ZAMIESZKAĆ W DOMU MIŁOŚCI
Tęsknota za miłością
największa tęsknota serca to kochać i być kochanym: „Jestem kochany więc jestem!” Bycie kochanym daje siły do życia,
krzyk serca: „żeby wreszcie kto mnie pokochał takim jakim jestem!”. Są biorą się wszystkie wysiłki, by zarobić na miłość, zasłużyć sobie na nią, zapracować
bez miłości stajemy się samotni, lękamy się przyszłości, bezwartościowi
tęsknota za miłością wyrażą się w tęsknocie za zakochaniem, za doświadczeniem bliskości, czułości..
Dostojewski: „piekło to cierpienie, że nie można już kochać bardziej”.
Uwikłania miłości
wielu myli miłość z posiadaniem. Pragną posiadać kochaną osobę wyłącznie dla siebie. Im mocniej trzymamy przy sobie ukochaną osobę, tym bardziej ją ograniczamy i wywołujemy w nim agresje
dziecko: pozostawione w dzieciństwie samo, zmuszone do kupowania miłości, dopasowywało się do ich oczekiwań, żyło w strachu, że utraci rodziców, zranione w potrzebach miłości,
czasem kocha się własny obraz ukochanej osoby, a nie taką, jak jest. Prawdziwa miłość rezygnuje w kreowania własnych obrazów drugiego,
nadmierne oczekiwania niszczą miłość: „nie torturuj się dzień w dzień szaleńczym oczekiwaniem, że potrafisz przemienić człowieka, czy samego siebie. Ucz się za siebie modlić wzajemnie”
wielu cierpi w miłości z powodu zazdrości. Zazdrość wskazuje na przeżyte w dzieciństwie doświadczenie utraty bądź zachwiania zaufania ze strony najbliższych,
Merton: „mimo wszystko jesteśmy w stanie odkryć drogę do prawdziwej miłości po przez konflikty i sprzeczności zawarte w miłości fałszywej. Umiej przyznać się w miłości do uczuć nienawiści, zazdrości, pożądania. Odkryj w nich energię i skieruj ją ku miłości prawdziwej.
Ukrzyżowana miłość Boga
nie ma żadnej ludzkiej miłości, która by niebyła związana z cierpieniem; miłość Jezusa na krzyżu,
Jezus z krzyża wszystkich przyciąga do siebie: to Jego miłość!
Miłość Jezusa to miłość do wrogów, bezwarunkowe udzielenie przebaczenia i usprawiedliwienie oprawców,
Znakiem ukrzyżowanej miłości Bożej jest otwarte serce Jezusa: Jezus zaprasza by do niego wejść, zamieszkali w jego sercu.
Miłość na Krzyżu jest czystym dawaniem, a nasza miłość jest tak często skażona praniem posiadania drugiego dla siebie,
Jestem umiłowanym dzieckiem Boga,
Na samoponiżanie lekarstwem jest ukierunkowanie pragnienia miłości na Boga i wzbudzeni tęsknoty za Nim
Należy rozumieć tęsknotę za miłością i wszelkie zranienia, i wynaturzenia leczyć przez otwieranie na Boża miłość,
Za jaką miłością tęsknisz?
Ludzka i Boża miłość
są ludzi z których wprost emanuje miłość, czujemy się akceptowani, poważani i kochani, możemy bez udawania być sobą,
doświadczenie braku miłości może w nas rozbudzić miłość do Boga,
sami z siebie jesteśmy zdolni do kochania, potrzeba naszej decyzji by siebie zaakceptować, z czułością i serdecznością traktować siebie,
żaden człowiek nie jest w stanie wypełnić pustkę naszego serca które pragnie miłości bezwarunkowej i całkowitej
rozczarowania nalezą do istoty miłości: powinniśmy kierować nasze serca do Boga, bo ludzka miłość jest krucha,
Uzdrawiająca moc miłości
w uzdrawianiu zranień w miłości pomocą jest bezwarunkowa miłość drugiego człowieka,
niektórzy ludzie wysysają z nas energię swoją zachłannością miłości, inni przekazują nam swoją energię miłości, czujemy się z nimi bezpieczni,
kto skarży się na brak miłości: ukazać im miłość która doświadczyli + wskazać drogę do własnego serca, w którym mieszka miłość Boża,
słuchając ludzkich zranień najpierw wysłuchaj cały bezmiar chłodu, wczuj się w bariery i strategie obronne, następnie prowadzić powoli do odkrywania miłości, która jest w jej sercu,
Psychologiczne i duchowe drogi uzdrawiania
Muszę najpierw skonfrontować się z prawdą o sobie, że zranieniami, z bólem, z gniewem. Musze doświadczyć bólu zranień z przeszłości,
Jak traktujesz swoje zranienia? Czy wprowadzają ciebie w tajemnicę miłości Boga?
Rana może otworzyć mnie na Boża miłość, w otwarte miejsca na ciele może spłynąć Boża miłość. W swoje ranie doświadczam, że Bóg mnie kocha i akceptuje! Rana staje się miejscem doświadczenia Boga!
Największe zadanie to uświadomić ludziom, że są kochanymi córkami i synami Boga,
W terapii pragnie się doprowadzić pacjenta do tego, by siebie zaakceptował i pokochał. Kto wątpi w siebie, wątpi też w to, że inni go kochają. Nie kochają siebie i znajdują tysiące powodu by inni też ich nie kochali. Trwają w nieufności do jakiejkolwiek miłości!
Terapia zmierz a do uruchomienia zdolności kochania innych: pozwolić się pokochać, dopuścić miłość do siebie i samemu kochać innych!
Fundamentem terapii jest doświadczenie bezwarunkowej miłości Boga; nie musimy udowadniać że jesteśmy wartościowi, tak po prostu jest !!! Za darmo kocha nas Bóg! I zawsze!
Duchowe kierownictwo zmierza do dostrzeżenie tęsknoty za Bożą miłością i przyjęcia jej całym sobą!
Obietnica Bożej miłości do tyczy wszystkich bolesnych sytuacji z moje przeszłości! Boża miłość zawsze mnie otaczała!
„ukochałem cię odwieczną miłością, dlatego też zachowałem dla ciebie łaskawość” (Jr 31,3)
„Miłowałem Izraela gdy był jeszcze dzieckiem” (Oz 11,1)
czy twoja tęsknota za miłością zostanie zaspokojona gdy pokocha cię człowiek? Jeżeli szczęścia będziesz oczekiwać od człowieka czeka cię zawsze rozczarowanie.
Kierownictwo duchowe polega na doprowadzaniu ludzi z ich życiowymi doświadczeniami, zranieniami, konfliktami, lękami i zahamowaniami do doświadczenia miłości Bożej. Muszę zaakceptować uczucia drugiej osoby, nie osądzać, życzliwie wysłuchać.
Maść Bożej miłości może leczyć tylko wtedy, gdy ranę z miłością się najpierw obejrzało. Muszę zejść w bagno historii życia, wczuć się w ból spowodowany zranieniami. Do miłości Bożej trzeba ludzi doprowadzać ostrożnie.
Co cię motywuje do życia? Co cię popycha do wypełniania swoich codziennych obowiązków? Z czego żyjesz?
Dar miłości
Miłość cierpliwa jest. Ma czas, ma ogromne i szerokie serce. Potrafi czekać.
Miłość jest łaskawa. Innym czyni dobrze, przynosi im szczęście. Dostrzega w drugim dobro i wydobywa je na światło dzienne.
Miłość nie zazdrości. Promieniuje spokojem i niezależnością. Pozostawia drugiego wolnym. Nie zmusza nie przywiązuje do siebie na siłę.
Miłość nie szuka poklasku. Nie potrzebuje się chełpić, puszyć i nadymać. W miłości jestem sobą. Niczego nie mam do ukrycia.
Miłość nie parzy na własną korzyść. Nie obraca się wokół siebie. Drugiego nie wykorzystuje, ale służy.
Miłość nie rozpamiętuje się w gniewie. Charakteryzuje się spokojem i siłą, ciepłem i klarownością. Ma odwagę powiedzieć, kiedy jest zraniona, jeżeli gniewa się na drugiego. Wyjaśnia nieporozumienia. Nie jest przewrażliwiona.
Miłość nie pamięta złego. Nie liczy zła. Miłość pokonuje zło.
Miłość nie cieszy się z niesprawiedliwości, ze zranień, lecz współweseli się z prawdą. Nie pragnie ranić, ale cieszy się gdy drugi nabiera znaczenia.
Miłość jest jak dom, w którym możemy mieszkać, możemy czuć się bezpieczni. Miłość zaprasza innych do swojego domu.
Miłość wszystkiemu wierzy. Cechuje się zasadniczo zaufaniem do człowieka, do życia, do Boga. Wierząc w człowieka, podnosi go i pobudza do rozwoju.
Miłość we wszystkim pokłada nadzieję. Widzi głębiej. Odkrywa w człowieku dobre ziarno, które pragnie w nim rozkwitnąć. Miłość wszystkiego oczekuje od Boga
Miłość wszystko przetrzyma. Jest zawsze przy drugim. Miłość nie ucieka od drugiego, gdy dzieje się źle. Podejmuje walkę z siłami wroga.
Św. Paweł opisuje do czego zdolna jest miłość. Miłość jest samodzielną siłą. Ta miłość jest Bożym darem, wylana przez Ducha Świętego.
Zawsze jest to chwila łaski, gdy serce ludzkie zostaje opanowane miłością. Miłość jest Boska. Bóg jest miłością. Kto trwa w Bogu trwa w miłości. Musimy pozwolić, by miłość Boża popłynęła przez nas do ludzi do świata. Inaczej umrze. Miłość musi płynąć, aby pozostała żywa.