Jan Lechoń
Fakty biograficzne
właśc. Leszek Serafinowicz
poeta, publicysta, krytyk literacki i teatralny
prawdopodobnie biseksualista
ur. 13 czerwca 1899 w Warszawie, zm. śmiercią samobójczą, skacząc z okna hotelu Hudson w Nowym Jorku 8 czerwca 1956
zadebiutował jako uczeń gimnazjum w 1913 tomikiem wierszy Na złotym polu
współredaktor pisma młodzieży akademickiej „Pro Arte et Studio”
1916 - wystawił w teatrze w Łazienkach jednoaktówkę W pałacu Stanisława Augusta
1918 - należał do grona współpracowników kabaretu literackiego
Pod Picadorem
autorecytacje
1920 - w grupie lit. „Skamander”
współpracował z czasopismami „Skamander” (od 1920), „Wiadomości Literackie” (od 1924), „Cyrulik Warszawski (1917-19)
od 1930 w Paryżu pełnił funkcję attache kulturalnego ambasady polskiej
podróż do USA przez Portugalię i Brazylię; osiadł w Nowym Jorku
1943-46 red. z K. Wierzyńskim i J. Wittlinem „Tygodnik Polski”
jeden z założycieli Polskiego Instytutu Naukowego w Nowym Jorku
VIII 1949 - VI 1956 - prowadził systematycznie dziennik
Twórczość
1913 tomik Na złotym polu
1920 Rzeczpospolita Babińska. Śpiewy historyczne
tomik wierszowanych satyr politycznych
połączone dwa zbiorki - pod wspólnym podwójnie aluzyjno-ironicznym tytułem
większość utworów - nieczytelna
1920 Karmazynowy poemat
7 wierszy
„romantyzowanie”
nawiązania do wzorów literatury narodowej
stylizacje na Mickiewicz i Słowackiego
gł. tematy - Polska, lęk o nią i jej niepodległość
futurystyczne bluźnierstwa przeciw tradycji
poetyka paradoksu
dominuje liryka pośrednia, sytuacyjna
postacie z mitologii hist., lit., ikonograf.-boh.
pojedynki narodowej symboliki
dwa ostatnie utwory - świat realny, historyczny, ukazany
z fikcjotwórczej perspektywy poetyckiej
pierwsze dni po odzyskaniu Niepodległości
opozycja: bezwład, marazm ↔ czyn, którego wcieleniem jest Józef Piłsudski
kreacja nowego mitu
1924 tom Srebrne i czarne
wiersze klasycystyczne
stylizowana rozpacz
tytuł - aluzja do srebrno-czarnych ozdób pogrzebowych
elementy poezji społecznej
wielowzorcowa stylizacja
poetycki kunszt
stylistyka ku paradoksowi antytez
niekiedy - skonwencjonalizowany tradycjonalizm
wirtuozowska gra - wersyfikacją, abstrakcyjnymi pojęciami i składnią → antytezy, paralelizmy, sformułowania aforystyczne lub paradoksalne, pointy
potem - sporadyczne wiersze, w epoce 20-lecia międzywojennego nie wydał już żadnego tomu
szopki polityczne