WIŁA WIANKI - Brathanki

(Muz. i sł.: ludowe)

Tam, nad Wisłą, w dolinie siedziała dziewczyna,

była piękna, jak różany kwiat. 2/x

Maki i róże zbierała sobie.

Maki i róże zbierała sobie.

Wiła wianki i rzucała je do falującej wody,

wiła wianki i rzucała je do wody. 2x

A gdy ona nad Wisła te wianki wiła,

przyszedł do niej żołnierzyk młody. 2x

"Miła, ach miła" - tak rzecze do niej.

"Miła, ach miła" - tak rzecze do niej.

Wiła wianki i rzucała. . . itd.

/ w s t a w k a - violin /

Wiła wianki i rzucała. . . itd.

Nie minęło już więcej, niż dziewięć miesięcy,

siedzi ona nad Wisłą, płacze.

Miłość, ach miłość, zdradziłaś ty mnie.

Miłość, ach miłość, zdradziłaś ty mnie.

Wiła wianki i rzucała. . . itd.

---