JIN -JANG

- taoistyczny symbol równowagi

Ks. dr hab. Aleksander Posacki SJ

Koncepcja jin (yin) i jang (yang) pochodzi z antycznej filozofii chińskiej i metafizyki. Opisuje ona dwie pierwotne i przeciwne, lecz uzupełniające się, siły, które rzekomo odnaleźć można
w całym wszechświecie. Jest to starochiński symbol oznaczający wieczny dualizm rzeczywistości. Jakby odwrócona litera „S” oddziela część czarną z białym punktem od białej z punktem czar­nym. W filozofii taoistycznej barwa czarna oznacza jin - żeńskość, pasywny aspekt rzeczywistości, w tym bierność, uległość, smutek, chłód i zimę, barwa biała zaś to jang - męskość, aspekt domi­nujący, oznaczający siłę, aktywność, radość, ciepło i lato.

Obie siły odnajdują wspólne źródło w pierwotnej energii chi. Jin i jang uzupełniają się nawza­jem, czego symbolem jest umieszczenie białej kropki w obrębie jin i czarnej w obszarze jang. ­­­
Na gruncie etyki oznacza to, że nie istnieje absolutne dobro i zło, co więcej, jedna rzeczywistość płyn­­nie przechodzi w drugą. Mamy tu do czynienia z zamianą znaczenia dobra i zła z moralnego na dynamiczne koncepcje kosmiczne. Taka zamiana eliminuje powagę i tajemnicę zła, czyniąc wy­­­bór moralny niemożliwym lub absurdalnym już na poziomie samej koncepcji czy teorii. Jest
to niezgodne z chrześcijańską koncepcją zbawienia i niebezpieczne dla praktyki moralnej chrze­ścijan.

Pierwotny taoizm trudno uzgodnić z chrześcijaństwem. Taoizm to system filozoficzno-reli­gij­ny, na który składa się swoista metafizyka kosmiczna wraz z zabobonami ludowymi i rytuałami magicznymi. Podstawą taoizmu religijnego, podobnie jak taoizmu filozoficznego, są teksty Daode jing i Zhuangzi, w połączeniu z praktykami magicznymi, higienicznymi, seksualnymi czy alchemią.

Z taoizmu wywodzą się niebezpieczne praktyki, jak medytacja ruchowa tai-chi, wróżbiarstwo, Księgi I-ching czy ideologia feng shui (oparta na spekulatywnej idei równoważenia nieweryfi­ko­walnych energii, związana z chińskim spirytyzmem).

Koncepcja jin-jang została zawłaszczona przez teorie ezoteryzmu europejskiego, wolnomular­­­stwa, New Age, a w końcu także i satanizmu czy lucyferyzmu. Jin-jang jest symbolem, który ozna­­­­­­­cza równowagę między siłami przeciwstawnymi: negatywnymi i pozytywnymi; pole białe/ pole czarne; dobro/zło. Tu pojawia się właśnie miejsce na holizm, kluczowe pojęcie świato­po­glądu New Age. Koresponduje on z monodualizmem hermetyzmu czy kabały, które są podsta­wą rytuałów wolnomularskich. Dobro i zło jest tym samym, jedynie są wibracje wysokie i niskie. New Age twierdzi, że Bóg i Lucyfer uzupełniają się, gdyż siły przeciwne są działaniem tej samej osobowości boskiej. W satanizmie jest pozorna tymczasowa równowaga, gdzie Szatan czy Lucy­fer jest ważniejszy od Boga i w końcu zwycięży.

Przypomina to intuicje manichejskie, przetworzone następnie w monodualizm, jaki spoty­ka­my w hermetyzmie. Ta zasada ma charakter metafizyczny, a więc rzekomo uniwersalny, obej­mują­cy także naturę bóstwa.

Tymczasem chrześcijański Bóg nie jest energią, a Osobą - podobnie charakter osobowy mają też demony. Działanie Boże jest zawsze z natury dobre i w żaden sposób nie musi być ono ró­wno­ważone przez żadne zło. Bóg jest Stwórcą bez początku i końca, zaś zło nie ma charakteru wiecznego, pojawia się dopiero z grzechem Szatana (bytu stworzonego), a następnie człowieka (także stworzonego). Zło wchodzi w świat za sprawą wolności stworzenia. Bóg jest Stwórcą,
a Szatan tylko uzurpatorem i nigdy nie zwycięży Boga.

© miesięcznik egzorcysta 12-2012

---