William Golding
Angielski prozaik urodzony 19 września 1911, Saint Columb Minor (Kornwalia), zmarł: 19 czerwca 1993, Falmouth (Kornwalia)
Dzieła :
"Władca much" (1954) - powieść
"Spadkobiercy" (1955) - powieść
"Marcin Złodziej" (1956) - powieść
"Siła bezwładu" (1959) - powieść
"Wieża" (1964) - powieść
"Widzialna ciemnosć" (1979) - powieść
"Ryty przemiany" (1980) - powieść
"Papierowi ludzie" (1984) - powieść
Swoje pierwsze utwory zaczął pisać w wieku lat siedmiu. Jego rodzice , byli ludźmi wykształconymi: ojciec uważał się za racjonalistę, matka za feministkę. Posłali syna do szkoły średniej w Marlborough, po ukończeniu której rozpoczął studia na uniwersytecie w Oxfordzie.
W 1934 r. wydał swój pierwszy tomik poetycki.
W 1939 r. Golding ożenił się z Ann Brookfield, specjalistką od chemii analitycznej i rozpoczął pracę nauczycielską w szkole w Salisbury, gdzie wykładał filozofię i język angielski do 1961 r.
Lata 1940-1945 to przerwa w jego pedagogicznej działalności. Golding służy wówczas w królewskiej marynarce wojennej. Pod koniec wojny dowodzi kutrem rakietowym i bierze udział w inwazji alianckiej w Normandii
"Zacząłem rozumieć do czego zdolni są ludzie. Każdy, kto przeżył wojnę i nie zrozumiał, że ludzie tworzą zło podobnie jak pszczoły produkują miód - jest albo ślepy, albo niespełna rozumu".
Radykalną zmianę w życiu Goldinga przynosi rok 1954, w którym ukazuje się jego powieść "Władca much". Szybko zostaje bestsellerem najpierw w Anglii, później w Ameryce. Jej nakład osiągnął dotychczas liczbę ponad 4,5 miliona egzemplarzy, a Peter Brook na podstawie książki nakręcił w 1963 r. głośny film pod tym samym tytułem. Powiesc krytycy uznali za parabolę dziejów ludzkości, a zarazem pełne przenikliwości psychologiczne studium zła. "Władca much" pomyślany był jako ironiczny komentarz do przygodowej powieści dla młodzieży RM. Ballantaine'a pt. "Koralowa wyspa", w której w sposób optymistyczny opisana została społeczność wiktoriańskiej Anglii
Kolejna powieść Goldinga pt. "Spadkobiercy", która ukazała się w 1955 r.; polemizowała z "Zarysem historii" George'a Herberta Wellsa i jego optymistyczną wizją cywilizacji. "Spadkobiercy" przedstawiają upadek człowieka neandertalskiego, którego zastępuje homo sapiens.
Ideę "walki o przetrwanie" prezentują też kolejne powieści Goldinga: "Marcin Złodziej" (1956) i "Siła bezwładu" (1959).
Za najdojrzalszy utwór pisarza uchodzi jednak wydana w 1964 r. "Wieża", w której ukazane są "dramaty i konflikty moralne społeczności średniowiecznego miasta (Salisbury) wznoszącego katedrę w ekstatycznym zbiorowym porywie".
Od tej pory twórczość Goldinga rozwija się dwoma nurtami: metafizycznym(Widzialna ciemność" (1979)) i socjalnym ("Ryty przemiany" (1980))
W 1983 r. otrzymał Nagrodę Nobla za całokształt twórczości literackiej
Z uzasadnia nagrody :"powieści, które dopomagają zrozumieć warunki funkcjonowania człowieka we współczesnym świecie".
W roku 1984 Golding napisał powieść "Papierowi ludzie". Przedstawił w niej pojedynek znanego pisarza z krytykiem literackim, który próbuje napisać biografię tego pierwszego.
W 1988 r. królowa Elżbieta II przyznała pisarzowi tytuł szlachecki.
Golding zmarł pięć lat później w rodzinnej Kornwalii. Za swoje największe nieszczęście w życiu uważał "niemożność pisania poezji".