Przepisy gry w siatkówkę na siedząco

Celem gry w siatkówkę na siedząco jest przebicie piłki nad siatką i spowodowanie, aby znalazła się na boisku przeciwnika (dotknęła podłoża) oraz zapobieżenie dotknięcia piłki z własną strefą boiska. Gra w siatkówkę na siedząco odbywa się zgodnie z obowiązującymi przepisami Międzynarodowej Federacji Piłki Siatkowej (FIVB) zaadaptowanymi przez Światową Organizację Siatkówki dla Niepełnosprawnych (WOVD). Gra odbywa się na zmodyfikowanym boisku do siatkówki:

• wymiar boiska: 10 x 6 m,

• wysokość siatki: 1.05 m dla kobiet, 1.15 m dla mężczyzn,

• szerokość siatki: 0.8 m,

• długość siatki: 6.5 - 7 m,

• linia ataku: 2 m od linii środkowej boiska.

Podstawowe różnice w przepisach gry między siatkówką na siedząco, a piłką siatkową na stojąco przedstawiono w tabeli.

Tabela. Podstawowe różnice w przepisach gry między siatkówką na siedząco, a piłką siatkową na stojąco

Siatkówka na siedząco	Piłka siatkowa na stojąco
Ubiór zawodnika składa się z koszulki, spodenek, skarpet i obuwia sportowego. Zawodnicy mogą używać długie spodnie. Zawodnicy nie mogą siedzieć na podkładkach oraz używać spodenek/długich spodni z pogrubieniem na pośladkach.	Ubiór zawodnika składa się z koszulki, spodenek, skarpet i obuwia sportowego.
Pozycję zawodnika na boisku w trakcie gry wyznaczają pośladki znajdujące się na podłożu. Oznacza to, że ręka/ręce i/lub kończyna/kończyny dolne mogą znajdować się: w strefie ataku w trakcie uderzenia atakującego (zawodnik drugiej linii), na boisku w trakcie zagrywki (zawodnik zagrywający), poza liniami boiska w trakcie zagrywki (zawodnicy na boisku).	Pozycję zawodnika na boisku w trakcie gry wyznaczają stopy.
Przy zagrywce, w momencie uderzenia piłki, pośladki zawodnika nie mogą dotknąć boiska (ani linii końcowej).	Przy zagrywce, w momencie uderzenia piłki stopy zawodnika nie mogą dotknąć boiska (ani linii końcowej). Po uderzeniu piłki zawodnik może opaść poza pole zagrywki lub na boisko.
Dozwolone jest dotknięcie boiska przeciwnika stopą (stopami) pod warunkiem, że nie przeszkodzi to w grze przeciwnikowi. Zawodnik jak najszybciej musi powrócić stopą (stopami) na swoje własne pole gry.	Dozwolone jest dotknięcie boiska przeciwnika stopą (stopami)/ręką (rękoma) pod warunkiem, że co najmniej część stopy (stóp)/dłoni ma kontakt z linią środkową lub znajduje się nad tą linią.
Zawodnik linii ataku może atakować piłkę bezpośrednio z zagrywki przeciwnika, gdy piłka znajduje się w polu ataku i jest całkowicie powyżej górnej taśmy siatki.	Żaden zawodnik nie może atakować piłki z zagrywki przeciwnika, gdy piłka znajduje się w polu ataku i jest całkowicie powyżej górnej taśmy siatki.
Zawodnik linii obrony może wykonać atak pod warunkiem, że w momencie uderzenia piłki pośladki zawodnika nie przekroczyły (nie dotknęły) linii ataku.	Zawodnik linii obrony może wykonać atak jeśli: wyskoczył spoza pola ataku (w momencie wyskoku jego stopy nie mogą dotykać ani przekraczać linii ataku) w momencie uderzenia piłka nie znajduje się całkowicie powyżej górnej taśmy.
Zawodnik linii ataku może zablokować zagrywkę przeciwnika.	Blokowanie zagrywki przeciwnika jest zabronione.
Przy odbiciu piłki zawodnik musi mieć kontakt z podłożem częścią ciała pomiędzy pośladkami, a barkami. Zabronione jest wstawanie, podnoszenie się i chodzenie. Dopuszczalny jest krótki brak kontaktu z podłożem przy odbiciu piłki w celu obrony piłki, gdy piłka znajduje się całkowicie poniżej górnej taśmy.

Przepisy gry w goalballa

Celem gry jest wbicie przez drużynę atakującą piłki tak, aby przekroczyła ona linię bramkową drużyny broniącej. Za celny strzał na bramkę drużyna ataku otrzymuje 1 punkt. Zawodnicy obrony usiłują zapobiec zdobyciu bramki broniąc piłki zgodnie z przepisami ustalonymi przez federację IBSA.

Gra odbywa się w hali na boisku o wymiarach 9 x 18 m. Na krótszym boku prostokąta (9 m) znajduje się bramka o wysokości 1,3 m.

W grze wykorzystuje się specjalną piłkę wadze 1,25 kg i obwodzie 76 cm. Dzięki metalowym blaszkom (dzwoneczkom) umieszczonym wewnątrz piłki, zawodnicy są w stanie zlokalizować poruszającą się po boisku piłkę. Podczas gry wymagana jest absolutna cisza. Atak na bramkę przeciwnika - najczęściej rzut, czasem toczenie piłki, może odbywać się w strefie do 6 m od własnej bramki (linia ataku). Obrona odbywa się na strefie do 3 m od własnej bramki (linia obrony). Rzucona piłka musi dotknąć podłoża przynajmniej raz w strefie ataku (rzutów) oraz w strefie neutralnej (środek boiska, pomiędzy liniami ataku - 6 m). W celu lepszej orientacji zawodników linie na boisku (w tym linie pomocnicze) są wyklejone taśmą o szerokości 5 cm. Dodatkowo pod taśmą znajduje się cienki sznurek ułatwiający czucie linii boiska.

Drużynę na boisku reprezentuje 3 zawodników ustawionych na całej szerokości bramki. Pozostałych 3 zawodników drużyny znajduje się na ławce rezerwowych. Czas gry meczu golballa wynosi 2 x 10 min. Po pierwszej połowie ogłaszana jest obowiązkowa pięciominutowa przerwa dla obu drużyn.

Nad poprawnym przebiegiem gry czuwa sędzia główny, sędzia pomocniczy, dwóch sędziów bramkowych oraz sędzia mierzący czas i protokolant.

Za każde nieprawidłowe zagranie dyktowany jest rzut karny. Istnieją dwa rodzaje przewinień skutkujących przyznaniem rzutu karnego: osobiste i drużynowe. W obu przypadkach podczas obrony rzutu karnego na boisku pozostaje tylko jeden gracz drużyny, która popełniła przewinienie. W przypadku rzutu karnego z przewinienia osobistego graczem tym jest ten zawodnik, który popełnił wykroczenie.

Zawodnik może wykonać tylko dwa następujące po sobie rzuty piłką. Każdy następny

rzut wykonany przez tego samego zawodnika, zanim inny zawodnik z jego drużyny rzuci piłkę, będzie uznany jako przewinienie podlegające na przyznaniu rzutu karnego.

Drużyna musi wykonać rzut piłką w ciągu nie dłuższym niż 10 sek. od momentu pierwszego kontaktu z piłką, który nastąpił w trakcie obrony rzutu. Wszelkie pauzy, zmiany zawodnika lub inne przyczyny powodujące wstrzymanie gry przed wykonaniem rzutu skutkują tym, że czas który upłynął zostaje zaliczony na konto 10 sek. Po wznowieniu gry drużyna ma do dyspozycji pozostałą część z 10 sek., które zaczęły być odliczane w momencie pierwszego kontaktu z piłką. Jeśli drużyna nie odda rzutu w wyznaczonym czasie będzie przeciwko niej wykonywany rzut karny.

Żadna z osób przebywających w rejonie ławki zawodników rezerwowych nie ma prawa udzielać zawodnikom znajdujących się w polu gry instruktażu w jakiejkolwiek formie. Trener ma prawo do udzielania informacji swoim zawodnikom jedynie podczas przerw w grze. Konsekwencją niedozwolonego instruktażu przez osoby znajdujące się w rejonie ławki zawodników rezerwowych jest rzut karny.

Dla wyrównania szans wszyscy zawodnicy mają specjalne okulary (gogle, osłony na oczy) całkowicie uniemożliwiające widzenie. Dodatkowo część zawodników ma zaklejane oczy plastrami okulistycznymi.

Przepisy gry w hokeja halowego

Hokej halowy jest grą wywodzącą się z hokeja na lodzie oraz ringette (gry uprawianej w USA i Kanadzie na poziomie rekreacyjnym). Przeprowadza się ją na podłodze (parkiecie) o równej i gładkiej nawierzchni o dowolnych wymiarach, jednak nie większych niż przewidują to przepisy gry. W grze na boisku uczestniczą dwie drużyny składające się z sześciu graczy każda. W drużynie występują zawodnicy o następujących specjalizacjach: bramkarz, dwóch obrońców oraz trzech zawodników ataku.

Celem gry jest zdobycie jak największej liczby bramek i niedopuszczenie do ich utraty.

Mecz składa się z trzech tercji trwających po dziewięć minut każda, z jednominutowymi przerwami dla odpoczynku. Ostatnie 3 minuty przed końcem trzeciej tercji pozwalają na zatrzymania czasu gry. Każda drużyna ma prawo podczas meczu do jednego „czasu” trwającego 1 minutę.

Gra jest bezpieczna ponieważ zawodnicy są dodatkowo wyposażeni w środki ochrony - ochraniacze na nogi, kaski. Gra posiada szereg zalet, do których można zaliczyć:

• odbywa się w naturalnej pozycji ciała,

• rozwija spostrzegawczość, podzielność uwagi i inne cechy psychiczne i motoryczne,

• istnieje możliwość wykorzystania umiejętności z innych dyscyplin sportowych, takich jak np. podania, strzały, przyjęcia, bieganie i inne,

• mecze można rozgrywać praktycznie w każdych warunkach,

• dostępna dla wszystkich - w każdych warunkach klimatycznych, przez cały rok,

• nie jest dyscypliną skomercjalizowaną.

Do oficjalnych konkurencji hokeja halowego zaliczamy:

1. Turniej zespołowy.

2. Prowadzenie krążka na dystansie 10m.

3. Turniej drużyn zunifikowanych.

4. Indywidualny Konkurs Sprawności, który składa się z konkurencji przeznaczonych głównie dla osób o niższych możliwościach funkcjonalnych.

Przepisy hokeja halowego wyraźnie charakteryzują boisko do gry, a także sprzęt wykorzystywany przez zawodników:

• Wymiary boiska: minimum 24 x 12 m (boisko do gry w koszykówkę), maksimum 30m x 15m (ryc. 7.1).

• Z boiska należy usunąć wszelkie przeszkody mogące utrudniać grę.

• Nawierzchnia boiska powinna być płaska, gładka, odpowiednio oznakowana dla celów hokeja halowego.

• Boisko podzielone jest linią na połowy. Bramki i linie końcowe powinny znajdować się w jednakowej odległości od linii środkowej.

• Strefa środkowa: wokół koła zewnętrznego należy zaznaczyć koło o promieniu 1.5 m.

• Punkt środkowy: na środku boiska zaznaczone jest koło o promieniu 10 cm.

• Koło na zewnątrz punktu środkowego: wokół punktu środkowego zaznaczone jest koło o promieniu 75 cm.

• Bramki powinny mieć następujące wymiary: 1.8 m szerokości, 1.2 m wysokości i 0.6 m głębokości. Boki i tył bramek powinny być ograniczone siatką. Dozwolone jest użycie bramek do hokeja na lodzie.

• Tył bramki powinien być odsunięty na odległość 1.2 m od linii końcowej boiska tak, aby umożliwić grę z tyłu bramki.

• Obydwie bramki powinny być ustawione tak, by ich środek pokrywał się ze środkiem szerokości boiska.

• Pole bramkowe: powinno zostać ograniczone półkolem o promieniu 1.8 m, wyznaczonym od środka linii bramkowej.

• Boisko może być otoczone liniami lub bandami. Bandy powinny być wykonane z bardzo mocnego materiału, a ich wysokość musi wynosić 1.1 - 1.2 m. Boiska mogą być otoczone w inny sposób (np. elastyczną gumą lub taśmą) pod warunkiem, że nie będzie stwarzało to zagrożenia dla grających.

• Cztery buliki: na każdej połowie powinny się znajdować dwa koła umieszczone pod kątem 45° od środka linii bramkowej. Środek takiego koła należy wyznaczyć odmierzając 4.3 m w prawo lub w lewo od środka linii bramkowej, a następnie odmierzając 4.3 m od tego punktu w kierunku linii środkowej. Każde koło powinno mieć promień 75 cm. Przez jego środek należy wyznaczyć linię równoległą do linii środkowej boiska.

• Wzdłuż linii bocznej boiska powinna być wyznaczona ławka kar dla zawodników.

Zawodnicy trenujący hokeja halowego zobligowani są do użycia specjalnego sprzętu. Oto wytyczne dotyczące wykorzystywanego sprzętu.

• Gra odbywa się przy pomocy filcowego krążka z pustą przestrzenią w środku. Krążek ma wymiary: średnica 20 cm, średnica wycięcia 10 cm. Krążek może być wzmocniony skórą. Grubość krążka: 2.5 cm, ciężar: 140 - 225 g.

• Wszystkie kije, oprócz kija bramkarza, muszą być wykonane z drewna lub włókna szklanego i posiadać następujące wymiary: obwód: 7.5 -10 cm, długość: 90 -150 cm.

• Część stykająca się z podłożem musi być zaokrąglona (z wyjątkiem kijów bramkarzy).

• Wszystkie kije powinny mieć równą grubość na całej swej długości (niedozwolone jest powiększanie średnicy dolnej części kija przez umieszczanie na niej taśmy itp.).

• Kij bramkarza powinien odpowiadać przepisowym wymaganiom hokeja na lodzie. Łopatka kija bramkarskiego (część stykająca się z podłożem) w żadnym punkcie nie może by szersza niż 8.9 cm oprócz kolanka (połączenie łopatki z trzonem kija), którego szerokość nie może być większa niż 11.4 cm. Łopatka kija nie może by dłuższa niż 39.3 cm od kolanka do końcówki.

• Krzywizna łopatki kija bramkarskiego nie podlega żadnym ustalonym wymiarom.

• Wyposażenie ochronne: bramkarz musi nosić kask z osłoną twarzy oraz rękawice ochronne. Bramkarz może także posiadać naramienniki i rękawice zgodne z przepisami hokeja. Dozwolone jest używanie bramkarskich ochraniaczy na nogi.

• Pozostali zawodnicy mają obowiązek posiadania w czasie gry kasków ochronnych z osłoną na twarz lub kratą zasłaniająca całą twarz. Obowiązkiem jest również używanie specjalnych nagolenników chroniących zawodników przed urazami.

• Zaleca się używanie rękawic ochronnych i ochraniaczy na łokcie.

W czasie gry powinno być obecnych dwóch sędziów boiskowych. Wymagana jest także obecność dwóch sędziów liczących punkty i jednego mierzącego czas. Sędziowie punktowi wypełniają także rolę sędziów kontrolujących zmiany zawodników.

ZASADY RYWALIZACJI W TURNIEJU ZESPOŁOWYM

W turnieju zespołowym jedna drużyna na boisku składa się z sześciu graczy: jednego bramkarza, dwóch obrońców i trzech atakujących. Spośród zawodników ataku jeden zawodnik pełni funkcje zawodnika środkowego, a dwóch pozostałych skrzydłowych.

W grze w hokeja halowego istotna jest zasada proporcjonalnego uczestnictwa w grze każdego zawodnika. Chodzi o to, by każdy z zawodników drużyny uczestniczył w grze w podobnym wymiarze czasowym. W trakcie każdej tercji następują trzy zmiany zespołów. Czas zmiany zespołów sygnalizowany jest przez sędziego mierzącego czas. Gra zostaje wznowiona w obrębie buliku najbliższego miejsca, gdzie została zatrzymana.

Każda drużyna ma w swoim składzie od 11 do 16 zawodników. Rotacja zespołów na boisku może przebiegać według wariantów podanych w załączniku 20. Ogólna liczba zmian dokonanych przez jakiegokolwiek zawodnika w drużynie (oprócz bramkarza), nie może się różnić od innego gracza tej drużyny o więcej jak o jedną zmianę.

W czasie całej gry na boisku powinien znajdować się bramkarz. Wyjątek stanowią ostatnie dwie minuty meczu (tzw. 9 zmiana), kiedy bramkarz może być wymieniony na innego zawodnika z pola gry. Zmianę można przeprowadzić tylko podczas wznowienia lub przerwy w grze. Jeżeli do meczu zgłoszonych jest dwóch bramkarzy, to każdy z nich musi chociaż raz zmienić drugiego.

W przypadku zmian zawodników w trakcie odbywania kary przez jednego z hokeistów, jego następca odsiaduje resztę jego kary. Jeżeli zawodnik ten miał grać we wchodzącej zmianie, odsiaduje swoją karę w czasie tej zmiany. W innym przypadku trener decyduje, który z uczestników gry z nowego składu idzie na ławkę kar by odbyć pozostałą część kary.

Na boisku hokeja halowego wyznaczone są specjalne buliki: jeden na środku boiska oraz po dwa na każdej połowie (ryc. 7.1). W trakcie meczu możliwe jest tzw. wznowienie gry w buliku. Następuje ono w następujących przypadkach:

1. rozpoczęcie meczu i każdej następnej tercji (w obrębie koła na środku boiska),

2. po każdym zatrzymaniu gry (z wyjątkiem wznowienia gry po uzyskaniu bramki) w obrębie bulika najbliższego miejsca zdarzenia,

3. po każdym uzyskaniu bramki, w obrębie bulika na środku boiska,

4. po każdej mniejszej lub większej karze, na połowie boiska należącej do drużyny, która popełniła przewinienie,

5. w przypadku złamania kija lub zaistnienia innego wydarzenia zagrażającego bezpieczeństwu zawodników lub każdym innym momencie określanym przez sędziego. Wznowienie następuje wówczas w obrębie buliku najbliższego do miejsca, w którym znajdował się krążek w momencie przerwania gry.

We wznowieniu udział bierze tylko dwóch zawodników. Podczas wznawiania gry w buliku zawodnicy muszą stać na swojej połowie z kijami tak, aby nie przekroczyć linii przechodzącej przez koło. Pozostali zawodnicy powinni znajdować się poza kołem bulika, po swoich stronach boiska. Linia koła bulika dzieli boisko na dwie strefy (linia bulika środkowego dzieli boisko na polowy). Zawodnicy każdej z drużyn powinni przed wznowieniem gry znajdować się w swoich strefach boiska.. Wznowienie gry sygnalizuje gwizdek sędziego - dla zawodników niesłyszących wykonywany jest przez sędziego sygnał poprzez opuszczenie podniesionej ręki.

Podczas rozpoczynania gry krążek musi zostać wymieciony z koła środkowego lub koła bulika w taki sposób, by nie został dotknięty środek krążka. Po wyrzuceniu z koła, krążek musi zostać dotknięty przez gracza, który nie brał udziału we wznowieniu. Dopuszczalne są wielokrotne próby wymiatania krążka przez zawodników rozpoczynających grę, do momentu aż krążek opuści koło. Po początkowym ruchu wymiatania kijem jest dopuszczalne wykopanie krążka nogą z koła.

Za każdą zdobytą bramkę przyznaje się jeden punkt. Napastnik musi umieścić krążek w bramce przy pomocy kija, spoza pola bramkowego. Niedozwolone jest wrzucenie lub wkopanie krążka do bramki, chociaż w czasie gry zawodnicy mogą przesuwać krążek nogą. Jeżeli krążek znajdzie się w bramce przypadkowo odbity przez napastnika lub obrońcę, należy przyznać drużynie punkt. Punkt liczy się również za każdym razem, gdy krążek znajdzie się w bramce za sprawą zawodnika obrony (umieszczony tam w jakikolwiek sposób).

W hokeju halowym wyróżniamy faule zawodników oraz przewinienia mniejsze i większe. Konsekwencją fauli jest rozpoczęcie gry w buliku, natomiast przewinień - kara dla zawodnika, w wyniku której zawodnik zobowiązany jest przebywać na ławce kar.

Następujące faule powodują zatrzymanie gry i jej wznowienie w najbliższym buliku:

• rzucenie przez bramkarza krążka w przód do zawodnika swojej drużyny. Bramkarz może podać krążek przy pomocy kija lub wyrzucić go na bok tylko w obszarze do linii wyznaczonej przez kąt 45° od środka buliku (nie może podać krążka w przód, tylko na boki),

• złapanie krążka rękami lub rzucenie go ręką przez zawodnika w polu gry do partnera (z wyjątkiem bramkarza),

• stanięcie na krążku,

• przytrzymanie krążka przez więcej niż 3 sekundy,

• pęknięcie lub złamanie kija,

• upadek zawodnika w pobliżu krążka,

• przekroczenie linii pola bramkowego przez napastnika częścią ciała lub kijem. W przypadku takiego przekroczenia następuje wznowienie gry w polu obrony zawodnika popełniającego przekroczenie,

• przekroczenie linii ograniczającej pole bramkowe przez obrońcę. Obrońca może jednak wybrać krążek z tego pola przy pomocy kija. W przypadku, gdy obrońca przekroczy pole bramkowe, a jego drużyna nie posiada w tym momencie krążka, sędzia podnosząc rękę ogłasza „faul z opóźnieniem”. Wówczas gra nie zostanie zatrzymana dopóki drużyna broniąca nie zdobędzie kontroli nad krążkiem. Wznowienie gry następuje po stronie boiska należącej do drużyny popełniającej wykroczenie.

Konsekwencją mniejszego przewinienia są 1-minutowe wykluczenia z gry. Wznowienie gry następuje wówczas w polu obrony drużyny, która popełniła przewinienie. Sędzia odgwizduje tzw. mniejsze przewinienie w następujących sytuacjach:

• przytrzymywanie (przeszkadzanie w ruchu),

• podstawienie nogi,

• atakowanie - wpadnięcie, wskoczenie lub zaatakowanie przeciwnika, który ma wyraźnie określoną pozycję,

• przeszkadzanie - zatrzymanie ruchu zawodnika, który nie znajduje się w posiadaniu krążka,

• umyślne zatrzymywanie gry przez położenie się, stanięcie na krążku, jak również wybicie go poza boisko,

• zahaczanie, bicie lub kopanie,

• uniesienie kija - kij musi znajdować się przez cały czas poniżej poziomu barków zawodnika,

• przepychanie - uderzenie przeciwnika łokciem lub spowodowanie zmiany kierunku jego ruchu,

• wyjście bramkarza poza pole bramkowe - obie stopy bramkarza muszą znajdować się w polu bramkowym. Odgwizdywana jest tzw. opóźniona kara,

• atakowanie zawodnika od tyłu,

• popychanie zawodnika przy pomocy kija trzymanego poprzecznie oburącz,

• zła pozycja bramkarza - bramkarz usiądzie, położy się, uklęknie lub będzie trzymał kij w pozycji poziomej nad podłogą. Bramkarz może znaleźć się na podłodze, tylko wtedy, gdy broni strzału lub usiłuje złapać krążek. Za pierwszym razem bramkarz otrzymuje ostrzeżenie,

• znieważenie sędziego lub niesportowe zachowanie się członków drużyny na ławce rezerwowych. Za zawodnika na ławce odbywa karę zawodnik znajdujący się w polu, który został wyznaczony przez trenera,

• niedostarczenie trzech egzemplarzy protokołu wyników na 10 minut przed rozpoczęciem meczu lub dyskusja na temat przepisów i ich interpretacji w czasie spotkania prowadzona przez osobę nieupoważnioną przez trenera prowadzącego. W takim przypadku trener wyznacza zawodnika z pola gry do odbycia kary.

W przypadku, gdy w czasie odbywania kary nastąpi zmiana zawodników, gracz wchodzący na boisko wskazany przez trenera odbywa dalszą część kary.

W sytuacji gdy drużyna grająca w osłabieniu straci bramkę, zawodnik odbywający karę może powrócić na boisko przed jej upływem.

Zespół nie może grać z liczbą zawodników mniejszą niż cztery. Jeżeli dwóch graczy jest ukaranych w tym samym czasie, kary powinny być odbyte jedna po drugiej.

W przypadku obopólnych mniejszych kar dwie drużyny grają z jednakowa liczbą zawodników. Ukarani hokeiści pozostają na ławce przez cały okres kary, bez względu na to czy strzelono bramkę.

Jeżeli sędzia odgwizduje bramkarzowi karę mniejszego przewinienia, 1-minutowa kara powinna być odbyta przez zawodnika z pola gry.

Konsekwencją większego przewinienia są kary 2-minutowe zawodnika. Po odgwizdaniu przez sędziego większego przewinienia następuje wznowienie gry w strefie obrony zespołu, który został ukarany. Nawet jeżeli w czasie odbywania kary przez zawodnika drużyna straci jedną lub więcej bramek, zawodnik nie może powrócić na boisko przed upływem kary. Większe przewinienia odgwizdywane są zawodnikom za:

• niesportowe zachowanie (np. obraźliwy język),

• umyślny faul mogący spowodować kontuzję przeciwnika,

• bicie się,

• wszelkie zachowanie zawodników mające na celu sprowokowanie przeciwników do niesportowego zachowania,

• mniejsze przewinienia, które według sędziego zostały popełnione rozmyślnie i miały na celu spowodować kontuzję innego zawodnika, trenera, sędziego,

• celowe, niebezpieczne zamierzenie się lub rzucenie kija na krążek lub w kierunku innego zawodnika.

Warto zwrócić uwagę, iż to trener ponosi odpowiedzialność za zachowanie zawodników drużyny którą trenuje.

W grze nie obowiązuje zasada spalonych. Jedyną sytuacją, w której wymaga się od zawodników, aby przebywali wyłącznie na właściwej dla ich drużyny stronie boiska są wznowienia gry w buliku.

W przypadku remisu po trzech tercjach zarządza się 9-minutową dogrywkę z regularnymi zmianami zawodników. Pierwsza drużyna, która w czasie dogrywki strzeli bramkę jest uznawana za zwycięzcę meczu. Jeżeli wynik gry jest w dalszym ciągu remisowy, a nie ma konieczności wyłonienia zwycięzcy ogłasza się remis. W przypadku konieczności ogłoszenia zwycięzcy dogrywkę kontynuuje się do momentu zdobycia bramki przez jedną z drużyn.

---