Zespół dziecka maltretowanego

„Zrozumieć dziecko skrzywdzone” J. Bięgiel

Zespół uważany za chorobą społeczną. Jest to zjawisko przemocy

Objawy:

• złamanie kości długiej, uszkodzenie narządów wew., pęknięcie czaszki, nie zawsze można zdiagnozować

• uszkodzenie ukł. nerwowego

• podawanie dzieciom substancji toksycznych, narkotyków, alkoholu

Rodzaje:

• Maltretowanie fizyczne (bicie, znęcanie się)

• Emocjonalne znęcanie się nad dzieckiem, poniżanie, gnębienie

• Maltretowanie seksualne (gwałt aż po naruszenie cielesnej nietykalności dziecka)

• Zaniedbanie dziecka (ignorowanie podstawowych potrzeb)

fizyczne maltretowanie - zadawanie fizycznych ran (stłuczenia, poparzenia, pręgi, złamania)

częściej dziewczynki niż chłopcy, bite ręką, sznurem, ciężkimi przedmiotami. Częściej sprawcami są matki.

Zmiany w zachowaniu dziecka fizycznie maltretowanego:

• ciągła obawa,

• demonstrowanie pasywnej czujności (leżą cicho w łóżeczku i obserwują uważnie otoczenie),

• maltretowanie w niemowlęctwie - przeciągły płacz, który nie pozwala rozróżnić rzeczywistych potrzeb dziecka,

• powolny rozwój motoryki, mowy, zachowań społecznych,

• małe zainteresowanie zabawkami, potem nauką.

• Bóle głowy, drżenie rąk, bóle mięśniowe, zawroty

• Nie trzymanie kału, moczu

• Schorzenia psychosomatyczne

9 typowych rysów dzieci maltretowanych wg Martina i Beezley'a:

• pewne charakterystyczne uszkodzenia zdolności do radości z życia,

• zbytnia dojrzałość na swój wiek (pseudodojrzałość),

• brak gotowości do zabaw,

• demonstrowanie swoim zachowaniem, że ich życie nie jest radosne,

• niezdolność do kontroli symptomów (moczenie nocne),

• poczucie niskiej wartości,

• niskie mniemanie o własnych zdolnościach - problemy szkolne,

• wycofanie wykorzystywane w celu uniknięcia kary rozciągające się potem na każdy aspekt życia,

• agresja - brak kontroli nad własnym życiem.

maltretowanie psychiczne - niezdolność adaptacyjna do różnych ludzi i sytuacji,

• strach przed niepowodzeniem,

• trudności z koncentracją uwagi na instrukcjach nauczyciela,

• lęk paraliżuje logiczne myślenie, wywołuje koszmary nocne, utrudnia koncentrację uwagi,

• słowne zahamowania („mówienie za dużo może być niebezpieczne”),

• regresja (ssanie palca),

• problemy z nawiązaniem i utrzymaniem przyjaźni oraz związków koleżeńskich z rówieśnikami (problemy z dawaniem i braniem),

• ucieczka z domu (narkotyki, alkohol)

• z jednej strony poczucie winy, z drugiej krzywdy

• zaburzenie snu

• uzależnienie emocjonalne od rodziców

• zaburzenie poczucia własnej tożsamości

Rodzic który maltretują to:

• alkoholicy

• prostytutki

• głęboko zdemoralizowani, przestępcy

Zasady postępowania z dzieckiem maltretowanym:

1. dziecko maltretowane lub podejrzane o maltretowanie powinno być natychmiast hospitalizowane,

2. lekarze zbierają informacje dotyczące stany społeczno - moralnego rodziny dziecka, omówienie sytuacji z rodzicami (ostrożnie),

3. dziecko zbadać szczegółowo, wielospecjalistycznie i zapewnić mu pomoc psychologiczną,

4. pediatra zatrzymuje dziecko na oddziale dopóki wywiad środowiskowy nie potwierdzi, że dziecko jest w domu bezpieczne,

5. sytuacja rodzinna dziecka powinna być zbadana przez wojewódzką Przychodnię Matki i Dziecka lub pion pediatryczny zespołu opieki zdrowotnej,

6. dzieci maltretowane powinny stanowić oddzielną grupę dyspanseryjną,

7. systematyczne konsultacje dziecka z lekarzem.