Technologia tradycyjna ulepszona
Pomimo coraz większej liczby technologii budowlanych dostępnych na naszym rynku, nadal największym uznaniem wśród większości inwestorów indywidualnych cieszy się technologia tradycyjna.
Wybierają ją ludzie ceniący trwałość, solidność i sprawdzone wzory.
Jeszcze kilkanaście lat temu budowane w Polsce domy w technologii tradycyjnej, posiadały ściany wykonane zazwyczaj z pustaków żużlowo-betonowych oraz z cegły.
Ściany zewnętrzne składały się z trzech warstw.
Od wewnątrz stawiano ścianę nośną, od zewnątrz warstwę zewnętrzną licującą, a pomiędzy nimi zostawiano jako warstwę izolacyjną, kilkucentymetrową szczelinę powietrzną.
Rozwiązanie takie sprawiało że domy choć niekiedy okazałe i ładne, były zimne, trudne do ogrzania.
Nowoczesne budynki wykonane w technologii tradycyjnej lub każdej innej muszą spełniać wymagania normy PN-91/B-02020 „Ochrona cieplna budynków. Wymagania i obliczenia”.
Zgodnie z nią poszczególne warstwy tworzące ścianę budynku, muszą stanowić przegrodę o odpowiedniej izolacyjności cieplnej. Współczynnik „k” musi być niższy niż 0,55 W/m kw.* K.
Oznacza to, że trzymając się parametrów izolacyjności cieplnej ścian, inwestor może budować dom z dowolnych materiałów ceramicznych.
Ściany współczesnych domów wykonywanych w technologii tradycyjnej można wykonywać na dwa sposoby.
Pierwszy z nich to ulepszona metoda budowy ściany warstwowej, na którą składa się warstwa konstrukcyjna wykonana z cegły lub pustaków, warstwa izolacji termicznej (wełna mineralna, styropian, wełna szklana, szkło piankowe lub poliestyren ekstrudowany), oraz zewnętrzna warstwa licująca wykonana z cegły, bloczków betonu komórkowego, cegły klinkierowej, cegły wapienno-cementowej itp.
Wybór materiałów z których ma być postawiona ściana warstwowa, decyduje o jej grubości i o grubości warstwy izolacyjnej - wartości te są każdorazowo obliczane przez projektanta domu.
Ściany zewnętrzne, za wyjątkiem tych wykańczanych klinkierem lub wyrobami silikatowymi, muszą być starannie zaspoinowane i wytynkowane.
Warstwa tynku chroni ściany przed zamoknięciem oraz uszczelnia ścianę termicznie.
Dom wznoszony w technologii tradycyjnej może mieć też inny rodzaj ścian zewnętrznych.
Składają się one z warstwy nośnej wykonanej z cegły ceramicznej, bloczków betonu komórkowego, pustaków itp. oraz z nałożonej od zewnątrz, odpowiedniej grubości, izolacji termicznej - zazwyczaj z wełny mineralnej lub styropianu.
Na izolację nakłada się warstwę licującą, chroniącą mur przed wilgocią i uszkodzeniami.
Może to być tynk szlachetny ułożony na siatce z włókna szklanego lub okładzina typu siding lub też drewniana.
Takie rozwiązania są już u nas stosowane jednak częściej do termorenowacji istniejących już starych budynków niż w nowopowstających domach.
Metoda ta powinna się jednak przyjąć w Polsce dość szybko.
Jest ona o wiele szybsza i mniej pracochłonna od murowania ścian trójwarstwowych, a zastosowanie tynków szlachetnych do wykończenia zewnętrznego daje duże możliwości ciekawej aranżacji plastycznej budynku zarówno pod względem koloru jak i faktury samego tynku.
Do domów jednorodzinnych budowanych w technologii tradycyjnej zalecane jest stosowanie stropów typu Fert, Teriva, Ackerman, Klein lub DZ3.
Normy dopuszczają również stosowanie w domkach jednorodzinnych stropów lekkich, drewnianych.
Ze względu na to że materiały tradycyjne maja dużą zdolność akumulacji ciepła i odpowiednią przepuszczalność pary wodnej, są w stanie utrzymać w domu właściwe warunki cieplne i wilgotnościowe, sprzyjające dobremu samopoczuciu mieszkańców