rys. 1.0 Rzuty i przekroje ostrza noża tokarskiego.

 

Wielkościami charakteryzującymi wiertła są kąty (rys. 1.1) : w pochylenia rowka 

wiórowego względem osi wiertła, zależny od średnicy wiertła i rodzaju obrabianego 

materiału (dla żeliwa i stali 20 - 30) oraz kąt wierzchołkowy  (dla żeliwa i stali 118). Kąt 

natarcia γ jest zależny od wymienionych kątów w i  oraz odległości od osi wiertła. Kąt 

przyłożenia  zmienia się, rośnie wzdłuż ostrza w kierunku do osi od 8 - 14 przy narożu 

ostrza, do 20 - 25 przy ścinie. Wartość kąta przyłożenia  stanowi o łatwości wchodzenia 

wiertła w materiał przy wierceniu.