Kto, kto, je-sli nie ty-,

przy-wro-ci ma-rze-niom sens

i spo-koj mo-im snom?

Kto, kto, je-sli nie ty-,

wy-pel-ni znow cie-plem i

ra-dos-cia ca-ly dom?

Kto, kto, je-sli nie ty-,

od-da-li znow mys-li zle,

u-ko-i mo-je lzy?

Kto, kto, jes-li nie ty-,

po-wi-ta u-smie-chem mnie

u zbie-gu sza-rych dni?

Ten je-den u-smiech, wie-cej nic,

i wszyst-ko jest jak daw-niej,

przez o-kno jak-by pro-mien slon-ca wpa-dl.

Na drze-wie zno-wu spie-wa ptak

i sad sie za-zie-le-nil,

ku wios-nie zmie-rza wszyst-ko,

ca-ly swiat, na-wet ty...

Kto, kto, jes-li nie ty,

prze-bu-dzi zi-mo-wy sen,

przy-nie-sie kwia-ty mi?

Kto, kto, je-sli nie ty-,

przy-pom-ni pio-sen-ke mi,

wspom-nie-nie tam-tych lat?

Kto, kto, jes-li nie ty-,

prze-pe-dzi zi-mo-we sny

i z wio-sna wro-ci tu?

Na pe-wno to be-dziesz ty

nie zwle-kaj, pro-sze: wroc!

---