Na zakręcie dziejów ludzkości (6)
Monady, 11.09.2009, 10:31pm (GMT)
Dziś w ogromnej większości krajów na świecie rozmnożony klan Rotszyldów kontroluje zasoby pieniężne tychże krajów, zadłużając je podstępnie tak dalece, że - według narzuconych przekrętnych praw pożyczkowych - kraje te stają się „własnością” grupki zboczeńców. Do 1815 roku Rotszyldowie kontrolujący Bank Anglii przerzucali złoto z kraju do kraju, według wymagań sytuacji pieniężnej. Od tego czasu ich pięć banków, znajdujących się w różnych częściach Europy, zaczął posługiwać się metodą papierkowych przekazów długów i kredytów, co jest stosowane do dziś. Pod koniec wieku 19-go wiek ten znany był jako ”Wiek Rotszyldów”, którzy w tym czasie kontrolowali ponad połowę bogactw świata (Andrews C. Hitchcock - „Synagoga szatana”, s.46).
Dziś metoda przekazów papierkowych jest niczym innym tylko obrotem pieniężnym, gdzie pożyczane pieniądze produkowane są z niczego, nie mają żadnego pokrycia w dobrach realnych (złoto czy srebro), ale dłużnicy spłacają pożyczki i procenty pieniędzmi, które ciężko zapracowali. Na tym polega talmudyczna mądrość Żydów Ashkenazi, którzy uznali siebie za właścicieli świata, zagrabiając stopniowo dobra narodów.
Stany Zjednoczone broniły się przed władzą Rotszyldów
Przejęcie kontroli nad pieniędzmi Stanów Zjednoczonych przez Rotszyldów ma swoją interesującą historię. W 1791 roku Rotszyldowie, mając swojego agenta w rządzie Georga Washingtona, uzyskali pozwolenie na otwarcie centralnego banku w Stanach Zjednoczonych. Bank ten nazwano „The First Bank of the Unitetd States” (Pierwszy Bank Stanów Zjednoczonych). Według umowy z rządem, bank otwarty był na dwadzieścia lat, poczym potrzebna była zgoda Kongresu na dalsze jego funkcjonowanie.
W ciągu pierwszych pięciu lat istnienia tego centralnego banku Rząd Amerykański pożyczył od niego $8,200,000, a ceny w kraju (inflacja) wzrosły o 72%. Stając wobec faktu nadmiernych pożyczek i inflacji, Thomas Jefferson, ówczesny sekretarz stanu, powiedział: Chciałbym, aby było możliwe wprowadzić taką poprawkę do Konstytucji, na mocy której Rządowi Federalnemu odebrałoby prawo pożyczania pieniędzy.
Po dwudziestu latach niszczycielskiego dla kraju funkcjonowania banku Rotszyldów w USA trzeba było uzyskać zgodę Kongresu na dalsze jego istnienie. W roku 1811 Kongres głosował przeciwko odnowieniu umowy. Jak dalece kierujący bankiem Nathan M. Rotszyld czuł się pewny swoich wpływów w Stanach Zjednoczonych, świadczy jego niesłychany szantaż wobec Kongresu. Powiedział on otwarcie: albo zgoda Kongresu na odnowienie umowy z bankiem, albo Stany Zjednoczone zostaną uwikłane w najbardziej wyniszczającą wojnę.
Mimo takiego szantażu, złożony w większości Kongres z prawdziwych Amerykanów stanął zdecydowanie przeciwko odnowieniu umowy z bankiem na dalsze lata. Wtedy N. Rotszyld miał czelność powiedzieć: ja nauczę tych zuchwałych Amerykanów. Sprowadzę ich z powrotem do stanu kolonii.
Jak pisze dalej Hitchcock, na rozkaz Nathana M. Rotszylda i przy użyciu jego dużych pieniędzy, Brytania wypowiedziała wojnę Stanom Zjednoczonym. Według planu Rotszyldów - wojna ta miała wpędzić Stany Zjednoczone w tak wielkie długi, że będą miały do wyboru: albo przegrać wojnę, albo odnowić pozwolenie na dalsze funkcjonowanie banku. Wtedy jednak Anglia zajęta była też wojną z Napoleonem i wojna ze Stanami Zjednoczonymi zakończyła się wkrótce z innym wynikiem niż planowali Rotszyldowie („Synagoga szatana”, s. 40-41). Dziwnym zbiegiem okoliczności, prawie nie mówi się o tej wojnie w pisanej historii i w mediach kontrolowanych przez Rotszyldów. Dlaczego? Ano dlatego, że postępowanie Rotszyldów w tych sprawach ujawnia ich stosunek i „troskę” o sprawy narodów, które przyjęły Żydów Ashkenazi jako gości czy jako bankierów. Niestety, postawa Kongresu wobec Rotszyldów dwa wieki temu nie usunęła śmiertelnego zagrożenia dla Ameryki, a tylko je odsunęła na ileś lat.
Wytyczne działania klanu Rotszyldów
W 1812 roku umiera Mayer Amschel Rotszyld, Żyd Ashkenazi z krwi i kości, główny inspirator i twórca konkretnego planu podboju świata oraz stopniowego zagrabiania majątków narodów. Opanowany myślą, że rodzina (dynastia) Rotszyldów w niedługim czasie zdobędzie władzę nad całym światem i urządzi go według swoich chorobliwych planów, w swoim testamencie pozostawił konkretne wytyczne, które odtąd mają być obowiązującym prawem dla całej rodziny Rotszyldów.
1/ Wszystkie ważne stanowiska w biznesie mają być obsadzane tylko przez członków rodziny (Rotszyldów).
2/ Tylko mężczyźni jako członkowie rodziny mogą prowadzić biznesy. Ta zasada objęła także jego szóstego syna z nieprawego łoża. (Jako uwagę do tego punktu, podana jest informacja, że Mayer Amschel Rotszyld miał też pięć córek. W oparciu o to wyjaśnienie, istnieje do dziś przekonanie wśród Rotszyldów, że „dynastia” Rotszyldów także pod innymi nazwiskami jest bardzo liczna. Stąd Żydzi uważają, że potomek z matki Żydówki jest pełnym Żydem).
3/ Członkowie Rotszyldów mają zawierać małżeństwa do drugiego i pierwszego stopnia pokrewieństwa, aby zdobyte fortuny zachowane były w rodzinie. Interesującym jest fakt, że według Żydowskiej Encyklopedii z 1905 roku na 58 małżeństw dosłownie połowa z nich były związki pomiędzy krewnymi pierwszego stopnia. Mayer A. Rotszyld, zacietrzewiony wizją władzy jego potomków nad światem, nie widział czy nie chciał widzieć degeneracji, jaka jest skutkiem małżeństw pomiędzy bliskimi krewnymi. Nie jest tajemnicą, że wśród Żydów jest (a przynajmniej był dotychczas) duży odsetek jednostek debilowatych.
4/ Nie wolno publicznie ogłaszać stanu majątkowego, jaki posiadają członkowie klanu Rotszyldów.
5/ Nie wolno podejmować żadnej akcji prawnej w sprawach dziedziczenia majątku.
6/ Najstarszy syn najstarszego syna staje się głową rodziny. To prawo może być uchylone, jeśli na to zgodzi się większość członków rodziny.
Prawo nr 6 od razu weszło w życie, kiedy Nathan Mayer Rotszyld (po śmierci swego ojca) wybrany został jako głowa rodziny. Jego brat Jacob Mayer Rotszyld udał się do Paryża, gdzie założył bank pn. „Rothschild Freres” (Synagoga szatana, s.41-42).
Specjalnością Rotszyldów od początku do dziś jest finansowanie (zadłużanie) obydwu stron prowadzących wojny. W wojnie pomiędzy Angią a Napoleonem armię Wellingtona zaopatrywał w złoto Nathan Rotszyld, a armię Napoleona zaopatrywał Jacob Rotszyld. Jak pisze A. Hitchcock, Rotszyldowie kochają wojny, ponieważ zadłużają obydwa kraje prowadzące wojnę, nie ponosząc żadnego ryzyka. Nie było u nich ryzyka utraty pożyczanych pieniędzy, ponieważ zwrot pożyczek gwarantowany był przez rządy krajów prowadzących wojnę. Nieważne było, kto zwycięży, gdyż zwycięzca honorował długi kraju pokonanego (tamże, s.44).
Z biegiem czasu Rotszyldowie nie tylko finansowali obydwie strony wojen, ale oni te prowadzące do wojny opozycje tworzyli oraz nimi kierowali dla swoich globalistycznych celów. Przykładem takiego ich działania na wielką skalę był hitlerowski nazizm i komunizm, głównie rosyjski, ale to jest odrębny obszerny temat. Tutaj należy powrócić do roli Rotszyldów sprzed prawie dwustu lat, ponieważ założenia ich działalności z tego czasu powodują ważne skutki do dnia dzisiejszego.
Zapowiedź talmudycznej zemsty Rotszyldów na rodzinie carskiej
Oficjalne podręczniki historii przedstawiają sławny Kongres w Wiedniu od września 1814 do czerwca 1815 roku jako zjazd przywódców krajów europejskich i Rosji, aby po pokonaniu Napoleona i uciszeniu sił rewolucyjnych stworzyć warunki trwałego pokoju, pod rządami nadwyrężonych monarchii. Ale mało ludzi wie, że Kongres ten pomyślany był przez Rotszyldów jako okazja do utworzenia rządu światowego pod ich kontrolą. Narzędziem i pretekstem do utworzenia rządu światowego miały być ogromne zadłużenia krajów europejskich, wyczerpanych wojnami napoleońskimi. Te zadłużenia miały dać Rotszyldom kontrolę nad ówczesnym światem cywilizowanym.
Jak pisze Hitchcock, Kongres rozpoczął się pomyślnie dla Rotszyldów, którzy przeforsowali uchwałę, aby Szwajcaria była państwem neutralnym podczas wojen w Europie. W ten sposób Szwajcaria stała się wygodnym dla Rodszyldów krajem, aby stąd mogli finansować obydwie strony montowanych przez nich wojen, które zadłużały walczące strony. Ale przedstawiony przez nich plan utworzenia rządu światowego rozbił się o stanowisko cara Rosji Aleksandra I. Należał on do nielicznych władców, którzy nie dali się zadłużyć w bankach Rotszyldów. Będąc niezależnym finansowo, car Aleksander I sprzeciwił się planom tworzenia rządu światowego.
Jak wielki wpływ mieli już wtedy Rotszyldowie w świecie polityki, świadczy mało znany fakt, że Nathan Mayer Rotszyld, na odmowę cara o utworzeniu rządu światowego, okazał publicznie swoją wściekłość i poprzysiągł, że pewnego dnia on sam lub jego potomkowie zniszczą całą rodzinę cara oraz jego potomków. Na nieszczęście, jego zapowiedź zemsty sprawdziła się za 102 lata, kiedy to utworzona przez Rotszyldów żydowska bolszewia wymordowała rodzinę carską. Dlatego nie było dziełem przypadku, że fanatyczny globalista, Żyd Ashkenazi, Henry Kissinger, wpływowy polityk naszych czasów, napisał swoją rozprawę doktorską na temat Kongresu w Wiedniu (s.47-48).
Warto tu jeszcze przytoczyć interesujący szczegół, że w 1822 roku cesarz austriacki nadał pięciu braciom Rotszyldom tytuł „baronów”. Nathan Mayer Rotszyld nie przyjął tego tytułu sądząc, że jest to ujma dla niego, że faktycznie on jest ponad władzą cesarza.
„Jackson i żadnego banku”
„Jackson And No Bank” (Jackson i żadnego banku) było zawołaniem wyborczym prezydenta Andrew Jacksona (1829-1837) przed jego drugą kadencją. Zawołanie to jest wyrazem zdecydowanego sprzeciwu Amerykanów wobec nachalnie narzucanej kontroli i grabieży pieniędzy amerykańskich przez Rotszyldów. Jako typowe dla nachalności Żydów Ashkenazi, po zamknięciu ich banku w Ameryce w 1811 roku Rotszyldowie uruchomili niezwykle nachalną obłudną propagandę na rzecz ponownego utworzenia swego banku. Propaganda i przekupstwa dokonały swego.
Już w 1816 roku Kongres Amerykański uchwalił ustawę pozwalającą Rotszyldom na otwarcie banku, który nazwano „the Second Bank of the United States” (Drugi bank Stanów Zjednoczonych). Bank ten, podobnie jak bank poprzedni, miał umowę na 20 lat, dając Rotszyldom kontrolę nad pieniędzmi Ameryki. Oczywiście, oznaczało to zakończenie wojny z Anglią, wojny która zabrała życie tysiącom żołnierzy brytyjskich i amerykańskich, a Rotszyldom pozwoliła na utworzenie nowego centralnego banku (s.48).
Wtedy jednak Rotszyldowie przecenili swoją władzę w Ameryce. Jak pisze dalej Hitchcock, po 12 latach, podczas których Rotszyldowie manipulowali amerykańską ekonomią wyraźnie na szkodę ludu, a na korzyść właścicieli Banku, lud amerykański miał tego dość. Wpływowi przeciwnicy Banku Rotszyldów wysunęli senatora Andrew Jackson z Tennessee na kandydata na prezydenta. Ku przerażeniu Rotszyldów, Jackson wygrał wybory i oświadczył jasno, że jego pierwszym zadaniem jako prezydenta będzie zniszczenie (kill) banku. Pierwszym krokiem w tym kierunku było usunięcie z urzędów federalnych sługusów rotszyldowskich. Dla ilustracji, jak głęboko zakorzenił się ten rak w rządzie, prezydent musiał zwolnić 2000 pracowników z 11000 pracowników federalnych (s.50).
Rotszyldowie, widząc zły obrót dla swoich interesów, mający swoje źródło w najwyższej władzy, a mając już mocno przefiltrowany na swoją korzyść Kongres Amerykański, przeprowadzili w Kongresie cztery lata wcześniej ustawę o przedłużeniu istnienia Banku na następne 20 lat. Ustawę przesłano do Prezydenta, aby ja zatwierdził. Ku zdziwieniu wielu, prezydent Jackson ustawę zawetował. Przy okazji tego weta ogłosił następujące przesłanie:
Nie tylko nasi obywatele korzystają z obecnego rządu. Więcej niż osiem milionów stanów Banku znajduje się w rękach obcych. Czyż nie jest zagrożeniem naszej wolności i niepodległości bank, który ma tak mało do zaoferowania naszemu krajowi?
Czyż kontrola naszych pieniędzy, posiadanie naszych pieniędzy publicznych oraz uzależnianie tysięcy naszych obywateli, nie jest przerażające i bardziej niebezpieczne, niż siły militarne przeciwnika (s.51). W przesłaniu tym prezydent Jackson wskazał na śmiertelne zagrożenie, jakie później dotknęło Amerykę i inne kraje. Narody i kraje niszczone są nie przez co innego, tylko przez monopol władzy obłąkańców, którzy przez finanse nas zniewolili i pchają świat ku zagładzie.
W lipcu 1832 roku zażyczony juz przez Ashkenazich Kongres nie był w stanie przeciwstawić się wetu prezydenta Jacksona, który stanął ponownie do wyborów. W historii Ameryki po raz pierwszy kandydat na prezydenta zwrócił się wprost do ludu. Jego hasłem wyborczym na drugą kadencję było: „Jackson i żadnego banku”. Rotszyldowie na kampanię wyborczą wydali ponad $3,000,000 dolarów na przeciwnika prezydenta Jacksona, senatora Henry Clay, ale on nie wygrał. Prezydent Jackson, po zwycięstwie w wyborach, oświadczył krótko: Chytra korupcji została tylko oparzona, ale nie zabita (tamże, s.51).
Następnie prezydent Jackson zaczął wyciągać z Banku Rotszyldów pieniądze rządowe, składając je w bankach Amerykanów. Przestraszeni Rotszyldowie zablokowali swoje pieniądze, powodując depresję. Ale prezydent Jackson był nieugięty. Skierował do Rotszyldów następujące słowa: Jesteście jaskinią złodziejskich żmij. Moim zamiarem jest was stąd wyrzucić i przy pomocy Wiecznego Boga was wyrzucę (s.52). Oczywiście, Prezydent spodziewał się zemsty. Już 30 stycznia 1835 roku był zamach na jego życie. Ale wręcz cudownie obydwa rewolwery najętego zabójcy nie wypaliły. W roku następnym bank Rotszyldów nie uzyskał przedłużenia i musiał być zwinięty aż do nieszczęsnego roku 1913, kiedy to pod kierownictwem Rotszyldów otwarto juz na stałe bank pn. Federal Reserve. To dzięki temu bankowi, produkującemu dolary z niczego, zniewolono finansowo i politycznie większość narodów.
Cytowany często w naszej serii Andrew Hitchcock, autor „Synagogi szatana”, pracował długo w Londynie w rządowym sektorze finansów oraz kilka lat w policji. Obserwując te sprawy z bliska, doszedł do przekonania, że pewni ludzie i organizacje, o których tu mówimy, nieuchronnie pchają świat do straszliwej katastrofy. Ale wszechwiedzący Pan Bóg to wszystko przewidział i tysiące lat temu przepowiedział też koniec działania sił zła oraz epokę pokoju i szczęścia na ziemi. Cdn.
Chicago, 2 październik 2007
Henryk Wesołowski