CZCIJ OJCA i MATKĘ

Wie Ojciec co? Moim marzeniem /marzyć każdemu wolno/ - to chociażby parę lat pożyć, nacieszyć się pięknem, które wokół istnieje. Pożyć, ale bez matki. Nie widzieć, nie słyszeć tej osoby, która jednak dała mi życie. No cóż, męża czy żonę można sobie wybrać samemu, ale tych, którzy dają życie? Jeżeli często nie potrafię przyjąć Boga to zawdzięczam to matce. Ja nie potrafię czcić mojej matki. Nie potrafię, tylko proszę mnie nie łajać, tego mam dosyć przez całe życie od kogo innego różni ludzie. Jak do tego doszło? Nikt nie rodzi się zły, chociaż przynosi na świat pewne predyspozycje, uwarunkowania. To często życie robi z ludzi szmatę - i nigdy nie wiadomo, ile jest w tym ich własnej, indywidualnej winy. Nie znamy dzieciństwa własnych rodziców i nie znamy ich życia. Dziecko nie wie dlaczego ojciec zaczął pić, dlaczego matka stała się postrachem dzieci, rodziny, sąsiadów. Może stało się tak dlatego, że byli zbyt słabi. A może dlatego, że zbyt wcześnie spotkali na swej drodze zło. Kto wie, czy i oni nie marzyli, jak ich dziecko, o wyjście z domu. Może i oni rośli w atmosferze kłótni i wrzasków nasłuchując pijanych kroków na ulicy. Może i oni chcieli się bronić - i przegrali. Przegrali, bo przejęli w siebie to wszystko, co ich męczyło i oddają dzieciom zło, które wzięli. Może zresztą sprawa jest prostsza. Może to tylko pospolita i tak często spotykana „łańcuchowa reakcja zła”: matka jest sekutnicą, bo ojciec pije i robi awantury, ojciec pije, bo matka jest sekutnicą, dzieci nienawidzą, bo otrzymują zło, rodzice dają zło, bo czują, że są nienawidzeni - i nie ma nikogo, kto przerwałby to przeklęte koło”. /Por. T. Żychiewicz, Poczta ojca Malachiasza, t. I, s. 341/.