Księga Hioba.
Hiob był najbogatszym i najszlachetniejszym człowiekiem Wschodu. Szczerze czcił Boga i ufał mu bezgranicznie. Nie wierzył w to Szatan, toteż za przyzwoleniem Stwórcy poddał Hioba strasznej próbie: pozbawił go majątku oraz dziesięciorga dzieci. Hiob przyjął swój los pokornie: "Nie zgrzeszył, nie przypisał Bogu nieprawości".
Nie mógł pogodzić się z tym, że mimo braku winy spotkało go takie nieszczęście. Żalił się przyjaciołom, a ci przekonywali go, że musi być winny, skoro Bóg tak go ukarał. Hiob gotów był stanąć przed obliczem Stwórcy i dowiedzieć się prawdy o sobie. Buntując się przeciwko swemu losowi, nie przyznając się do żadnych grzechów, nigdy nie obraził Boga.
Bóg wynagrodził Hioba przywracając i pomnażając jego dobytek oraz obdarzając go ponownie dziesięciorgiem dzieci. Odtąd żył długo i szczęśliwie. Hiob uosabia niezawinione cierpienie, a także godność ludzką nakazującą dążenie do prawdy i sprawiedliwości. Jego historia poucza, że:
nigdy nie należy wątpić w dobroć Boga,
2. cierpienie jest naturalnym elementem ludzkiego życia,
3.trzeba godnie znosić swój los i wierzyć w osiągnięcie swoich racji,
4. wiara i cierpienie mogą być wynagrodzone.
Czego uczy nas współczesnych księga Hioba?
Księga Hioba należy do ksiąg mądrościowych, Starego Testamentu. Jest ona dla mnie szczególnie ważna, ze względu na zawarte w niej prawdy moralne. To one właśnie stanowią, iż dzieło to było i jest jedynym z najważniejszych dla kultury europejskiej i światowej.
Historia Hioba jest przypowieścią o nie zawinionym cierpieniu. Hiob był „mężem sprawiedliwym', wypełniającym wszystkie nakazy Boga, miłującym Go. Został jednak skazany przez Pana na cierpienia i wystawiony na próbę. Jahwe za namową szatana, pozbawił go majątku, jego dzieci zostały zabite a on sam zachorował na trąd. Przyjaciele zarzucali mu grzech i pychę. Nakazywali mu aby przyznał się do winy i spełnił pokutę. Czy Hiob uległ namową przyjaciół? „Mąż sprawiedliwy' zapiera się grzechu i buntuje się przeciwko Bogu. Pragnie śmierci i indywidualnego spotkania ze Stwórcą aby móc przeniknąć działania Boga. Pragnie wiedzieć, dlaczego cierpi niezasłużenie. Pomimo tego, że Hiob buntuje się przeciwko Bogu, nigdy nie zbluźni przeciw Niemu. Za swoją postawę zostanie wynagrodzony w dwójnasób.
Czego uczy nas, ludzi współczesnych ta jedna z najbardziej uniwersalnych ksiąg Starego Testamentu? Ludzie współcześni stawiają sobie pytania co Hiob: dlaczego cierpimy niewinnie? Dlaczego spadają na nas nieszczęścia i choroby choć jesteśmy bogobojni? Czy warto być niewinnym, bezgrzesznym tak, jak Hiob? Przecież był bez grzechu a Bóg zesłał na niego trąd, pozbawił go rodziny, honoru.
Księga Hioba uczy nas prawdziwej wiary, abyśmy wierzyli w Boga bez względu na okoliczności, które towarzyszą nam w życiu. Uczy nas również stosunku do cierpienia. Hiob przyjął je z rąk Boga podobnie jak dobro. Dla współczesnego człowieka postępowanie Hioba jest trudne do zaakceptowania. Człowiek bowiem boi się cierpienia, nie potrafi go w pełni przeżyć, uznać za jeden z elementów życia. Czytając o Hiobie uczymy się także pokory wobec boskich planów. Podobnie jak bohater buntujemy się przeciwko niewiedzy „losowi'. Staramy się zachować „postawę wyprostowaną'.
Księga Hioba uczy nas współczesnych jak powinniśmy postępować, aby nie zatracić wiary. Nie powinniśmy wątpić w dobroć Boga. Musimy przyjmować od Niego tak samo dobro jak i zło i podobnie jak biblijny bohater mieć... nadzieję.
Księga Hioba należy do ksiąg mądrościowych, Starego Testamentu. Jest ona dla mnie szczególnie ważna, ze względu na zawarte w niej prawdy moralne. To one właśnie stanowią, iż dzieło to było i jest jedynym z najważniejszych dla kultury europejskiej i światowej.
Historia Hioba jest przypowieścią o nie zawinionym cierpieniu. Hiob był „mężem sprawiedliwym', wypełniającym wszystkie nakazy Boga, miłującym Go. Został jednak skazany przez Pana na cierpienia i wystawiony na próbę. Jahwe za namową szatana, pozbawił go majątku, jego dzieci zostały zabite a on sam zachorował na trąd. Przyjaciele zarzucali mu grzech i pychę. Nakazywali mu aby przyznał się do winy i spełnił pokutę. Czy Hiob uległ namową przyjaciół? „Mąż sprawiedliwy' zapiera się grzechu i buntuje się przeciwko Bogu. Pragnie śmierci i indywidualnego spotkania ze Stwórcą aby móc przeniknąć działania Boga. Pragnie wiedzieć, dlaczego cierpi niezasłużenie. Pomimo tego, że Hiob buntuje się przeciwko Bogu, nigdy nie zbluźni przeciw Niemu. Za swoją postawę zostanie wynagrodzony w dwójnasób.
Czego uczy nas, ludzi współczesnych ta jedna z najbardziej uniwersalnych ksiąg Starego Testamentu? Ludzie współcześni stawiają sobie pytania co Hiob: dlaczego cierpimy niewinnie? Dlaczego spadają na nas nieszczęścia i choroby choć jesteśmy bogobojni? Czy warto być niewinnym, bezgrzesznym tak, jak Hiob? Przecież był bez grzechu a Bóg zesłał na niego trąd, pozbawił go rodziny, honoru.
Księga Hioba uczy nas prawdziwej wiary, abyśmy wierzyli w Boga bez względu na okoliczności, które towarzyszą nam w życiu. Uczy nas również stosunku do cierpienia. Hiob przyjął je z rąk Boga podobnie jak dobro. Dla współczesnego człowieka postępowanie Hioba jest trudne do zaakceptowania. Człowiek bowiem boi się cierpienia, nie potrafi go w pełni przeżyć, uznać za jeden z elementów życia. Czytając o Hiobie uczymy się także pokory wobec boskich planów. Podobnie jak bohater buntujemy się przeciwko niewiedzy „losowi'. Staramy się zachować „postawę wyprostowaną'.
Księga Hioba uczy nas współczesnych jak powinniśmy postępować, aby nie zatracić wiary. Nie powinniśmy wątpić w dobroć Boga. Musimy przyjmować od Niego tak samo dobro jak i zło i podobnie jak biblijny bohater mieć... nadzieję.
Księga Koheleta.
Kohelet - mędrzec przemawiający na zgromadzeniu.
Treścią księgi zawierającej jego wypowiedzi są rozważania nad sensem życia ludzkiego. Wynika z nich, że nic nie ma absolutnej wartości, nie jest trwałe, nie potrafi w pełni uszczęśliwiać. Ani bogactwa, ani władza, sława, nawet mądrość nie czynią człowieka pewnym i zadowolonym. Tę myśl wyrażają słowa: "vanitas vanitatum, et omni vanitas" - marność nad marnościami i wszystko marność. Ta filozofia życia jest bardzo pesymistyczna. Kohelet próbuje ją złagodzić, podkreślając, że dostępne człowiekowi rzeczy to dar Boga, którego należy używać mądrze, gdyż kiedyś trzeba będzie stanąć przed Stwórcą i rozliczyć się ze wszystkiego.