GŁÓWNE KIERUNKI FILMU ŚWIATOWEGO
Neorealizm włoski:
1944r. - upada faszyzm we Włoszech; wkraczają Amerykanie mający duży wpływ na politykę kulturalną w kraju
kino faszystowskie we Włoszech ma zostać zlikwidowane; kino miało stać się pozytywne, dobre
po wojnie społeczeństwo włoskie staje się biedniejsze
neorealiści spotykają się z krytyką Kościoła, dla komunistów ich filmy były za mało kontrowersyjne, dla prawicy zbyt kontrowersyjne, a dla środka zupełnie niepotrzebne
filmy neorealistyczne:
„Rzym miasto otwarte” 1944r. - R. Rossellini (nagrodzony Grand Prix w Cannes) - Rzym jako pole walki z okupantem
„Paisa” 1946r. R. Rossellini (nowelowy)
„Niemcy roku zerowego” 1948r. R. Rossellini
Te trzy filmy to trylogia wojenna, tryptyk, mają one wyraz ideologiczny - widać to po tematyce, w ukazaniu nędzy Włochów.
„Złodzieje rowerów”1948r. V. de Sica i C. Zavattini (jego ”Neorealizm według mnie” to manifest grupy) - następuje tu zerwanie z kanonem hollywoodzkim, z iluzyjnością dzieła filmowego, brak gwiazd
„Cud w Mediolanie” 1951r. V. de Sica i C. Zavattini
„Dzieci ulicy” 1946r. V. de Sica i C. Zavattini
czerwony neorealizm - odłam radykalny neorealizmu, filmy robione z pasją polityczną, np. „Gorzki ryż”, „Ziemia drży”; odrzucenie sentymentalizmu, melodramatyzmu neorealizmie
film uchodzący za prototypowy dla neorealistów to „Opętanie” z 1945r. Viscontiego
cechy znamienne dla neorealizmu:
poetyka negacji - kompletne odrzucenie konwencji
aktualizm i prezentyzm
nowa prawda codzienności - etyczny wymiar prawdy na ekranie, wartości estetyczne na planie drugim
tu brakuje jednego wykładu z nowej fali
Starsi nowofalowcy:
Andre Bazin
Alexandre Astruc (manifest „Kamera pióro”)
Alain Resnais
Chris Marker
Młodsi nowofalowcy:
Francois Truffaut
Jean Luc Godard
Agnes Varda
Louis Malle
Claude Chabrol
Kino autorskie - reżyser jest autorem filmu, reżyseria jego tematem, to bardzo osobiste
dzieła.
Ciąg dalszy do Nowej Fali:
powstaje gwiazda-reżyser, znika sobotnia publiczność, ponieważ pojawiają się małe kina
Godard i Truffaut kręcą także filmy science-fiction (Godard „Alphaville”, Truffaut „471 stopni Farenheita”)
ważne filmy Godarda:
„Szalony Piotruś”
„Żyć własnym życiem”
„Pogarda”
cechy charakterystyczne Godarda:
nowocześni bohaterowie
wprowadzanie nowych technik narracji (np. brudny montaż)
autentyzm - para dokumentalizm
tematyka społeczna
cechy kina nowofalowego:
autorskie rozumienie reżysera
opowiadanie filmowe (monolog zza kadru, improwizacja)
estetyka dialogu (cytaty)
ulica (np. zwyczajny Paryż)
obraz - rejestracja życia, eksperyment, brak sztucznego oświetlenia
synchroniczny dźwięk
Kino brytyjskie:
1945r. - „Henryk V” - film na podstawie dramatu Shakespeare w reżyserii Oliviera Lourence'a
1945r. - „Spotkanie” - film Davida Lean'a, udramatyzowana wersja rzeczywistości romantycznej
„Wielkie nadzieje” - adaptacja powieści Dickensa w reżyserii Lean'a
Artur Rank - ważny producent, wyprodukował np. „Cezara i Kleopatrę”
1947r. - Carol Reed kręci „Niepotrzebni mogą odejść”
wytwórnia Hammer - filmy grozy, gwiazdą był Christopher Lee
studio Ealing - głównie komedie
od lat 50. ważna staje się telewizja, na którą również ma wpływ polityka
manifest „Deklaracja” - wyraz opozycji wobec stagnacji społecznej; nazwano ich młodymi gniewnymi; podpisali ją między innymi John Osbourne, czy Lindsay Anderson; to raczej ruch literacki, który został wykorzystany przez filmowców
Free Cinema - kino dokumentalne, w którym brali udział między innymi: L.Anderson, K. Reisz, T. Richardson; nie było ono dofinansowane przez państwo; przykład filmu - „Kraina marzeń” L. Andersona
„Sequence” - pismo, które w latach 1947-1952 tworzył Anderson
„Sight and Sound” - pismo ważne w Wielkiej Brytanii
Woodfall - wytwórnia założona w 1958r. przez Andersona i Richardsona na spółkę; tutejsi twórcy pracowali wcześniej przy dokumentach, czy w telewizji; filmy tzw. „realizmu kuchennego zlewu”, cechy:
nowoczesna narracja bez elementów zupełnie nowych
autentyzm klimatu
antyintelektualizm
naturalna sceneria
brak improwizacji
Aktorzy tacy jak:
Richard Harris - „Sportowe życie”
Rita Tuchingham - „Smak miodu”
Tom Courteney - „Samotność długodystansowca”
Albert Finney - „Z soboty na niedzielę”
John schlesinger - „Darling” - 1965r., „Nocny kowboj”
John Osbourne - w 1956r. wystawia „Miłość i gniew“, film na podstawie sztuki w 1959r. kręci Richardson
Kino czeskie:
1963-1968r. - czeska Nowa Fala
FABU - Praska Szkoła Filmowa
ważni reżyserzy:
Vera Chytilova - „O czymś innym”
Milos Forman - „Czarny Piotruś”, „Miłość blondynki”, „Pali się moja panno”
Jiri Menzel - „Pociągi pod specjalnym nadzorem”
Ivan Passer - „Intymne oświetlenie”
Jan Nemec - „Diamenty nocy”
inspiracją dla tych filmów była literatura (np. Kundera, Hrabal) i teatr Semafor - awangardowy
cechy czeskiego kina nowofalowego:
fabuła - inna niż wszystkie, bezkształtna
realność świata, dokumentalny autentyzm
brak podziału na wstęp, rozwinięcie, zakończenie - decentryzacja, brak pointy, brak ciągu przyczynowo-skutkowego
banalność i rozwlekłość
styl obserwacji
wszystko jest przewidywalne
dla Formana medium w latach czeskich to rzeczywistość, później kamera
u Formana występuje niedojrzałość bohaterów, widać konflikt między światem dorosłych a młodych, jednostki z grupą, świata rzeczywistego z wymyślonym, jest tu pewien tryb prezentacji problematyki, sarkazm, ironia, groteska
Menzel - debiutuje filmem „Zbrodnia w żeńskiej szkole”
Hollywoodzkie kino kontestacji:
Roger Corman - producent, który przyciąga młodych artystów, młodą widownię również; wymyśla filmy motocyklowe
modne są w tym okresie kina samochodowe, następuje kryzys Hollywoodu, telewizja zabiera publikę kinu
w latach 50-tych pojawiają się bitnicy (ruch beat generation), np. Allen Ginsberg, Jack Kerouac
Szkoła Nowojorska - próba stworzenia kina poza Hollywood, np. „Cienie” Cassavetes
obecność filmów z Europy na ekranach amerykańskich, np. Felliniego i Antonioniego; to wpływa np. na film „Bonnie & Clyde” (1967r. reż. Arthur Penn), który to odwołuje się do Nowej Fali i tradycji filmu francuskiego, a także do tradycji gatunków w USA; postacie bazowały na ludziach autentycznych
filmy ważne dla kina kontestacji:
1967r. - „Absolwent” Mike Nichols
1968r. - „2001: Odyseja kosmiczna” Stanley Kubrick
1968r. - „Chłodnym okiem” Haskell Wexler
1968r. - „Dzika banda” Sam Peckinpah
1969r. - „Swobodny jeździec” Dennis Hopper
W tych latach dokonuje się dramatyczna demitologizacja westernu; sygnałem zmian jest „Kasia Ballou” (Marvin dostał za to Oscara); pojawia się kierunek pastiszowo-parodystyczny
„Dzika banda” - akcja filmu w 1914r.; to mityczna alegoria wojny w Wietnamie
podłoże polityczno-społeczne kina kontestacji:
w 1963r. morderstwo Johna F. Kennedyego, a później Roberta Kennedy'ego i Martina Luthera Kinga
problemy z rasizmem, Black Power
wojny - Wietnam, Kambodża
Chicago - siła Flower Power, ruch hipisowski
„2001: Odyseja kosmiczna” - to nie technologiczna wizja przyszłości, film ten jest raczej mistyczny
inni ważni twórcy amerykańscy:
Brian De Palma
Francis Coppola
Martin Scorsese
Łączy ich wspólne pochodzenie - włoskie.
„Absolwent” - przenikliwa obserwacja Ameryki, wbrew pozorom to nie melodramat; kontestacja przeciwko rodzinie, wychowaniu, edukacji, małżeństwu, kościołowi
Kino niemieckie:
1962r. - Manifest z Oberhausen; zaprezentowany na Festiwalu Filmów, postulowano nowy film: „Stary film umarł, wierzymy w nowy”; manifest podpisał m.in. Alexander Kluge
cud gospodarczy w Niemczech wywołał postawę konsumpcjonistyczną; chciano zapomnieć o tym, co było, więc robiono kino dla zabawy
wszelkiego rodzaju niepokoje Niemców próbowano po wojnie zagłuszyć Heimatfilmami - ukazywano tu ojczyznę, to filmy agitacyjne, miały uczynić z prowizorycznego RFN-u prawdziwą ojczyznę; na prowincji widziano uosobienie dawnych wartości (np. film „Zielone jest wrzosowisko”), nie tłumaczono tu jednak podziału Niemiec, próbowano po prostu zrekonstruować ojczyznę
ważne filmy w obrębie młodego kina niemieckiego:
„Niepokoje wychowanka Törlesa” V. Schlöndorf (czytamy elegancko Szlyndorf :D ) - 1966r. - tematem jest amoralizm, wszystko jest dozowlone
„Pożegnanie z dniem wczorajszym” A. Kluge - 1966r. - postrzępiona narracja, bohaterką Niemka, dzieło autotematyczne
Filmverlag der Autoren - lata 70.te - nowa tematyka, bardziej współczesna, pełni taką funkcję jak brytyjski Woodfall
1970r. - problem z terroryzmem w Niemczech, Bader-Mainhof, Rote Armee Fraktion - 2 ważne organizacje terrorystyczne
kontestacja jak ucieczka od społeczeństwa lub jako kontestacja walcząca; pojawia się wtedy ruch anarchistyczny w Niemczech, kontestacja została tu nadmiernie upolityczniona
anarchia narodziła się z tej kontestacji, brak perspektyw zawodowych, polityka antywojenna, problem z rozliczeniem się z wojną
1968r. - zamknięcie teatru Fassbindera; radykalizm szkoły filmowej w Berlinie
pojawia się bardzo wiele filmów o terrorze (np. „Utracona cześć Katarzyny Blum” - adaptacja powieści Heinricha Bölla, ukazanie jak przemoc i media potrafią zniszczyć życie; „Niemcy jesienią” - Kollektivfilm 1977-78r., składa się z kilku filmów różnych reżyserów, to esej o Niemczech lat 70.tych, zaczyna się od etiudy Fassbindera)
Fassbinder nakręcił jeszcze m.in. „Matkę Küsters” oraz „Trzecią generację” - to również filmy o terrorze
nowe kino niemieckie:
Rainer Werner Fassbinder - to przede wszystkim człowiek teatru, jego początkowe filmy są podobne do realizacji teatralnych; pokazuje brak porozumienia między ludźmi (np. „Dzieciorób”, „Dlaczego pan R. oszalał?”, „Lili Marleen”, „Lola”), jego muzą jest Hanna Schygulla, ważni aktorzy to Bruno S., Klaus Kinsky
Werner Herzog - outsider; „Kaspar Hauser” - film, rekonstrukcja historii postaci autentycznej; „Stroszek”, „Fitzgeraldo”; ani natura ani kultura nie są w stanie zapewnić człowiekowi bytowania w świecie; kultura jest źródłem cierpień człowieka; bohaterowie Herzoga mają kłopoty z tożsamością
Wim Venders - „Fałszywy ruch”, „Alicja w miastach”, „Amerykański przyjaciel”, „Barry z Texasu”
Kino radzieckie:
1953r. - śmierć Stalina
1956r. - Chruszczow - referat o kulcie jednostki, rozpoczyna się w tym roku proces odwilży po socrealizmie
Grigorij Czuchraj:
„41” - film o snajperce uwięzionej z żołnierzem na bezludnej wyspie
„Ballada o żołnierzu”
„Czyste niebo” - polityczna rozprawa ze stalinizmem
„Lecą żurawie” - Michaił Kałatozow - 1957r. - ważny film, o miłości
„Mam 20 lat” - Marlen Khutsiyev - fil ukończony w 1961r., w 1964r. przerobiony, w 1968r. wrócono do wersji pierwotnej; o moskiewskiej młodzieży; wątpliwości, czy można normalnie żyć w Związku Radzieckim
„Los człowieka” - Siergiej Bondarczuk - 1957r.
„Komisarz” - Aleksandr Askoldov - 1967r. - historia pani komisarz, która zachodzi w ciążę, rodzi dziecko w ubogiej wielodzietnej rodzinie, po czym je tam zostawia
Andriej Tarkowski:
„Dziecko wojny” - 1962r. - o Iwanie, dziecku z pułku, film nagrodzony Złotym Lwem
„Andriej Rublow” - 1966r.
„Solaris” - 1972r.
„Zwierciadło” - 1975r.
„Stalker” - 1979r.
Tarkowski uważa, że artysta zawsze posiada własną wizję do spełnienia
kompleks Tołstoja - wolność duchowa to przedmiot oddziaływania dwóch sił - ciała i ducha, świat materialny dyktuje postępowanie, reifikacja prowadzi do upadku cywilizacji; antagonizm pomiędzy duchowością a cielesnością człowieka to kompleks Tołstoja; sztuka jest sprzymierzeńcem walki z tym antagonizmem
jurodiwy - szaleniec, nawiedzony szaleństwem Bożym (te daje def. z wikipedii dla zrozumienia xD oto ona: święty, szaleniec Chrystusowy. Jeden ze wzorów świętości dawnej Rosji (obok strastoterpców, starców i pielgrzymów). Staroruski termin pochodzi od słowa уродь, czyli "poroniony płód" - nawiązując do Pawłowego określenia (1Kor 15,8). Inne znaczenia słowa to: coś nienaturalnego, zniekształconego, zdeformowanego, obcego i niezrozumiałego.)
Nikita Siergiejewicz Michałkow:
„Niedokończony utwór na pianolę” - 1977r.
„Pięć wieczorów” - 1979r.