burmistrzów, uchylał niezgodne z prawem normy wewnętrzne w miastach

- był sądem w drobnych sprawach miejskich, rozpatrywał skargi na działalność urzędników w miastach

- nadzór nad ludźmi luźnymi, zadanie stworzenia i kontroli służb sanitarnych RP, stworzenie systemu opieki społecznej

- założenie poprawczaków - domów poprawy

3) Wojskowy - przejął uprawnienia Komisji Wojskowych

4) Sprawiedliwości

- ustalał interpretację i przestrzeganie prawa, był ostatnią instancją w rozpatrywaniu skarg na korupcję sądów

- wypiera komisję kodyfikacyjną Andrzeja Zamoyskiego, prowadził statystyki rządowe

- ujednolicenie sądownictwa w RP, kierowany przez któregoś z kanclerzy wchodzącego w skład Rady Nieustającej

5) Skarbowy - te same kompetencje co Komisja Skarbowa

ZMIANY W PRAWIE SĄDOWYM

357. Idee przewodnie:

Rozwój badania prawa natury, prawo miało być świeckie, uniwersalne - równość wobec prawa, miało służyć dobru ogólnemu

358. Nowości w prawie prywatnym:

a) zniesienie prawa życia i śmierci szlachty w stosunku do chłopów

b) prawo nabywania dóbr ziemskich dla mieszczan

c) lata sprawne w szlachcie - 20, pełna pełnoletność - 24

d) zakaz nabywania przez kościół dóbr ziemskich i miejskich

359. Spółki: tworzenie spółek akcyjnych

360. Prawo wekslowe:

Ustanowione w 1775 roku, powołanie instytucji weksla, ale z powodu nadużywania jej przez szlachtę w 1780 roku zakazano jej wystawiać weksle.

361: Prawo karne:

- zniesiono karę śmierci za czary i tortury

- kara pracy przymusowej

362. Prawo graniczne:

- rozgraniczenie dóbr w prowincjach

- powołanie Komisji Granicznych (każda po 10 osób, wybierane przez sejmiki co 4 lata)

363. Palestra (Adwokatura):

- zakaz nabywania przez adwokatów ziem ich klientów

- adwokatura dla szlachty (1764 i 1768) potem też dla mieszczan (1791) i znowu tylko dla szlachty (1793)

364. Projekt „Zbioru praw sądowych”:

- powołanie komisji kodyfikacyjnej w 1776 roku z Andrzejem Zamoyskim na czele

Założenia projektu (1778):

- umocnienie władzy monarszej

- podporządkowanie kościoła państwu

- uwolnienie części chłopów z poddaństwa

- stosunki chłop > dwór pod kontrolą państwa

Projekt został odrzucony na zawsze na sejmie z 1780 roku.

365. Projekt kodeksu Stanisława Augusta:

- miała objąć całość prawa cywilnego, karnego i procesu

- zasada nullum crimen sine lege i nullum poena sine lege penale anteriori,

- zasada domniemania niewinności

- zasada iż kara ma służyć poprawie przestępcy

uzależnienie od stanu posiadania sprawcy kar majątkowych

IV. RZYM W OKRESIE PRYNCYPATU

31r.p.n.e.- Oktawian pokonuje Marka Aureliusza pod Akcjum

27p.n.e.- Oktawian demonstracyjnie zrzekł się na rzecz ludu wszystkich uprawnień, które dotąd zostały mu przyznane- w rezultacie otrzymał je z powrotem w zmienionej formie- senat przyznał mu szereg funkcji i zaszczytnych tytułów, które stały się podstawą władzy cesarskiej. cesarz sam wykonywał szereg funkcji które w okresie republiki rozdzielone były między kilku najwyższych urzędników. Miał nadrzędnie stanowisko w stosunku do wszystkich organów państwowych.

Pryncypat- system monarchiczny w którym princeps przy pozornym zachowaniu systemu republikańskiego sprawował osobiste rządy. Autorytet władcy podnosiły takie tytuły jak princeps senatus, ojciec ojczyzny, August, Cezar, oraz określające zakres posiadanej władzy, sprawowane urzędy republikańskie jako konsula, prokonsula, cenzora itp. Podstawę prawną władzy cesarskiej za Oktawiana stanowiły formalnie przyznane mu przez Senat następujące uprawnienia:

*imperium prokonsularne- nieograniczona władza w prowincjach, w dowództwie nad całym wojskiem oraz kierownictwo spraw zagranicznych

*władza trybuncka- (tribunicia potestas)- dysponował uprawnieniami dawnych trybunów. Władza trybuncka dała mu nietykalność , prawo zaowływania Senatu i występowania z inicjatywą ustawodawczą i prawo weta wobec wszystkich zarządzeń Senatu i wszystkich urzędników

*najwyższy kapłan (pontifex maksimus)- prawo wkraczania we wszystkie sprawy religijne i sprawowanie zwierzchnictwa nad wszystkimi kapłanami

84r.n.e.- czasy Dioklecjana- władza dożywotnia w rękach cesarzy

I.w.n.e.- traktowanie przestępstwa obrazy cesarza jako ciężką zbrodnię (crimen laesae majestatis)- jej dokonanie pociągało za sobą karę wygnania później karę śmierci i konfiskatę majątku. Wprowadzenie boskiego kultu władcy, który stał się obowiązującą instytucją prawną. formalny wzrost roli Senatu w związku z ograniczeniem znaczenie republikańskich Zgromadzeń Ludowych i faktycznym, przejęciem przez Senat ich niektórych uprawnień (diarchia- dualizm władzy-szerokie funkcje ustawodawcze, sądowe i administracyjne w rękach Senatu)

IIIw.- ustawodawstwo w całości przechodzi na cesarza

IIIw.- anarchia- wojsko powoływało i strącało cesarzy, przy czym formalnie podstawą objęcia władzy przez cesarza była uchwała Senat

V. RZYM W OKRESIE DOMINATU

284-305- panowanie Dioklecjana- początek dominatu- jego reformy ustroju państwa: wprowadzenie tytułu Dominus (nasz Pan i Bóg) w miejsce imperatora i Cezara. Wszystko co otaczało cesarza było święte. Na głowie nosił diadem- wschodni symbol starożytny królewskości. Władza cesarza była w pełni absolutna- całe ustawodawstwo, pełnia władzy sądowej, był naczelnym wodzem i najwyższym kapłanem. Instytucje republikańskie zostały zniesione lub zredukowane do minimum.

1.Podziały imperium

286r- Dioklecjan dzieli się władzą z Maksymilianem, którego mianował Augustem - początek podziału imperium na wschodnie i zachodnie

293r- Dioklecjan dobiera po jeszcze jednym cesarze do obu Augustów- powiększenie liczby cesarzów do 4- początek tetrarchii (czwórrządów). Po osiągnięciu pewnego wieku Augustowie mieli ustępować miejsca swoim cezarom, a ci jako Augustowie mieli sobie dobrać nowych cezarów jako przyszłych następców. System ten funkcjonował sprawnie jedynie za czasów Dioklecjana

309r- walka o władzę między 3 Augustami i 3 cezarami- Konstantyn zdołał pozbyć się swoich rywali i przywrócić pod swoim panowaniem jedność rozbitemu państwu. Przeniósł stolicę z Rzymu do Konstantynopola

337- śmierć Konstantyna- ponowny podział na dwie części- cesarstwo wschodnie z Konstantynopolem i zachodnie ze stolicą w Mediolanie lub Trewirze

476- upadek cesarstwa zachodniego

1453- zajęcie Konstantynopola przez Turków- upadek cesarstwa wschodniego

2.Zarząd centralny państwa- cesarstwo stworzyło administrację opartą na centralizmie i biurokratyzmie, na planowym podziale administracyjnym kraju, na sieci hierarchicznie uzależnionych od siebie urzędników- zapewniało to ciągłość organizacji państwowej, która zdolna była przetrwać głębokie wstrząsy na szczeblu najwyższej władzy. administracja stała się służbą publiczną, uregulowaną prawnie i mającą służyć użyteczności publicznej. Dioklecjan rozbudował i utrwalił nową organizację zarządu państwa- przeprowadził podział na urzędy centralne i lokalne

-św. Konsystorz- najważniejszy organ centralny- charakter najwyższej rady cesarskiej i najwyższego sądu. W jego skład wchodzili najwyżsi urzędnicy kierujący resortami zarządu państwa

-Komesi: comes stabuli (Koniuszy) i comes provincjarum (zarządca prowincji)- z nim była związana szeroko rozbudowana kancelaria

3.Zarząd lokalny- za pryncypatu państwo dzieliło się na prowincje 9podrządem legatów, prezesów, prefektów lub rektorów). Prowincje dzieliły się na okręgi- civitas. Następnie pomnożono liczbę prowincji do około 100, którymi trudno było zarządzać centralnie w tak rozległym państwie. Dioklecjan wprowadził podział państwa na diecezje z wikariuszami na czele (było ich 12), z których każda obejmowała po kilka prowincji. W ten sposób powstał ustrój trójstopniowy. Konstantyn wprowadził dodatkowo 4 prefektury jako organ nadrzędny nad diecezjami. Powstał system 4-stopniowy- prefektura- diecezja- prowincja - okręg. Na czele prowincji stali urzędniczy- najczęściej prezesi lub sędziowie (iudex)- rezydowali oni w stolicy zwanej metropolią 9civitas metropolis). Byli mianowani i odwoływani przez cesarza.

Okręg (civitas)- jednostka podstawowa zarządu lokalnego; miasto wraz z otaczającym go terytorium, obejmującym inne miasta wsie i latyfundia

4.Sądownictwo- hierarchia sądowa za cesarstwa pokrywała się z hierarchicznym układem zarządu lokalnego. Brak rozdziału między sądownictwem cywilnym i karnym. Kary były bardzo surowe i wymierzane nierówno, zależnie od położenia społecznego podsądnego.

5.Skarbowość

IIIw- objawy kryzysu , upadek miast i handlu

301- Dioklecjan ogłasza cennik maksymalny określający najwyższe ceny wszelkich towarów i usług- cennik nie osiągną celu i szybko został odwołany

Państwo rzymskie zorganizowało bardzo rozwinięty i stojący na wysokim poziomie techniki finansowej system podatkowy- jednak był wadliwy gdyż:

*kwoty nie były dostosowane do możliwości płatniczych ludności

*repartycja podatku dokonywana była niesprawiedliwie

*ucisk fiskalny był jedną z głównych przyczyn rozpadu imperium zachodniorzymskiego

6.Wojskowość- republika rzymska stworzyła znakomitą armię lądową i marynarską, które zapewniały Rzymowi panowanie nad światem. Za pryncypatu pojawił się kryzys systemu wojskowego, który pogłębił się za dominatu

Iw.p.n.e.- armia przekształca się w zawodowych żołnierzy opłacanych żołdem i pełniących służbę w ciągu 20 lat. Posiadanie poparcia ze strony armii lub jego brak zaczęło decydować o objęciu władzy lub jej utracie

IVw.- limes (granice) zaczęły zawodzić wobec wzrastającej presji z zewnątrz- były często przekraczane dlatego nalezało wzmocnić oddziały wojskowe wewnątrz kraju. Nowy system rekrutujący oparto na dwóch środkach:

1)przymusowa służba kolonów

2)służba wojsk barbarzyńskich

Służba wojskowa wykonywana przez elementy etniczne obce, nie związane z tradycja rzymską nie mogła uratować imperium przed kolejnymi najazdami. Aby zaradzić grożącemu niebezpieczeństwu:

*rozdział między władzą cywilną i wojskową

*magisri militae (dowódcy wojskowi) stanęli na czele armii a podlegali im dux (wodzowie)- powstanie hierarchii wojskowej

7.Chrześcijaństwo- 3 etapy w położeniu prawnym chrześcijaństwa:

a)do wydania edyktu mediolańskiego przez cesarza Konstantyna w 313r- nietolerancja- cesarz najwyższym Kapłanem i Bogiem. Liczne prześladowania do IVw.

b)edykt mediolański 313r- ogólna tolerancja i równouprawnienie wszystkich wyznań. Początek zakazów praktykowania pogańskiego kultu

c)392- edykt cesarza Teodozjusza- pełna nietolerancja w stosunku do pogan

416- poganie odsunięci od urzędów

435- kult pogański zagrodzony karą śmierci

313- Kościół uzyskuje osobowość prawną. Stał się potęgą moralną i polityczną

375-398- cesarz Gracjan- zrzucił tytuł pontifex maximus

Vw. -cesarze przyjmują tytuł biskupów (pontifx). hierarchia kościelna była uważana za 3 obok wojskowej i administracyjnej

Państwo zapewniło Kościołowi wysoką pozycję, stworzyło mu podstawy materialnej egzystencji, pomagało w zwalczaniu pogaństwa i herezji

494-list papieża Galezego- sformułowanie o odrębności i wyższości władzy duchownej nad świecką. Z upadkiem cesarstwa zachodniego Kościół uzyskał wolność

8. Początki organizacji Kościelnej- wzorowanej na organizacji państwa rzymskiego, w szczególności podziale terytorialnym

Vw.- zwierzchnikiem Kościoła papież- biskup rzymski. Podlegali mu biskupi rezydujący w stolicach okręgów (civitas). w stolicy biskupiej były katedry. Katedrom podlegały kapituły, złożone z kapłanów zwanych kanonikami, które pomagały biskupowi w zarządzie jego okręgu, zwanego z czasem diecezją. Nieco później powstała sieć kapłanów parafialnych, zarządzanych przez proboszczów i podległych biskupom.

Iw- rozwinięcie form zjazdów kościelnych

Sobory- gromadziły biskupów całego Kościoła i decydowały o najważniejszych sprawach dogmatycznych i innych.

Synody metropolitalne i diecezjalne gromadziły kler z terenu metropolii bądź diecezji

Klasztory- zaczęły się organizować dopiero od wystąpienia ś. Benedykta (od VIw. Monte Casino)

VI.ŹRÓDŁA PRAWA RZYMSKIEGO

-fontes iuris cognoscendi- źródła poznania treści prawa (opis źródeł historycznych- tych które dają możność poznania prawa stosowanego w danym kraju i w danym czasie): ustawy, spisy prawa, dokumenty praktyki prawnej, akta i wyroki sądowe itp.

-źródła prawa w sensie formalnym- badanie tego w jaki sposób powstało prawo (fontes iuris oriundi)

Rzymianie stworzyli pierwszy na świecie wyczerpujący, kompletny system prawny, w dziedzinie prawa prywatnego osiągnęli największy kunszt. Początkowo było ściśle związane z religią. Normy prawa mieszały się z normami religijnymi a do kapłanów należała interpretacja prawa.

Vw.p.n.e.- Ustawa XII tablic- zeświecczenie, laizacja prawa- normy prawne traktowane jako normy świeckie, odrębne od norm religijnych, nadanie prawu charakteru racjonalnego. Rozwój prawa szedł w kierunku upraszczania czynności prawnych, ku przywiązaniu większej wagi do treści norm prawnych niż do zewnętrznej czynności prawnej. Duże znaczenie zwyczaju prawnego i prawa zwyczajowego, oraz wysunięcie prawa stanowionego, jako głównego źródła powstania prawa. Początkowo prawu podlegali tylko obywatele rzymscy. w miarę terytorialnego rozszerzenia się państwa i przyznania obywatelstwa rzymskiego dalszym okręgom mieszkańców uważanych dotąd za cudzoziemców, rozszerzał się również zakres osobowy stosowania prawa cywilnego. nastepnie nadano mu charakter powszechny. powstało nowe prawo (ius gentium)- prawo ludów- system dostosowany do obrotu z cudzoziemcami. było to częścią prawa rzymskiego prywatnego, która w zasadniczych pojęciach zgadzała się z prawnymi obcych ludów. Stało się wyrazem tendencji rozwojowych prawa rzymskiego ku powszechności i stało się prawem obowiązującym w całym światowym imperium rzymskim

212r- edykt Karakali- rozciągnięcie obywatelstwa na wszystkich mieszkańców imperium- zlanie się ius gentium z ius civile

-W miarę rozrostu rzymskiej civitas, społeczeństwo rozwijające szerszą działalność gospodarczą i mające różnorodne potrzeby wymagało przepisów prawnych liczniejszych i szczegółowych. Powstało ius honorarium prawo pretorskie)

Źródła powstania prawa:

*w okresie monarchii- głównym źródłem prawa było prawo zwyczajowe obok pewnej działalności ustawodawczej królewskiej

*republika- ustawodawstwo Zgromadzenia Ludowego, w dwóch ostatnich wiekach republiki prawo zwyczajowe straciło na znaczeniu

*pryncypat- ustawodawstwo w rękach Senatu i cesarza- zahamowanie prawa pretorskiego. Powołanie oficjalnej wykładni prawa

*dominat- ustawodawstwo w rękach cesarza. Ustawie przyznano charakter głównego źródła tworzenia prawa

Ustawę (lex)wydawały za republiki Zgromadzenia Ludowe, na wniosek urzędnika, który był jej autorem. Zgromadzenia wydawały z reguły ustawy szczegółowe. za pryncypatu ustawy były wydawane przez senat i nosiły nazwę senatus consulta

IIw.- władza ustawodawcza w rękach cesarzy

1.Działalnośc prawotwórcza pretorów

307p.n.e.- utworzenie urzędu pretora- władza sądownicza

242p.n.e.- powołanie pretora dla cudzoziemców

Pretorzy przez prawo wydawania edyktów i dekretów mieli prawo wprowadzać, uzupełniać i poprawiać ius civile. w praktyce pretor opierał brzmienie swego edyktu na tekście edyktu poprzednika- tak tworzyło się ius honorarium

137- na zlecenie cesarza Hadriana wybitny prawnik rzymski Salvius Iulianys zebrał wszystkie edykty pretorskie jako Edictum Salvianum

2.Działąność prawotwórcza prawników rzymskich- z chwilą powołania ich do oficjalnej wykładni prawa. Nadali prawu charakter logicznego systemu i stworzyli nauki prawne oparte na tym systemie

I-IIIw.n.e.- działalność prawników takich jak: Gaius, Labeo, Papinianus, Paulus, Ulpianus.

Za pryncypatu niektórzy prawnicy uzyskali ius respondendi (prawo udzielania odpowiedzi)ex auctoritate principis (pod autorytetem cesarskim). Opinie przez nich wydawane wiązały sędziego

3.Konstytucje cesarskie i kodyfikacje:

IVw.- prace kodyfikacyjne w celu ujednolicenia i uporządkowania prawa. opracowywanie zbiorów konstytucji cesarskich oraz pism prawników rzymskich. powstanie Kodeksu Hermogeniańskiego i Gregoriańskiego

439- wejście w życie Kodeksu Teodozjańskiego- zbioru oficjalnego 300konstytucji cesarskich od czasu cesarza Konstantyna- podstawa znajomości prawa rzymskiego

VIw.- Justynian powołuje komisję pod przewodnictwem ministra jego dworu Tryboniana. Efekty:

*Kodeks (ogłoszony w 529r, wycofany i zastąpiony nowym w 534r.)-zbiór konstytucji będących w mocy. Obejmuje 12 ksiąg

*Digesta albo Pandecta (ogłoszone w 533r)- zawierające wyłącznie wyciągi z pism prawników zestawione w układzie rzeczowym. Obejmuje 50 ksiąg

*Instytucje (ogłoszone w 533r)- podręcznik prawa rzymskiego opartego na układzie dzieła Gaiusa „Instytucje”

*Nowela- zbiory konstytucji wydanych przez Justyniana od czasów wprowadzenia Kodeksu

Corpus Iuris Civilis- kodyfikacja jaustyniańska- oparł się na niej rozwój nauki prawa rzymskiego i kształtowała się europejska kultura prawna

PAŃSTWO W EPOCE FEUDALIZMU

I. PAŃSTWO FRANKOŃSKIE- wchłaniało kolejno inne państwa szczepowe, objęło znaczny obszar Europy Zachodniej

476- Frankowie w bitwie pod Soisson pokonali wodza rzymskiego Syagriusa i opanowali Francję aż po Loarę

496- Klodwik przyjął wraz z 3000 wojownikami katolicyzm- spotkał się z szerokim poparciem ze strony czynników kościelnych

507- Frankowie zajęli Akwitanię i wyparli Wizygotów za Pireneje

534- likwidacja i zagarniecie państwa burgundzkiego

774-wcielenie do państwa frankońskiego terenu dawnego państwa Longobardów

VIIIw- Karol Wielki podbija szczep Sasów rozszerzył zasięg swego państwa na północne i wschodnie Niemcy- szczytowy rozwój terytorialny

800- Karol Wielki przyjmuje koronę cesarza rzymskiego z rąk papieża

do 751- panowanie dynastii Merowingów (m. in. Klodwik)

VIw- podział państwa między członków dynastii na 3 części: Neustrię, Burgundię i Austrazję

687- majordom austrazyjski Pepin z Heristalu przywrócił jedność państwa- stanął przed zagrożeniem Arabów

732- bitwa pod Poitiers- Karol Martel (syn Pepina) odparł Arabów

751- Pepin Mały (syn Karola Martela) uzyskał koronę królewską- założyciel nowej dynastii Pepinidów (Karolingów)

768-814- panowanie Karola Wielkiego- szczyt potęgi państwa Frankońskiego

IXw- początek rozpadu jedności państwa

843- traktat w Verdun- definitywny koniec jedności państwa. Podział na 3 częsci między Karola Wielkiego:

*Karol Łysy otrzymał „Francję zachodnią” (po Mozę, Saonę i Rodan)

*Lotariusz „Francję średnią” (po Ren i Alpy) i północne Włochy

*Ludwik Niemiec- „Francję Wschodnią” (między Renem i Łebą)

do 987- Karolingowie panują we Francji zachodniej

do 911- Karolingowie panują we Francji wschodniej

IXw- początek własnych narodowych dziejów Francji i Niemiec

1.Gospodarka- brak równowagi między gospodarką rolną a przemysłową (miedzy wsią a miastem

*miasta- ośrodki zarządu kraju lub rezydencje biskupie- przestały istnieć jako ośrodki życia gospodarczego

VII i VIIIw- zahamowanie wymiany handlowej przez Arabów miedzy Wschodem a Zachodem. Początek tendencji odśrodkowych grożących rozbiciem państwa

2.Rozwój wielkiej własności ziemskiej:

a)król- największy właściciel ziemski- dawne domeny cesarskie i fiskalne, majątki władców podbitych ludów, właściciel ziem pustych oraz majątków skonfiskowanych

b)własność kościelna- nadania monarchy i wielkich właścicieli oraz uboższej ludności, oraz narzucona przez Pepina Małego dziesięcina

c)majątek świeckich możnowładców- powiększały się przez nadania królewskie, bezprawne zabory oraz pochłanianie istniejącej jeszcze drobnej własności

3.Organizacja wielkiej własności (system dominalny)- każda włość dzieliła się na grunty użytkowane przez chłopów

Mansi indominicati- grunty bezpośrednio użytkowane przez pana- zgrupowane wokół rezydencji pana lub jego urzędnika (włodarza)zarządzającego włością, uprawiane były przez niewolników

Grunty użytkowe poprzez chłopów tworzyły drobne gospodarstwa- stopniowo likwidowano drobną własność

4.Immunited- przywilej nadawany na rzecz wielkiego właściciela, w którym król wzbraniał swym urzędnikom wkraczania- w zakresie określonym w przywileju- na dobra immunizowane dla pobierania podatków lub wykonywania sądownictwa. Początkowo immunitety oddawały panom sądownictwo jedynie w sprawach drobniejszych (causa miniores) i to tylko w stosunku do ludności niewolnej i półwolnej. Z czasem wydawane były w stosunku do całej ludności i to również w sprawach ważnych (causae maiores). nakładało to na panów konieczność organizowania własnego sądownictwa, które powierzano wójtom (advocati). Na immunitecie zyskiwał tylko pan.

Własność ziemska zaczęła przybierać charakrer władztwa gruntowego poprzez zależność ludności od wielkich właścicieli protegujące się w miarę wzrostu ich uprawnień publicznoprawnych. Były to zjawiska typowe dla feudalizmu

5.Stosunki społeczne- rozwój wielkiej własności wywarł decydujący wpływ na rozwarstwienie społeczne w państwie frankońskim:

*wolni- wszyscy ludzie byli w społeczeństwie pierwotnym wolni. W VIw wystepowały już kategorie uprzywilejowane, które były chronione główszczyzną. Wyłoniła się grupa frankońskiej arystokracji, która zlała się z arystokracja pochodzenia rzymskiego

Proceres, optimates- osoby żyjące w otoczeniu króla, hrabiowie, biskupi itp. W dobie karolińskiej stanowili seniorów- dali początek późniejszej szlachcie

*półwolni i niewolni- różnica miedzy nimi ulęgała zatarciu. Liczba niewolników malała, gdyż stawali się poddanymi w zamian za rentę feudalną

6.Wasalstwo i beneficium

Obok poddaństwa (typowego dla feudalizmu) wykształcił się ustrój lenny (dotyczy wzajemnych powiązań pomiędzy feudałami oraz ich stosunku do monarchy), poszczególni feudałowie mieli określone miejsce w hierarchii feudalnej jako wasale dzierżący od króla albo od innych seniorów ziemię w zamian za służbę wojskową albo jako seniorzy w stosunku do własnych wasali. Ustrój lenny wywodzi się z dwóch pierwotnie odrębnych instytucji rozwiniętych w państwie frankońskim mianowicie z wasalstwa i bebeficium:

*stosunek wasalny był stosunkiem osobistym, Wolni oddawali się pod opiekę króla lub innych możnych (seniorów) i zobowiązywali się wobec nich przysięgą do wiernej służby dożywotniej jako wasale. Akt ten nosił nazwę komendacji. Pierwotnie zakres obowiązków jakie przyjmowali wasale w zamian za opiekę seniorów nie był ściśle określony. Z czasem głównym obowiązkiem wasali stała się konna służba rycerska na zawołanie seniora

847- królewski kapitularz z Mersen- nakazywał wszystkim wolnym wybrać sobie seniora, a wszystkich seniorów zobowiązał do stania się wasalami królewskimi. W razie śmierci wasala komendację składali jego dziedzice (stosunek wasalny przekształcił się w stosunek dziedziczny)

*system beneficjalny- stosunek rzeczowy miedzy feudałami. Początkowo było to nadanie przez króla ziemi w dziedziczną i pełną własność. Za Karolingów rozumiano nadawanie rzeczy jedynie dożywotnio w użytkowanie (własność [pozostawała przy nadawcy). Początkowo było dożywotnie. Było również darem i nie nakładało na beneficjusza żadnych obowiązków. Stało się dziedziczne, gdyż utrwaliła się już dawniej zasada przenoszenia komendacji wasalnych z ojca na syna

II. USTRÓJ PAŃSTWA

1. Charakter patrymonialny królestwa- dawna tradycja wojenna wyrażała się w działalności wieców i w elekcyjności króla, którego zakres działania był bardzo ograniczony.

Lex Francorum- król Franków- tytulatura króla . który nie był królem Francji lecz ludu Franków. W dobie Merowingów król miał obowiązki jedynie w stosunku do Franków, a inne ludy były tylko ludami podbitymi. Po latach nastapiło zniesienie grup etnicznych. Za Karola Wielkiego władza królewska rozciągała się na wszystkich poddanych

Państwo przybrało charakter monarchii patrymonialnej i utrzymało ten charakter do końca swego istnienia.

2. Podział państwa- miedzy członków rodu królewskiego, a godność królewska stałą się dziedziczna (zasadę dziedziczenia tronu wprowadził Klodwik). Całe królestwo po śmierci króla podlegało podziałowi między jego potomków

VIIw- zjednoczenie państwa przez Karola Wielkiego

843- traktat w Verdun- koniec podziałów (poza działem Lotariusza)- monarchia przekształcona w elekcję. elekcja tronu była wyrazem uzyskania wpływów w państwie przez możnowładztwo

3. Zakres władzy królewskiej- uzasadnienie koncepcji patrymonialnej- królowie dysponowali sprawami państwowymi jak swoją własnością. Władza królewska ulęgała ograniczeniom , zależnie od układu sił społecznych i autorytetu króla. Władza króla frankońskiego rozciągała się na następujące dziedziny:

sprawy wojny i pokoju, władza wojskowa służąca obronności kraju
czuwał nad pax regia (pokojem królewskim) broniącym wszystkich mieszkańców, jego naruszenie było bardzo wysoko karane
zwierzchnictwo sądowe- sąd królewski był sądem właściwym dla wszystkich spraw, w konkurencji z właściwością innych sądów w kraju (umożliwiło mu powołanie przed swój sąd wszystkich spraw, których rozsądzeniem był zainteresowany)
władza wykonawcza- bannus- prawo do wydawania rozkazów (naruszenie bannus było wysoko karane)
bliska współpraca państwa i Kościoła- władza świecka ingerowała w sprawy kościelne. Królowie obsadzali biskupstwa i urzędy kościelne. zwoływali synody, ogłaszali uchwalone na nich przwa i zapewniali wykonanie ich

4. Cesarstwo

800- Karol wielki przyjmuje koronę cesarska z rąk papieża. Cesarstwo było funkcją powierzoną mu dla obrony chrześcijaństwa, zabezpieczenie pokoju i sprawiedliwości.

de gratia- królowie z Bożej łaski- tak tytułowali się królowie od czasów Karola- król jako reprezentant Boga musi działać zgodnie z prawem Bożym. Karol Wielki i cesarz bizantyjski uznali istnienie dwóch cesarstw- zachodniego i wschodniego

Teoria uniwersalistycznej władzy cesarskiej- szerzona za ostatnich Karolingów- w dziedzinie władzy świeckiej władza zwierzania nad całym światem chrześcijańskim należy do cesarza

5. Organa centralne- wiec decydowało ważnych sprawach państwowych. Z czasem ich znaczenie zaczęło malec. Ostatecznie ustalił się zwyczaj zwoływania ich co rok (miały one charakter przeglądów wojskowych):

-Pole Marcowe- za Merowingów w marcu

-Pole Majowe- za Karolingów w maju

*Placita- mniej liczne kolegia- reprezentowana w nich była wyłącznie świecka i duchowna arystokracja. Miały charakter doradczy. Z czasem ich znaczenie wzrastało

IXw- placita decydowały o sprawach państwowych. Były instytucja wyradzającą przewagę wpływów możnowładców w państwie

*Palatium- dwór- obok straży przybocznej (drużyny) przebywały wybitne osobistości świeckie i duchowne

Paladyni- urzędnicy łączący obsługę domową króla i wysokie funkcje administracyjne

*majordom- pierwszy urzędnik. Za Merowingów zagarnął wiele uprawnień królewskich i urząd ten stał się dziedziczny i utrzymał sie aż do Pepina Małego

*seneszal- Karolingowie powierzali mu funkcje na dworze. dalsze urzędy: koniuszy, cześnik, palatyn i inni

*Kanclerz- z reguły osoba duchowna, znająca sztukę pisania. Pierwszy sekretarz królewski, redaktor wszystkich podpisanych przez króla pism i kapitularzy oraz ich ekspedycja

6. Zarząd lokalny:

a)hrabstwa- na czele stał urzędnik królewski hrabia (comes). Były to podstawowe okręgi zarządu terytorialnego. Hrabia sprawował władzę administracyjną i wojskową. Hrabstwa dzieliły się na wicehrabstwa z wicehrabiami na czele

b)margrabstwa (Marchie)- hrabstwa położone w sferach granicznych- zarządzający nimi margrabiowie mieli poważniejsze niż inni uprawnienia- szczególnie wojskowe. Ich zakres władzy podobny był do zakresu monarchy

c)wysąłnnicy królewscy (missi dominici)- cały kraj podzielono na pewna liczbę okręgów inspekcyjnych w których wysłannicy królewscy wykonywali w regularnych odstępach czasu kontrolę

d)feudalizacja hrabstw- królowie frankońscy wynagradzali hrabiów beneficjami położonymi na terenie hrabstwa, co prowadziło do dożywotniego powoływania hrabiów (zaczęli oni dążyć do przekazywania hrabstw swoim potomkom co udało im się w 877r wymuszając od Karola Łysego stwierdzenia zasady dziedziczenia urzędów i beneficjów)

7. Sądownictwo i proces

sądownictwo. Demokratyczny charakter sądów uległ w państwie frankońskim stopniowemu zatarciu . Etapy:

-sądy sprawowało zgromadzenie ludowe, odbywające się na wzgórzu sądowym (Malberg) pod przewodnictwem wybieranego urzędnika thunginusa

-za Merowingów thunginusa zastąpił hrabia. Przewodniczył zgromadzeniu i ogłaszał wyroki w otoczeniu mężów (rachimburgów)- proponowali oni wyrok, który zgromadzenie mogło przyjąć lub odrzucić

-za Karolingów rachimburgów zastąpili ławnicy powoływani przez hrabiego na zgromadzeniu, jako jego stali pomocnicy

-Karol Wielki- lud uczestniczył wyrokach sądowych głównych odbywanych pod przewodnictwem hrabiego tylko 3 razy w roku

Sądownictwo królewskie- król mógł każdą sprawę ewokować przed swój sąd. Ponadto czuwał nad sprawami inwestur kościelnych, wasali królewskich oraz nad takimi sprawami jak np. obraza majestatu, złamanie królewskiego bannus

prawo karne- ściganie przestępstw nie należało pierwotnie do państwa lecz do poszkodowanego i jego rodu w formie zemsty rodowej. Winny płacił kompozycję („główszczyznę)- karę pieniężną. Zaczęto tez oddawać sprawy d sądu, który ustalał wysokość kary. Później wprowadzono także kary śmierci i kary cielesne
proces- nie odróżniano spraw cywilnych od karnych. Miał charakter procesu skargowego (akuzatoryjnego) postępowanie sądowe mogło być wdrożone tylko na podstawie skargi poszkodowanego
Postepowanie rugowe- miało na celu ściganie przestępstw szczególnie groźnych jak min. mężobójstwo, podpalenie. Hrabia lub wysłannicy królewscy, przybywszy d jakiejś miejscowości wzywali grupę mieszkańców jako rugowników, którzy pod przysięgą musieli zeznać, czy wiadomo im o jakichś niewyjaśnionych przestępstwach. Nastepnie władza występowała w postępowaniu sądowym wobec osób obwinionych przez rugowników. Jeżeli oskarżony się nie oczyścił z zarzutów [podlegał karze. Proces miał charakter kontradyktoryjny, czyli sporny. Opierał się na zasadzie ustności i jawności. Był także formalny(stosowanie form i formułek, których zaniedbanie mogło prowadzić stronę do przegrania procesu). Postępowanie dowodowe nie poprzedzało zapadnięcia wyroku lecz było oddzielone od właściwego przebiegu na rozprawie sądowej i następowało dopiero po wydaniu wyroku. Sąd mógł wydać albo wyrok końcowy , bez postępowania dowodowego, w wypadku uznania przez pozwanego postawionego mu zarzutu czy roszczenia za słuszne, albo też wydać wyrok końcowy i dowodowy w przypadku zaprzeczenia przez pozwanego zarzutu czy roszczenia powoda. Treść wyroku proponował jeden z uczestników sądu. Wniosek wyroku mógł zostać „naganiony' przez jedną ze stron i każdego uczestnika zgromadzenia sądowego. Nagana wyroku musiała zawierać zarzut świadomego złamania prawa przez wnioskodawcę. O słuszności nagany decydował pojedynek między ganiącym wyrok a wnioskodawcą. Wyrok sądowy rozstrzygał pierwotnie sprawę w sposób ostateczny. Instytucja apelacji rozwinęła się dopiero w późniejszych wiekach wzorując się na procesie rzymskim
środki dowodowe- pierwsze miejsce zajmowała przysięga i sądy boże (ordalia). Świadkowie mieli małe znaczenie. W czasach frankońskich moc dowodową zaczęły uzyskiwać dokumenty

Coniurantes- współprzysiężcy składali przysięgę co do jej wiarygodności.

Ordalia dzieliły sie na:

-dwustronne- pojedynej między stronami, a jego wynik decydował o tym, czy zarzut był słuszny czy nie

-jednostronne- sąd Boży- występował tylko obwiniony, którego poddawano określonej próbie

8. Wojskowość- opierała się na pospolitym ruszeniu wszystkich wolnych i system ten w zasadzie utrzymywał się do czasów karolińskich

VIIw- rozwój lenna i ustroju lennego- dzierżawienie ziemi w zamian za obowiązek służby wojskowej

9. Skarbowość- królowie frankońscy zagarnęli majątki cesarskie i skarbowe rzymskie (główna podstawa ich dochodów). Od Rzymu przejęli niektóre podatki pośrednie (np. cło) oraz świadczenia w naturze. dodatkowo posiadali dochody z kar sądowych

III. ŹRÓDŁA PRAWA

1. Zasada osobowości prawa (na określonym terytorium stosuje się tylko jeden system prawny). Wyznanie prawa (professio iuris) było równoznaczne z sądzeniem stosownie do tego prawa. W przypadku, gdy strony wyznawały inne prawo to stosowano zasadę, że proces odbywa się wedle prawa pozwanego

Xw- źródła mówią o istnieniu i stosowaniu przez sądy różnorodnych praw osobowych

2. Źródła poznania prawa stosowane w państwie frankońskim:

*ustawodawstwo królewskie (kapitularze) 3 grupy:

-capitularia legibus addenda- kapitularze dodane do spisu prawa, stanowiły uzupełnienie do istniejącego już spisów prawa

-capitularia missorum- kapitularze dla wysłanników królewskich- szczegółowe instrukcje dla wysłanników królewskich

-capitularia per e scribenda- kapitularze właściwe- odnoszące się do terytorium całego państwa, zawierały główne normy administracyjne i gospodarcze

*dokumenty praktyki- akty spisane dla poświadczenia dojścia do skutku jakiejś czynności prawnej (zwane inaczej dyplomami). Odróżnia się dokumenty publiczne wykonane przez władzę państwową i dokumenty prywatne

Kapitularze (kodeksy dyplomatyczne) sporządzone przez poszczególne klasztory

Formularze- zbiory wzorów do redagowania dokumentów

*spisy prawa rzymskiego (Leges Romanae barbarorum). Władcy germańscy respektując prawo autochtonów zalecali ujmowanie na piśmie ich prawa. Zawierają one przepisy prawa rzymskiego:

-prawo rzymskie Burgundów- spisywany przez króla Burgundów, Gundobada, dla ludności rzymskiej swego państwa w końcu Vw

-prawo rzymskie Wizygotów (Brewiarz Alaryka)- ogłoszony w 506r przez Alaryka II- streszczenie Kodeksu Teodozjańskiego

-edykt Teodotyka- wydany w VIw dla ludności rzymskiej państwa Ostrogrotów

*spisy prawa germańskiego. Do zachowanych należą:

-lex Salica Francorum- Prawo Selickie- spis prawa zwyczajowego salickiego spisany w latach 507 i 511. zachował się szereg rękopisów późniejszych,. które zawierają obok pierwotnego tekstu dodatkowe wstawki, tak, że niełatwo jest odtworzyć pierwotny tekst oryginalny

-spisy prawa zwyczajowego Burgundów i Wizygotów

-prawo Longobardzkie- pierwszy spis z 643r był podstawą dalszego rozwoju prawa longobardzkiego

-lex Saxonum (prawo Sasów) oraz lex Frisionum (prawo szczepu fryzów) a także inne

FRANCJA W OKRESIE ROZDROBNIENIA FEUDALNEGO (X-XIIIW)

I. OBJĘCIE TRONU PRZEZ KAPETYNGÓW

IXw- rywalizacja między dynastią Robretynów a królewską dynastią Karlingów

987- Wygaśnięcie francuskiej gałęzi Karolingów. Hugon Kapet z rodu Robertynów na tronie- założyciel dynastii Kapetyndów, która na tronie Francji utrzymała się do XICw.

XIVw- wygaśnięcie starszej linii Kapetyngów- pocxzatek panowania Walezjuszy

XVI- panowanie linii Burbonów

1830- panowanie linii książąt orleańskich

II. STOSUNKI GOSPODARCZE I SPOŁECZNE

1.Rozwój gospodarczy

do XIw- zamknięta gospodarka w ramach wielkiej własności

od XIIw- znaczny wzrost gospodarczy spowodowany m.in. ruchami ludnościowymi wywołanymi wojnami krzyżowymi (otwarcie wymiany z Bliskim Wschodem)

-rozwój miast włoskich wskutek handlu śródziemnomorskiego- Genewa, Piza, Wenecja- Francja na szlaku wielkiej wymiany handlowej łączącej handel śródziemnomorski z handlem północnym. Rozszerzanie się rynku wewnętrznego torowało drogę zjednoczeniu politycznemu Francji

2. Powstanie stanu szlacheckiego- szlachta wyłoniła się przeważnie z wasali , którzy w dobie karolińskiej uzyskiwali beneficja w zamian za służbę wojskową. O przynależności do stanu szlacheckiego decydowało urodzenie z ojca szlachcica (niekoniecznie posiadanie lenna) . początkowo można jeszcze było zostać szlachcicem, przez pasowanie na rycerza albo po prostu przez nabycie lenna

1275- zasada ustalona przez króla- nabycie lenn przez nieszlachcica nie oznacza wejścia do szlachty

XIIIw,- dostęp do stanu szlacheckiego stał się możliwy jedynie na podstawie specjalnego przywileju monarchy (aktu nobilitacyjnego). szlachectwo stało się dziedziczne a szlachta zamkniętą grupą społeczną mającą przywileje sądownicze, finansowe i szczególne położenie w prawie prywatnym. Odrębność szlachta podkreślała przez przyjęcie własnego obyczaju i dziedzicznych herbów. Na czele znajdowali się seniorzy oraz baronowie, poniżej panowie zamków (kasztelani)a ich wasalami byli rycerze na drobnych lennach, dostatecznych do wykonywania zobowiązań rycerskich

3.Powstanie stanu duchownego- ze względu na celibat duchowieństwo nie tworzyło grupy zamkniętej. Przywileje duchowieństwa:

-prawo do korzystania z beneficjów kościelnych (do uposażenia związanego z danym stanowiskiem kościelnym)

-privilegium fori- osoby duchowne podlegały wyłącznie sądownictwu kościelnemu

-privilegium immunitatis- duchowieństwo było wolne od podatków

-duchowieństwo zwolnione ze służby wojskowej

4. Powstanie miast

XIw- skupiska prowadzące ożywioną działalność gospodarczą. Żywy ruch emancypacyjny miast , mający na celu uniezależnienie się od władzy seniorów i powstanie samorządu, który by mógł lepiej zabezpieczyć rozwój gospodarczy miasta (tzw. ruch komunalny). Ruch komunalny przybierał wielekroć charakter rewolucyjnej walki przeciwko feudałom

XII/XIIIw- Francja pokryła się siecią miast mających własne prawa

Przez przywileje miasta otrzymały z reguły następujące uprawnienia:

-uzyskały osobowość prawną (prawo posiadania własnego majątku i zarządzania nim)

- mieszkańcy nabywali wolność osobistą (aby ja uzyskać należało mieszkać w mieście przez 1 rok i 1 dzień)

-władzę policyjną, sądową i wojskową w -zakresie określonym przez przywilej

Typy miast Francuskich:

a)miasta prewotalne- odznaczały się najmniejszym zakresem samorządu. Władzę w tych miastach sprawował urzędnik, pan miasta, prewot. Przywileje zawierały gwarancje chroniące mieszkańców miasta przed samowolą urzędników w dziedzinie administracji i sądownictwa. Sądownictwo sprawował prawo z udziałem ławników spośród mieszczan. Występowały głównie we Francji północnej i w okolicach Paryża

b)miasta o ustroju komunalnym- posiadały rozległy samorząd. głównym organem było ogólne zebranie obywateli, które miało władzę prawodawczą i zazwyczaj wybierało władze miejskie

c)miasta o ustroju konsularnym- duża swoboda. Powstawały głównie na południu Francji i wzorowały się na ustroju miast włoskich, z którymi były związane stosunkami handlowymi

5.Glidie i cechy

Gildie (hanze)- organizacje kupieckie łączące kupców z większej ilości miast , wspólnie zainteresowanych osiągnięciem jakiegoś wspólnego celu

Cech- zrzeszał osoby wykonujące ten sam zawód - mistrzów i czeladników oraz uczniów. Cech był organizacja przymusowa i zamkniętą

Bractwa- organizowano je obok cechów. Miały silne zabarwienie religijne i zajmowały się opieką nad sierotami, starcami, wdowami itp.

6. Powstanie stanu mieszczańskiego- stan dziedziczny, ale nie ściśle zamknięty, gdyż przynależność do niego można było uzyskać przez mieszkanie w tym samym mieście przez 1 rok i 1 dzień albo przez otrzymanie obywatelstwa od władz miejskich. 3 grupy ludności:

-bogaci kupcy i mistrzowie niektórych cechów- patrycjat miejski

-pospólstwo miejskie- reprezentowane przez cechy

-biedota miejska- o nieokreślonych źródłach utrzymania i sprawująca najbardziej podrzędne funkcje w mieście

7. Ludność wiejska. Była to ludność poddańcza. Dzieliła się na :

-poddanych:

a)poddani osobiści- byli oni przywiązani do ziemi, której nie mogli opuścić i w przypadku zbiegostwa pan miał prawo ścigać chłopa i żądać jego wydania; świadczyli specjalny podatek oraz byli obciążeni w sposób dowolny świadczeniami na rzecz pana; nie mieli prawa występować w sądzie jako świadkowie; musieli otrzymywać od panna zgodę na wstąpienie do duchowieństwa i w związek małżeński. Nie mogli dysponować majątkiem na rzecz śmierci

b)poddani gruntowi- związani z panem stosunkiem zależności rzeczowej, wynikającej z posiadania gruntu pańskiego

-chłopi czynszowi- świadczyli rentę feudalną w określonej wysokości. Nie byli ani przywiązani do ziemi ani nie płacili opłat małżeńskich ani żadnych innych

1315- Ludwik X - uwolnił wszystkich poddanych w dobrach królewskich za specjalna opłatą i wezwał panów do naśladowania swego przykładu

III.USTRÓJ PAŃSTWA

1.Struktura terytorialna monarchii. Francja przedstawiała się jako mozaika władztw senioralnych półpaństw podgalających na podstawie umowy lennej nominalnemu zwierzchnikowi króla

Domena Królewska- teren należący bezpośrednio do króla, w którym wykonywał on władzę podobną do tej jaką inni seniorowie sprawowali w swoich władztwach senioralnych

2.Podstawy władzy królewskiej. Dwa rodzaje uprawnień:

-na terenie swojej domeny- posiadał je i wykonywała jako książe Franków (dux Francorum)władzę podobną do tej którą posiadali wielcy seniorzy w swoich władztwach

-jako król Francji (rex Francorum)- zwierzchnie uprawnienia na terenie całej Francji w stosunku do władców, którzy uważali się za faktycznie suwerennych w swych seniorach

Podstawowe uprawnienia królów Francji:

król- najwyższy zwierzchnik lenny- stał na czele hierarchii lennej- podlegali mu wasale w jego własnej domenie oraz wszyscy władcy senioralni
król- strażnik pokoju. Zwalczanie wojen prywatnych. Prawo prowadzenia wojen w okresie rozdrobnienia feudalnego przysługiwało każdemu feudałowi. Wojny prywatne nieustannie toczyły się we wszystkich okolicach i prowadziły do zdziczenia obyczajów i do stałego wyniszczania kraju

XIw- dwa sobory powszechne określiły środki łagodzące praktykę wojen prywatnych przez wprowadzenie instytucji:

pokoju bożego (pax Dei)- chronił przed wojna osoby nie prowadzące wojny (duchownych, oraczy, mnichów oraz drobne użyteczności publiczne jak kościoły, młyny itp.)
rozejm borzy (treuqa Dei)- zabraniał prowadzenia wojny w dni szczególnie uroczyste jak okres adwentu , wielkiego postu, dni Wielkanocy itp. Później rozszerzono ten zakaz na niedziele, nastepnie na soboty, czasem na piątki i czwartki

Violatores pacis- gwałciciele pokoju- poddawani ekskomunice kościelnej za naruszenie pokoju bożego i rozejmu bożego

król- najwyższy sędzia- nominalnie król miał w tym zakresie wszelkie uprawnienia. Sąd królewski był dla:

*spraw między wasalami oraz wasalami a królem- w ramach domeny oraz w ramach całego królestwa.

W miarę rozwoju domeny królewskiej wzrastał też autorytet króla, a jego sądownictwo uzyskało dostep do sądzenia spraw z terenu władztw senioralnych. Do tego prowadziły przede wszystkim takie drogi jak:

możliwość wkroczenia sądu królewskiego dla sądzenia spraw dla niego specjalnie zastrzeżonych: obraza króla, fałszerstwo monety królewskich itp.
apelacja: w przypadku odmowy wymiaru sprawiedliwości przez właściwego sędziego; w przypadku nagany wyroku- strona uważająca się za pokrzywdzoną mogła oskarżyć sędziego i rażącą stronniczość i wyzwać go na pojedynek przed sąd seniora hierarchicznie wyższego. Wynik pojedynku- a więc sąd boży decydował o tym, czy sędzia był, czy nie był winny niesprawiedliwości

Apelacja hierarchiczna- do sądów królewskich już w XIIIw wpływały coraz liczniej procesy wnoszone w drodze apelacji, i to zarówno z terenów domeny jak i apelacje od wyroków wydawane we władztwach senioralnych

3. Utrwalanie się dziedziczności tronu

987- elekcja Hugona Kapeta na króla- tron francuski staje się elekcyjny

Przyczyny, które wpłynęły na dziedziczenie tronu:

-zapoczątkowanie praktyki wyboru następcy za życia króla przez Hugona Kapeta

-system desygnacji utorował drogę do ustalenia zasady dziedziczności tronu, gdyż Kapetyngowie w momencie zgonu pozostawiali z reguły następców w osobach dorosłych synów

-ustalenie zasady primogenitury

-elekcyjność tronu utrwaliła niepodzielność korony i wyobrażenie o władzy królewskiej jako władzy publicznej a nie własności rodu

4.Organa centralne

I) Wielcy dygnitarze korony- ośrodkiem zarządu kraju był dwór królewski- grupa urzędników nadwornych kierujących określonymi gałęziami zarządu państwa, a wywodzące się od dawnych urzędników frankońskich. Pierwsze miejsce wśród nich zajmowali senszal (stał na czele wojska i miał szerokie uprawnienia sądowe) i kanclerz (duchowny, stojący na czele kancelarii królewskiej, miał wpływ na wszystkie sprawy państwowe wymagające pisemnego załatwienia). Nastepnie konstabl, cześnik i inni.

II) Kuria królewska- zwoływane liczniejsze Rady Narodowe (wszyscy wasale korony, których poparcia król potrzebował). Kuria była potrzebna królowi w zarządzie państwa, którego agendy, zwłaszcza sądownicze, powiększały się w miarę rozrostu domeny królewskiej

XIII\XIVw- z kurii wyłoniły się następujące organy: Ścisłą Rada Królewska, Parlament- jako organ sądowniczy, Izba Obrachunkowa dla Spraw Skarbowych; Stany Generalne- jako zgromadzenie stanowe

5. Zarząd lokalny- w poszczególnych władztwach senioralnych rozwijał się autonomicznie i nieraz w ich obrębie dokonywała się wcześnie niż w obrębie samej domeny królewskiej koncentracja władzy i sprężysty zarząd lokalny

a)kasztelanowie, wicehrabowie (początkowo im powierzano zarząd domeny) i prewoci (urząd lokalny wprowadzony na miejsce kasztelanów i wicehrabiów- powierzone im zostały przede wszystkim funkcje skarbowe)

b)Baliwowie, baliwaty- inspektorzy do kontroli działalność prewotów. Początkowo byli urzędnikami wędrownymi, wędrując zwykle we dwóch od jednego do drugiego okręgu prewotalnego. Baliwowie odbywali uroczyste roki i zbierali zażalenia na prewotów.

Baliwaty- nowe jednostki zarządu lokalnego, składające się z kilku okręgów prewotalnych

Baliwowie i prewoci byli przedstawicielami króla i stosowali się do jego zarządzeń. Posiadali dość szerokie uprawnienia w zakresie władzy sadowej, wojskowej i skarbowej:

-prewoci sprawowali sądownictwo pierwszej instancji w sprawach drobniejszych

-władza skarbowa baliwów i prewotów polegała na ściganiu wszelkich powinności należących się królowi w jego domenie. były to wszelkie świadczenia składające się na rentę feudalną, dochody z lasów, wszelkiego rodzaju cła , dochody z mennicy, z targów i jarmarków oraz tzw. tallagium- rodzaj pogłównego świadczonego przez ludność poddańczą

- władza wojskowa prewotów i baliwów polegaął na gromadzeniu oddziałów dostarczanych przez wasali- zgodnie z zasadami prawa lennego i warunkami określonymi w kontraktach lennych

IV. ŹRÓDŁA PRAWA

1.Podział Francji na kraje prawa zwyczajowego i kraje prawa pisanego

W każdym okręgu sądowym, w każdej seniorii powstawały odmienne prawa zwyczajowe- były bardzo rozdrobnione i prowadziły do niepewności prawa (sąd musiał stwierdzić jaki zwyczaj prawny jest w rzeczywistości na danym terenie stosowany

XIIIw- tendencje do spisywania prawa zwyczajowego oraz do ustalania jednolitego prawa w szerszych ramach terytorialnych

XVw- ok 700 różnych praw zwyczajowych

2. Spisy prawa zwyczajowego (księgi prawa zwyczajowego)

1250- Wielka Księga Prawa Zwyczajowego Normandii- księga uznana za oficjalny spis zwyczajowego prawa normandzkiego i z tego tytułu obowiązuje po dzień dzisiejszy na wyspach anglonormandzkich

1280- księga prawa zwyczajowego okręgowego Chermont Filipa de Beaumanoir- systematyczny obraz średniowiecznego prawa zwyczajowego

3. Renesans nauki prawa rzymskiego

XIw- odrodzenie nauki prawa rzymskiego w związku z szerszym zapoznaniem się krajów Europy z kodyfikacją justynisńską

Szkoła glostatorów- stworzona w Bolonii przez prawnika Irneriusza. Posługiwała się metodą egzegetyczną. profesor czytał tekst prawa rzymskiego ze zbiorów justyniańskich. objaśniał poszczególne wyrazy, nastepnie poszczególne ustepy i z kolei streszczał te objaśnienia w formie tzw. glosy, którą wpisywał miedzy wierszami lub na marginesie ustepów

Szkoła postglosatorów w XIVw- komentatorzy. Twórca jej był Bartolus de Saxoferrato. Dążeniem komentatorów było nie tylko odtworzenie prawa rzymskiego w jego autentycznej i pierwotnej formie ile wynajdywanie w prawie rzymskim teorii, które by mogły odpowiadać potrzebom epoki

Wpływ nauki prawa rzymskiego na rozwój kultury prawnej Europy:

-nauka prawa rzymskiego stałą się jedna z dwóch (obok prawa kanonicznego) podstawą kształcenia prawników na uniwersytetach

-nauka prawa rzymskiego wywarła poważny wpływ na kształtowanie się nowych pojęć o państwie, o władzy państwowej i o zarządzie państwa

-rozwój nauki prawa rzymskiego wpłynął na kształtowanie się prawa cywilnego

Problem recepcji prawa rzymskiego- przyjęcie prawa rzymskiego jako ustawowo obowiązującego oznaczałoby uznania przez króla zwierzchnictwa cesarskiego przez poddanie Francji ustawodawstwu cesarskiemu. Dlatego też prawo rzymskie nie zostało recypowane na południu Francji jako obowiązujące z woli ustawodawcy, lecz stosowano je jako jedno z praw zwyczajowych mających walor :spisanej racji”

4. Powstanie i rozwój prawa kanonicznego. Prawo kanoniczne i sądy kościelne wkraczały także w dziedzinę stosunków między świeckimi. w szczególności sprawy dotyczące małżeństwa stały się domeną prawa kanonicznego

Kanony- ustawy ustalane przez sobory i synody. Dekrety papieskie.

Dekrety Gracjana- XIIIw- systematyczne ujęcie całokształtu stosowanych przez Kościół przepisów z próbą wysunięcia lub wyjaśnienia zachodzących między nimi sprzeczności. Stworzyły solidną podstawę pod dalszy rozwój prawa kanonicznego, która rozwijała się odtąd podobnie jak prawo rzymskie- metodą egzegetyczną

XIII i XIVw- powstanie następnych ksiąg które wraz z Dekretem Gracjana w XIVw określono nazwą Corpus Iuris Canonici (po soborze trydenckim w 1582r został ogłoszony oficjalnie jako obowiązujący zbiór prawa kanonicznego (codex Iuris Canonici)

V.CHARAKTERYSTYKA OKRESU

1. Okres rozdrobnienia feudalnego we Francji przypada na XI-XIIIw i mieści się w granicach od 987 (koronacja Hugona Kapeta) do 1302 (powołanie Stanów Generalnych)

2.Rozdrobnienie feudalne przechodziło swój okres szczytowy w XI i pierwszej połowie XIIw.

3.Od XIIIw zaczęły powstawać warunki do zjednoczenia państwa

4.Stopniowe powiększanie domeny królewskiej- wraz z którym wzrastał autorytet króla

5. Procesy integracyjne występowały w poszczególnych władztwach senioralnych. Dzięki temu korona mogła włączyć je do domeny jako dzielnice wewnętrznie zjednoczone i dobrze zorganizowane

FRANCJA W OKRESIE MONARCII STANOWEJ (XIV-XVW)

1. Ramy terytorialne

1481- małżeństwo Karola VIII z dziedziczką Bretanii- połączenie księstwa Bretanii z koroną na przełomie XV i XVI w

1349- w drodze kupna przypadło Francji księstwo Delfinatu

1360- Księstwo Burgundii wróciło do domeny królewskiej jako bezdziedziczne

1453- oddanie przez Anglię jej ostatnich większych posiadłości we Francji wskutek długoletnich wojen francusko- angielskich

XVIw- penetracja na terytoria leżące między Mozą a renem, odtąd podległe cesarstwu

2. Główne wydarzebia historyczne

1302- Filip IV Piękny uwikłany w spór z papieżem Bonifacym VIII- odwołał się do opinii uprzywilejowanych stanów, co dało początek działalności Stanów Generalnych. Powstanie we Francji feudalnej monarchii stanowej

1328- wygaśnięcie dynastii Kapetyngów na Karolu IV- zaczątek długotrwałych wstrząsów. Filip VI (następca) zakłada dynastię Walezjuszy. Sprawa sukcesji tronu stała się formalną przyczyną wybuchu dawnego antagonizmu francusko-angielskiego.

1337-1453- wojna stuletnia- zakończona klęską Anglii (musieli zrezygnować z pretensji do tronu angielskiego

XVw- powstanie księstwa Burgundii- kryzys Francji wywołany przez odśrodkowe tendencje arystokracji feudalnej

1464- książe Burgundii sprzymierzył się z wielkimi feudałami francuskimi przeciw Ludwikowi XI i jego polityce

1477- śmierć ostatniego księcia Burgundii Karola Śmiałego- Ludwik XI przyłączył księstwo Burgundii do korony

1483- śmierci Ludwika XII

1484- ponowne zwołanie Stanów Generalnych

I. USTRÓJ PAŃSTWA

1. Zmiana charakteru władzy królewskiej

-władza królewska przestała się opierać na samych związkach lennych, domena królewska straciła charakter majątku prywatnego, stała się dobrami publicznym, domeną korony

-władza królewska zaczęła docierać do całego społeczeństwa, król współdziałał z szerokimi kręgami społeczeństwa, zorganizowanego w stany

2. legiści- wykształceni na uniwersytetach, na prawie rzymskim, zaczęli wprowadzać nowe wydedukowane koncepcje państwa i władzy królewskiej

Stanowisko króla w monarchii:

*król najwyższym zwierzchnikiem lennym w królestwie i kontroluje wszystkie stosunki lenne pod głowami swych bezpośrednich wasali

*król jest źródłem wszelkiej sprawiedliwości- zwierzchnictwo nad wszystkimi sądami w kraju- wzmocnienie władzy królewskiej silnymi więzami zależności sądowej , wiążącą cała hierarchię lenną i budującej w ten sposób podstawy władzy królewskiej

*król jest cesarzem w swoim królestwie- król francuski nie podlegał zwierzchnictwu uniwersalnego cesarstwa i podobnie jak cesarz miał władzę suwerenną od nikogo niezależną, przyznanie królowi władzy absolutnej

3. Następstwo tronu

-wykluczenie prawa kobiet- wyłączne dziedziczenie w linii męskiej

-teoria statutowa- dla uzasadnienia praw Karola VII do tronu (jego ojciec obłąkany Karol VI traktatem z Troyes z 1420r wydał córkę za króla angielskiego Henryka V i zapewnił mu następstwo tronu z wykluczeniem własnego syna Karola VII)- wedle niej traktat w Troyes był nieważny, bo król nie miał prawa dysponować korona jak majątkiem prywatnym

-regencja- następca tronu (delfin) nawet małoletni stawał się królem przez sam fakt śmierci swego poprzednika. Zasada : „Umarł król, niech żyje król”. Rządy opiekuńcze (regencję) przejmowała wówczas królowa matka

4. Zasada niepodzielności domeny. Apanaże- określone części domeny. Od XV w. król nie mógł dysponować domeną

5. Stany Generalne- reprezentacje społeczeństwa feudalnego podzielonego na stany. Skład ich nie miał charakteru zjazdów feudalnych gdyż udział w nich brały także miasta. Uczestnikami zgromadzeń nie byli poszczególni wasale, lecz głównie osoby reprezentujące interesy stanu, do którego należały. Zgromadzenia te zdobywały uprawnienia, które im zapewniły udział we władzy państwowej i wpływ na niektóre sprawy państwowe

1302- I zwołanie Stanów Generalnych przez Filipa Pięknego

1308- II zwołanie Stanów Generalnych przez Filipa Pięknego

Do uprawnień Stanów Generalnych należało:

-uchwalanie podatków, co często było równoznaczne z wyrażeniem zgody na prowadzenie wojny

-prawo przedstawienia zależności i postulatów dotyczących urządzeń państwowych

-prawo wyrażania zgody na alienację domeny i prawo wyboru króla w wypadku wygaśnięcia dynastii

Skład i organizacja Stanów Generalnych. Mogły być zwoływane jedynie przez króla w miejscu i w czasie przez niego wyznaczonym

XVw- wprowadzono system wyborczy. Baliwowie zwoływali szlachtę i duchowieństwo swoich okręgów na specjalne zgromadzenia, które delegowały wybranych przez siebie deputowanych do Stanów Generalnych, otrzymywali oni spisane dla siebie instrukcje , w których określone były ich przyszłe działania i sposób ogłaszania. Instrukcje te miały charakter wiążący (głosować musieli zgodnie z instrukcją, choćby to było sprzeczne z ich osobistym przekonaniem). Reprezentacja trzech stanów tworzyła osobne trzy kolegia, które obradowały oddzielnie w poszczególnych stanach. Jednomyślność wszystkich trzech stanów była niezbędna do podjęcia uchwały

6. Stany prowincjonalne (od XIVw)- zgromadzenia stanowe o podobnym charakterze do Stanów Generalnych, lecz zwoływane jedynie w ramach określonych prowincji. Stany prowincjonalne utrzymały się nawet do końca XVIII, ale w niektórych tylko prowincjach francuskich

7. Parlament (od XIIIw)- królewski sąd najwyższej instancji, właściwy dla wszystkich spraw zarówno cywilnych jak i karnych oraz administracyjnych. dział przede wszystkim jako sąd apelacyjny od wyroków niższych sądów królewskich. Od wyroków Parlamentu nie było apelacji, lecz mogły być one skasowane przez Radę Królewską

XIVw- Parlament miał prawo rejestrowania ustaw królewskich

8.Wojskowość- system rycerskiej służy lennej został zastąpiony wojskami najemnymi- odziały składające się z żołnierzy zawodowych pobierających żołd. W związku z tym musiano wprowadzić nowe podatki

9.Skarbowość. Podatki wprowadzone przez Stany Generalne:

-Aide royale- podatek jednorazowy. Został uchwałą Stanów Generalnych z 1435r wprowadzony jako podatek stały

-Taille- wprowadzony w 1439r jako podatek stały na utrzymanie wojska i wszedł w miejsce aide.

-gabelle- podatek od soli- związany z królewskim monopolem handlu solą. Sól musiała być oddawana do magazynów królewskich i mogła być nabywana jedynie po cenach oznaczonych przez koronę

Izba obrachunkowa- wydzielona z kurii królewskiej. zajmowała się kontrolą niższych organów skarbowych i sprawowała sądownictwo w sprawach skarbowych

Skarbnicy Francji- kontrola nad lokalnymi organizacjami skarbowymi

10. Zarząd lokalny- występowanie w zarządzie lokalnym, obok organów państwowych, organów powoływanych przez stany. Kraj podzielony został na okręgi skarbowe, zwane elekcjami. każda elekcja zajmowała obszar jednej diecezji kościelnej i podlegała 3 elektorom wybieranym z każdego z trzech stanów przez Stany Generalne

II. ŹRÓDŁA PRAWA

1.Wzrost ustawodawstwa królewskiego- ustawy królewskie zdobywały uznanie na terenie całego królestwa. Ordonanse królewskie przed ich podpisaniem musiały być zatwierdzone przez Parlament

2.Akcja spisywania praw zwyczajowych

XVw- myśl zredagowania oficjalnego zbioru prawa zwyczajowego

1454- ordonans wydany w Montil-les-Torus- nałozył na baliwów obowiązek dokonania spisów lokalnego prawa- wspólnie z komisją złożoną z praktyków i przedstawicieli trzech stanów. Spuisy te musiały być z kolei uzgodnione z komisją powoływaną przez Parlament

1497- uproszczone procedury zapewniają większe rezultaty praw kodyfikacyjnych

III. CHARAKTERYSTYKA OKRESU

1. Monarchia stanowa trwała od XIV do końca XVw (1302-1484)

2.Władza królewska ulegała znacznej konsolidacji jako władza publiczna

3.Głównym organem stanów było zgromadzenie stanowe, zwane Stanami Generalnymi oraz Stanami Prowincjonalnymi

4.Państwo miało charakter monarchii stanowej. Istotnym rysem okresu było występowanie w ramach zjednoczonej monarchii prawnie wyodrębnionych i zorganizowanych stanów uprzywilejowanych, dążących do udziału we władzy państwowej

5.Dualizm władzy państwowej i stanowej wystąpił również na szczeblu lokalnym , w szcególności w działąniu Stanów Prowincjonalnych i stanowej administracji finansowej

NIEMCY W OKRESIE MONARCHII WCZESNOFEUDALNEJ (X-POŁOWA XIIIW)

911-Książęta wybrali na króla Niemiec księcia szczepowego Franków, Konrada

919-936- książe saski Henryk I Ptasznik na tronie Niemiec- narzucił swój autorytet i zwierzchnictwo książętom szczepowym

936-973- panowanie Ottona I Wielkiego- początek wschodniej ekspansji politycznej Niemiec na kraje słowiańskie

962- Otton I koronowany w Rzymie na cesarza przez papieża

1180-zwycięstwo cesarza Fryderyka I z rodu Welfów-sukces władzy królewskiej i zmierzch potęgi księstw szczepowych

Uniwersalizm cesarski panowanie nad całym światem chrześcijańskim- konflikt między tiarą a koroną

I.STOSUNKI GOSPODARCZE

1.Rozwój gospodarczy- Niemcy- kraj rolniczy opierający się na wielkiej własności a w jej ramach na drobnych gospodarstwach uprawianych przez feudalnie uzależnionych chłopów

XIIW- Ożywienie gospodarczej- pojawienie się szerszej gospodarki wymiennej, powstanie miast i związany z tym rozwój handlu i przemysłu cechowego

2.Powstanie stanu szlacheckiego. Rycerstwo przekształciło się w stan dziedziczny- o przynależności do stanu szlacheckiego decydowały narodziny z ojca rycerza

XIIw- zakaz wstępowania chłopów w stan rycerski

3.Książęta szczepowi terytorialni

a)od Xw. Na terytorium Niemiec, odrodziły się dawne księstwa szczepowe, nawiązujące do pierwotnego germańskiego osadnictwa szczepowego. Należały do nich: księstwo saskie, alamańskie (szwabskie), frankońskie, bawarskie oraz lotaryńskie. Na czele tych księstw stali książęta zwani hercogami (oni wybierali króla niemieckiego i to z reguły z własnego grona)

1180-spór między dwiema dynastiami szczepowymi Hohenstaufów i Welfów -Henryk Lew skazany na wygnanie. Likwidacja potęgi książąt szczepowych i reprezentowanych przez nich sił odśrodkowych

b)po upadku Henryka Lwa, ukształtowało się w Niemczech nowe pojęcie wyższej szlachty, którą tworzyli odtąd książęta Rzeszy. Stan ten obejmował panów świeckich i duchownych, którzy dzierżyli lenno bezpośrednio od króla i nie byli wasalami żadnego pana świeckiego

4.Ministeriałowie służebnicy-osoby rekrutujące się z ludności niewolnej, którym królowie i możnowładcy powierzali funkcje w zarządzie seniorii. Pozostawali w ścisłej zależności od pana i dzięki temu panowie mieli z nich większe korzyści niż z niezdyscyplinowanych wasali. Panowie wynagradzali ich utrzymaniem na dworze, żołdem oraz nadawali ziemie w formie lenna, które określano jako lenno służebne

Ministerialitet- kształtowanie się niższej szlachty z dołów społecznych

5.Ludność wiejska

Poddaństwo osobiste- pracowanie na dworze pana jako słudzy domowi, rzemieślnicy albo parobkowie

Poddaństwa gruntowe- poddany osiedlony na gospodarstwie był dziedzicznie przywiązany do posiadanego gruntu i nie mógł go opuścić bez zgody pana

6.Rodzaje miast:

a)miasta cesarskie- dość liczne, zakładane przez królów niemieckich, którzy widzieli w nich siłę zdolną do rozsadzenia potęgi książąt szczepowych. Czasem i miasta lokowane przez innych panów stawały się później na mocy przywileju miastami cesarskimi. Miasta te podlegały bezpośrednio królowi. Wobec króla zobowiązane były do ograniczonych świadczeń pieniężnych i wojskowych

b)miasta biskupie- dość rychło wyzwoliły się spod zwierzchnictwa biskupów i uzyskały prawa podobne do miast cesarskich. Podporządkowane też zostały bezpośrednio królowi, z tym, że świadczenia ich na rzecz Rzeszy były jeszcze niższe we właściwych miastach cesarskich. Od XIVw przyjęła się dla nich nazwa wolnych miast Rzeszy

c)miasta krajowe- zakładane przez świeckich władców terytorialnych. Pozostawały one w większej lub mniejszej zależności od swych panów. Niektóre z nich dochodziły do podobnie wysokiej pozycji jak miasta Rzeszy, niektóre wysuwały się na czoło życia gospodarczego całej prowincji i przewyższały swoim znaczeniem gospodarczym pobliskie miasta cesarskie

7.Społeczeństwo stanowe: szlachta, mieszczaństwo, chłopi. Odrębny stan stanowiło duchowieństwo. Wyższa hierarchia duchowna, biskupi i opaci uzyskali w państwie stanowisko równorzędne z feudałami świeckimi i razem z nimi tworzyli wspólną kategorię książąt Rzeszy

II.USTRÓJ PAŃSTWA

1.Królestwo niemieckie a cesarsktwo

962- Otton I koronowany przez papieża na cesarza. Przez kolejne 8 wieków godność króla niemieckiego łączyła się z godnością cesarską. Królowie niemieccy koronowali się osobną niemiecką koroną królewską w Akwizgranie (dawnej rezydencji Karola Wielkiego), osobno koronę cesarską w Rzymie. Między cesarstwem i królestwem Niemiec istniał tylko rodzaj unii personalnej

-od koronacji Otona I uważano cesarstwo za cesarstwo rzymskie

XIIw- określano cesarstwo jako Święte Cesarstwo Rzymskie. Uczeni prawnicy głosili tezę, iż cesarstwo średniowieczne stanowili kontynuację cesarstwa starożytnego- wzrost uniwersalistycznych aspiracji cesarzy do podporządkowania sobie ludów i państw znajdujących się poza granicami Niemiec

XIIIw- opór władców chrześcijańskich w stosunku do aspiracji cesarzy niemieckich zmierzających do podporządkowania sobie lub ograniczenia niezależności władców chrześcijańskich. „Król jest cesarzem w swoim królestwie”- jest władcą od nikogo niezależnym i suwerennym i ma również suwerenną, równą cesarskiej władzę wewnątrz swego królestwa

XIV i XVw- ostateczne wygaśnięcie uniwersalistycznych aspiracji cesarstwa

-do XIw- cesarze uważali się za zwierzchników Kościoła i pretendowali do prawa obsadzania tronu papieskiego i do prawa składania papieży z urzędu. Od reform kluniackich (XI)- Kościół wyzwolił się spod przewagi cesarskiej i uzyskał pewną samodzielność

XIIIw- groźny konflikt między papieżem Innocentym III a cesarzem Fryderykiem II, który skończył się złożeniem cesarza z tronu i odsądzeniem od korony cesarskiej całej dynastii Hohensfaufów przez papieża Innocentego IV w 1245r

XVw- cesarze niemieccy nazywani „cesarzami rzynskimi narodu niemieckiego”- wyrażało to rezygnację królów niemieckich z dawnych uniwersalistycznych aspiracji, podkreślając to, że władza cesarska ogranicza się już tylko do narodu niemieckiego

2.Władza królewska- przez długi czas utrzymywali silną władzę królewską- do końca XIIw zachowali w Niemczech duży autorytet

Schyłek XIIw- oznacza początek właściwego załamania się władzy królewskiej

Król niemiecki był przedstawicielem państwa na zewnątrz, był naczelnym wodzem, najwyższym panem lennym i najwyższym sędzią. Przez długi czas posiadał regalia (dobra koronne-prawo bicia monety, pobierania ceł, nadawania praw targowych, regale górnicze itp.)- źródło poważniejszych dochodów

3.Upadek księstw szczepowych. Początki księstw terytorialnych

Xw- powstanie Królestwa Niemieckiego

XIIw- powstanie licznych księstw biskupich jako terytoriów bezpośrednio zawisłych od króla. W interesy książąt szczepowych godziło zakładanie na obszarze całego państwa miast królewskich, bezpośrednio zawisłych od cesarza. Akcja ta oznaczała równocześnie dalsze wyzbywania się przez królów posiadanych jeszcze uprawnień, umniejszanie dóbr koronnych i dochodów z regaliów.

1180-likwidacja księstw szczepowych- monarchia odnosiła pełny sukces rozbijając główne siły odśrodkowe, jakie reprezentowali książęta szczepowi. W rzeczywistości władza królewska stanęła wobec o wiele liczniejszych, bezpośrednich wasali świeckich i duchownych, którzy przystąpili do walki o szersze przywileje i większą niezależność

1220 i 1232- Fryderyk II udziela szerokich przywilejów- monarcha zrzekł się na rzecz książąt wielu swych podstawowych uprawnień- zwłaszcza skarbowych

4.Następstwo tronu- monarchia do końca swojego istnienia (1806) była elekcyjna. Zasada: prawo do tronu przysługuje synowi króla, elekcja dokonywała się tylko w obrębie rodu królewskiego. Jeśli król nie pozostawił męskiego potomka dochodziło do rozdwojonych elekcji (2 królów) i do walk wewnętrznych, do których mieszało się papiestwo zainteresowane, zwłaszcza w wypadku elekcji rozdwojonej, osobę króla niemieckiego jako przyszłego cesarza. Wówczas koronacja papieska mogła decydować o zwycięstwie jednego z kandydatów.

5.Przymus lenny- podlegali mu królowie niemieccy- musieli każde opróżnione lenno w ciągu 1roku dać innemu wasalowi. Zasada ta sprzyjała rozdrobnieniu feudalnemu

6.Stosunek państwa do Kościoła. Biskupi i opaci posiadający olbrzymie dobra odgrywali w państwie doniosłą rolę. Od koronacji Ottona I Kościół stał się narzędziem w ręku króla, który swobodnie obsadzał urzędy biskupie oddanym sobie osobom.

XIw- tendencje w Kościele do przeprowadzania reformy

1122-konkordat wormacki- koniec długotrwałego sporu o inwestyturę. Konkordat rozwiązał sprawę w sposób kompromisowy z korzyścią dla Kościoła:

a)prawo kościoła do obsadzania biskupstw przez wybory kanoniczne

b)konkordat oddzielił nadanie urzędu biskupiego od uposażenia biskupiego

c)dopiero po inwestyturze odbywała się konsekracja biskupa, król, który miał możliwość odmówienia inwestytury elektowi, zachował więc pewien wpływ na obsadę biskupów

7.Zarząd centralny państwa

-zjazd nadworny (Hoftag)- charakter podobny do angielskiej czy francuskiej kurii królewskiej. Gdy urzędnicy, wchodzący w skład zjazdu, stali się wasalami, zjazd nadworny nabrał charakteru zjazdu bezpośrednich wasali królestwa. Rozstrzygały o najważniejszych sprawach

1180-w tych zjazdach uczestniczyli od tego roku wszyscy książęta terytorialni

Palacje- rozsiane po całym kraju ośrodki zarządu dóbr korony

-kanclerz, cześnik, marszałek itp.

8.Zarząd lokalny- ulegał stopniowemu zanikowi

Landwójt (wójt)- sprawował zarząd dóbr koronnych

Palatyni- urząd wprowadzony przez Ottona I- dla sprawowania nadzoru nad księstwami szczepowymi i pilnowania interesów króla na ich terenie. Urząd ten także uległ feudalizacji

III.ŹRÓDŁA PRAWA

1.Prawo ziemskie

1220-1235- powstanie spisu zwyczajowego prawa niemieckiego pt. „Zwierciadło Saskie”- spis prywatny dokonany przez rycerza saskiego Eike von Repkow. Zwierciadło ujednolica praktyki prawa na obszarach Niemiec. Eike uznany za twórcę języka prawniczego Niemiec.

1356-Złota Bulla- zgodnie z postulatem Zwierciadła Saskiego- ustalenie listy książąt elektorów

1374-bulla papieska potępia niektóre artykuły Zwierciadła. Do tych 14 artykułów potępionych należy m.in. artykuł, w którym Eike dopuszcza jako środek dowodowy ordalia (sądy boże), wbrew potępieniu ordaliów przez sobór laterański w 1215r

2.Prawo miejskie- wykształciła się tylko pewna liczba odrębnych systemów prawnych. W niewielkim prawie miejskim rozwinął się szereg instytucji prawnych, w szczególności związanych z obrotami handlowym, które przyczyniły się do rozwoju nowożytnego porządku prawnego i to nie tylko w Niemczech, ale również w innych krajach

3.Prawo lenne- normowało stosunki lenne wynikające z kontraktu lennego zawartego między wasalem a seniorem

Prawo dworskie (Hofrecht)- normowało stosunki prawne chłopskiej ludności poddańczej. Źródła poznania tego prawa są nieliczne

Prawo górnicze- rozwinęło się na terytorium Rzeszy bardzo wcześnie. Szczególne znaczenie miało prawo górnicze spisane już w XIIIw. w czeskiej Ihlavie na Morawach

IV. CHARAKTERYSTYKA OKRESU

1.Charakter monarchii wczesnofeudalnej od X do XIIIw., cechującej się silną władzą królewską dominującą nad siłami odśrodkowymi reprezentowanymi przez wielkich feudałów. Z okresy rozgraniczone rokiem 1180:

a)główną rolę odgrywali książęta szczepowi i ich tendencje odśrodkowe. Przyczyny:

-wysoki autorytet króla niemieckiego przez jednoczesne bycie cesarzem rzymskim i reprezentowanie programu panowania nad całym światem chrześcijańskim

-wielkie dobra królewskie oraz księstwa szczepowe w których sami byli władcami dziedzicznymi

-w walce z książętami szczepowymi królowie przeciwstawiali im nową, sobie poddaną arystokrację feudalną, świecką i duchowną.

b)książęta terytorialni świeccy i duchowni podjęli walkę o większe uzależnienie się od królów niemieckich. Przywileje Fryderyka II otworzyły bramę przed postępującym rozdrobnieniem feudalnym, dlatego na połowie XIIIw. zamyka się okres monarchii wczesnofeudalnej

ROZDROBNIENIE FEUDALNE I KSZTAŁTOWANIE SIĘ MONARCHII STANOWYCH (OD POŁOWY XIIIW DO KOŃCA XVW)

1254-1273- zamęt wewnętrzny i okres bezkrólewia w Niemczech. Niemcy w stanie rozdrobnienia i anarchii. Wśród książąt najpierw maksymalne przywileje uzyskali elektorzy (ci książęta, którzy mieli prawo wybierania króla)

XIIIw- miasta odgrywają poważną rolę polityczną, łącząc się w związki prowadzące własną politykę i wojny

XIVw- księstwa terytorialne stworzyły sieć państewek zapewniających pewne bezpieczeństwo kraju pogrążonego w anarchii feudalnej. Władza królewska uległa dalszym ograniczeniom

1273-wkroczenie na tron króla Rudolfa Habsburga

Od 1438- elektorzy wybierali z reguły na tron przedstawiciela rodu Habsburgów, panującego dziedzicznie w Austrii

1740- do tego roku korona cesarska utrzymała się w dynastii Habsburgów by następnie przejść na dynastię Habsbursko- Lotaryńską (1745-1806)

XVw- podejmowane przez cesarzy próby wzmocnienia władzy centralnej i reformy ustroju Rzeszy nie dały rezultatu. Niemcy pozostały krajem niezjednoczonym

I. STOSUNKI GOSPODARCZE I SPOŁECZNE

1.Rozwój gospodarczy

XIII i XIVw- spotęgowanie wzrostu gospodarczego. Rozszerzyła się wymiana handlowa między południem i północą. Wzrost gospodarczy Niemiec przyczynił się do dalszego rynku, ale nie zdołał doprowadzić do powstania rynku ogólnonarodowego i do stworzenia podstawa gospodarczych zjednoczenia Niemiec. W specyficznych warunkach geograficzno-gospodarczego położenia Niemiec, rozwój sił wytwórczych i kształtowanie się większych rynków lokalnych posłużyły jedynie politycznemu jednoczeniu się szeregu księstw terytorialnych. Proces jednoczenia zatrzymał się na tym etapie

2.Szlachta

XIIw- wyodrębniła się grupa wyższej szlachty (wszyscy książęta terytorialni, pozostający w bezpośredniej zależności lennej od cesarza)

-rycerze- mimo, że pozostawali w bezpośredniej zależności od Rzeszy, nie mieli stanowiska książąt terytorialnych

XVw- zrzeszanie się rycerzy w związek rycerstwa, występując przeciw książętom terytorialnym, a także i przeciw miastom

XVIw- sytuacja prawna rycerzy została uregulowana jako wolnego rycerstwa Rzeszy

-szlachta krajowa (reszta szlachty) pozostawała w zależności od władców, na terytoriach których miała swe lenna. Nie pozostawali w bezpośredniej zależności od króla. Często dzierżyli posiadłości, które przekraczały rozmiarami drobniejsze księstwa terytorialne

3.Ludność wiejska

XIIw- poprawa położenia chłopów związana z rozwojem gospodarki pieniężnej. Redukcji uległy uprawiane przez panów folwarki. Rozszerzyła się natomiast gospodarka czynszowa

Kolonizacja niemiecka- ruchy migracyjne polegające na masowym przenoszeniu się ludności chłopskiej z zachodu na tereny bardziej dla niej atrakcyjne, położone na wschód od Łaby. Ruch ten przekroczył grnice Niemiec

XIII i XIVw-poprawienie położenie chłopów w Niemczech północno-wschodnich stało się korzystniejsze niż na południu i zachodzie

XV i XVIw- nastąpiło pogorszenie sytuacji chłopów w wyniku powstania na tych terenach gospodarki folwarczno- pańszczyźnianej

4.Miasta i mieszczaństwo

XIIIw- miasta uzyskiwały pewną niezależność od pana miasta i rozbudowały własny samorząd

XIII i XIVw- wyzwolenie się miast spod władzy wójta a zarząd przyjęła władza miejska

XVw- kurczenie się samodzielności miast pod naciskiem władców terytorialnych, którzy zaczęli podporządkowywać sobie miasta położone w obrębie ich władztw

II.USTRÓJ PAŃSTWA

A)RZESZA

1.Władza królewska- upadek władzy królewskiej w Niemczech i zmierzch uniwersalizmu cesarskiego

XIII\XIVw- ponowny konflikt o inwestyturę- powstanie nowych doktryn, z których jedne głosiły przewagę władzy świeckiej, drugiej przewagę władzy duchownej nad świecką

-teoria kurialna-zwierzchnictwo nad władzę świecką przysługuje władzy duchownej

-teoria imperialna- równość obu władz świeckiej i duchownej, lub nawet przewagę władzy świeckiej

-teoria koncyliarna- zwierzchnictwo soboru

XVw-ruch soborowy

1414-1418-sobór w Konstancji- proklamował zwierzchnictwo soboru nad papieżem

XIVw- Henryk VII podjął ideę monarchii uniwersalnej

Od XVw- cesarstwo rzymskie było już tylko Cesarstwem Rzymskim Narodu Niemieckiego

2.Następstwo tronu- początki zupełnej swobody w wyborze kandydata

1356-Złota Bulla cesarza Karola IV- unormowanie sprawy elekcji. Określała przede wszystkim skład grona 7 elektorów (4 książęta świeccy oraz 3 duchowni).Skład elektorów utrzymywał się prawie bez zmian do 1806. Po elekcji odbywała się najpierw koronacja na króla niemieckiego w Akwizgranie, następnie król udawał się do Rzymu dla otrzymania korony i godności cesarskiej

XIVw- Rada Nadworna- w jej skład wchodzili radcy i sekretarze. Najważniejsze miejsce w Radzie mieli kanclerz nadworny i ochmistrz, którzy przewodniczyli Radzie pod nieobecność króla

-Zjazd Nadworny- obok wszystkich książąt świeckich i duchownych także panowie będący bezpośrednimi wasalami Rzeszy

XIIIw- zaczęto powoływać do Zjazdu przedstawicieli miast cesarskich, którym książęta przez długi czas odmawiali równouprawnienia

XVw-Nowa nazwa Hoftagu-Sejm Rzeszy-oststeczne ustalenie składu. Uchwała Hoftagu była wymagana w trzech sprawach:

-podjęcia przez króla wyprawy koronacyjnej do Rzymu

-powołania książąt Rzeszy na wyprawę wojenną, co wyraźnie ograniczało uprawnienia wobec wasali jako ich zwierzchnika lennego

-nałożenia podatków ogólnopaństwowych, co faktycznie miało miejsce bardzo rzadko. Nie stanowił on właściwej reprezentacji stanów

4.Sądownictwo

-pokoje ziemskie (landfrydy)- grupy osób tworzyły sprzysiężenia, zobowiązując się do przestrzegania pewnych zasad, ograniczających sposób prowadzenia wojny (pokój boży i rozejm boży). Równocześnie z ogłoszeniem landfrydów organizowano specjalne sądy pokoju ziemskiego dla sądzenia spraw o naruszenie landfrydu

-landfrydy państwowe- dochodziły do skutku na Hoftagu. Najstarszy pokój państwowy został zawarty w 1103r.

-wieczysty landfryd wormandzki z 1495- wprowadził na zawsze zakaz wojny prywatnej. Teksty landfrydów, ujmowane w formie ustaw, zawierały wiele przepisów z dziedziny prawa karnego

B)WŁAZTWA TERYTORIALNE

XVw- wielu książąt uzyskało na swych terytoriach władzę niemal suwerenną. Królom niemieckim pozostały ostatecznie jedynie pewne honorowe atrybuty i raczej formalne, oparte na stosunku lennym zwierzchnictwo lenne

Proces zjednoczenia zatrzymał się na szczeblu władztw terytorialnych

XIVw- konna armia lenna straciła swą wartość bojową ze względu na swe braki organizacyjne i przestarzałą taktykę. Przymus lenny uniemożliwiał królom powiększenie dóbr królewskich przez wcielenie do nich opróżnionych lenn

Regalia królewskie ograniczały książąt terytorialnych zabraniając im korzystania z określonych uprawnień (jak np. bicie monety)

1220-I przywilej Fryderyka II- dla książąt duchownych

1232- II przywilej Fryderyka II- dla książąt Rzeszy

Obydwa te przywileje dotyczyły w szczególności sfery gospodarczej. Cesarz zrzekał się wykonywania niektórych regaliów na obszarach księstw, prawa zakładania mist na ich terenie itd.

1356- Złota Bulla Karola IV- regulowała sprawy elekcji królewskiej oraz szczególne prawa przyznane książętom elektorom, król zrzekał się na obszarze ich księstw wszystkich dotąd jeszcze posiadanych regaliów. Następnie król uznał najwyższe sądownictwa elektorów, zakazując apelowania od sądów elektorskich do sądów królewskich oraz znosząc królewskie prawo ewokacji. Wreszcie Złota Bulla wprowadziła działalność godności elektorskiej w linii męskiej według zasad primogenitury oraz niepodzielności terytoriów elektorskich. W ten sposób książęta elektorzy jako pierwsi spośród książąt Rzeszy uzyskali rzeczywiste zwierzchnictwo terytorialne

1.Organa centralne- głównymi organami stanowymi były zgromadzenia stanowe zwane w Niemczech sejmikami krajowymi, czyli Landtagami. Cechy szczególne:

-uchwały przedstawicieli poszczególnych stanów zapadły w Niemczech oddzielnie w odrębnych kategoriach

-posłowie byli uważani za reprezentantów swojego stanu i swego kraju, byli związani instrukcjami swoich wyborców

-wszędzie działalność Landtagów opierała sie na pewnego rodzaju umowach między księciami a stronami, ujętych w formie przywilejów, w razie niedotrzymania umowy stronom przysługiwał prawo oporu (prawo wypowiedzenia posłuszeństwa

-w skład Landtagu wchodzili przedstawiciele szlachty, duchowieństwa i mieszczaństwa> reprezentacja chłopska należała do wyjątków

-uchwalanie podatków

-udział w zarządzie kraju i ustwodawstwie krajowym (prawo wyrażania zgody na prowadzenie wojny i zawarcie pokoju, wpływ na obsadę głównych urzędów)

2.Związki miast (henza)- kilkadziesiąt miast związanych z handlem morskim na Morzu Północnym i na Bałtyku. Miasta należące do Hanzy tworzyły 4 grupy (kwartały): westfalską (z kolonią), saską (z Bunszwikiem), wedyjską (z Lubeką i miastami Pomorza Zachodniego), prusko-inflandzką (z Gdańskiem). Hanza zapewniała wszędzie opiekę kupcom miast hanzeatyckich i organizowała dla obrony swych interesów siły zbrojne. Prowadziła akcje polityczne i wojny tak, jak gdyby była samodzielnym państwem

XIVw- Hanza osiąga szczyt powodzenia

Przynależność do Hanzy była dobrowolna i każde miasto mogło swobodnie wystąpić z Hanzy

XVw-Hanza zaczęła chylić się ku upadkowi

XVIIw- koniec istnienia hanzy

III.ŹRÓDŁA PRAWA

-rozwój ustawodawstwa w księstwach terytorialnych- władcy wydawali ustawy przy udziale Landtagów

-przenikanie do Niemiec prawa rzymskiego i kanonicznego

IV.CHARAKTERYSTYKA OKRESU

1.Późne wystąpienie rozbicia feudalnego (XIIw- druga połowa)

2.Rozdrobnienie wystąpiło w okresie ogólnoeuropejskiego wzrostu sił wytwórczych i prawnego wyodrębnienia się stanów społecznych

3. Na czele państwa stał elekcyjny król niemiecki, którego władza ulegała na terenie królestwa prawie zupełnemu zanikowi. Miał on nominalne zwierzchnictwo nad bezpośrednio od niego zależnymi duchownymi i świeckimi oraz nad niektórymi miastami

4.Proces zjednoczenia, wywołany rozwojem gospodarczym i społecznym, przyczynił się jedynie do skonsolidowania państwowego w XIV i XVw wielu terytoriów Rzeszy. Procesy te nie zdołały jednak doprowadzić do zjednoczenia Rzeszy jako całości. Wielcy feudałowie zaczęli uzyskiwać władztwo terytorialne. Przestali być tylko wasalami wykonującymi władzę w swych lennach stali się władcami terytorialnymi panującymi w terytoriach o znamionach samodzielnych państw.

5.Od XIII i XIVw powstała forma monarchii stanowej opartej na udziale stanów w zarządzie państwa

6. Głównym organem państwowym stał się Zjazd Nadworny (Hoftag), później zwany Sejmem Rzeszy (Reichstag), który strukturą swą przypominał typowe dla monarchii stanowej zgromadzenia. Różnił się od nich jednak zasadniczo charakterem- nie gromadził przedstawicieli stanów na zasadzie reprezentacji stanowej, lecz władztw terytorialnych jako przedstawicieli terytoriów Rzeszy. Sejm Rzeszy ukształtował się jako swoisty organ federacyjny

ANGLIA W OKRESIE MONARCHII WCZESNOFEUDALNEJ I MONARCHII STANOWEJ (XI-XVW)

1.Anglia w starożytności- zamieszkana pierwotnie przez ludy celtyckie, które dostały się pod panowanie rzymskie

Iw.- Brytania prowincją rzymską (poza Szkocją

Vw- legiony rzymskie wycofały się z wyspy , pozostawiając ją własnemu losowi. Została podbita przez ludy Sasów i Anglów, przybywające zza Morza Północnego, z terenów północnych Nieiec. Te ludy tworzyły na terenie wyspy organizacje państwowe, z których wyłoni się później państwo anglosaskie

2.Pańswto anglosaskie i jego podbicie przez Normandów w 1066r. Państwo Anglosaskie powstało jako państwo germańskie z językiem i urządzeniami germańskimi i spośród wszystkich państw Europy zachodniej ono właśnie najmniej podlegało wpływom rzymskim

IXw- zjednoczenie państwa przez królów Wessexu. Król Alfred Wielki doprowadził w drugiej połowie IXw do nadania pewnej jednolitości państwu anglosaskiemu.

XIw -początek- państwo anglosaskie zostało podbite przez króla duńskiego, Kanuta Wielkiego

1066- likwidacja państwa przez najazd księcia Normandii Wilhelma Zdobywcy- początek państwa anglonormandzkiego

XIw - struktury feudalne w państwie anglosaskim daleko rozwinięte. Warstwą przodującą byli możni właściciele ziemscy tenowie, dzierżący części swych posiadłości od króla. Korzystali z otrzymanych od króla immunitetów.

Witengemot- zgromadzenie tenów z którymi król musiał się dzielić władzą. Podejmowali wraz z królem najważniejsze decyzje

Państwo dzieliło się na hrabstwa, na których czele stali ealdormanowie, a te z kolei rozpadały się na setnie. Główną ich kompetencją było sądownictwo

1066-ostatni król anglosaski, Edward Wyznawca, przekazał Wilhelmowi Zdobywcy swe królestwo w spadku. Mozni wysunęli na teon swego kandydata Harolda i odbyła się bitwa pod Hastings gdzie Wilhelm zwyciężył

3.Antagonizm angielski- francuski

1066-do XVw- królowie Anglii mieli na terenie Francji znaczne posiadłości, które stanowiły lenno królów Francji

1154-1189-tron angielski przypadł w udziale jednemu wielkich seniorów francuskich hrabiemu Anjon Henrykowi II (po wygaśnięciu dynastii normandzkiej), założyciel dynastii Plantagemetów. Konflikt z Francją (posiadłości francuskie króla przekraczały wielkością posiadłości Angielskie). Etapy konfliktu:

-zmagania Henryka II oraz jego synów Ryszarda Lwie Serce oraz Jana bez Ziemi pod z Francją

1214- klęska Jana bez Ziemi pod Bouvines- Filip August ponosi ostateczne zwycięstwo

1215- Wileka Karta Wolności- ostry konflikt Jana bez Ziemi z baronami

-wojna stuletnia (1337-1453)- jedną z jej przyczyn były aspiracje króla Edwarda III i jego następców do tronu francuskiego po wygaśnięciu linii Kapetyngów. Zmagania zakończyły się klęska Anglii i opuszczeniem przez nią swych posiadłości francuskich (z wyjatkiem portu w Calais)

4.Ewolucja ustrojowa Anglii

XI-XVw- 2 okresy w dziejach Anglii:

a)silna władza królewska do końca XIIw.

Koniec XIIw- dramatyczny zatarg Henryka II z hierarchią kościelną na tle wydanych przezeń konstytucji klarendońskich, które ograniczyły przywileje Kościoła i do obwinienia króla o zamordowanie arcybiskupa Canterbury, Tomasza Becketa (1170r)

XIIw- panowanie Jana bez Ziemi- długotrwałe spory o władzę miedzy baronami a królem

1265- wykształcenie się Parlamentu

b)umocnienie autorytetu Parlamentu jako reprezentacji stanowej oraz rozwinięcie samorządu lokalnego. Okres monarchii stanowej trwającej do XVw

XVw- wojna dwóch Róż

1485- zwycięstwo w wojnie Dwóch Róż rodziny Tudorów i powołanie na tron Henryka VII. Utrwalenie monarchii absolutnej za panowania Tudorów

I.STOSUNKI GOSPODARCZE I SPOŁECZNE

1060-podbój Anglii przez Wilhelma Zdobywcę- ostatnia obca inwazja na terenie wyspy. W średniowieczu podstawą gospodarki Anglii było rolnictwo. Rozwinęła się szczególnie hodowla owiec (wełna angielska, eksportowana do europejskich warsztatów sukienniczych)

XIIw- rozwój gospodarki towarowo-pieniężnej

XIVw- głęboki kryzys gospodarczy. Epidemia czarnej śmierci wyniszczyła znaczną część ludności

XVw- wzrost gospodarczy. Pierwsze przesłanki kształtowania się kapitalizmu

1.Ustrój lenny angielski

1066- Wilhelm oparł swą władzę w organizowanym przez siebie państwie, na przyprowadzonych z sobą rycerzach normandzkich, zapewnił im sprawowanie urzędów, funkcji państwowych i czynił na ich rzecz nadania ziemskie. Odbyło się to kosztem tenów, którzy zostali zepchnięci na drugi plan

XIIw- zlanie klasy feudałów normandzkich z anglosaskimi. Podjęta przez nich walka przeciw władzy królewskiej, napotkała opór nie tylko króla ale i warstw drobnorycerskich oraz miast

XIIIw- kształtowanie się ustroju stanowego z Parlamentem, w którym możni mieli dzielić się wpływami z rycerstwem i miastami. Anglia nie doszła do stanu rozdrobnienia feudalnego

Cechy struktury lennej angielskiej:

-Wilhelm Zdobywca prowadził politykę rozdawnictwa lenn w ten sposób by nie doprowadzić do wytworzenia się wielkich i zwartych kompleksów ziemskich w ręku pojedynczych feudałów

-królowie Anglii zapobiegali temu, by urzędy wiążały się z lennemi, co na kontynencie stanowiło główną przyczynę rozpadu władzy centralnej, gdy urzędy wraz z ich lennym uposażeniem uległy zawłaszczeniu, czyli feudalizacji, a dawni urzędnicy stawali się lennymi właścicielami swych hrabstw. Na czele hrabstw stali dziedziczni hrabiowie (earls), mieli oni też z tego tytułu korzyści majątkowe, ale na terenie hrabstw nie zagarnęli całej władzy państwowej, którą sprawowali tam urzędnicy królewscy, szeryfowie

II. USTRÓJ PAŃSTWA

1.Władza królewska

XIIw- państwo przyjęło charakter monarchii stanowej, co oznaczało ograniczenie władzy królewskiej. Wilhelm Zdobywca ze względu na patrymonialne podstawy jego silnej władzy narzucił krajowi jako najwyższy zwierzchnik lenny organizację lenną i to w takiej formie , by mogła ona zapewnić sprawną organizację wojskową i by nie mogła osłabić władzy królewskiej. Powstał także stosunek podporządkowania wszystkich poddanych królestwu. Cała ludność świadczyła królowi daninę. Władza królewska miała zatem silną podstawę finansową:

a)wpływy z dóbr królewskich

b)dochody z regaliów

c)danina pieniężna składana przez całą ludność
d)dochody z lenn i tarczowe

Król był najwyższym strażnikiem pokoju w państwie

XIIw- królowie narzucili krajowi z powrotem swoje sądownictwo i wyeliminowali prawie zupełnie działalność innych sądów

Od XIIIw- możnowładztwo uzyskiwało sukcesy w walce z królem. Rozwinął się parlament, który przejął część władzy królewskiej jako reprezentacja wszystkich stanów

1215- Wielka Karta- sformułowano formalnie prawo oporu (określano warunki wypowiedzenia posłuszeństwa królowi)

1327- detronizacja Edwarda II

1399- detronizacja Ryszarda II

2.Państwo a Kościół- głęboki konflikt

XIIw- wydanie przez króla Henryka II konstytucji klaredońskich ograniczających uprawnienia Kościoła, wywołały gwałtowną opozycję kleru, co doprowadziło do zamordowania arcybiskupa Canterbury Tomasza Becketa w 1170. Król musiał się ukorzyć i odwołać konstytucję

XIIIw- umocnienie stanowiska Kościoła

XIVw- ponowne osłabienie władzy Kościoła

3.Nastepstwo tronu- nie było wyraźnie uregulowana

1154- objęcie tronu przez Henryka II (po Kądzieli) umocnienie przez niego zasadę dziedziczności tronu, która ostatecznie wyeliminowała elekcyjność. Przyjęto system dziedziczenia odpowiadający zasadom sukcesji lennej (system kognatyczny). Jeżeli nie było męskiego potomka tron dziedziczyła córka

1301-następca tronu angielskiego nosił tytuł księcia Walii (wcielenie księstwa do Anglii)

1445-1485- wojna sukcesyjna dwóch Róż między pretendującymi do tronu dwiema gałęziami dynastii Plantegenetów: Lancasterów (Czerwona Róża) i Tudorów (Biała Róża)

1485- objęcie tronu przez krewnego Lancasterów, Henryka Tutora jako Henryka VII

4. Rada królewska- tworzyli ją dygnitarze nadworni oraz bezpośredni wasale królewscy(kuria królewska). Miała charakter doradczy, wykonywała też sądownictwo w sprawach między wasalami korony jako sąd parów oraz w innych s[prawach, które docierały do sądu królewskiego w drodze apelacji. Wyłoniła się Wielka Rada i mniej liczna Rada Zwyczajna. Z kurii wywodzą się następujące organa:

a)Exchequer- najwyższy organ skarbowy i działający w jego ramach Sąd Exchequeru

b)dwa sądy królewskie: Sąd Ławy Królewskiej (Kings Bench) i Sąd Spraw Pospolitych (Common pleas)

c)Izba Lordów jako wyższa izba Parlamentu oraz Sam Parlament

d)Rada Zwyczajna (Ściślejsza)

5.Wielka Karta Wolności z 1215r- 63 artykuły. Najważniejsze sprawy:

-Art. 39 dotyczy wolności osobistej, art 21 gwarantuje baronom, że będą sądzeni tylko przez iudicia parium

-Atr.13 potwierdza przywileje miast, w szczególności „dawne wolności i swobody miasta Londynu”

-Art. 12 i 14- specjalne uprawnienia kurii królewskiej- dla nałożenia tarczowego i zasiłków lennych konieczna jest zgoda ogólnej Rady Królestwa. W jej skład wchodzą tylko bezpośredni lennicy króla

-Art.61 określa sankcje dla przestrzegania postanowień Wielkiej Karty. Baronowie wybierali spośród siebie komisję 25 baronów, którzy czuwali aby król przestrzegał przyjętych na siebie zobowiązań. W razie ich złamania mieli prawo oporu

Wielka karta wolności była przywilejem dla baronów, wydanym w ich interesie i gwarantujący, ich uprawnienia

6. Parlament- wywodzi się genetycznie z kurii królewskiej, w szczególności z Wielkiej Rady

1265- powstanie Parlamentu- Wielka Rada wystąpiła jako reprezentacja trzech stanów

*Parlament w XIV i XVw- kształtowanie się struktury Parlamentu. Skład:

a)Izba Wyższa (izba Lordów)- w jej skład wchodzili przedstawiciele Kościoła (arcybiskupi, biskupi i opaci) oraz bezpośredni wasale króla

b)Izba Niższa (Izba Gmin)wyodrębniona w XIVw jako oddzielne kolegium; zasiadali w niej przedstawiciele rycerstwa i uprzywilejowanych miast. Przewagę w niej mieli mieszczanie, ale funkcje przewodniczącego Izby sprawował wybrany przez Izbę przedstawiciel rycerstwa

*Uprawnienia Parlamentu:

a)dziedzina sądownictwa- jako najwyższa instancja sądowa, do której można było w określonych wypadkach skierować skargę odwoławczą, jako konstytucję lennego iudicium parium dla sadzenia przestępstw popełnionych przez lordów

d)dziedzina finansów- uchwalanie podatków

c)dziedzina ustawodawstwa- miał bardzo daleko idące uprawnienia ustawodawcze. Król miał w Parlamencie stanowisko równorzędne z Izbą Lordów i z Izbą Gmin. Nie podlegał Parlamentowi, który posiadała zagwarantowaną szeroką sferę swobodnego działania i wysokie uprawnienia. Równolegle między władzą monarszą a władzą Parlamentu, oraz decydował o miejscu odbycia Parlamentu

XIVw- Parlament obradował z reguły na terenie opactwa Westminsterskiego w Londynie

7. Cechy średniowiecznego Parlamentaryzmu Angielskiego

a)Parlament dzielił się na dwie izby. Prawa wyborcze czynne opierały się na cenzusie majątkowym, a nie na przynależności stanowej

b)system dwuizbowy angielski zakładał podejmowanie przez Parlament uchwalał w drodze kolejnego rozpatrywania spraw przez obie izby

c)król miał w Anglii stanowisko równorzędne z obu izbami

d)Instytucja angielska impeachment (oraz act of attainder) stanowiła formę kontroli Parlamentu nad organami władzy królewskiej

e)średniowieczny Parlament wykształcił podstawy instytucji nietykalności poselskiej i reprezentacji narodowej posłów, które to zasady należeć będą do podstawowych filarów parlamentaryzmu

8.Zarząd lokalny

-hrabstwa- zarządzane przez wasalów zwanych hrabiami (earl)- tytuł ten przenoszony był dziedzicznie. Faktyczne władztwo miał wicehrabia (szeryf) wybierany przez króla (pobierał uposażenie pieniężne w formie części dochodów ściąganych przezeń z hrabstwa)

XIIIw- osłabienie władzy szeryfa. Utrata władzy sądowej i wielu uprawnień administracyjnych

9.Samorząd lokalny- na danym terenie zadania publiczne wykonywane były przez organy reprezentujące ludność danego terenu i przez nią wybrane, lub przez te organy, które wprawdzie się formalnie nominowane przez władzę państwową, ale pod tym zasadniczym warunkiem, by osoby nominowane pochodziły z danego terenu, by były w nim osiadłe i w ten sposób z nim związane

-samorząd miejski- charakter stanowy, gdyż o obsadzie organów miejskich decydował stan mieszczański

-sędziowie pokoju - w każdym hrabstwie powoływano 8 sędziów pokoju (powoływał ich król) mieli ograniczenia administracyjne i ostatecznie skupili w swym ręku władzę sądową w sprawach karnych oraz prawie całą administrację hrabstwa

-sędziowie przysięgli- powoływani przez ludność

II. ŹRÓDŁA PRAWA

-konstytucje, assyz (assisae)- ustawy królewskie zwane później statutami

-tworzenie prawa ustawowego (statute law)- ustawodawstwo Parlamentu

-common law od XIIIw występowało jako jednolite, powszechne prawo w całym królestwie. Ukształtowało się ono jako prawo powszechne pod wpływem orzecznictwa sądów królewskich. Sądy królewskie doprowadziły do likwidacji lokalnych praw zwyczajowych. Decydujący wpływ na powstanie i tworzenie się common law odgrywały precedensy (wyroki wydawane poprzednio w podobnej sprawie przez sąd królewski)

od XVIw- stosowanie norm słuszności (equity) pozwalających na uzupełnienie i poprawienie common law. Stosował je sąd kanclerski. Ukształtował się swoisty dualizm prawa angielskiego opierający się równocześnie i na common law i na systemie equity

Źródła poznania prawa

-wyroki i akty sądów królewskich spisywane jako przedsięwzięcie prywatne. Od XIVw spisy dokonywane przez opłaconych prawników nabrały charakteru urzędowego

IV.CHARAKTERYSTYKA OKRESU

1.W rozwoju państwa angielskiego XI-XVw można wyróżnić dwa okresy rozdzielone datą 1265-okres monarchii wczesnofeudalnej i okres monarchii wczesnofeudalnej i okres monarchii stanowej

2.Brak okresu rozdrobnienia feudalnego

3.Długie utrzymanie przez króla angielskiego silnej władzy wynikało ze specyficznych warunków rozwoju państwa, zorganizowanego w XIw przez najeźdźców normandzkich. Monarchia zorganizowała sprawny zarząd lokalny, utrzymała w swym ręku sądownictwo, oparcie panowania na sprawnej organizacji wojskowej i na dobrych finansach

4.W XIIIw monarchia zmagała się o władzę z baronami: Powstanie Parlamentu i przekształcenie się w monarchię stanową

5. Charakter monarchii stanowej nadawał Anglii ustrój społeczny oparty na podziale na stany

6.Parlament angielski miał wiele cech specyficznych, różniących go od zgromadzeń stanowych na kontynencie

RUŚ W OKRESIE ROZDROBNIENIA FEUDALNEGO

XIIw- 70 niezależnych Księstw i terytoriów na terenie dawnego państwa kijowskiego. Tendencje wśród niektórych książąt do narzucenia swojej władzy innym

1223- książęta Ruscy pokonani przez najazd Tatarów w bitwie nad rzeką Kałką

1227- program planowej ekspansji na Ruś przez Chanat Kipczacki (Złotą Ordę)

1236-1242- wyprawy tatarskie. Podbicie przez Złotą Ordę prawie całego kraju i narzucenie zwierzchnictwa książętom ruskim. Tatarzy narzucili na ziemie ruskie olbrzymie daniny i powinności

Od XIVw- tendencje integracyjne w różnych księstwach. Wzrost znaczenia niektórych księstw przyjmujących nazwy Wielkich Księstw (uzależniały od siebie księstwa słabsze lub nawet doprowadzały do ich likwidacji)

1326- wielki Książe morawski Iwan Kalita objął Wielkie Księstwo Włodzimierskie i otrzymał od chana jarłyk- okres zjednoczenia ziem ruskich poprzez wielkich książąt morawskich

1380- Dymitr Doński (wnuk Kality) zadaje dotkliwą klęskę Tatarom w bitwie na Kuliowym Polu- początek rozkładu Złotej Ordy

XVw- Odłączenie od Złotej Ordy Chanatu Krymskiego

1480- zrzucenie jarzma tatarskiego za Iwana III Srogiego

I.STOSUNKI GOSPODARCZE

1.Rozwój gospodarczy

XI/XIIw- objawy depresji gospodarczej

XIVw- poziom sił wytwórczych zaczął wzrastać. Odbudowano handel i rzemiosło w miastach, ożywiły się szlaki handlowe wiążące ziemie ruskie z krajami sąsiednimi. Postęp w rolnictwie- system gospodarki trójpolowej

XVw- pojawienie się obok renty naturalnej także renty pieniężnej. Rozszerzenie rynku wewnętrznego (stworzyło to warunki gospodarcze do zjednoczenia państwa)

2.Feudałowie

XVw- 2 formy własności feudalnej

-wotoczyny- udział wszystkich warstw feudalnych. Należeli do nich bojarzy oraz tzw. Służebni książęta. Służba bojarów miała charakter dobrowolny (mógł w każdej chwili zaprzestać służby u jednego księcia i przejść na służbę do innego- tzw. Wolny odjazd)

-domiestije- ziemia nadawana w dożywotnie władanie w zamian za służbę na rzecz księcia

Miestniczestwo- formalne umiejscowienie poszczególnych rodów feudalnych, zależnie od ich pochodzenia, na różnych szczeblach hierarchii. Przynależność do rodu stojącego na wyższym szczeblu tej hierarchii dawała jego członkom również prawo do objęcia wyższego urzędu

3.Ludność wiejska

-Krestianoowie- warstwa chłopów poddanych. Dzielili się na starożilców, czarnyje ludi, srebrniacy, nowoprichody itp.

-kabalni ludzie- bardzo bliscy położeniem niewolnym chłopom. Popadali w niewolę za długi

XIVw- lokalne powstanie chłopskie

Wychód- forma oporu chłopów- opuszcenie zajmowanego gruntu i przeniesienie się do innego księstwa

XVw- ustalono, że chłopom przysługuje tylko jeden w roku krótki termin wychodku tzw. Juriew dień (tydzień przed i po dni św. Jerzego 26 listopada)

4. Miasta i mieszczanie

XIV-miasta przenoszą się z upadku po najazdach Tatarów

-kreml- część centralna miasta, otoczona murem i stanowiąca siedzibę księcia lub jego urzędników

-podgrodzie- osada zamieszkana przez ludność kupiecką i rzemieślniczą

Gości- uprzywilejowane warstwy ludności miejskiej (bogaci kupcy)

II.USTRÓJ PAŃSTWA

1.Rola wielkich książąt moskiewskich w zjednoczeniu państwa

XIVw- procesy integracyjne doprowadziły do wyłonienia się kilku wielkich księstw, które zdołały sobie podporządkować mniejsze księstwa dzielnicowe

XIw- stosunki między wielkimi książętami a księstwami regulowane były umowami podobnymi do umów lennych

XIV i XVw- wielcy książęta moskiewscy narzucają zwierzchnictwo innym wielkim księstwom. Uzyskali także Wielkie Księstwo włodzimierskie wraz z tatarskim jarłykiem. Wasyl I przyłączył księstwo niżnowogrodzkie

1474- Iwan III Srogi przyłączył Nowogród oraz księstwo rostowskie a w 1485r księstwo twerskie

1480- Iwan III podbija Tatarów i uniezależnia państwo od Złotej Ordy

XIVw- kraj tworzy warunki do kształtowania się ogólnonarodowego rynku i do zjednoczenia państwa. Przeniesienie stolicy do Moskwy

Książe Całej Rusi- tytuł przyjęty przez Iwana Kalitę- podkreślanie jedności ziem ruskich na wspólnym froncie przeciw tatarskiemu najeźdźcy

1472- Iwan III poślubia Zoe z dynastii Paleologów (bratanica ostatniego cesarza)- nawiązanie do wielkich tradycji Bizancjum i zaczął się uważać za jego prawnego dziedzica. Przyjął herb bizantyjski i tytuł cara. Zaczęto propagować teorię o Moskwie jako o „trzecim Rzymie”- po upadku cesarstwa zachodniego miejsce jego zajęło Bizancjum tak po upadku Bizancjum na jego miejsce weszła Moskwa

2.Zarząd Wielkiego Księstwa Moskiewskiego

a)Duma Bojarska- stały organ doradczy przy wielkim księciu

b)Prikazy- organa centralne o stałym personelu powołane do załatwienia określonych spraw państwowych.

3. Ustrój republik Nowogrodu i Pskowa

a)Nowogród- ważne centrum handlowe już w okresie poprzedzającym powstanie państwa kijowskiego i przez długi wieki był jednym z głównych ośrodków handlowych w Europie

1136- Nowogrodzianie wypędzili ostatniego tu wnuka Monomacha- Wsiewołoda i na jego miejsce powołali jednego z książąt czernichawskich. Odtąd ustaliła się zasada powoływania księcia nowogriodzkiego w drodze elekcji

1478-Nowogród wcielony do państwa moskiewskiego

-patrycjat nowogrodzki-warstwa panująca (właściciele ziemscy, bojarzy oraz bogaci kupcy)

-wiec- formalnie najwyższy organ władzy- wszyscy mieszkańcy miasta

-Rada Panów- przejęła faktyczne rządy w Nowogrodzie- 300 os wraz z głównymi urzędnikami. Nadawała republice nowogrodzikiej charakter arystokratyczny

-książe- dowódca wojskowy

-posadnik-właściwy organ wykonawczy republiki wybierany spośród bojarów. Pomagał mu tysięcznik

b)1348-z republiki nowogrodzkiej wyemancypowały się Psków, tworząc odrębną republikę feudalną

1510- Psków wcielony do państwa moskiewskielgo

III.CHARAKTERYSTYKA OKRESU

1.Długi okres rozdrobnienia feudalnego (od 1132 do końca XVw)

2. W XII i XIIIw nastąpił na Rusi zupełny zanik władzy centralnej. Od XIVw. Pojawiły się tendencje integracyjne (powstanie kilku wielkich księstw). XVw.- zrzucenie jarzma tatarskiego i zjednoczenie ziem

3.W okresie rozdrobnienia powstały na Rusi dwie republiki miejskie: nowogrodzka i pskowska. Ustrój ich kształtował się w sposób przypominający ustrój włoskich republik miejskich

ROSJA W OKRESIE MONARCHII STANOWEJ (XVW-DO POŁ XVIIW)

1.Rosja za ostatnich Rurykowiczów: Wasyla III (1505-1533), Iwana IV Groźnego (1533-1584) i Fiodra (1584-1598). W Rosji rządy w XVIw. Objęli Rosjanie. Ośrodkiem dookoła którego dokonało się zjednoczenie było Wielkie Księstwo Moskiewskie

XVIw.- do zjednoczonej monarchii włączone zostały: miejska republika pskowska, księstwo riacońzkie, Chanat Kazański i Astrachański

XVIw- panowanie rosyjskiego sięgało już za Ural i za Ob od połowy XVIIw- po Morze Ochockie

1533-1584- panowanie Iwana Groźnego- car dla umocnienia swej władzy i rozbicia potęgi bojarów znalazł główne oparcie w drobniejszej, przez siebie tworzonej i od siebie uzależnionej szlachcie oraz w siłach miast i cerkwi. Pojawiła się nowa instytucja stanowa- sobór ziemski (przez blisko 100 lat odgrywał wielką rolę)

2.Kryzys monarchii w początku XVIIw

1598- bezpotomna śmierć Fiodora (po śmierci jego młodszego zamordowanego brata Dymitra). Koniec dynastii Rurykowiczów

1598-1613- walki o tron. Na tron został wybrany Borys Godnow

1605-Dymitr Samozwaniec przybyły z Polski poddaje się za Syna Iwana IV Groźnego. Śmierć Godonowa. Dymitr na tronie.

1606- śmierć Dymitra. Tron w rękach kniazia Wasyla Szujskiego do 1610

1607-wybuch powstania chłopskiego, stłumionego przez władze carskie

1613- Sobór Ziemski- wybór na cara Michała Romanowa do 1917

I.STOSUNKI GOSPODARCZE I SPOŁECZNE

1.Rozwój gospodarczy-postępy gospodarki pieniężnej. Możliwości rozwojowe Rosji hamowane brakiem szerego dostępu do morza (brak rynku zagranicznego na zborze)

XVIw-postanie obszernych rynków lokalnych dookoła wielkich miast- przewrót gospodarczo-społeczny na wsi (ekonomiczny upadek warstwy bojarów, rozwój gospodarki folwarczno- pańszczyźnianej i związane z nią zaostrzone poddaństwo)

2.Bojarowie

XVIw- przemiany w położeniu rosyjskich feudałów. Reakcja bojarska zagrażająca utrzymaniu jedności państwa. Dążenie drobnej i średniej szlachty do szukania przeciwko bojarom silnej władzy państwowej

-Iwan IV Groźny niszczy potęgę bojarów i zabiega o umocnienie ekonomicznej i politycznej pozycji wśród oddanej mu szerszej warstwie szlacheckiej

1556-1572- uchwalenie przez Iwana IV Groźnego oprycznicy- określono część terytorium państwa, i to najbardziej urodzajną z której wysiedlono przymusowo bojarów, by osiedlić ich w innych okręgach a ziemie ich nadać dworianom w pomniestieje

-zacieranie różnic w ramach feudałów i kształtowanie się jednego uprzywilejowanego stanu szlacheckiego- dworiaństwa (tworzyli trzon armii)

Pułki strzeleckie-stała, dożywotnia i dziedziczna służba w pułkach strzeleckich utworzonych przez Iwana IV Groźnego. Mieszkali z rodzinami w osiedlach w pobliżu Moskwy i innych wielkich miast. Zostały zlikwidowane przez Piotra I na rzecz regularnej armii

3. Ludność wiejska- pogorszenie sytuacji chłopów w XVI i XIIw. Nawrót renty odśrodkowej oraz zaostrzeniu uległy przepisy określające przytwierdzenie chłopa do ziemi i nadające zależności chłopa od pana charakter poddaństwa osobistego. Przytwierdzono do ziemi wszystkie kategorie chłopów. Liczne powstania chłopskie (m.in. Iwana Bołotnikowa 1606-1607 i Stieńki Riazina 1657).

4. Miasta i mieszczaństwo

XVIIw- szczególny rozwój miast, które dominowały nad szerokimi rynkami lokalnymi. Luność miejska nadal dzieliła się na liczne kategorie, zależne od stopnia zamożności

II.USTRÓJ PAŃSTWA

1.Władza carska- nieograniczone uprawienia, prawo życia i śmierci nad swymi poddanymi

2.Duma Bojarska (od XVw jako organ doradczy cara). Stopniowo zaczęła tracić charakter arystoktaryczny (osoby tylko powołane przez cara wchozić zaczęły w jej skład- tzw. „bojarowie dumni”). W jej skład wchodzili także urzędnicy zarządu centralnego (diakonowie). Liczba członków Dumy stale wzrastała

3.Sobór Ziemski

1549-I raz powołany Sobór Ziemski

1568-II raz powołany Sobór Ziemski. Przewagę w nim mieli dworianie, udział wnim mieli także mieszczanie. W skałd soboru ziemskiego wchodziły nastepujące grupy:

a)Duma Bojarska

b)Święty Sobór (najwyżsi dostojnicy duchowni)

c)przedstawiciele dworiaństwa, ludności miejskiej i strzelców

Sobór Ziemski zwoływał car, a w czasie bezkrólewia patriarcha lub Duma Bojarska

4.Prikazy (od XVw)-organa centralne powołane do zarządzania określonymi resortami zarządu centralnego

5.Zarząd lokalny- przedstawiał na terenie Rosji dużą różnorodność. Kraj podzielono na ujezdy (powiaty), w których władzę państwową sprawowali namiestnicy (urząd ten został zniesiony przez nadużycia). Centralnym organem stanowym zaczęły w rosyjskiej monarchii stanowej odpowiadać organy stanowe samorządu lokalnego

a)samorząd gubny- funkcje sąowe w zakresie ścigania i sądzenia rozbójników. Organem tego samorządu była gubna izba, w skład której wchodzili, przysięgli oraz gubny diak. Wszyscy oni panowali z wyboru, w których uczestniczyli także chłopi

b)samorząd ziemski- organy samorządowe, które miały nie tylko uprawnienia sądowe, ale również skarbowe, gospodarcze i policyjne. Sądziły one tylko w sprawach mieszczan i ludności z tzw. czarnych włości. Organem samorządu ziemskiego była ziemska izba (starosta ziemski, ziemski diak i przysięgli wybierani przez ludności)

III. ŹRÓDŁA PRAWA

-Prawda Ruska

-ustawodawstwo carskie oraz soborów ziemskich i prikazów

-wyroki i orzeczenia Dumy Bojarskiej

Najważniejsze zbiory:

a)Subiednik z 1497r- prawo powszechne dla całego państwa

b)carski Subiednik z 1550r- poza przepisami o sądownictwie i procesie zamierzał wiele nowych przepisów z zakresu prawa karnego i prywatnego

c)Sobornoje Ułożenije z 1649r- zredagowanie przez szczególną komisją, zostało uchwalone przez Sobór Ziemski i zaraz potem ogłaszane drukiem

IV. CHARAKTERYSTYKA OKRESU

1.XVI i XVIIw- dylemat na temat czy Rosja była w tym czasie monarchią stanową, czy monarchią absolutną (cechy jednej i drugiej). Brak właściwych monarchii absolutnej etapu rozwoju podstaw gospodarczych i zarządu państwa opartego na centralizmie i biurokracji

2.XVIw- pojawienie się instytucji typowych dla monarchii stanowej: Duma Bojarska, Sobór Ziemski oraz samorząd lokalny. Niepełna forma monarchii stanowej

FRANCJA W OKRESIE MONARCHII ABSOLUTNEJ

1.Monarchia absolutna i jej kryzys w XVIw

1461-1483- panowanie Ludwika XI- początek rządów absolutnych

1484-179-Rządy absolutne. Monarchia zachowała silną nie podlegającą niczyjej kontroli władzę z podporządkowanymi sobie organami państwowymi. Kryzysy monarchii:

-druga połowa XVIw- w związku z reformacją- wewnętrzne wyznaniowe rozbicie społeczeństwa na dwa obozy. Hugenoci (obóz strażników reformacji) przeciwstawili się katolikom. Obydwa obozy zmierzały do obalenia monarchii i do zagarnięcia władzy

1562-1596-długie wojny religijne

1589- morderstwo Henryka III Walezjusza. Tron w rękach króla Henryka IV Burbona kosztem wyrzeczenia się protestantyzmu- położył kres wojen

1598-edykt nantejski- zapewnił protestantom umiarkowaną tolerancję religijną

-kryzys monarchii w XVIIw i rządy Ludwika XIV

1624- kardynał A.J.Richelieu powołany do rządów stawia opór możnowładztwu chcącemu obalić monarchię

1643-śmierć Ludwika XIII. Tron w rękach małoletniego Ludwika XIV, a rządy regencyjne przyjęła królowa wdowa, Anna Austriaczka-powołała na kardynała J.Mazarina

1648-Parlament wystąpił jawnie przeciw rządowi (Fonda), zmusił króla do opuszczenia Paryża

1649-Parlament podporządkował się królowi

1652- Fonda ostatecznie zlikwidowana

1661- śmierć kardynała Mazariana. Rządy osobiste 22-letniego Ludwika XIV- monarchia za jego panowania doszła do szczytowego rozwoju

-zmierzch i kryzys monarchii w XVIIIw

1789-wybuch rewolucji

XVIIIw-szybkie narastanie kapitalistycznych elementów w gospodarce, wzrost znaczenia mieszczaństwa, nowe idee polityczne i ekonomiczne. Brak reform

I.STOSUNKI GOSPODARCZE I SPOŁECZNE

A)STOSUNKI GOSPODARCZE

1.Akumulacja kapitałów u schyłku XVw- koncentracja środków produkcji w ręku pewnych jednostek kosztem innych jednostek (znacznie liczniejszych) środków tych pozbawionych. Mogła prowadzić do kapitalizmu jedynie wtedy, gdy uzyskane przez nią środki zostały zainteresowane w sposób kapitalistyczny. Wówczas przybierała charakter akumulacji pierwotnej.

2.Merkantylim i polityka merkantylna

Merkantylizm-doktryna polityczna i na niej oparta polityka gospodarcza państwa, zmierzająca do wzmocnienia siły gospodarczej państwa. Pojawił się najwcześniej w Hiszpanii i Portugalii. Doktryna merkantylizmu przyczyniła się do podjęcia przez Francję merkantylnej polityki gospodarczej. Polityka ta zmierzała do gromadzenia złota przez ograniczenie importu. Uważano, że można było to osiągnąć:

a)przez podniesienie własnej produkcji, które by wypierała towar obcy, a równocześnie nie mogła wytwarzać na eksport

b)przez stosowanie odpowiedniej praktyki celnej, a więc głównie przez wprowadzenie wysokich ceł importowych

c)przez skierowanie handlu na zamorskie szlaki kolonialne

Rozwijanie własnej produkcji osiągano przez popieranie i zakładanie większych przedsiębiorstw przemysłowych, przez zakładanie manufaktur (zakładów, w których wielka liczba pracowników pracowała często, na zasadzie najmu, pod kierunkiem przedsiębiorcy).

3.Fizjokratyzm-fizjokraci głosili prymat rolnictwa w życiu gospodarczym, tak, że pozornie można było w nich widzieć obrońców feudalnej własności ziemskiej. Domagali się zniesienia wszelkich ograniczeń życia gospodarczego, w szczególności ograniczenia cechów, własność i wolność opartą na własności uważali za podporę porządku społecznego

B)STOSUNKI SPOŁECZNE

1.Nowy układ społeczny w monarchii absolutnej opierał się przede wszystkim na różnicach majątkowych i nie pokrywał się z podziałem na stany

-duchowieństwo frankońskie, zagrożone w okresie Reformacji sekularyzacją dóbr kościelnych poszło na pewną koncesję (mianowicie w końcu XVIw wyraziło zgodę na świadczenie na rzecz państwa pewnych danin). Duchowieństwo dzieliło się na wyższe (biskupi, prałaci i opaci, rozporządzający dużym uposażeniem ich urzędów), oraz na niższe duchowieństwo (żyjące niejednokrotnie w ramach materialnych często bardzo niekorzystnych)

-szlachta utrzymała swe dominujące znaczenie i wpływ mimo zmiennych warunków. W strukturze tej klasy wyróżniać się zaczęły dwie warstwy:

a)szlachta rodowa- rekrutowała się z dawnych rodów szlacheckich. Dzieliła się na szlachtę dworską (arystokracja, potomkowie dawnych wielkich feudałów, książęta, margrabiowie, hrabiowie itd)

b)szlachta urzędnicza- osoby nobilitowane, głównie pochodzenia mieszczańskiego. Do nich należały funkcje oficerskie, urząd sekretarza królewskiego, funkcje w Parlamencie i inne

-mieszczaństwo-bogaci kupcy, przemysłowy, rzemieślnicy, jak i czeladnicy cechowi, robotnicy manufaktur oraz plebs miejski

Ograniczenie samorządu miast przez monarchię absolutną

XVIw- władza królewska coraz głębiej wkraczała w wewnętrzne sprawy zarządu miejskiego i w kontrolę finansów miejskich

XVIIw- wprowadzenie prowincjonalnego urzędu intendenta, któremu miasta zostały w szerokim zakresie podporządkowane

-ludność wiejska-chłopi do końca skrępowanie monarchii absolutnej przyniósł nowe formy ekonomicznego wyzysku chłopa. Pojawiła się bardzo liczna kategoria chłopów bezrolnych

Sądownictwo nad chłopami, uzyskane w średniowieczu przez panów feudalnych, przetrwało okres monarchii absolutnej, uległo ono jednak pewnemu złagodzeniu przez wprowadzenie zasady, że panowie wykonują sądownictwo patrymonialne na mocy delegacji królewskie.

D)SKARBOWOŚĆ

XVw- dualizm władzy skarbowej- podstawę skarbowości stanowiły królewskie dochody, podatki pośrednie oraz podatki bezpośrednie. Pobieranie podatków bezpośrednich wymagało dawniej zgody Stanów Generalnych i one również przejmowały administrację. Na tej podstawie powstał system dualistyczny, w którym królewską administrację skarbową reprezentowali 4 skarbnicy, administrację stanową 4 generałowie i tzw. elekcje. Podstawowym więc celem polityki skarbowej stała się likwidacja dualizmu w drodze:

a)dopuszczenia zasady swobodnego nakładania podatków przez króla

b)wprowadzenie jednolitej królewskiej administracji skarbowej

XVIw- powstanie instytucji skarbników generalnych, którzy postawieni zostali na czele 30 okręgów generalnych

E)SĄDOWNICTWO-królowi przysługiwała pełnia władzy sądowej i że dopuszczalne jest tylko sądownictwo królewskie. Prowadziło to do zmniejszenia lub ograniczenia sądów niekrólewskich:

a)sądownictwo patrymonialne od XVIw uległo znacznym ograniczeniom oraz poddane zostało kontroli królewskiej. Senior musiał powoływać do jego sprawowania kompetentnego sędziego, a od wyroków sądu patrymonialnego przysługiwała apelacja do królewskiego

b)sądownictwo kościelne- utrzymało się aż do rewolucji tylko w ramach bardzo ścieśnionych. Jego właściwość ograniczyła się do wewnętrznych spraw duchowieństwa i do spraw małżeńskich

c)sądy miejskie- jedynie drobne sprawy porządkowe

1.Sądownictw królewskie delegowane. Hierarchia sądowa:

-sądy patrymonialne- od których można było, ale dopiero po przejściu wysokich instancji sądów patrymonialnych, apelować do sądu prewotalnego

-sądy prewotalne- drobniejsze sprawy cywilne i karne nie zastrzeżone sądom baliwialnym

-sądy baliwialne- sądy odwoławcze od sądów prewotalnych oraz sądem I instancji dla spraw cywilnych i karnych, dla których sąd prewotalny nie był kompetencyjny

-sądy prezydialne-działały jako sądy odwoławcze od sądów baliwialnych w sprawach prezydialnych (sądziły w pierwszej i ostatniej instancji, w szczególności w sprawach o rozbój na drogach publicznych). Sądy te miały na celu odciążenie Parlamentu

-Parlamenty- sądy najwyższej instancji

-istniały także sądy delegowane dla spraw specjlnych: całą hierarchia sądów skarbowych z Izbą Obrachunkową i Izbą Podatkową na czele, sądy administracyjne dla spraw handlu morskiego, sądy leśne dla sadzenia przestępstw leśnych, sądy konsularne dla spraw handlowych i inne.

2.Sądównictwo królewskie zastrzeżone. Król jako piastun całej władzy sądowej może odwołać mandat udzielony sądowi do wykonywania delegowanej mu królewskiej władzy sądowej. Sadownictwo zastrzeżone król wykonywał osobiście albo w radzie (orzekała Rada Stron, które postanowienia uchodziły za wydane osobiście przez króla). Formy sądownictwa:

a)Placet- petycja, skierowana do króla o sprawiedliwość

b)listy opieczętowane- podpisane przez króla i opatrzone jago pieczęcią, służyły różnym celom. Pisma zawierające rozkaz ograniczenia czyjejś wolności, skazanie na wygnanie lub nakaz odosobnienia w jakimś klasztorze lub fortecy, najczęściej w paryskiej Bastylii

14 lipca 1789- zdobycie Bastylii

c)ewokacja-możliwość wywołania przez króla sprzed właściwego sądu sprawy znajdującej się w jakimkolwiek stadium procesowym i przekazanie jej Radzie Stron lub innemu wskazanemu sądowi

d)listy „committimus”sądy komisarskie. Król poszczególne sprawy mógł dowolnie przekazywać wskazanemu przez siebie sądowi. Mógł również wyznaczać dla rozstrzygania poszczególnych spraw specjalnych sędziów i w ten sposób powoływać tzw. sąd komisarski

e)kasacja wyroku- uchylenie wyroku zapadłego w najwyższej instancji z powodu naruszenia przez sąd prawa materialnego lub uchybienia przepisom formalnym

f)listy sądowe, w szczególności listy łaski, dotyczyły zmiany prawnie orzeczonej kary. Mogł orzekać o zmianie, złagodzeniu lub zaostrzeniu kary, lub nawet jej zniesieniu.

III.ŻRÓDŁA PRAWA

1.Rozwój prawa zwyczajowego i wpływ prawa rzymskiego

XVIw-w nauce prawa rzymskiego dominowały szkoły postglostatorów, zorientowane na wykorzystanie mądrości prawa rzymskiego dla potrzeb współczesnego

1527-1590- życie Francuza J. Cujas- prowadził badania czysto naukowe, dążąc do odkrycia prawdziwej treści prawa rzymskiego

1454- król wydał zarządzenie nakazujące wszystkim baliwom dokonanie spisów prawa zwyczajowego w ich okręgach sądowych. Akcja ta doprowadziła do poważnych rezultatów dopiero w XVIw

1580-dokonywanie redakcji prawa zwyczajowego Paryża- służyła jako wzór, na który chętnie powoływano przy interpretowaniu lub uzupełnianiu luk w innych lokalnych prawach zwyczajowych.

1679- wprowadzono na uczelnię wykładów z „instytucji prawa zwyczajowego”

2.Ustawodawstawo królewskie- edykty, deklaracje, postanowienia Rady Królewskiej, ordonanse właściwe

„Wielkie ordonase” zredagowane przez specjalnie powołaną Radę Sprawiedliwości:

a)ordonans o postępowaniu cywilnym z 1667r., który stanie się wzorem dla kodeksu procedury cywilnej, wprowadzonego we Francji przez Napoleona w 1807r

b)ordonans o postępowaniu karnym z 1670r- nie zawierał postępowych rozwiązań w tej dziedzinie

c)ordonanse o handlu z 1673- normujący stosunki prawne kupców oraz czynniki handlowe, zapoczątkował nowy dział prawa prywatnego- prawo handlowe

IV. CHARAKTERYSTYKA OKRESU

1.Od końca XVw do wybuchu rewolucji w 1789r- okres monarchii absolutnej we Francji, która stanowiła najpełniejszą znaną realizację tej formy państwa. Tutaj najbogaciej rozwinęła się doktryna absolutyzmu i najkonsekwentniej wprowadzone zostały centralistyczne i biurokratyczne rządy absolutne

2.Francuska monarchia absolutna stała się wzorem dla wielu innych państw absolutnych. Nie wkroczyła ona jednak w etap absolutyzmu oświeconego. Nie zdobyła się w XVIIIw na przeprowadzenie reform, które by mogły złagodzić przerosty feudalizmu, szczególnie rażące na tle francuskich stosunków społeczno-gospodarczych w XVIIIw.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Skrypt z historii etnologii
skrypt z historii najnowszej polski Y65MQXPOHUAPOUHWMZ25QYGKK23MPC42U6HJ5UA
Historia Polski XXw, historia skrypt, Historia Polski XX w.
skrypt z histori pl
Skrypt z historii
Skrypt z historii etnologii
[Skrypt] Historia powszechna 1918 1945 (wersja 2)
skrypt historia adm wlasciwy
skrypt z historii filozofii sredniowiecznej i renesans
Skrypt 2 Historia doktryn polityczno prawnych Chojnicka Olszewski
SKRYPT Historia Kościoła 2
Skrypt 3 Historia doktryn polityczno prawnych Chojnicka Olszewski
Skrypt Historia i pedagogika ignacjańska
Skrypt Historia odkryc matematycznych
Skrypt historia gospodarcza polski

więcej podobnych podstron