Gaz rzeczywisty - gaz jest tym bardziej rzeczywisty im większe jest jego ciśnienie I im niższa temperatura. Gdy ciśnienie

rośnie, a temp. maleje, wszystkie gazy rzeczywiste znliżają się do stanu krytycznego, w którym zanikają różnice między gazem

a cieczą. W gazie rzeczywistym objętości własne cząsteczek I wzajemne oddziaływania między nimi zależą od natury gazu,

zatem stanów różnych gazów nie można określić tylko jednym równaniem.

Równanie Van der Waalsa(dla jednego mola gazu):

{P+ a/V2}{V - b} = RT

a i b - są wielkościami zależnymi od rodzaju substancji I muszą być znalezione empirycznie

p - ciśnieniV - objętościąR - stałą gazowąT - temp. bezwzględną a/V2 - oddziaływanie międzycząsteczkowe b- bjętość własna

cząsteczek

W gazie rzeczywistym siły przyciągania działające we wszystkich kierunkach równoważą się we wnętrzu gazu, jednak przy

ścianach ograniczających jego makroskopową objętość występuje wypadkowa siła skierowana do wnętrza gazu, która powoduje

powstanie dodatkowego ciśnienia pomagającego ciśnieniu zewnętrznemu w utrzymaniu cząsteczek substancji w danej objętości.

Stałe a i b w równaniu Van der Waalsa można wyznaczyć, mierząc objętość, ciśnienie i temp. badanego gazu w różnych stanach.

Sposoby przekazywania ciepła: przewodnictwo cieplne, przewodnictwo temperatueowe, knwekcja, promieniowanie. Przewodnictwo

temp. gleby.

Konwekcja - transport energii odbywa się nie tylko w warstwie granicznej, lecz także wraz z przemieszczaniem się materii.

Wymiana ciepła przez unoszenie (konwekcję) jest to proces przenoszenia ciepła razem z materią w obrębi układu, którego temp

jest funkcją położenia i czsu. Wymiana ciepła przez k. w istotny sposób zależy od fiz. właściwości ośrodka oraz od

charakteru jego ruchu, który może zachodzić pod działaniem sił zewnętrznych lub pod działaniem sił wynikających z istnienia

gradientów gęstości, związanych z niejednakową temp. w różnych częściach ośrodka. Ilość ciepła transportowanego przez k.

jest proporcjonalna do różnicy temp. między obiema fazami wymieniającymi ciepło, a współczynnik proporcjonalności jest

funkcją szybkości przepływu i geometrii powierzchni granicznej.

Przewodnictwo cieplne - to proces przepływu ciepła pomiędzy częściami układu o różnych temp. Mikroskopowo jest to proces

przekazywania energii pomiędzy poszczególnymi cząstkami w postaci drgań bez jednoczesnego przemieszczania się cząstek.

Przewodnictwo ciepła prowadzi w efekcie do ustalenia strumienia energii w całym układzie. Podstawowym prawem przewpdnictwa

ciepła j est proporcjonalność gęstości strumienia ciepła do zmian przestrzennych temperarury T. Prawo to zwane jest prawem

Fouriera:

?T

J(Q)= - ?

?x

? - współczynnik przewodnictwa cieplnego, stałą materiałową

Przewodnictwo ciepła- zjawisko przepływu energii cieplnej pomiędzy nierównomiernie ogrzanymi ciałami. W przypadku gazu

polega ono, mikroskopowo rzecz ujmując, na wzajemnym przekazie energii bezładnego ruchu cieplnego molekuł prowadzącym do

wyrównywania się (uśredniania) tej energii (temperatura).Dla ciał stałych w mikroskopowym opisie procesu przewodnictwa

ciepła istotną rolę pełnią drgania sieci krystalicznej (fonon) i wzajemne oddziaływanie nośników prądu (gaz

elektronowy).Przewodnictwo ciepła opisuje prawo wyrażone równaniem: Q = -

?grad T, Q - wektor gęstości strumienia cieplnego, ? - współczynnik przewodzenia ciepła, T - temperatura. Dla ciał stałych:

? = ?e+?s (odpowiednio współczynniki przewodzenia ciepła dla gazu elektronowego i sieci krystalicznej).Przewodnictwo ciepła

jest jednym ze zjawisk opisywanych przez teorię transportuP

promieniowanie cieplne - wszystkie ciała emitują promieniowanie termiczne i takie promieniowanie absorbują ze swego

otoczenia. Jednakże, gdy ciało o temp. wyższej znajduje się w otoczeniu, gdzie jest ona niższa ulega ochłodzeniu gdyż

szybkość wypromieniowywania energii jest większa niż szybkość jej pochłaniania. Jeśli jednak ciało to umieścimy we wnęce

ograniczonej idealnie odbijającymi ściankami, to po pewnym czasie ustala się wewnątrz tej wnęki równowaga termodynamiczna.

Ciało pobiera tyle energii, pochłaniając odbite promieniowanie , ile w tym smym czasie wypromieniowuje,

Promieniowanie cieplne, promieniowanie termiczne strumień energii fal elektromagnetycznych emitowanych przez ciało

znajdujące się w temperaturze większej od zera bezwzględnego.W zależności od temperatury ciała w promieniowaniu cieplnym

dominować może promieniowanie o różnej długości fal (od kwantów gamma w przypadku wczesnego Wszechświata do mikrofal w

przypadku ciał o temperaturze kilku K, najczęściej jest to jednak promieniowanie podczerwone lub światło).Podstawowe

własności emisji i absorpcji promieniowania cieplnego przez ciała opisują prawa promieniowania Kirchhoffa. Zależność

całkowitego natężenia promieniowania cieplnego od temperatury ciała opisuje prawo Stefana Boltzmana.Rozkład długości fal

promieniowania cieplnego (dla ciała doskonale czarnego w danej temperaturze) opisuje prawo promieniowania Plancka. Długość

fali odpowiadająca maksimum natężenia promieniowania cieplnego opisuje prawo Wiena.Plancka prawo promieniowania, prawo

opisujące emisję światła przez ciało doskonale czarne znajdujące się w danej temperaturze.Zgodnie z nim emisja (i absorpcja)

światła odbywa się w porcjach (kwantach) o energii h

?, gdzie h - stała Plancka, ? - częstotliwość fali światła, a zależność zdolności emisyjnej ? od częstotliwości fali ? i

temperatury T

Przewodnictwo temperaturowe gleby- współczynnik przewodnictwa temp. k charakt. prędkość wyrównywania się temp. w glebie.

Jest on równy stosunkowi przewodnictwa cieplnego ? do objętościowej pojemności cieplnej danej gleby Cv: k = ?/Cv .

współczynnik k określa o ile stopni wzrośnie temp. danej gleby w jednostce czasu w wyniku dopływu ciepła równego, co do

wielkości przewodnictwu cieplnemu.

Mam nadzieję , że moje notatki choć w małym stopniu pomogą komuś w zdaniu egzaminu...

Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl

---