MINISTERSTWO SPRAW WOJSKOWYCH
05- VIII -1937
CZĘŚĆ VIII
PISTOLET VIS wz. 35
WARSZAWA 1937
Główna Drukarnia Wojskowa. 1937 r. - Nr 4611.
MINISTERSTWO SPRAW WOJSKOWYCH
DEPARTAMENT PIECHOTY
Nr spr. 2800-8/Reg. Warszawa, dn.26 lipca 1937 r.
ROZKAZ WPROWADZAJĄCY.
Wprowadzam do użytku służbowego "Instrukcję o broni" i "Instrukcję strzelecką część VIII. Pistolet Vis wz. 35" 0.5 1937 VIII.
Instrukcje te stanowią jedną całość.
Obowiązują one wszystkie rodzaje broni i służb.
Szefowie departamentów M. S. Wojsk. (równorzędni) wydadzą wytyczne szkolenia oraz opracują własne programy strzelań na podstawie załączonych do niniejszej instrukcji, dostosowując je do potrzeb i ilości posiadanej na szkolenie amunicji.
I Wiceminister Spraw Wojskowych
(-) wz. Regulski generał brygady
INSTRUKCJA O BRONI
I. OPIS PISTOLETU.
1. Charakterystyka ogólna.
Pistolet "Vis" wz. 35 jest bronią palną, krótką, samopowtarzalną, kurkową, o lufie ryglowanej i iglicy przerzutowej. Działanie tej broni polega na wykorzystaniu gazów, które powodują odrzut suwadła z lufą i części z nim połączonych. Sprężyna powrotna dosuwa części ruchome z powrotem do pierwotnego położenia. Po wystrzeleniu ostatniego naboju z magazynka suwadło zatrzymuje się na zatrzasku zamkowym. Pistolet ma urządzenie pozwalające na użycie go przy zastosowaniu kolby, która może jednocześnie służyć jako futerał.
2. Części składowe główne.
Lufa.
Suwadło z zamkiem.
Sprężyna powrotna z żerdzią.
Zatrzask zamkowy.
Komora spustowa.
Magazynek.
3. Lufa.
Lufa (tablica I) nadaje kierunek lotu pociskowi. Tylny otwór nazywa się wlotem (1) a przedni - wylotem (2). Od strony wlotu lufa jest nie gwintowana i tworzy komorę nabojową (3).
Na zewnętrznej powierzchni lufa ma dwa rygle (4), wchodzące w odpowiednie opory ryglowe suwadła. Od spodu w tylnej części znajduje się ogon (5), który współdziałając z ześlizgiem komory spustowej odryglowuje i zaryglowuje lufę.
4. Suwadło.
Suwadło (tablica I) przykrywa komorę spustową od góry: jest łożem dla lufy oraz zamyka komorę nabojową. W przedniej części suwadła mieści się łożysko (6) lufy, a pod nim łożysko dla sprężyny powrotnej (7). W środkowej części suwadła na wewnętrznej powierzchni są dwie opory ryglowe. Z prawej strony jest wyrzutnica a z lewej - półokrągłe wycięcie na oś zatrzasku zamkowego. Obok niego znajduje się podłużne wycięcie na zaczep zatrzasku zanikowego. W tylnej części suwadła po lewej stronie jest prostokątne wycięcie na zaczep do rozkładania (8) oraz bezpiecznik skrzydełkowy (tabl. I/9) na osi.
Tylną część suwadła tworzy zamek. Przednia jego część - czółko zamyka komorę nabojową. W zamku jest przewód igliczny, w którym się mieści iglica (tabl. I/10) ze sprężyną (11). Od tyłu przewód jest zamknięty oporą igliczną (12). Z prawej strony zamka w osobnym gnieździe umieszczony jest wyciąg (13). Iglica ma w tylnej części wycięcie, w które wchodzi ząb bezpiecznika skrzydełkowego. Bezpiecznik skrzydełkowy ma dwa ramiona. Osadzony jest na osi ze sprężyną i służy do bezpiecznego opuszczania kurka (nie powodując wypału). Jedno z nich ma moletowany występ (tabl. I/14) do naciskania kciukiem przy opuszczaniu kurka, a drugie ramię (15), umieszczone wewnątrz osady zamka, ma dwa zaczepy, z których jeden wchodzi w odpowiednie wycięcie iglicy i przesuwa ją do przodu, a drugi naciska na przerywacz spustowy (16 - tablica II).
Na suwadle znajdują się przyrządy celownicze: muszka stała i szczerbina wymienna.
5. Sprężyna powrotna z żerdzią.
Sprężyna powrotna (tabl. I) jest umieszczona na żerdzi (17) i ograniczona w przedniej części pierścieniem oporowym (18), w tylnej zaś oporą (19). Opora ma przetyczkę (20) oraz żerdź (21) ze sprężynką (22), która się mieści wewnątrz żerdzi sprężyny powrotnej. Opora opiera się o oś zatrzasku zamkowego (23 - tabl. II). Pierścień oporowy sprężyny opiera się o czoło łożyska sprężyny powrotnej. Zespół żerdzi sprężynuje osiowo
6. Zatrzask zamkowy.
Zatrzask zamkowy (tabl. II) łączy w jedną całość suwadło, lufę i komorę spustową.
Oś zatrzasku zamkowego (24) ma skośne ścięcie, o które się opiera opora sprężyny powrotnej. Po wystrzeleniu ostatniego naboju donośnik pustego magazynka podnosi zaczep zatrzasku zamkowego powodując zaskoczenie zaczepu w wycięcie suwadła, a tym samym zatrzymanie suwadła w tylnym położeniu.
7. Komora spustowa.
W komorze spustowej (tabl. II) mieszczą się wszystkie części mechanizmu spustowego. Dolna część komory spustowej przechodzi w uchwyt pistoletu z komorą magazynka (29). Na wierzchu komory spustowej znajdują się podłużne wodzidła (25) suwadła, wyrzutnik (26) oraz skos, jako górne wodzidło ześlizgu lufy. Z lewej strony komory spustowej znajduje się zaczep do rozkładania pistoletu (27) wraz z osią i zębem zaczepowym (28). W komorze spustowej mieszczą się: kurek (30), z zębem zaczepowym (31) i zębem bezpiecznika (32), dźwignia kurka (33), oś dźwigni kurkowej (34), oś kurka (35), sprężyna kurkowa (36), zaczep kurkowy (37), oś zaczepu kurkowego (38), sprężyna zaczepu kurkowego (39).
Sprężyna ta, trzyramienna, pracuje jednocześnie dla zaczepu kurkowego, samoczynnego bezpiecznika i przerywacza. Prócz tego w komorze spustowej mieszczą się: tłoczek sprężyny kurkowej (40), przetyczka tłoczka (41), osada sprężyny kurkowej (42), przetyczka osady (43), ucho (44), przerywacz (16), spust (45), samoczynny bezpiecznik (46), czepik magazynka (47), zapadka czepika (48) i sprężyna czepika (49). Na bocznych płaszczyznach komory spustowej osadzone są na czopach okładki, przymocowane śrubami.
8. Magazynek.
Magazynek (tabl. I) służy do donoszenia naboi i mieści w sobie 8 naboi, ułożonych jeden nad drugim. Magazynek składa się z komory (54), dna (50), dwóch nitów (51), donośnika (52) i sprężyny donośnika (53).
Z prawej strony magazynek ma otwór na czepik, a po obu stronach otworki kontrolne do zbadania ilości załadowanych naboi.
Ponadto z lewej strony magazynek ma wycięcie na zatrzask zamkowy.
II. ROZKŁADANIE I SKŁADANIE
A. Rozkładanie pistoletu.
9. Rozładowanie pistoletu.
Przed przystąpieniem do rozkładania pistoletu należy pistolet rozładować.
W tym celu trzeba:
trzymając pistolet w prawej ręce skośnie w dół, nacisnąć kciukiem czepik magazynka i podchwycić lewą ręką wypadający magazynek,
zbadać, czy nie ma naboju w lufie. W tym celu odciągnąć suwadło w tył i zajrzeć do komory nabojowej.
10. Kolejność czynności przy rozkładaniu.
Po wykonaniu tych czynności można przystąpić do rozkładania pistoletu (Tabl. IV i V) w następującej kolejności:
Odciągnąć suwadło w tył i unieruchomić je. W tym celu pistolet trzymać w prawej ręce lufą skierowaną w lewo, lewą ręką uchwycić suwadło z góry i odciągnąć w tył, nacisnąć kciukiem prawej ręki skrzydełko (tylne) zaczepu do rozkładania, aby ząb zaczepu wszedł w odpowiednie wycięcie suwadła.
Wyjąć zatrzask zamkowy. Trzymając pistolet w lewej ręce (lufa skierowana w prawo), chwytem do siebie, palcem wskazującym i kciukiem prawej ręki odciągnąć żerdź sprężyny powrotnej około 2 mm do przodu, a jednocześnie nacisnąć na wystający koniec osi zatrzasku zamkowego tak, aby zatrzask wypadł.
Ściągnąć suwadło z zamkiem z komory spustowej. Pistolet przełożyć do prawej ręki, lufę skierować w lewo chwytem do siebie, lewą ręką uchwycić suwadło, kciukiem prawej ręki odsunąć w dół skrzydełko zaczepu do rozkładania i ściągnąć suwadło z komory spustowej.
Wyjąć sprężynę powrotną z żerdzią i lufą. Trzymając zamek w lewej ręce, prawą ręką unieść nieco żerdź ze sprężyną, przekręcić około jej osi o 180" i wyciągnąć do tyłu, następnie wyjąć lufę. Pistolet jest rozłożony do konserwacji po strzelaniu. Dalsze rozkładanie zespołów należy do zakresu pracy rusznikarza.
Składanie pistoletu odbywa się w odwrotnej kolejności.
B. Rozkładanie suwadła.
Pchnąć nieco iglicę do przodu tak, aby jej kowadełko wyszło z otworu opory iglicznej.
Przesunąć nieco oporę iglicy do góry nie wyjmując jej całkowicie.
Wyjąć bezpiecznik skrzydełkowy.
Wyjąć oporę iglicy (uważając, aby iglica nie wyskoczyła na ziemię).
Wyjąć iglicę ze sprężyną.
Wyjąć wyciągacz łuski.
Składanie odbywa się w odwrotnym porządku, przy czym przy wkładaniu iglicy pamiętać, aby wycięcie na zaczep bezpiecznika było skierowane w dół.
C. Rozkładanie komory spustowej.
Wyjąć czepik magazynka (pchnąć czepik w prawą stronę, wkrętakiem przekręcić zakrętkę o ćwierć obrotu w lewo, następnie wysunąć cały czepik).
Odkręcić śruby nakładek i odjąć je.
Wybić (z lewej strony na prawą) sworzeń osady sprężyny tłoczka.
Wyjąć osadę wraz ze sprężyną i tłoczkiem.
Wybić przetyczkę tłoczka i wyjąć tłoczek ze sprężyną (przy wybijaniu przetyczki tłoczek nieco wcisnąć).
Wyjąć sprężynę zaczepu kurkowego.
Unieść nieco skrzydełko zaczepu do rozbierania do góry i przekręcając w prawo wyjąć go całkowicie.
Wyjąć bezpiecznik samoczynny.
Wepchnąć oś kurka w lewo i wyjąć kurek wraz z dźwignią kurka.
Wybić oś dźwigni kurka.
Wybić oś zaczepu kurka i przerywacza z prawej strony na lewą i wyjąć zaczep kurka wraz z przerywaczem.
Wyjąć spust do tyłu.
Składanie odbywa się w odwrotnej kolejności.
D. Rozkładanie magazynka.
Wybić dwa nity dna magazynka.
Wyjąć sprężynę wraz z donośnikiem.
III. WSPÓŁDZIAŁANIE CZĘŚCI MECHANIZMU.
11. Ładowanie magazynka i pistoletu.
Magazynek ładuje się trzymając go w lewej ręce, przednią ścianą skierowaną w prawo.
Palcem wskazującym i kciukiem prawej ręki ująć nabój i kładąc go na przedniej części donośnika wcisnąć aż do oparcia się naboju o dolną krawędź wycięcia przedniej ściany magazynka. Pchnąć nabój do tyłu, aby dno łuski oparło się o tylną ścianę magazynka. Tak samo postępować z następnymi nabojami.Trzymając pistolet w prawej ręce lufą w dół włożyć magazynek z nabojami do komory magazynka aż do oporu, tak aby czepik zaskoczył za zaczep magazynka.
12. Nabijanie pistoletu.
Ująć palcem wskazującym i kciukiem lewej ręki karbowaną część suwadła, szybkim ruchem odciągnąć je do tyłu aż do oparcia, następnie puścić swobodnie. Suwadło powracając do przodu pod działaniem sprężyny powrotnej wprowadza podajnikiem zamka nabój do lufy. Przy ruchu suwadła w tył został jednocześnie napięty kurek.
Po wystrzeleniu wszystkich naboi z magazynka suwadło zostaje w tylnym położeniu unieruchomione zatrzaskiem zamkowym. Wyjąć z futerału pusty magazynek. Włożyć do komory magazynka magazynek z nabojami, nacisnąć kciukiem prawej ręki na zaczep zatrzasku zamkowego, wskutek czego zwolnione suwadło idąc do przodu wprowadzi nabój do lufy.
Po nabiciu pistoletu położenie wszystkich części jest następujące:
nabój jest w komorze nabojowej,
lufa zaryglowana,
czółko zamka opiera się o dno łuski,
kurek napięty i zaczepiony swoim zębem na zaczepie kurkowym,
dźwignia kurkowa naciska na tłoczek sprężyny kurkowej i spręża ją.
13. Danie strzału.
Chcąc dać strzał, trzeba nacisnąć spust, a jednocześnie nacisnąć dłonią samoczynny bezpiecznik. Naciśnięty samoczynny bezpiecznik unosi swą dźwignię ku górze, przez co pozwala na przesunięcie się spustu ku tyłowi. Spust naciska zaczep kurkowy, który obracając się na swej osi zwalnia kurek z zaczepienia. Sprężyna kurkowa rozpręża się, naciska dźwignię kurkową i zwolniony kurek uderza w iglicę tak zwaną przerzutową, która swym grotem już na mocy siły bezwładności uderza w spłonkę. Następuje odpalenie.
14. Działanie mechanizmu po strzale.
Gdy pocisk opuszcza lufę, prężność gazów działa na dno łuski, przez co nadaje lufie ruch wsteczny. Ponieważ lufa w pierwszej fazie odrzutu jest zaryglowana i połączona z suwadłem, cofa się cały zespół (około 4 mm), potem ogon lufy napotyka na skośny próg, który ją zmusza do opadnięcia i odryglowania. Po odryglowaniu lufa zatrzymuje się. Suwadło na mocy bezwładności posuwa się dalej ku tyłowi, ściska sprężynę powrotną i napina kurek. Wyciąg trzyma łuskę, która natrafiając na wyrzutnik wypada przez wyrzutnicę. Tylna część suwadła napina jednocześnie kurek. Przerywacz ślizgając się po krzywych wycięciach spodu zamka i naciskany sprężyną opada w dół i swym zaczepem unieruchamia zaczep kurkowy, nie pozwalając mu opaść, dopóki nic nastąpi zwolnienie spustu. Po ukończeniu odrzutu zaczyna działać sprężyna powrotna, powodując powrót wszystkich części do przodu i nabicie. Pistolet jest ponownie gotów do strzału.
15. Sposoby zabezpieczenia w pistolecie.
Pistolet ma trzy sposoby zabezpieczenia:
Samoczynny bezpiecznik, bez którego wciśnięcia niemożliwe jest ściągnięcie spustu, a przez to danie strzału.
Zabezpieczenie przez ustawienie kurka na zębie bezpieczeństwa. Uskutecznia się to przez odciągnięcie opuszczonego kurka aż do pierwszego trzasku. Wówczas zaczep kurkowy zapada za ząb bezpieczeństwa i uniemożliwia w ogóle odpalenie.
Takie ustawienie kurka poza zabezpieczeniem nie powoduje osłabiania sprężyny iglicznej.
Kurek opuszcza się przy pomocy bezpiecznika skrzydełkowego.
Dla dania strzału trzeba kurek odciągnąć całkowicie w tył.Bezpiecznik skrzydełkowy.
Przez naciśnięcie skrzydełka bezpiecznika ząb ramienia wewnętrznego wciąga iglicę do przewodu iglicznego, tak że spadający kurek nie może jej uderzyć. Iglica chowa się w przewodzie, lecz nie dotyka spłonki (Tabl. VI). Pazur bezpiecznika jednocześnie naciska na główkę przerywacza, który przesuwając się ku dołowi naciska na ramię zaczepu kurkowego. Zaczep kurkowy obraca się koło swej osi i wychodzi z zebu zaczepowego kurka. Kurek spadając pod działaniem sprężyny kurkowej nie napotyka kowadełka iglicy i nie wywołuje odpalenia.
16. Najważniejsze zacięcia i ich usuwanie.
Objaw |
Przyczyna |
Pomoc |
l. Nabój staje skośnie |
Uszkodzenie górnej części magazynka |
Zmienić magazynek |
2. Niepodanie naboju |
a) Źle naładowany magazynek |
a) Przeładować magazynek |
|
b) Magazynek niezupełnie wsunięty do chwytu |
b) Dokładnie włożyć magazynek do chwytu |
3. Niedomknięcie zamka przy wprowadzaniu naboju do lufy |
a) Zahamowanie ręką ruchu do przodu |
a) Dopchnąć suwadło ręką |
|
b) Zanieczyszczenie pistoletu |
b) Dopchnąć suwadło ręką. Jeżeli zamek nie da się dopchnąć, to oczyścić broń |
|
c) Wadliwy nabój |
c) Przeładować |
4. Niewypał |
a) Zła amunicja |
a) W razie niewypału napiąć kurek ponownie palcem i odpalić, a jeśli nie otrzymamy strzału - przeładować |
|
b) Zanieczyszczenie przewodu iglicznego |
b) Przeczyścić broń |
5. Niewyciągnięcie wystrzelonej łuski |
a) Niedostateczny odrzut |
a) Usunąć łuskę ręcznie odciągając suwadło |
|
b) Urwanie kryzy łuski |
b) Wybić łuskę wyciorem |
6. Nie wyrzucenie lub przycięcie przez zamek łuski |
Niedostateczny odrzut |
Przechylić pistolet wyrzutnicą w dół, odciągnąć suwadło w tył i wyrzucić łuskę |
17. Pielęgnacja broni i amunicji.
Pistolet czyści się i pielęgnuje według zasad podanych w osobnej instrukcji.
18. Dane liczbowe.
a) Dane o pistolecie.
Kaliber lufy . . . . . . . . . . . . 9 mm
Długość pistoletu . . . . . . . . . 200 "
Długość lufy . . . . . . . . . . . 120 "
Lufa ma 6 bruzd o skręcie stałym prawym.
Ciężar pistoletu
z naładowanym magazynkiem około . . 1120 g
b) Dane o amunicji.
Kaliber pocisku . . . . . . . . . . . 9 mm
Ciężar naboju . . . . . . . . . . . 12 g
" pocisku . . . . . . . . . . 7,5 g
" magazynka z nabojami około . 170 g
" magazynka próżnego około . . 73 g
Długość naboju . . . . . . . . . . 29,2 mm
" pocisku . . . . . . . . . . 15 mm
c) Dane balistyczne.
Szybkostrzelność teoretyczna 120 strz/min.
" praktyczna 10 strz/min.
Szybkość wylotowa . . . . . . . 345 m/sek.
Energia wylotowa . . . . . . . . 45,5 kgm
d) Przebijalność.
Drzewo sosnowe suche grubości 120 mm - na 15 m.
Drzewo sosnowe suche grubości 100 mm - na 50 m.
19. Przybory.
Do przyborów należy:
futerał,
wycior mosiężny,
dwa magazynki zapasowe,
naboje szkolne.
INSTRUKCJA STRZELECKA
ROZDZIAŁ A.
I. Zasady ogólne.
1. Charakterystyka ognia pistoletu.
Pistolet służy do zwalczania celów z bliska, zazwyczaj nagle się ukazujących. Wartość ognia pistoletu zatem zależy od celności każdego strzału.
Ponadto rozstrzygające znaczenie ma strzelanie szybkie, pozwalające w jak najkrótszym czasie zwalczyć nawet kilka celów.
2. Cel szkolenia strzeleckiego.
Celem szkolenia strzeleckiego z pistoletu jest:
wyrobienie błyskawicznej decyzji strzelca,
zmechanizowanie wszystkich czynności przygotowawczych do strzelania,
wyrobienie szybkości i celności strzelania z rzutu.
Te cechy nabierają szczególnego znaczenia podczas zaskoczenia jednocześnie przez kilku przeciwników, kiedy to strzelec musi umieć dać kilka celnych strzałów w jak najkrótszym czasie, częstokroć celując tylko "po lufie".
Celność i szybkość strzelania osiąga się przez częste i dokładne ćwiczenia strzeleckie, kładąc główny nacisk na strzał "z rzutu" z postawy stojącej.
II. Wytyczne i metody szkolenia strzeleckiego.
3. Podstawowe czynniki dobrego wyszkolenia strzeleckiego
Podstawowymi czynnikami dobrego wyszkolenia strzeleckiego są:
dokładna znajomość broni i jej pielęgnacja,
sumienność i systematyczność w szkoleniu,
częste strzelania,
stałe podtrzymywanie nabytej sprawności strzeleckiej.
4. Nauka o broni.
Jednym z warunków dobrego użycia broni jest dokładne jej poznanie. Uczy ono zapobiegać usterkom w działaniu i podaje sposoby utrzymania broni w dobrym stanie.
Naukę o broni więc należy prowadzić równolegle ze szkoleniem strzeleckim.
W końcowych lekcjach nauki o broni omówić skuteczność ognia z pistoletu.
5. Sposób szkolenia.
Podstawową zasadą szkolenia strzeleckiego jest szkolenie indywidualne.
Szkolenie odbywa się w lekcjach krótkich a częstych, zapewniających jednak dosyć czasu na wyczerpanie zakreślonego programu.
6. Zakres wyszkolenia strzeleckiego.
Szkolenie strzeleckie dzieli się na:
ćwiczenia wstępne i strzelania szkolne,
strzelania szkolno-bojowe.
III. Warunki bezpieczeństwa.
7. Przestrzeń zagrożona.
Przy strzelaniu w terenie równym przestrzeń zagrożona wynosi:
2.000 m na głębokość (w kierunku strzelania),
1.000 m na boki.
8. Obchodzenie się z bronią.
Nieostrożne, a tym bardziej nieumiejętne, obchodzenie się z bronią jest bardzo niebezpieczne tak dla strzelca jak i otoczenia. Dlatego też od początku szkolenia trzeba wpajać w strzelca, aby przestrzegał następujących zasad:
broń zawsze uważać za nabitą,
broń trzymać wylotem lufy w dół i nieco w prawo w skos,
przed złożeniem się do strzału nie kłaść palca wskazującego na spust,
broń odbezpieczać bezpośrednio przed strzelaniem,
pamiętać, że pistolet po każdym strzale samoczynnie się nabija a iglica zostaje napięta.
9. Zachowanie się na strzelnicy.
Strzelców na strzelnicy umieścić tak, aby byli zupełnie odosobnieni od strzelających.
Strzelec wywołany do strzelania melduje się u instruktora, który przegląda broń i magazynki, po czym wskazuje strzelcowi stanowisko i cel (kierunek strzelania), wydaje magazynek zawierający ilość naboi przepisaną do danego strzelania i rozkazuje strzelcowi naładować pistolet.
Strzelec wykonuje wszystkie czynności zwrócony twarzą w kierunku strzelania. Pod żadnym pozorem nie wolno strzelcowi obracać się z pistoletem lub wykonywać niepotrzebne ruchy.
Instruktor stoi pół kroku z tylu i w lewo od strzelającego i bacznie obserwuje wszystkie jego ruchy.
Szczególną uwagę zwraca na ładowanie, rozładowywanie, zabezpieczanie i odbezpieczanie pistoletu. Czynności te w postawie stojącej należy wykonywać z pistoletem zwróconym lufą w dół i nieco w prawo w skos; w postawach dostosowanych do terenu - lufa zwrócona w kierunku strzelania.
Po ukończeniu strzelania instruktor ponownie przegląda broń i magazynki.
Ponadto obowiązują przepisy zawarte w §§ 126-139, 141-147, 150, 151 Instrukcji strzeleckiej cz. I.
ROZDZIAŁ B.
l. Ćwiczenia wstępne.
10. Zakres ćwiczeń wstępnych.
Ćwiczenia wstępne obejmują:
postawy strzeleckie,
dobywanie broni z futerału,
trzymanie pistoletu,
ładowanie i rozładowywanie,
odbezpieczanie i zabezpieczanie,
składanie się i celowanie,
ściąganie spustu.
Ponieważ wszystkie czynniki strzału są ściśle ze sobą związane, przeto strzelec uczy się od samego początku całkowitego złożenia się, wycelowania i ściągania spustu. Natomiast dobywanie broni, ładowanie, rozładowywanie, zabezpieczanie i odbezpieczanie należy ująć w oddzielne lekcje.
Ćwiczenia wstępne przerabiać w postawach: stojącej, klęczącej, leżącej oraz dostosowanych do terenu tak z wolnej ręki jak z podparciem.
Nadto (jako ćwiczenie doskonalące) szkolić w strzelaniu z pistoletu z lewej ręki.
11. Postawa strzelecka stojąc.
Strzelec stojący twarzą do celu robi pól obrotu w lewo i jednocześnie odstawia lewą nogę w bok w przedłużeniu linii bioder i ramion. Wielkość rozkroku zależy od budowy tułowia strzelca. Ciężar ciała spoczywa równomiernie na obu stopach, kolana lekko wyprężone, głowa przy lekkim uniesieniu zwrócona w kierunku celu.
Prawą ręką strzelec dobywa pistolet i trzymając go za uchwyt opuszcza go wzdłuż prawego uda w dół na całą długość swobodnie opuszczonej ręki.
Lewa ręka zwisa swobodnie wzdłuż tułowia (można ją również założyć za plecy lub oprzeć na biodrze).
Dla dania strzału strzelec energicznie wyrzuca pistolet w przód na całą długość wyprostowanej ręki (lecz nie wyprężonej), kładzie palec wskazujący drugim członem na spust i celując przez szczerbinę i muszkę (po lufie) ściąga spust (ryc. 1).
Przy daniu kilku strzałów bezpośrednio po sobie następujących należy, nie odrywając oka od linii celowania, po każdym strzale zwolnić spust i ponownie nacisnąć.
12. Postawa strzelecka klęcząc i leżąc.
13. Strzelanie z podparciem.
Jako zasadę przyjąć, że przy strzelaniu z pistoletu we wszystkich postawach podpiera się tylko rękę, a nie broń.
14. Dobywanie pistoletu.
Strzelec prawą ręką otwiera futerał, chwyta za uchwyt, wyjmuje pistolet z futerału i w miarę potrzeby odbezpiecza go lub nabija.
Czynności te strzelec powinien wykonywać odruchowo.
15. Trzymanie pistoletu.
Sposób trzymania pistoletu podaje ryc. 4.
Pistolet należy trzymać pewnie, bez kurczowego zaciskania dłoni.
Już przez samo trzymanie pistoletu zostaje zwolniony samoczynny bezpiecznik.
16. Ładowanie, rozładowywanie, odbezpieczanie i zabezpieczanie.
Czynności te przerabiać w myśl zasad § 11, 12 i 15 Instrukcji o broni dążąc do ich zmechanizowania. Szczególną uwagę zwracać na szybką zamianę magazynka.
17. Składanie się i celowanie.
Po przybraniu postawy strzeleckiej (§ 11 i 12) strzelec wyrzuca pistolet w ten sposób, żeby od razu był skierowany w środek celu, i zależnie od charakteru strzelania celuje dokładnie do celu lub daje strzał tzw. "z rzutu".
Celowanie dokładne.
Strzelec szybko podprowadza z grubsza pistolet pod punkt celowania, po czym celując przez szczerbinę i muszkę celuje dokładnie, starając się utrzymać pistolet nieruchomo aż do chwili odpalenia.Celowanie z rzutu.
Strzelec energicznie wyrzuca pistolet w kierunku celu i daje strzał.
Strzelanie z rzutu wymaga dużej wprawy. Ponieważ ten rodzaj strzelania będzie najczęstszy, stanowi zatem zasadniczy dział szkolenia strzeleckiego.
Strzelec musi umieć bez celowania dokładnego szybko skierować broń w środek celu (niekiedy celując tylko "po lufie") i dać celny strzał.
18. Ściąganie spustu.
Spust ściąga się drugim członem palca wskazującego.
W ćwiczeniu tym zwracać uwagę, aby:
ściąganie spustu odbywało się płynnie,
strzelec wykonywał ruch tylko palcem wskazującym, gdyż zazwyczaj strzelcy mają skłonność do kurczowego zaciskania całej dłoni, co powoduje drgania ręki.
II. Strzelania.
19. Strzelania szkolne.
Strzelania szkolne mają zapoznać strzelca z właściwościami broni, wyrobić u niego techniczną sprawność strzelecką, oraz zaufanie do broni i do samego siebie.
Strzelania szkolne należy rozpocząć po zupełnym opanowaniu techniki dawania strzału w postawie stojącej i przerabiać je w myśl zasad § 83-91 Instrukcji strzeleckiej cz. I.
20. Strzelania szkolno-bojowe.
Strzelania szkolno-bojowe uczą strzelca zwalczania różnych celów z odległości najbliższych.
W strzelaniach tych uwypuklają się silnie:
opanowanie nerwowe,
spostrzegawczość,
szybkość decyzji,
toteż dają one właściwe przygotowanie do walki z bliska.
Strzelania szkolno-bojowe zatem trzeba tak organizować, aby odpowiadały warunkom bojowym.
Każdy kierownik strzelania po odbytym strzelaniu powinien je omówić dla wszystkich obecnych, biorąc pod ocenę:
czas, jaki upłynął od ukazania się celu do pierwszego strzału,
czas strzelania,
ilość trafień (trafionych figur) w stosunku do ilości wystrzelonej amunicji.
21. Zawody strzeleckie.
Do przeprowadzenia zawodów strzeleckich z pistoletu wybrać z załączonego programu strzelań jedno ze strzelań szkolnych lub szkolno-bojowych.
ROZDZIAŁ C.
Szkolenie strzeleckie z konia i z koniem w ręku.
22. Cel szkolenia.
Celem szkolenia strzeleckiego z konia i z koniem w ręku jest:
przygotowanie jeźdźca do celnego i szybkiego strzelania w różnych chodach i do różnych celów,
wyrobienie szybkiej orientacji oraz wyboru ważności celu,
wyrobienie odruchowego panowania nad koniem w czasie strzelania,
oswojenie konia ze strzałami dawanymi z konia lub obok konia.
23. Zakres wyszkolenia
Na wyszkolenie strzeleckie składają się:
ćwiczenia fizyczne w celu wyrobienia pewności we władaniu pistoletem z konia i obok konia,
postawy strzeleckie na koniu i obok konia z celowaniem do celu,
ćwiczenia dobywania broni, ładowania i zabezpieczenia na koniu i obok konia,
strzelania szkolno-bojowe na różne odległości.
24 Ćwiczenia fizyczne.
Do ćwiczeń fizycznych z pistoletem należą:
sprężyste wyrzucanie prawej ręki w przód, w prawo i lewo bok, w tył, i w dół bez pistoletu i z pistoletem (nie naładowanym),
zataczanie ósemek ruchem ręki i pięści nad głową, przed sobą i z boku.
W ćwiczeniach tych trzymać pistolet za uchwyt.
Ćwiczenia na kobyłce i na koniu:
składanie się do strzału w przód, w prawo, w lewo, w tył i w dół przy jednoczesnym trzymaniu wodzy w lewej ręce,
skręcanie tułowia w prawo, w lewo, pochylanie się w dół z jednoczesnym składaniem się do strzału,
ćwiczenia w celu wyrobienia równowagi i wzmocnienia odpowiednich mięśni.
25 Postawa strzelecka na koniu.
Jeździec na koniu prawą ręką otwiera futerał, wyjmuje pistolet i trzymając go za uchwyt opiera o udo prawej nogi, odchylając lufę w prawo w dół, odbezpiecza naciskając kciukiem prawej ręki na kurek, po czym zginając rękę w łokciu unosi go wylotem lufy do góry, tak aby pistolet znalazł się na linii prawego oka. Pistolet odchylony lekko w prawo. Łokieć prawej ręki lekko przyłożony do boku. Lewa ręka trzyma wodze.
26. Składanie się w miejscu i w stępie.
Przy złożeniu się w przód jeździec pochyla się lekko do przodu bez zmiany dosiadu, wysuwa pistolet w przód, tak aby się znalazł możliwie przed głową konia.
Przy składaniu się w prawo, w lewo lub w dół jeździec pochyla się lekko w przód bez zmiany dosiadu i jednocześnie wysuwa pistolet w tym samym kierunku.
Składając się w tył jeździec siada głęboko w siodle i zwiaca tułów przez prawe ramię w tył, bez zmiany układu nóg.
Podczas wykonywania tych ćwiczeń nie należy pistoletu ładować. Palec wskazujący jeźdźca znajduje się na spuście. Lewa ręka z wodzami lekko oparta o grzywę konia.
27. Składanie się w kłusie, galopie i w cwale.
Składając się w kłusie, galopie, cwale jeździec opierając się lewą ręką o grzywę unosi się lekko w strzemionach. Resztę czynności wykonuje jak w miejscu i w stępie.
28. Nabijanie i zabezpieczanie pistoletu na koniu.
Do nabicia pistoletu (wprowadzenia naboju do lufy) jeździec trzyma pistolet prawą ręką za uchwyt, a lewą ręką trzymając wodze odciąga suwadło w tył do oporu, po czym puszcza je. Po nabiciu naciska kciukiem prawej ręki bezpiecznik i opuszcza kurek. Pistolet w czasie tych czynności jest skierowany lufą do góry i w prawo w bok.
29. Strzelanie z konia.
Podczas strzelania z konia w stępie i kłusie należy celować za pomocą przyrządów celowniczych. W galopie i cwale celować "po lufie". Strzał należy dać przed wyminięciem celu, gdyż strzał w bok lub w tył jest mniej celny, a ze względów bojowych spóźniony.
Strzelając w galopie lub cwale do figur polowych ustawionych frontem do osi ruchu celować w bliższy skraj celu, gdyż przy celowaniu w środek celu lub krawędź zewnętrzną pocisk przejdzie poza cel. Do figur polowych ustawionych frontem do jeźdźca celować w środek tarczy.
30 Zmiana magazynka.
Dla zmiany magazynka strzelec naciska kciukiem prawej ręki na czepik magazynka. Lewą ręką trzymając wodze chwyta wypadający magazynek, po czym przekłada pistolet do lewej ręki; prawą ręką wyjmuje pełny magazynek z futerału i wkłada go do uchwytu aż do oporu, następnie przekłada pistolet do prawej ręki i zabezpiecza go. Pusty magazynek chowa do futerału.
31 Środki bezpieczeństwa.
Podczas strzelania nabojem ostrym z konia obowiązują zasady § 124 i 125 Instrukcji strzeleckiej cz. I.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK nr 1.
Program strzelań ostrych szkolnych i szkolno-bojowych z pistoletu.
L.P. |
CEL STRZELANIA |
1. Postawa |
Odległość |
Ilość naboi |
1. Tarcza |
Warunki do osiągnięcia |
UWAGI |
|
|
|
2. Ubiór |
|
|
2. Czas strzelania |
db. |
wyst. |
|
A. Strzelania szkolne. |
1. W strzelaniach nr 5,7,8 i 9 strzelec trzyma pistolet nabity (nabój w lufie) i odbezpieczony. |
|||||||
1 |
Sprawdzanie jednolitości celowania. |
1. Stojąc z wolnej ręki. |
25 |
3 |
1. Koło celownicze o średnicy 6 cm. |
12 cm |
20 cm |
|
|
|
2. Ćwiczebny. |
|
|
2. Nieograniczony. |
|
|
|
2 |
Dokładność celowania do figury polowej. |
1. Stojąc z wolnej ręki. |
25 |
3 |
1. H. nr 3. |
punkty: |
|
|
|
|
2. Ćwiczebny. |
|
|
2. Nieograniczony. |
27 |
22 |
|
3 |
Ćwiczenie strzału z rzutu. |
1. Stojąc z wolnej ręki. |
25 |
3 |
1. Biegnący. |
trafienia: |
|
|
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. Figura ukazuje się na przeciąg 10 sekund. |
2 |
1 |
|
4 |
Ćwiczenie strzału z rzutu do kilku celów. |
1. Stojąc z wolnej ręki. |
25 |
4 |
1. Dwie figury biegnące w odstępie 3m. |
trafienia (w 2 figurach): |
|
|
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. Figury ukazują się na przeciąg 15 sekund. |
3 |
2 |
|
B. Przykłady strzelań szkolno-bojowych. |
|
|||||||
5 |
Strzał z postawy dostosowanej do terenu w ograniczonym czasie. |
1. Dostosowana do terenu (z okopu, leja itp.). |
a) 20 |
5 |
1. a) Popiersie. |
trafienia (w 2 figurach): |
|
|
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. Cele ukazują się jednocześnie na przeciąg 20 sekund. |
4 |
2 |
|
6 |
Strzał zza węgła, płotu, drzewa itp. w terenie możliwie pokrytym. |
1. Dostosowana do ochrony (zasłony). |
20 |
2 |
1. Biegnący. |
trafienia: |
|
|
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. Figura ukazuje się na przeciąg 5 sekund. |
2 |
1 |
|
7 |
Strzelanie w biegu (po zatrzymaniu się). |
1. Stojąc po zatrzymaniu się. |
20 i 30 |
4 |
1. Dwie figury biegnące ustawione w głąb: odległość między figurami 30 m, odstęp 10m. |
trafienia (w 2 figurach): |
|
|
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. Figury ukazują się jednocześnie na przeciąg 25 sek. Strzelec z odległości 30 m od pierwszej figury przebiega 10 m i daje do niej 2 strzały, po czym wybiega na jej wysokość i daje 2 strzały do drugiej figury. |
3 |
2 |
|
8 |
Strzelanie w biegu bez zatrzymywania się. |
1. Strzelec w biegu bez zatrzymywania się. |
15 |
3 |
1. Trzy figury biegnące w odstępach co 3 m. |
trafienia: |
|
|
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. Strzelec z odleg. około 30 m podrywa się i biegnie w kierunku okopu. Po przebiegnięciu około 10 m figury ukazują się jednocześnie na przeciąg 5 sek., do których strzelec nie zatrzymując się daje po jednym strzale. |
2 |
1 |
|
9 |
Strzelanie do kawalerii. |
1. Dostosowana do terenu. |
50 |
3 |
1. Trzech jeźdźców. |
trafienia: |
|
|
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. 5 sek. |
3 |
1 |
|
10 |
Strzelanie do kilku celów ze zmianą magazynka. |
1. Stojąc. |
20 |
6 |
1. Sześć figur biegnących w odstępach co jeden m. Strzelec ostrzeliwa kolejno wszystkie figury. |
trafienia: |
|
|
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. Czas całego strzelania wraz ze zmianą magazynka 25 sek. |
6 |
3 |
|
11 |
Jak strzelanie nr 3, lecz w masce przeciwgazowej. |
1. Stojąc z wolnej ręki. |
20 |
3 |
1. Biegnący. |
trafienia: |
|
|
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. Figura ukazuje się na przeciąg 10 sekund. |
2 |
1 |
|
ZAŁĄCZNIK nr 2.
Program strzelań ostrych z pistoletu z konia.
L.P. |
RODZAJ STRZELANIA |
1. Postawa |
Odległość |
Ilość naboi |
1. Tarcza |
Warunki do osiągnięcia |
UWAGI |
|
|
|
2. Ubiór |
|
|
2. Czas strzelania |
db. |
wyst. |
|
1 |
Przygotowawcze z konia. |
1. W miejscu. |
25 |
5 |
1. H. 6. |
punkty: |
- |
|
|
|
2. Ćwiczebny. |
|
|
2. Nieograniczony. |
20 |
15 |
|
2 |
Strzelanie z konia. |
1. W stępie. |
20 |
3 |
1. a) Biegnący. |
- |
2 |
Figury zwrócone frontem do jeźdźca w odległości 5 m jedna za drugą. |
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. Tempo stępa. |
|
|
|
3 |
Strzelanie z konia. |
1. W kłusie. |
15 |
3 |
1. a) Biegnący. |
- |
2 |
Figury zwrócone frontem do jeźdźca w odległości 10 m jedna za drugą. |
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. Tempo kłusa. |
|
|
|
4 |
Strzelanie z konia. |
1. W galopie. |
10 |
2 |
1. a) Stojący. |
- |
2 |
Figury jak wyżej w odległości 20 m jedna za drugą. |
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. Tempo galopu. |
|
|
|
5 |
Jak strzelanie nr 2, lecz w masce pgaz. |
1. W stępie. |
15 |
2 |
1. a) Stojący. |
- |
2 |
Jak wyżej, w odległości 10 m jedna za drugą. |
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. Tempo stępa. |
|
|
|
6 |
Zwalczanie celów ugrupowanych w głąb - z konia. |
1. Galop. |
15 |
4 |
1. a) Leżący. |
punkty: |
Figury ustawione bokiem do jeźdźca w głąb co 20 m jedna za drugą. |
|
|
|
2. Polowy. |
|
|
2. Tempo galopu. |
6 |
4 |
|
7 |
Z konia do kawalerii. |
1. Cwał. |
15 |
4 |
1. 4 figury jeźdźców ustawione po 2 z prawej i lewej strony |
trafienia: |
Figury jeźdźców ustawione co 25 m bokiem do strzelca, przy czym figury z lewej strony nie mogą być na wysokości figury strony prawej. |
|
|
|
2. Polowy. |
|
|
|
2 |
1 lub 2 |
|
UWAGI: W strzelaniach nr 2-7 pistolet nabity (nabój w lufie); strzelania te jeździec przerabia bez nawrotów
Kierunek ruchu konia wytyczyć.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Instrukcja strzelecka
Instrukcja obsługi pistoletu P99 AS wersja 362
Instrumenty rynku pieniężnego VI
Instrukcja obsługi pistolet do klejenia na gorąco Parkside
REGULAMIN ZAWODÓW STRZELECKICH O MISTRZOSTWO INSTRUKTORÓW STRZELAŃ POLICYJNYCH 2
INSTRUKCJA STRZELECKA 713
Plan pracy Strzelanie z pistoletu wojskowego boj. nr B1, Plany pracy i konspekty
Przepisy dla strzelań pistoletowych 2013r
Przygotowanie broni do strzelania(1), strzekeckie
Przygotowanie broni do strzelania, strzekeckie
6-1 - Przygotowanie broni do strzelania, strzekeckie
Plan pracy Strzelanie z pistoletu wojskowego boj nr B1
Plan pracy 2 Strzelanie z pistoletu maszynowego do?lu ukazującego się
Plan pracy Strzelanie z pistoletu wojskowego boj. nr B1, Plany pracy i konspekty
więcej podobnych podstron