ŚWIĘTA SIOSTRA FAUSTYNA KOWALSKA

Helena Kowalska przyszła na świat 25 sierpnia 1905 roku jako trzecie z dziesięciorga dzieci Marianny i Stanisława Kowalskich, rolników ze wsi Głogowiec

Postać św. Siostry Faustyny Kowalskiej nierozerwalnie łączy się kultem Bożego Miłosierdzia, sam bowiem Bóg wybrał ją jako swoje narzędzie do rozgłaszania Jego czci. Ustanowił ją swoim głosem. Tej prostej i niewykształconej, ale jakże pokornej zakonnicy, Bóg powierzył misję Miłosierdzia.

Nim to zadanie otrzymała- przeszła przez rozliczne doświadczenia, uciski i strapienia. Pochodziła bowiem z biednej i wielodzietnej rodziny chłopskiej, Głogowcu koło Turka.




W dzieciństwie musiała więc ciężko pracować, do szkoły podstawowej uczęszczała tylko przez 3 zimny, by nauczyć się jedynie czytać, pisać i nieco rachować. W 16 roku życia podejmuje prac zarobkowych jako pomoc domowa.

W 20 r. Życia po wielu trudnościach wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia i przeżyła tam 13 lat.
Pracowała w kuchni, ogrodzie, piekarni i przy furcie, w kilku domach zgromadzenia, najdłużej w Płocku, Wilnie i Krakowie.
Doświadczała prób Krzyży, przechodziła oschłości wewnętrzne, silne pokusy przeciw wierze, poczucie całkowitego odrzucenia przez Boga, a także choroby I niezrozumienie ze strony otoczenia. Z jej dzienniczka dowiadujemy się, ze w czasie prywatnego objawienia w Płocku 22.02. 1931 r. otrzymała polecenie od Pana Jezusa, by szerzyła kult Miłosierdzia Bożego, oraz postarała się o namalowanie obrazu Pana Jezusa Miłosiernego, ze wzoru jakiego widziała. Przeszedłszy przez wiele doświadczeń i chorobę gruźlicy płuc, 5 pazdziernika 1938r odchodzi do Pana po nagrodę wieczną- zgodnie z zapowiedzi w 33r.- życia.
Sława jej świętości i posłannictwa szybko rosła I sięgała daleko poza granice kraju.
Ukoronowaniem tego jest beatyfikacja w Rzymie dn. 18.04.1993 r. przez Ojca- Św, Jana-Pawła II, a następnie kanonizacja 30.04.2000 r.

Do Sanktuarium w Krakowie- Łagiewnikach, gdzie znajduje się osławiony obraz Jezusa Miłosiernego i grób Siostry Faustyny, bardzo licznie pielgrzymują wierni z całego świata, by w tym miejscu wielbić Boże Miłosierdzie i wypruszać sobie łaski.

Na czym polega to posłannictwo? Na przypomnieniu zawsze aktualnej prawdy wiary, Jej świadectwa życia, słowa i modlitwy i ufności. Pismo św. Potwierdza powyższe orzeczenie: " Ufajcie, jam jest, nie lękajcie się "/Mk6/.
Świętość życia siostry Faustyny I heroiczność jej cnót jest najlepszym dowodem potęgi i skuteczności działania Bożego Miłosierdzia w duszy wiernej natchnieniom Ducha Św. Pan Jezus przypomina przez s. Faustynę, co ostatecznie będzie się liczyło, a mianowicie Miłosierdzie Boże I Miłosierdzie nasze. S. Faustyna, odkrywając na nowo Boga bogatego w miłosierdzie, prowadzi nas na znane i nieznane drogi przystępu i doświadczenia Miłosierdzia Bożego. Całym swym życiem wielbiła Boga przez potęgowanie ufności i pragnienie całkowitego przemienienia się, by żyć żywym odbiciem Miłosierdzia Bożego dla innych.
To warunki jakie Pan Jezus stawiał S. Faustynie.
Żywa pamięci o S. Faustynie, i rozliczne cuda zdziałane za Jej wstawiennictwem stały się podstawą do wzniesienia Jej na ołtarze, najpierw jako błogosławioną,, a w roku Jubileuszu 2000, 30 kwietnia ogłoszenie Jej święta przez Jana Pawla II. Uroczystosc odbyła się w Krakowie i na placu św. Piotra w Rzymie-równoczesnie za pomocą telemostu TV.
Tak zaangażowany autorytet Urzędu Nauczycielskiego Kościoła w osobie Jana Pawła II w posłannictwo S. Faustyny, zobowiązuje nas synów i córki Kościoła do jej pełniejszego otwarcia się na to posłannictwo i docieranie z nim do wszystkich dusz, zwłaszcza grzesznych i strapionych.




Modlitwa o uproszenie łask przez przyczynę św. Siostry Faustyny

O Jezu, któryś św. Faustynę uczynił wielką czcicielką nieograniczonego miłosierdzia Twego, racz za jej wstawiennictwem, jeśli to jest zgodne z najświętszą wolą Twoją, udzielić mi łaski..., o którą Cię proszę. Ja grzeszny nie jestem godzien Twego miłosierdzia, ale wejrzyj na ducha ofiary i poświęcenia Siostry Faustyny i nagródź jej cnotę, wysłuchując próśb, które za jej przyczyną z ufnością do Ciebie zanoszę.

Ojcze nasz..., Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu...

Święta Siostro Faustyno - módl się za nami !!!

Modlitwa Ojca Świętego
Jana Pawła II
do św. Siostry Faustyny


Ty zaś, Faustyno, darze Boga dla naszej epoki, darze polskiej ziemi dla całego Kościoła, wyjednaj nam, abyśmy mogli pojąć głębię Bożego Miłosierdzia, pomóż nam, abyśmy osobiście go doświadczyli i świadczyli o nim braciom. Twoje orędzie światłości i nadziei niech się rozprzestrzenia na całym świecie, niech przynagla grzeszników do nawrócenia, niech uśmierza spory i nienawiści, niech uzdalnia ludzi i narody do czynnego okazywania braterstwa. My dzisiaj, wpatrując się razem z tobą w oblicze zmartwychwstałego Chrystusa, powtarzamy twoją modlitwę ufnego zawierzenia i mówimy z niezłomną nadzieją.

Cela Siostry Faustyny, Kraków - Łagiewniki

Pomnik i okno od celi Św. s. Faustyny Kraków - Łagiewniki

              

Kaplica świętej Siostry Faustyny(dolna część bazyliki)

Ostatnio wystawiono pomnik Św. Faustynie z wosku, który można oglądać pod kopcem Kościuszki
w muzeum figur woskowych w Krakowie.

Zobacz wywiad z Dorotą Segdą odtwórczynią głównej roli w filmie " Faustyna
http://www.milosierdzieboze.pl/segda.php?text=63

Publikacje książkowe o św. Faustynie znajdziesz tutaj:

http://www.faustyna.pl/swydawnictwo.htm

KALENDARIUM ŻYCIA ŚWIĘTEJ SIOSTRY FAUSTYNY

25 VIII 1905 - Urodziła się we wsi Głogowiec ( dawne woj. konińskie). 27 VIII 1905 - Chrzest w parafii Św. Kazimierza w Świnkach Warckich (diec. włocławska). 1912 - Pierwszy raz słyszy w duszy głos wzywający ją do życia doskonalszego. 1914 - Pierwsza Komunia św. IX 1917 - Początek nauki w szkole podstawowej. 1921 - Podejmuje pracę u znajomych rodziny - Bryszewskich w Aleksandrowie Łódzkim. 1922 - Wraca do domu rodzinnego i dzieli się z rodzicami swoim zamiarem wstąpienia do klasztoru - sprzeciw rodziców. Jesień 1922 - Wyjazd do pracy w Łodzi. M.in. przez rok pracuje w sklepie Marcjanny Sadowskiej przy ul. Abramowskiego 29 (2 II 1923-1 VII 1924). VII 1924 - Wyjazd do Warszawy z zamiarem wstąpienia do klasztoru. Zgłasza się do domu zakonnego przy ul. Żytniej 3/9. Przełożona Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia obiecuje jej przyjęcie do klasztoru, ale przedtem poleca Helenie podjąć pracę, przygotować skromną wyprawę. l VIII 1925 - Po rocznej pracy jako pomoc domowa - ponownie zgłasza się do przełożonej klasztoru przy ul. Żytniej, zostaje ostatecznie przyjęta i rozpoczyna postulat (próba zakonna). 23 I 1926 - Wyjazd do domu nowicjackiego w Krakowie. 30 IV 1926 - Obłóczyny; otrzymuje habit i imię zakonne - siostra Maria Faustyna. III-IV 1927 - Siostrę Faustynę zaczynają ogarniać ciemności duchowe; trwać będą półtora roku. 16 IV 1928 - W Wielki Piątek zbolałą nowicjuszkę ogarnia żar miłości Bożej. Zapomina o przebytych cierpieniach, jaśniej poznaje, jak wiele cierpiał dla niej Chrystus. 30 IV 1928 - Po skończeniu nowicjatu i ośmiodniowych rekolekcjach składa pierwsze śluby zakonne (czasowe). 6-10 X 1928 - W Zgromadzeniu MBM odbywa się kapituła generalna. Na przełożoną generalną wybrana została matka Michaela Moraczewska, która będzie przez całe życie s. Faustyny jej przełożoną. W chwilach trudnych będzie jej pomocą i pociechą. 31 X 1928 - Wyjazd do domu zakonnego w Warszawie przy ul. Żytniej, z przeznaczeniem do pracy w kuchni. 21 II-11 VI 1929 - Czasowy pobyt w Wilnie (zastępuje siostrę odbywającą trzecią probację). VI 1929 - Zostaje przydzielona do pracy w nowo powstającym domu Zgromadzenia przy ul. Hetmańskiej w Warszawie. 7 VII 1929 - Na krótki czas wysłana do Kiekrza koło Poznania (zastępuje w kuchni chorą siostrę). X 1929 - Jest w warszawskim domu Zgromadzenia przy ul. Żytniej. V-VI 1930 - Przyjeżdża do domu Zgromadzenia w Płocku. Pracuje kolejno w piekarni, kuchni i sklepie piekarniczym. 22 II 1931 - Widzenie Pana Jezusa, który każe jej malować obraz według wzoru, jaki ogląda. XI 1932 - Przyjazd do Warszawy na trzecią probację (pięciomiesięczną), jaką siostry Zgromadzenia MBM odbywają przed złożeniem ślubów wieczystych. W tym samym miesiącu rekolekcje w Walendowie przed rozpoczęciem probacji. 18 IV 1933 - Wyjazd do Krakowa na ośmiodniowe rekolekcje przed ślubami wieczystymi. 1 V 1933 - Składa zakonne śluby wieczyste (uroczystości przewodniczył bp Stanisław Rospond). 25 V 1933 - Wyjazd do Wilna. 2 I 1934 - Pierwszy raz udaje się do malarza E. Kazimirowskiego, który ma malować obraz Miłosierdzia Bożego. 29 III 1934 - Ofiaruje się za grzeszników, a szczególnie za te dusze, które straciły ufność w miłosierdzie Boże. VI 1934 - Ukończony został obraz Miłosierdzia Bożego. Siostra Faustyna płacze, że Pan Jezus nie jest tak piękny, jak Go widziała. 26 VII1934 - Idąc z dziewczętami z ogrodu na kolacje (10 min. przed godziną 18), Siostra Faustyna ujrzała Pana Jezusa przed kaplicą w Wilnie w takiej postaci, jak Go widziała w Płocku, tj. z promieniami -bladym i czerwonym. Promienie ogarniały kaplicę zgromadzenia, infirmerię wychowanek, a następnie rozeszły się na cały świat. 15 II 1935 - Wiadomość o ciężkiej chorobie matki i wyjazd do domu rodzinnego w Głogowcu. W drodze powrotnej do Wilna zatrzymała się w Warszawie, by zobaczyć się z matką generalną - Michaelą Moraczewską, i dawną mistrzynią - s. Marią Józefą Brzozą. 19 X 1935 - Wyjazd na ośmiodniowe rekolekcje do Krakowa. 8 I 1936 - Udaje się do abp. Romualda Jałbrzykowskiego, metropolity wileńskiego, i oznajmia mu, że Pan Jezus żąda założenia nowego zgromadzenia. 19 III 1936 - Opuszcza Wilno i przyjeżdża do Warszawy. 25 III 1936 - Jest przeniesiona do domu zgromadzenia w Walendowie. VI 1936 - Zostaje przeniesiona do domu w miejscowości Derdy (2 km od Walendowa). 11 V 1936 - Wyjazd z Derb do Krakowa na stały pobyt. 14 X 1936 - Spotkanie z ks. Arcybiskupem Jałbrzykowskim, który - będąc przejazdem w Krakowie - odwiedził dom zgromadzenia. 19 X 1936 - Badania lekarskie w zakładzie leczniczym na Prądniku (dziś szpital im. Jana Pawła II). 9 XII - 27III 1937 - Leczenie w szpitalu na Prądniku. 29 VII-10 VIII 1937 - Pobyt w Rabce. 21 VI 1938 - Pogorszenie stanu i ponowne skierowanie do szpitala na Prądniku. VI 1938 - Ostatni list Siostry Faustyny do przełożonej generalnej, w którym przeprasza za wszystkie uchybienia całego życia i kończy słowami: "Do zobaczenia w niebie". 25 VIII 1938 - Przyjmuje sakrament chorych. 2 IX 1938 - Ks. Sopoćko podczas odwiedzin w szpitalu zobaczył ją w ekstazie. 17 IX 1938 - Powrót ze szpitala do klasztoru. 5 X 1938 - O godzinie 22.45 Siostra Maria Faustyna Kowalska, po długich cierpieniach znoszonych z wielką cierpliwością, odeszła do Pana po nagrodę. 7 X 1938 - Ciało jej został pochowane na cmentarzu zakonnym, położonym w ogrodzie Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, we wspólnym grobowcu, kaplicy Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Wspomnienie liturgiczne św. Faustyny Kowalskiej, dziewicy obchodzimy 5 października.

DZIENNICZEK ŚWIĘTEJ SIOSTRY FAUSTYNY KOWALSKIEJ

Święta Siostra Faustyna, poprzez pisanie Dzienniczka chciała spełnić wyraźne polecenie Pana Jezusa i nakaz spowiedników zarówno ks. M. Sopoćko, jak i o.J. Andrasza T.J. Wyznała też, ze pragnie przez ten Dzienniczek dać poznać ludziom dobroć i łaskę Bożą. Zaznaczyła też wielokrotnie, ze pisała go na wyraźne polecenie Przełożonych, co stanowiło dla niej potwierdzenie woli Bożej. Dzienniczek w jej rozumieniu nie miał być przeznaczony do czytania dla szerszego ogółu, ale nigdy za jej życia. Ks. Michał Sopoćko wyjaśnia w swych listach cel pisania Dzienniczka jeszcze w inny sposób. Zaznacza, że bogactwo przeżyć duchowych s. Faustyny było zbyt wielkie, aby można te rzeczy omawiać w konfesjonale, bez zwrócenia uwagi osób trzecich. Zresztą jako profesor nie miał czasu na tego rodzaju długie spowiedzi. Polecił jej więc, aby spisywała to, co uważa za wolę Bożą i podawała mu, co pewien czas do przejrzenia.

Siostra Faustyna zaczęła pisać Dzienniczek w roku 1934. Pierwszy wiersz i notatka nosi datę: 28 lipca 1934 r.
Od. ks. Sopoćko dowiadujemy się, że s. Faustyna spaliła pewną część Dzienniczka. Powiadomiony o tym, polecił jej za pokutę odtworzyć z pamięci treść zniszczoną, a jednocześnie na bieżąco notować swe przeżycia.

To właśnie spowodowało zagmatwanie chronologii faktów w poważnej części notatek s. Faustyny. Świadoma zresztą tego, zamieszczała ona czasem daty wydarzeń, o innych sprawach pisała bez dat, posługując się określeniem - w pewnej chwili. Skutkiem tego zdarzyło się kilka powtórzeń tego samego faktu lub przeżycia. Cały tekst rękopisu zawarty jest w sześciu zeszytach. Rękopis w zasadzie nie wykazuje żadnych uszkodzeń. Jest tylko jedna wyrwana strona, co zaznaczono przy tekście, wydania Dzienniczka. Siostra zakończyła go pisać w 1938 r.

Podczas czytania dzienniczka należy zwrócić uwagę jak prosta zakonnica która nie miała wykształcenia używa pięknego i górnolotnego języka w obcowaniu ze Stwórcą. Są to ściśle osobiste doznania mistyczne wynikające z bliskości Bożej, której miała możność w sposób szczególny doznawać.

Dzienniczek można nabyć w Łagiewnikach a także w sklepach internetowych, za naprawdę niewielką kwotę pieniędzy. Warto go mieć w swoim zbiorze bibliotecznym.

LISTY ŚWIĘTEJ SIOSTRY FAUSTYNY

Ci którzy myśleli, że "Dzienniczek" jest jedyną i ostatnią publikacją s. Faustyny, byli w błędzie. Pozostawiła ona po sobie szereg listów, które pisała m. inn. do kierowników duchowych, Matek i sióstr zgromadzenia, a także do rodziny, które w wyjątkowy sposób odsłaniają jej duszę - ukazując czym żyła na co dzień. Ze względu na ich bogactwo postanowiono zebrać je w całość i opublikować. Długo i starannie przygotowywane opracowanie już dziś ujrzało światło dzienne. Nareszcie po wielu latach oczekiwań wydane zostały "Listy świętej Siostry Faustyny" jako niezbity dowód bliskości w jakiej żyła z Jezusem. Dając o Nim szerokie świadectwo, dzieli się miłością do swojego Oblubieńca, którą wręcz płonie.
Zachęcamy do lektury tej nowo wydanej książki, w której każdy może doszukać czegoś niezwykłego.

Nabyć ją można od marca tego roku w wydawnictwie sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Łagiewnikach. •

http://www.faustyna.pl/swydawnictwo.htm

NOWENNA DO ŚWIĘTEJ FAUSTYNY

5 października przypada liturgiczne wspomnienie Świętej Faustyny. Warto ten dzień wypełnić modlitwą, jak również i poprzedzić go nowenną do Św. Faustyny (26 września - 4 października). Święta Faustyna została nam dana jako wzór świętości, głębokiego zjednoczenia z Bogiem.

Jezu, ufam Tobie!




Dzień I
Poznawanie tajemnicy miłosierdzia Bożego.

P.J: Życie wasze ma być na mnie wzorowane, od żłóbka aż do skonania na krzyżu. Wniknij w tajemnice moje i poznasz przepaść miłosierdzia mojego ku stworzeniom i niezgłębioną dobroć moją - i tę dasz poznać światu.(Dz. 438).

S.F: O Boże, jak bardzo pragnę, aby Cię poznały dusze, żeś je stworzył z miłości niepojętej; o Stwórco mój i Panie, czuję, że uchylę zasłony nieba, aby o dobroci Twojej nie wątpiła ziemia.

Święta Faustyno, uproś mi łaskę coraz głębszego wnikania w tajemnice miłosierdzia Bożego w dziele stworzenia, zbawienia i chwały, abym jak Ty dawał ją poznać całemu światu.



Dzień II
Kontemplacja Miłosierdzia w codzienności

P.J: Kiedy rozważasz to, co ci powiem w głębi serca twego, większą odnosisz korzyść, niżbyś przeczytała wiele ksiąg. O, gdyby dusze chciały słuchać głosu mego, kiedy przemawiam w głębi ich serca, w krótkim czasie doszłyby do szczytu świętości. (Dz. 584).

S.F: Boże, nie szukam szczęścia poza wnętrzem swojej duszy, w której przebywasz. Cieszę się Tobą we własnym wnętrzu, tu z Tobą ustawicznie przebywam, tu jest największa moja z Tobą zażyłość, tu z Tobą przebywam bezpiecznie, tu nie dosięga wzrok ludzki. Najświętsza Panna zachęca mnie do takiego przestawania z Tobą. (por. Dz. 454).

Święta Faustyno, naucz mnie przebywania z Panem we własnej duszy, słuchania Jego głosu i przeżywania z Nim wszystkich chwil życia. Uproś mi łaskę kontemplacji Miłosierdzia Bożego w codzienności.



Dzień III
Postawa ufności wobec Pana Boga

P.J: Córko moja, jeżeli przez ciebie żądam od ludzi czci dla mojego miłosierdzia, to ty powinnaś się pierwsza odznaczać tą ufnością w miłosierdzie moje.(Dz. 742). Zapewniam ci stały dochód, z którego żyć będziesz. Twoim obowiązkiem jest zupełna ufność w dobroć moją, a moim obowiązkiem jest dać ci wszystko, czego potrzebujesz. Czynię się sam zależny od twojej ufności; jeżeli ufność twoja będzie wielka, to hojność moja nie będzie znać miary.(Dz. 548).

S.F: Boże w Trójcy Świętej Jedyny, pragnę Cię tak kochać, jak jeszcze Cię żadna dusza ludzka nie kochała, a chociaż jestem dziwnie nędzna i maleńka, to jednak kotwicę ufności swojej zapuściłam tak głęboko w przepaść miłosierdzia Twojego - Boże i Stwórco mój. Pomimo wielkiej nędzy mojej nie lękam się niczego, ale mam nadzieję śpiewać pieśń chwały wiecznie.

Uproś mi, święta Faustyno, łaskę dziecięcej ufności, abym zawsze i we wszystkim wiernie spełniał wolę Bożą, która jest dla nas samym miłosierdziem.



Dzień IV
Postawa miłosierdzia wobec bliźnich

P.J: Córko moja, (...) żądam od ciebie uczynków miłosierdzia, które mają wypływać z miłości ku mnie. Miłosierdzie masz okazywać zawsze i wszędzie bliźnim, nie możesz się od tego usunąć ani wymówić, ani uniewinnić. Podaję ci trzy sposoby czynienia miłosierdzia bliźnim: pierwszy - czyn, drugi - słowo, trzeci - modlitwa; w tych trzech stopniach zawiera się pełnia miłosierdzia i jest niezbitym dowodem miłości ku mnie. W ten sposób dusza wysławia i oddaje cześć miłosierdziu mojemu.(Dz. 742)

S.F: Jezu mój, przeniknij mnie całą, abym mogła Cię odzwierciedlić w całym życiu swoim. Przebóstwij mnie, aby czyny moje miały wartość nadprzyrodzoną. Spraw, abym miała dla każdej duszy bez wyjątku miłość, litość i miłosierdzie. O mój Jezu, każdy ze świętych Twoich odbija jedną z cnót Twoich na sobie, ja pragnę odbić Twoje litościwe i pełne miłosierdzia Serce, chcę je wysławić. Miłosierdzie Twoje, o Jezu, niech będzie wyciśnięte na sercu i duszy mojej jako pieczęć, a to będzie odznaką moją w tym i przyszłym życiu. (Dz. 1242)

Święta Faustyno, wstawiaj się za mną do Pana, aby i moje życie przemieniało się w miłosierdzie świadczone bliźnim przez czyn, słowo i modlitwę. Niech moje oczy, uszy, usta, ręce, nogi i serce będą miłosierne.



Dzień V
Głoszenie orędzia Miłosierdzia

P.J: W Starym Zakonie wysyłałem proroków do ludu swego z gromami. Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości, ale pragnę ją uleczyć, przytulając ją do swego miłosiernego serca. Kar używam, kiedy mnie sami zmuszają do tego; ręka moja niechętnie bierze za miecz sprawiedliwości; przed dniem sprawiedliwości posyłam dzień miłosierdzia.(Dz. 1588)

S.F: O Boże mój, wszystko, co we mnie jest, niech uwielbia Ciebie, Stwórco mój i Panie, a każdym uderzeniem serca swego pragnę wysławić niezgłębione miłosierdzie Twoje. Pragnę mówić duszom o Twojej dobroci i zachęcać do ufności w miłosierdzie Twoje. Pragnę mówić duszom o Twojej dobroci i zachęcać do ufności w miłosierdzie Twoje - jest to misja moja, którąś mi sam przeznaczył, Panie, w tym i przyszłym życiu.(Dz. 1325)

Za twoim przykładem, święta Faustyno, chcę głosić światu orędzie Miłosierdzia świadectwem życia i słowem, aby dotarło ono do wszystkich ludzi i napełniło ich serca nadzieją. Niech i w moim życiu spełnia się obietnica Jezusa: Dusze, które szerzą cześć miłosierdzia Mojego, osłaniam przez całe życie, jak czuła matka swe niemowlę, a w godzinę śmierci nie będę im Sędzią, ale miłosiernym Zbawicielem.(Dz. 1075).



Dzień VI
Wypraszanie miłosierdzia Bożego dla świat

P.J: Córko moja, schyliłem serce swoje do próśb twoich; zadaniem twoim i obowiązkiem jest tu na ziemi wypraszać miłosierdzie dla świata całego.(Dz. 570). Modlitwy, posty, umartwienia, prace i wszystkie cierpienia łączyć będziesz z modlitwą, postem, umartwieniem, pracą, cierpieniem moim, a wtenczas będą miały moc przed Ojcem moim.(Dz. 531). Czynię cię szafarką miłosierdzia swego.(Dz. 570).

S.F: O Boże mój, jestem świadoma posłannictwa swego w Kościele świętym. Ustawicznym wysiłkiem moim jest wypraszać miłosierdzie dla świata. Ściśle łączę się z Jezusem i staję jako ofiara błagalna za światem. Bóg mi nie odmówi niczego, kiedy Go błagam głosem Syna Jego. Moja ofiara jest niczym sama z siebie, ale kiedy ją łączę z ofiarą Jezusa Chrystusa, to staje się wszechmocną i ma moc przebłagania gniewu Bożego. Bóg miłuje nas w Synu swoim, bolesna męka Syna Bożego jest ustawicznym łagodzeniem gniewu Boga.(Dz. 482).

Święta Faustyno, wraz z Tobą chcę błagać o miłosierdzie dla całego świata, szczególnie dla grzeszników oraz kapłanów i osób zakonnych, aby święcie żyjąc, prowadziły lud Boży po drogach zbawienia.



Dzień VII
Umiłowanie Kościoła - Mistycznego Ciała Chrystusa

P.J: Córko moja, rozważ o życiu Bożym, jakie jest w Kościele zawarte dla zbawienia i uświęcenia duszy twojej. Rozważ, jak korzystasz z tych skarbów łask, z tych wysiłków mojej miłości.(Dz. 1758).

S.F: Jezu, staram się o świętość, bo przez to będę pożyteczną Kościołowi. Robię ustawiczne wysiłki w cnocie, staram się wiernie naśladować Jezusa, a ten szereg codziennych cnót cichych, ukrytych, prawie niedostrzegalnych, ale spełnianych z wielką miłością, składam do skarbca Kościoła Bożego na korzyść wspólną dusz. Czuję wewnętrznie, jakobym miała odpowiedzialność za wszystkie dusze, czuję dobrze, że żyję nie tylko dla siebie, ale [dla] całego Kościoła.(Dz. 1505).

Wdzięczni za dary Bożego miłosierdzia złożone dla mnie w Kościele świętym, chcę tak jak TY-święta Faustyno-korzystać z nich, by stawać się świętym i przez to pociągać inne dusze do zdrojów miłosierdzia Bożego.



Dzień VIII
Spotkanie z Jezusem w sakramentach świętych

P.J: Ach, jak mnie to boli, że dusze tak mało się łączą ze mną w Komunii św. Czekam na dusze, a one są dla mnie obojętne. Kocham je tak czule i szczerze, a one mi nie dowierzają. Chcę je obsypać łaskami - one przyjąć ich nie chcą. Obchodzą się ze mną, jak z czymś martwym, a przecież mam serce pełne miłości i miłosierdzia. - Abyś poznała choć trochę mój ból, wyobraź sobie najczulszą matkę, która bardzo kocha swe dzieci, jednak te dzieci gardzą miłością matki; rozważ jej ból, nikt jej nie pocieszy. To słaby obraz i podobieństwo mojej miłości.(Dz. 1447).

S.F: Jezu, jest jeszcze jedna tajemnica w mym życiu - najgłębsza, ale i najserdeczniejsza - to Ty sam pod postacią chleba, kiedy przychodzisz do mojego serca. Tu jest cała tajemnica mojej świętości. Tu serce moje złączone z Twoim staje się jedno, tu już nie istnieją żadne tajemnice, bo wszystko Twoje - moim jest, a moje - Twoim. Oto wszechmoc i cud Twojego miłosierdzia.(Dz. 1489). Wszystko, co we mnie dobrego jest - sprawiła to Komunia św., jej wszystko zawdzięczam. Czuję, że ten święty ogień przemienił mnie całkowicie. O, jak się cieszę, że jestem mieszkaniem dla Ciebie, Panie; serce moje jest świątynią, w której ustawicznie przebywasz.(Dz. 1392).

Święta Faustyno, uproś mi łaskę żywej wiary, aby każdy sakrament był uprzywilejowanym miejscem spotkania z Panem Jezusem, a Eucharystia była centrum całego życia, przemieniając je w miłość.



Dzień IX
Nabożeństwo do Matki Bożej

M.B: Życie wasze ma być podobne do życia mojego, ciche i ukryte, macie nieustannie się jednoczyć z Bogiem i prosić za ludkością, i przygotować świat na powtórne przyjście Boga. (Dz. 625).

S.F: O słodka Matko Boża, Na Tobie wzoruję me życie, Tyś mi świetlana zorza, W Tobie tonę cała w zachwycie.O Matko, Dziewico Niepokalana, W Tobie odbija mi się promień Boga.Ty mnie uczysz, jak wśród burz kochać Pana, Tyś mi tarczą i obroną od wroga. (Dz. 1232).

Święta Faustyno, najwierniejsza córko Matki miłosierdzia, ukryj mnie pod Jej płaszczem, aby prowadziła mnie do Jezusa, uczyła uczestniczyć w Jego życiu i misji ukazywania światu miłosierdzia Ojca niebieskiego. Chcę - jak Maryj - dawać ludziom Miłosierdzie Wcielone - i przygotować świat na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Amen.

W każdym dniu nowenny można dodatkowo odmówić koronkę do Bożego Miłosierdzia

LITANIA DO ŚWIĘTEJ FAUSTYNY

Jezu, ufam Tobie!


Kyrie eleison, Christe eleison, Kyrie eleison,
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże - zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata, Boże - zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże - zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże - zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo - módl się za nami.
Święta Faustyno, żywy świadku miłosierdzia Ojca niebieskiego - módl się za nami.
Święta Faustyno, pokorna służebnico Jezusa - Wcielonego Miłosierdzia
Święta Faustyno, posłuszne narzędzie Ducha Pocieszyciela
Święta Faustyno, ufna córko Matki Miłosierdzia
Święta Faustyno, powiernico orędzia o miłosierdziu Bożym
Święta Faustyno, wierna sekretarko słów Jezusa Miłosiernego
Święta Faustyno, wielka apostołko miłosierdzia Bożego
Święta Faustyno, szafarko Boga bogatego w miłosierdzie
Święta Faustyno, darze Boga dla całego świata
Święta Faustyno, dostrzegająca dobroć Stwórcy w każdym stworzeniu
Święta Faustyno, wielbiąca Boga w tajemnicy Wcielenia
Święta Faustyno, uczestniczko męki i zmartwychwstania Pana
Święta Faustyno, przewodniczko na drodze Jezusowego krzyża
Święta Faustyno, spotykająca się z Jezusem w sakramentach świętych
Święta Faustyno, zjednoczona z Oblubieńcem w swej duszy
Święta Faustyno, olśniona miłosierdziem Boga w życiu Maryi
Święta Faustyno, miłująca Kościół - Mistyczne Ciało Chrystusa
Święta Faustyno, mocna prawdziwą wiarą
Święta Faustyno, wytrwała niezłomną nadzieją
Święta Faustyno, płonąca gorącą miłością
Święta Faustyno, piękna prawdziwą pokorą
Święta Faustyno, prosta dziecięcą ufnością
Święta Faustyno, wzorze pełnienia woli Bożej
Święta Faustyno, przykładzie ofiarnej służby
Święta Faustyno, opiekunko troskliwa dusz kapłańskich i zakonnych
Święta Faustyno, ochrono przed złem ludzi młodych i dzieci
Święta Faustyno, nadziejo upadających i zrozpaczonych
Święta Faustyno, umocnienie chorych i cierpiących
Święta Faustyno, wspierająca ufność w sercach konających
Święta Faustyno, ofiarująca się za grzeszników
Święta Faustyno, zatroskana o zbawienie wszystkich ludzi
Święta Faustyno, orędowniczko cierpiących w czyśćcu
Święta Faustyno, prosząca o miłosierdzie Boga dla całego świata


Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - wysłuchaj nas. Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - zmiłuj się nad nami.


Módl się za nami święta Faustyno.
Abyśmy życiem i słowem głosili światu orędzie Miłosierdzia.

Módlmy się:
Miłosierny Boże, przyjmij nasze dziękczynienie za dar życia i posłannictwa świętej Faustyny i za jej wstawiennictwem pomóż nam wzrastać w postawie ufności wobec Ciebie i miłosierdzia względem bliźnich. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.

BREWIARZ O ŚWIĘTEJ FAUSTYNIE NA (5.X )

I NIESZPORY

HYMN : Wielbij, duszo moja, miłosierdzie Pana, jak w II Nieszporach,

PSALMODIA
l ant. Chwalcie Pana, bo jest dobry, * bo na wieki miłosierdzie Jego.

Psalm 113(112)
Chwalebne jest imię Pana
Chwalcie, słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione, *
teraz i na wieki.
Od wschodu aż do zachodu słońca *
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Pan Bóg, który mieszka w górze *
i w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza *
i dźwiga z gnoju ubogiego,
By go posadzić wśród książąt, *
wśród książąt swojego ludu.
Tej, co była niepłodna, każe mieszkać w domu *
jako matce cieszącej się dziećmi.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ten werset Chwała Ojcu dodaje się na końcu wszystkich psalmów i pieśni, chyba że podano inaczej.

Ant. Chwalcie Pana, bo jest dobry, / bo na wieki miłosierdzie Jego. 2 ant. Panie Zastępów, * szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie.

Psalm 147B(147)
Jeruzalem wielbi Boga
Chwal, Jeruzalem, Pana, *
wysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.
Zapewnia pokój twoim granicom *
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia, *
a szybko mknie Jego słowo.
On prószy śniegiem jak wełną *
i szron jak popiół rozsypuje.
On grad rozrzuca jak okruchy chleba, *
od Jego mrozu ścinają się wody.
Posyła słowo, i lód topnieje, *
powieje wiatrem, i rzeki płyną.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów, *
nie oznajmił im swoich wyroków.

Ant. Panie Zastępów, / szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie. 3 ant. Dzięki Chrystusowi * wielką ufność w Bogu pokładamy.

Pieśń Efl,3-10
Bóg Zbawca
Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec *
naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym *
na wyżynach niebieskich, w Chrystusie.
W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, *
abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.
Z miłości przeznaczył nas dla siebie +
jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, *
według postanowienia swojej woli,
Ku chwale majestatu swej łaski, *
którą nas obdarzył w Umiłowanym.
W Nim odkupienie mamy przez krew Jego, +
odpuszczenie grzechów, *
według bogactwa Jego łaski.
Szczodrze ją na nas wylał *
w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia,
Przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli, +
według swojego postanowienia, które przedtem w Nim powziął *
dla dokonania pełni czasów,
Aby wszystko zjednoczyć na nowo w Chrystusie jako Głowie: *
to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi.
Ant. Dzięki Chrystusowi wielką ufność w Bogu pokładamy.
CZYTANIE l Kor 7,32b. 34b

Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu. Podobnie i kobieta: niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem, i duchem.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Pan moim dziedzictwem, * Mówi moja dusza,
W. Pan.
K. On jest dobry dla duszy, która Go szuka.
W. Mówi.
K. Chwała Ojcu.
W. Pan.

Ant. do pieśni Maryi Twoja ufność i miłosierdzie * nie zatrze się aż na wieki w sercach ludzkich.

Pieśń Maryi, jak w II Nieszporach, po pieśni powtarza się powyższą antyfonę. PROŚBY jak w II Nieszporach. Modlitwa jak w Jutrzni.

WEZWANIE

Ant. Uwielbiajmy Boga bogatego w miłosierdzie, / cześć oddając świętej Faustynie.

Psalm 95 (94)
Wezwanie do chwalenia Boga
(Wygłasza się i powtarza antyfonę)
Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
(powtarza się antyfonę)
Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
(powtarza się antyfonę)
Przyjdźcie, uwielbiajmy Go, padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, +
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
(powtarza się antyfonę)
Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: +
�Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
(powtarza się antyfonę)
Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło +
i powiedziałem: ŤSą ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znająť.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku",
(powtarza się antyfonę)
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
(powtarza się antyfonę)

GODZINA CZYTAŃ

HYMN
1 Niech cię, Faustyno, sławi całe niebo
I my wielbimy dzisiaj twą osobę,
Bo Pan już tutaj dał ci zakosztować
Radości świętych.
2 Poprzez cierpienia twojego życia
Złota nić miłości z dniem każdym się splata,
A wszystko ma początek w Bożym miłosierdziu
I w miłosierdziu ma koniec.
3 Im głębiej poznawałaś swego Oblubieńca,
Tym głębiej rozumiałaś, że pojąć Go nie można,
Dlatego żarliwie żyjąc Eucharystią,
Pragnęłaś z Nim zjednoczenia.
4 Mała siostrzyczko wielkiego powołania,
Zaufałaś Bogu - On zaufał tobie,
Byś nasz Kościół święty przed złem chroniła,
Przed Księciem ciemności.
5 Niech Bóg Jeden w Trójcy da nam łaskę ufności,
Byśmy z Matką Kościoła i tobą, Faustyno,
W wieczystym blasku Jego miłosierdzia
Szczęśliwi żyli na wieki. Amen.

PSALMODIA

l ant. Dziewico pełna blasku, * mądra i roztropna, / Oblubieńcem twojej duszy / jest przeczyste Słowo Ojca.

Psalm 19 (18)
A Chwała Boga Stwórcy
Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy wiadomość przekazuje.
Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano.
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce świata.
Tam słońcu namiot postawił, +
a ono jak oblubieniec wychodzi ze swej komnaty, *
cieszy się jak siłacz ruszający do biegu.
Ono wschodzi na krańcu nieba +
i biegnie aż po drugi kraniec, *
a nic przed jego żarem się nie schroni.

Ant. Dziewico pełna blasku, / mądra i roztropna, / Oblubieńcem twojej duszy / jest przeczyste Słowo Ojca. 2 ant. Wzgardziłam światem i jego królestwem * z miłości do mojego Pana, Jezusa Chrystusa.

Psalm 45 (44)
Zaślubiny króla
I Z mego serca płynie piękne słowo, +
pieśń moją śpiewam królowi, *
język mój jest jak rylec biegłego pisarza.
Najpiękniejszy jesteś spośród synów ludzkich,+
wdzięk się rozlał na twoich wargach, *
przeto Bóg pobłogosławił tobie na wieki.
Przypasz do biodra swój miecz, mocarzu, *
chlubę twoją i ozdobę.
Wstąp szczęśliwie na rydwan +
w obronie wiary, prawa i ubogich, *
a twoja prawica niech ci wskaże wielkie czyny.
Twe ostre strzały trafiają w serce wrogów króla, *
ludy padają przed Tobą.
Tron Twój, Boże, trwa na wieki, *
berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.
Miłujesz sprawiedliwość, wstrętne ci bezprawie, +
dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie *
olejkiem radości hojniej niż równych ci losem.
Twe szaty pachną mirrą, kasją i aloesem, *
z pałaców z kości słoniowej cieszy cię dźwięk lutni.
Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą, *
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.

Ant. Wzgardziłam światem i jego królestwem / z miłości do mojego Pana, Jezusa Chrystusa. 3 ant. Król zapragnął twego piękna, dziewico; * On twoim Panem i Bogiem.

II Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, *
zapomnij o swym ludzie, o domu swego ojca.
Kroi pragnie twego piękna, *
on twoim panem, oddaj mu pokłon.
Oto córa Tyru zbliża się z darami, *
możni narodów szukają twych względów.
Córa królewska wchodzi pełna chwały, *
w złotogłów odziana.
W szacie wzorzystej do króla ją prowadzą, *
za nią przywodzą do ciebie dziewice, jej druhny.
Wiodą je z radością i w uniesieniu, *
wkraczają do królewskiego pałacu.
Synowie twoi zajmą miejsce twych ojców, *
ustanowisz ich książętami na całej ziemi.
Przez wszystkie pokolenia upamiętnię twe imię, *
dlatego na wieki sławić cię będą narody.
Ant. Król zapragnął twego piękna, dziewico; / On twoim Panem i Bogiem.
K. Ukazałeś mi, Panie, drogi życia.
W. Napełnisz mnie radością w Twojej obecności.

I CZYTANIE

Z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian 7,25-40

Dziewictwo chrześcijańskie
Nie mam nakazu Pańskiego co do dziewic, lecz daję radę jako ten, który - wskutek doznanego od Pana miłosierdzia - godzien jest, aby mu wierzono. Uważam, iż przy obecnych utrapieniach dobrze jest tak zostać, dobrze to dla człowieka tak żyć. Jesteś związany z żoną? Nie usiłuj odłączać się od niej! Jesteś wolny? Nie szukaj żony! Ale jeśli się ożenisz, nie grzeszysz. Podobnie i dziewica, jeśli wychodzi za mąż, nie grzeszy. Tacy jednak cierpieć będą udręki ciała, a ja chciałbym ich wam oszczędzić. Mówię wam, bracia, czas jest krótki. Trzeba więc, aby ci, którzy mają żony, tak żyli, jakby byli nieżonaci, a ci którzy płaczą, tak jakby nie płakali, ci zaś, którzy się radują, tak jakby się nie radowali; ci zaś, którzy nabywają, jak gdyby nie posiadali; ci, którzy używają tego świata, tak jakby z niego nie korzystali. Przemija bowiem postać tego świata. A ja chciałbym, żebyście byli wolni od utrapień. Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu. Ten zaś, kto wstąpił w związek małżeński, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać żonie. I doznaje rozterki. Podobnie i kobieta: niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem, i duchem. Ta zaś, która wyszła za mąż, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać mężowi. Mówię to dla waszego pożytku, nie zaś, by zastawiać na was pułapkę; ale po to, byście godnie i z upodobaniem trwali przy Panu. Jeżeli ktoś jednak uważa, że nieuczciwość popełnia wobec swej dziewicy, jako że przeszły już jej lata, i jest przekonany, że tak powinien postąpić, niech czyni, co chce: nie zgrzeszy; niech się pobiorą. Lecz jeśli ktoś, bez jakiegokolwiek przymusu, w pełni panując nad swoją wolą, postanowił sobie mocno w sercu zachować nietkniętą swoją dziewicę, dobrze czyni. Tak więc dobrze czyni, kto poślubia swoją dziewicę, a jeszcze lepiej ten, kto jej nie poślubia. Żona związana jest tak długo, jak długo żyje jej mąż. Kiedy mąż umrze, może poślubić, kogo chce, byleby w Panu. Szczęśliwsza jednak będzie, jeżeli pozostanie tak, jak jest, zgodnie z moją radą. A wydaje mi się, że ja też mam Ducha Bożego.

RESPONSORIUM
W. Król zapragnął piękna twojej duszy, + którą sam stworzył; / On jest twoim Bogiem i twoim Władcą. * On twoim Królem i twym Oblubieńcem. K. Poślubiasz, dziewico, Króla i Boga, który cię wyposażył, przyozdobił, odkupił i uświęcił. W. On twoim Królem.

II CZYTANIE
Z homilii papieża Jana Pawła II, w dniu kanonizacji św. Faustyny Kowalskiej (�L'Osservatore Romano", wyd. polskie, nr 6, 2000, 25-26)

Chrystusowe orędzie Miłosierdzia
Doznaję dziś naprawdę wielkiej radości, ukazując całemu Kościołowi jako dar Boży dla naszych czasów życie i świadectwo Siostry Faustyny Kowalskiej. Zrządzeniem Bożej Opatrzności życie tej pokornej córy polskiej ziemi było całkowicie związane z historią XX wieku, który niedawno dobiegł końca. Chrystus powierzył jej bowiem swoje orędzie miłosierdzia w latach między pierwszą a drugą wojną światową. Kto pamięta, kto był świadkiem i uczestnikiem wydarzeń tamtych lat i straszliwych cierpień, jakie przyniosły one milionom ludzi, wie dobrze, jak bardzo potrzebne było orędzie miłosierdzia. Jezus powiedział do Siostry Faustyny: �Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopokąd się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia mojego". Za sprawą polskiej zakonnicy to orędzie związało się na zawsze z XX wiekiem, który zamyka drugie tysiąclecie i jest pomostem do trzeciego. Nie jest to orędzie nowe, ale można je uznać za dar szczególnego oświecenia, które pozwala nam głębiej przeżywać Ewangelię Paschy, aby nieść ją niczym promień światła ludziom naszych czasów. Co przyniosą nam nadchodzące lata? Jaka będzie przyszłość człowieka na ziemi? Nie jest nam dane to wiedzieć. Jest jednak pewne, że obok kolejnych sukcesów nie zabraknie niestety także doświadczeń bolesnych. Ale światło Bożego Miłosierdzia, które Bóg zechciał niejako powierzyć światu na nowo poprzez charyzmat Siostry Faustyny, będzie rozjaśniało ludzkie drogi w trzecim tysiącleciu. Konieczne jest jednak, aby ludzkość, podobnie jak niegdyś Apostołowie, przyjęła dziś w wieczerniku dziejów Chrystusa zmartwychwstałego, który pokazuje rany po ukrzyżowaniu i powtarza: Pokój wam! Trzeba, aby ludzkość pozwoliła się ogarnąć i przeniknąć Duchowi Świętemu, którego daje jej zmartwychwstały Chrystus. To Duch leczy rany serca, obala mury odgradzające nas od Boga i od siebie nawzajem, pozwala znów cieszyć się miłością Ojca i zarazem braterską jednością. Chrystus nauczył nas, że człowiek nie tylko doświadcza i dostępuje miłosierdzia Boga samego, ale także jest powołany do tego, ażeby sam czynił miłosierdzie drugim: �Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią". Jezus wskazał nam też wielorakie drogi miłosierdzia, które nie tylko przebacza grzechy, ale wychodzi też naprzeciw wszystkim ludzkim potrzebom. Jezus pochylał się nad wszelką ludzką nędzą, materialną i duchową. Chrystusowe orędzie miłosierdzia nieustannie dociera do nas w geście Jego rąk wyciągniętych ku cierpiącemu człowiekowi. Takiego właśnie widziała Go i takiego ogłosiła ludziom wszystkich kontynentów Siostra Faustyna, która pozostając w ukryciu swojego klasztoru w Łagiewnikach, w Krakowie, uczyniła ze swego życia hymn na cześć miłosierdzia: Misericordias Domini in aeternum cantabo. Przekazuję orędzie miłosierdzia wszystkim ludziom, aby uczyli się coraz pełniej poznawać prawdziwe oblicze Boga i prawdziwe oblicze człowieka.
Albo:
Z �Dzienniczka" św. Faustyny (nr 482-483.1582.281)
Posłannictwo głoszenia i wypraszania miłosierdzia Bożego dla świata O Boże mój, jestem świadoma posłannictwa swego w Kościele świętym. Ustawicznym wysiłkiem moim jest wypraszać miłosierdzie dla świata. Ściśle łączę się z Jezusem i staję jako ofiara błagania za światem. Bóg mi nie odmówi niczego, kiedy Go błagam głosem Syna Jego. Moja ofiara jest niczym sama z siebie, ale kiedy ją łączę z ofiarą Jezusa Chrystusa, to staje się Wszechmocną i ma moc przebłagania gniewu Bożego. Bóg miłuje nas w Synu swoim; bolesna męka Syna Bożego jest ustawicznym łagodzeniem gniewu Boga. O Boże, jak bardzo pragnę, aby Cię poznały dusze, żeś je stworzył z miłości niepojętej. O, Stwórco mój i Panie, czuję, że uchylę zasłony nieba, aby o dobroci Twojej nie wątpiła ziemia. Uczyń mnie, Jezu, miłą i czystą ofiarą przed obliczem Ojca swego. Jezu, mnie nędzną, grzeszną przeistocz w siebie, bo Ty wszystko możesz, i oddaj mnie Ojcu swemu Przedwiecznemu. Pragnę się stać hostią ofiarną przed Tobą, a przed ludźmi zwykłym opłatkiem; pragnę, aby woń mojej ofiary była znana tylko Tobie. O Boże wiekuisty, pali się we mnie ogień nieugaszony błagania Ciebie o miłosierdzie; wyczuwam i rozumiem, że to jest moje zadanie, tu i w wieczności. Tyś sam kazał mi mówić o tym wielkim miłosierdziu i dobroci Twojej. O mój Jezu, teraz obejmuję świat cały i proszę Cię o miłosierdzie dla niego. Kiedy mi powiesz, o Boże, że już dosyć, że już się spełniła całkowicie święta wola Twoja, wtenczas w zjednoczeniu z Tobą, Zbawicielu mój, oddaję duszę swoją w ręce Ojca niebieskiego, pełna ufności w niezgłębione miłosierdzie Twoje, a pierwszy hymn zanucę miłosierdziu Twemu, gdy stanę u stóp Twego tronu. Nie zapomnę o tobie, biedna ziemio - choć czuję, że cała natychmiast zatonę w Bogu, jako w oceanie szczęścia; lecz nie będzie mi to przeszkodą wrócić na ziemię i dodawać odwagi duszom, i zachęcać je do ufności w miłosierdzie Boże. Owszem, to zatopienie w Bogu da mi nieograniczoną możność działania. Czuję dobrze, że nie kończy się posłannictwo moje ze śmiercią, ale się zacznie. O dusze wątpiące, uchylę wam zasłony nieba, aby was przekonać o dobroci Boga, abyście już więcej nie raniły niedowierzaniem najsłodszego Serca Jezusa. Bóg jest Miłością i Miłosierdziem.

RESPONSORIUM 2 Krn 6,21.39
W. Wysłuchaj błaganie Twojego sługi i Twego ludu. * Nie tylko wysłuchaj, ale i przebacz.
K. Przebacz łaskawie Twemu ludowi to, w czym zgrzeszył przeciw Tobie.
W. Nie tylko wysłuchaj, ale i przebacz.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY
Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.

* Następującą część hymnu można według uznania opuścić.
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni błogosławimy Ciebie I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzeń na wieki.
Modlitwa jak w Jutrzni.

JUTRZNIA

HYMN
1 Bądź uwielbiony, nasz Stwórco i Panie.
Niech cały wszechświat wielbi Cię w pokorze,
Niech Ci dziękuje, ile sił mu stanie,
Sławiąc niepojęte miłosierdzie Boże.
2 Okaż Mu, cała ziemio, piękno swej zieleni,
Zaśpiewaj hymn wdzięczności, falujące morze,
Podziw świata dla Stwórcy niech w pieśń się zamieni,
Która głosi wielkie miłosierdzie Boże.
3 O gorejące pięknie słońce promieniste
I wy, biegnące przed nim jaśniejące zorze,
W jeden hymn połączcie głosy wasze czyste,
Wspólnie chwaląc wielkie miłosierdzie Boże.
4 Chwałę tę głoście góry, lasy i doliny,
Gdy kwiaty łąk się budzą o porannej porze.
Wasza woń wdzięczna żywicznej jedliny
Także niechaj wielbi miłosierdzie Boże.
5 Wszystkie świata tego przedziwne śliczności,
Którym człowiek nigdy nadziwić się nie może,
Niech uwielbiają Pana w radosnej jedności,
Źródłem ich jest wielkie miłosierdzie Boże.
6 O Boże wiekuisty w Trzech Osobach Jedyny,
Przez Ducha Świętego wszyscy oświeceni
Ufamy miłosierdziu objawionemu w Synu,
Który z Ojcem włada życiem nieba, ziemi.
Amen.

PSALMODIA

l ant. Miłosierny jest Pan i łaskawy, * nieskory do gniewu i bardzo łagodny.

Psalm 63 (62), 2-9
Tęsknota za Bogiem
Boże, mój Boże, szukam Ciebie *
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, *
jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, *
a usta Cię wielbią radosnymi wargami,
Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu *
i o Tobie rozważam w czasie moich czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
�Do Ciebie lgnie moja dusza, *
prawica Twoja mnie wspiera".

Ant. Miłosierny jest Pan i łaskawy, / nieskory do gniewu i bardzo łagodny. 2 ant. Dziękujmy Panu, bo jest dobry, * bo na wieki miłosierdzie Jego.

Pieśń Dn 3,57-88.56
Cale stworzenie wielbi Boga
Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławcie Pana, aniołowie Pańscy, *
błogosławcie Pana, niebiosa.
Błogosławcie Pana, wszelkie wody podniebne, *
błogosławcie Pana, wszystkie potęgi.
Błogosławcie Pana, słońce i księżycu, *
błogosławcie Pana, gwiazdy na niebie.
Błogosławcie Pana, deszcze i rosy, *
błogosławcie Pana, wszystkie wichry niebieskie.
Błogosławcie Pana, ogniu i żarze, *
błogosławcie Pana, upale i chłodzie.
Błogosławcie Pana, rosy i szrony, *
błogosławcie Pana, mrozy i zimna.
Błogosławcie Pana, lody i śniegi, *
błogosławcie Pana, dnie i noce.
Błogosławcie Pana, światło i ciemności, *
błogosławcie Pana, błyskawice i chmury.
Niech ziemia błogosławi Pana, *
niech Go chwali i wywyższa na wieki.
Błogosławcie Pana, góry i pagórki, *
błogosławcie Pana, wszelkie rośliny na ziemi.
Błogosławcie Pana, źródła wodne, *
błogosławcie Pana, morza i rzeki.
Błogosławcie Pana, wieloryby i morskie stworzenia, *
błogosławcie Pana, wszelkie ptaki powietrzne.
Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody, *
błogosławcie Pana, synowie ludzcy.
Błogosław Pana, Izraelu, *
chwal Go i wywyższaj na wieki.
Błogosławcie Pana, kapłani Pańscy, *
błogosławcie Pana, słudzy Pańscy.
Błogosławcie Pana, duchy i dusze sprawiedliwych, *
błogosławcie Pana, święci i pokornego serca.
Błogosławcie Pana, Chananiaszu, Azariaszu i Miszaelu, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, *
chwalmy Go i wywyższajmy na wieki.
Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Na końcu tej pieśni nie mówi się Chwała Ojcu.

Ant. Dziękujmy Panu, bo jest dobry, / bo na wieki miłosierdzie Jego. 3 ant. Miłosierdzie Pańskie * na wieki wyśpiewywać będę.

Psalm 149
Radość świętych
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą, *
a synowie Syjonu radują swym Królem.
Niech imię Jego czczą tańcem, *
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan swój lud miłuje, *
pokornych wieńczy zwycięstwem.
Niech święci cieszą się w chwale, *
niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach, *
a miecz obosieczny w ich ręku,
Aby pomścić się na poganach *
i karę wymierzyć narodom.
Aby ich królów zakuć w kajdany, *
a dostojników w żelazne łańcuchy,
Aby się spełnił wydany na nich wyrok. *
To jest chwałą wszystkich świętych Jego.

Ant. Miłosierdzie Pańskie na wieki wyśpiewywać będę.

CZYTANIE Pnp 8,7
Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki. Jeśliby kto oddał za miłość całe bogactwo swego domu, pogardzą nim tylko.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Szukam Ciebie, Panie, * Mówi serce moje. w. Szukam.
K. Będę szukać Twego oblicza, w. Mówi.
K. Chwała Ojcu. w. Szukam.

Ant. do pieśni Zachariasza Ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, * gdyż Jego ludowi dasz poznać zbawienie.

Pieśń Zachariasza
Mesjasz i Jego poprzednik Łk 1,68-79
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi, Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu, Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, / gdyż Jego ludowi dasz poznać zbawienie.

PROŚBY

Uwielbiajmy Boga, Ojca wszechmogącego, który przez świętą Faustynę przekazał światu orędzie Miłosierdzia. Dziękujmy za wszystkie dzieła Jego miłosiernej miłości: Niech będzie uwielbione miłosierdzie Twoje. Miłosierny Boże, Ty cały świat stworzyłeś dla człowieka, � daj, aby wszyscy ludzie poznali Twoją miłość objawioną w darze życia i wielbili miłosierdzie Twoje. Miłosierny Boże, Ty posłałeś na świat swego Jedno-rodzonego Syna, aby go zbawił, � spraw, aby każdy człowiek przyjął dar odkupienia i dziękował za okazane mu miłosierdzie. Niech będzie uwielbione miłosierdzie Twoje. Miłosierny Boże, Ty przez swego Syna gromadzisz ludzi we wspólnocie Kościoła świętego, � spraw, aby wszyscy wierni docenili dar słowa i sakramentów świętych. Miłosierny Boże, Ty wraz z Synem i Duchem Świętym zechciałeś zamieszkać w duszach sprawiedliwych, � daj, aby wszyscy ochrzczeni cieszyli się Twoją miłującą obecnością i wysławiali dobroć Twoją. Ojcze nasz.

Modlitwa
Wszechmogący, wieczny Boże, Ty wybrałeś świętą Faustynę do głoszenia niezmierzonych bogactw Twojego miłosierdzia, + spraw, abyśmy za jej przykładem w pełni zaufali Twemu miłosierdziu * i wytrwale pełnili dzieła chrześcijańskiej miłości. Przez naszego Pana.

MODLITWA W CIĄGU DNIA

HYMN
1 Władco potężny, wierny Boże,
W swej dłoni dzierżysz losy świata,
Zdobisz poranek blaskiem słońca
I dajesz ciepło w dnia połowie.
2 Zgaś płomień gniewu i niezgody,
Zarzewie waśni i wzburzenia,
Daj ciałom zdrowie i wytrwałość,
Pokojem obdarz nasze serca.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

Psalmodia dodatkowa, jak niżej. Jeżeli uroczystość przypada w niedzielę, odmawia się psalmy z niedzieli I tygodnia,

PSALMODIA
Ant. Podtrzymuj mnie, Panie, według swej obietnicy, a żyć będę, * nie zawiedź mojej nadziei.

Psalm 123(122)
Bóg nadzieją narodu
Do Ciebie wznoszę oczy, *
który mieszkasz w niebie.
Jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów, *
oczy służebnicy na ręce jej pani,
Tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, *
dopóki się nie zmiłuje nad nami.
Zmiłuj się nad nami, zmiłuj się, Panie, *
bo mamy już dosyć pogardy.
Ponad miarę nasza dusza jest nasycona *
szyderstwem zarozumialców i pysznych pogardą.

Psalm 124(123)
Bóg ocaleniem Izraela
Gdyby Pan nie był po naszej stronie, *
przyznaj, Izraelu,
Gdyby Pan nie był po naszej strome, *
gdy ludzie przeciw nam powstali,
Wtedy żywcem by nas pochłonęli, *
kiedy gniew ich przeciw nam zapłonął.
Wówczas zatopiłaby nas woda, +
potok by popłynął nad nami, *
wówczas potoczyłyby się nad nami wezbrane wody.
Błogosławiony Pan, który nas nie wydał *
na pastwę ich zębom.
Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sideł ptaszników, *
sidło się podarło i zostaliśmy uwolnieni.
Nasza pomoc w imieniu Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.

Psalm 125(124)
Bóg stróżem swojego ludu
Ci, którzy ufają Panu, są jak góra Syjon, *
co niewzruszenie trwa przez wieki.
Jak góry otaczają Jeruzalem, +
tak Pan swój lud otacza *
teraz i na wieki.
Nie zaciąży berło bezbożne +
nad losem sprawiedliwych, *
aby prawi nie wyciągali rąk swych do niegodziwości.
Panie, czyń dobrze dobrym *
i ludziom prawego serca.
A tych, którzy schodzą na kręte drogi,+
niech Pan oddali razem ze złoczyńcami. *
Pokój nad Izraelem!

Ant. Podtrzymuj mnie, Panie, według swej obietnicy, a żyć będę, / nie zawiedź mojej nadziei.

PSALMY Z NIEDZIELI I TYGODNIA

Ant. Podtrzymuj mnie, Panie, według swej obietnicy, a żyć będę, * nie zawiedź mojej nadziei.

Psalm 118(117)
Świąteczny hymn dziękczynny
I Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego laska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
�Jego łaska na wieki".
Niech dom Aarona głosi: *
�Jego łaska na wieki".
Niech wyznawcy Pana głoszą: *
�Jego łaska na wieki". W ucisku wzywałem Pana, *
Pan mnie wysłuchał i na wolność wyprowadził.
Niczego się nie boję, bo Pan jest ze mną; *
cóż może uczynić mi człowiek?
Pan jest ze mną, mój wspomożyciel, *
z góry będę spoglądał na mych wrogów.
Lepiej się uciekać do Pana, *
niż pokładać ufność w człowieku.
Lepiej się uciekać do Pana, *
niż pokładać ufność w książętach.

II
Osaczyły mnie wszystkie narody, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Ze wszystkich stron mnie okrążyły, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Opadły mnie zewsząd jak pszczoły, +
paliły, jak ogień pali ciernie, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Aby upadł, uderzono mnie i pchnięto, *
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią, *
On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia *
w namiotach sprawiedliwych:
�Prawica Pańska moc okazała, +
prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała!"
Nie umrę, ale żyć będę *
i głosić dzieła Pana.
Ciężko mnie Pan ukarał, *
ale na śmierć nie wydał.

III

Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, *
wejdę przez nie i podziękuję Panu.
Oto jest brama Pana, *
przez nią wejdą sprawiedliwi.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał *
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się nim i weselmy.
O Panie, Ty nas wybaw, *
pomyślność daj nam, o Panie!
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, *
błogosławimy wam z Pańskiego domu.
Pan jest Bogiem i daje nam światło, +
Ustawcie procesję z gałązkami zielonymi *
aż do rogów ołtarza.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, *
Boże mój, wielbić pragnę Ciebie.
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.

Ant. Podtrzymuj mnie, Panie, według swej obietnicy, a żyć będę, / nie zawiedź mojej nadziei.

CZYTANIE i Kor 7,25
Nie mam nakazu Pańskiego co do dziewic, lecz daję radę jako ten, który - wskutek doznanego od Pana miłosierdzia - godzien jest, aby mu wierzono. K. Oto jest roztropna dziewica. W. I jedna spośród panien mądrych. Modlitwa jak w Jutrzni.

II NIESZPORY

HYMN
1 Wielbij, duszo moja, miłosierdzie Pana,
Raduj się i śpiewaj, serce moje całe,
Bo po to zostałaś przez Niego wybrana,
By Jego miłosierdzia szerzyć moc, chwałę.
2 Głębi Jego łaskawości nikt nie zmierzy,
Jego litość dla nas jest niepoliczona,
Wie o tym każdy, kto się do Niego zbliży,
A On Go przytuli do swojego łona.
3 Szczęśliwa dusza, co ufa Twej dobroci,
Zda się zupełnie na miłosierdzie Twoje,
Napełniasz ją wtedy pokojem miłości,
Zawsze ją ochraniasz jako dziecko swoje.
4 Duszo kogokolwiek żyjącego w świecie,
Choćby twoje grzechy jak noc były czarne,
Nie lękaj się Boga, bo tyś Jego dziecię,
On mocą miłosierdzia ciebie ogarnie.
5 Sławimy, Wszechmocny i w Trójcy Jedyny,
Miłosierdzie Twoje wobec wszystkich stworzeń.
Objawiłeś światu miłość ze swym Synem.
Głoś dziś, duszo moja, miłosierdzie Boże. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Bóg w swoim wielkim miłosierdziu * przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa / na nowo nas zrodził do żywej nadziei.

Psalm 122(121)
Święte miasto Jeruzalem
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
�Pójdziemy do domu Pana".
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem.
W. Wiodą.
K. Wkraczają do królewskiego pałacu.
W. Z radością. K. Chwała Ojcu.
W. Wiodą.

Ant. do pieśni Maryi Święta Faustyna, * oddając się Bogu na ofiarę żywą, świętą, Jemu przyjemną, / upodobniła się do Chrystusa, / by okazać się wzorem ufności i miłosierdzia dla wszystkich wierzących.

Pieśń Maryi
Radość duszy w Bogu Łk 1,46-55
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia,
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Święta Faustyna, / oddając się Bogu na ofiarę żywą, świętą, Jemu przyjemną, / upodobniła się do Chrystusa, / by okazać się wzorem ufności i miłosierdzia dla wszystkich wierzących.

PROŚBY
Z ufnością zanośmy nasze prośby do Chrystusa, który świętą Faustynę wybrał na apostołkę swego miłosierdzia:
Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje.
Jezu, Ty powiedziałeś do świętej Faustyny, że nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopóki się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia Twego,
� spraw, aby wszyscy ludzie zaufali Twemu miłosierdziu i cieszyli się upragnionym pokojem.
Jezu, Ty świętej Faustynie dałeś w opiekę kapłanów i osoby konsekrowane,
� spraw, aby życiem i słowem głosili światu miłosierdzie Twoje. Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje.
Jezu, Twoja służebnica Faustyna złożyła swe życie w ofierze za grzeszników, którzy stracili nadzieję w miłosierdzie Twoje,
� spraw, aby nie zginęła żadna dusza odkupiona krwią Twoją najświętszą.
Jezu, Ty w życiu świętej Faustyny dałeś nam przykład dziecięcego zawierzenia Bogu i miłości miłosiernej wobec bliźnich,
� spraw, aby wszyscy, którzy podążają jej śladami, wiernie pełnili wolę Bożą i byli bogaci w miłosierdzie.
Jezu, Ty przez świętą Faustynę przekazałeś światu orędzie o Twoim miłosierdziu,
� spraw, aby zmarli wychwalali je na wieki.
Ojcze nasz.
Modlitwa jak w Jutrzni.

źródło:
"Liturgia godzin - teksty własne o świętej Faustynie Kowalskiej"
Zgromadzenie Sióstr M. B. Miłosierdzia wyd. Pallottinum 2003

MISJA ŚWIĘTEJ SIOSTRY FAUSTYNY

"Wielbij, duszo moja, miłosierdzie Pana,
Raduj się i śpiewaj, serce moje całe,
Bo po to zostałaś przez Niego wybrana,
By Jego miłosierdzia szerzyć moc i chwałę"


"Córko Moja, mów światu całemu o niepojętym miłosierdziu Moim" - tymi słowami Pan Jezus wyznaczył św. Siostrze Faustynie Kowalskiej szlak ziemskiego pielgrzymowania do Niebieskiej Ojczyzny. Misję, którą jej powierzył chciał by wypełniała w trojaki sposób: nade wszystko nieustanną, gorącą i ufną modlitwą, pełnym przekonania i miłości słowem oraz czynem płynącym prosto z serca. Całe jej życie przemieniło się w pasmo wielkodusznego dobra czynionego na wzór Jezusa - Mistrza Miłosierdzia. Rozczytywała się w Piśmie świętym, by jeszcze bardziej Go poznać i wniknąć w tajemnicę Jego niezgłębionego miłosierdzia. Z wielką uwagą wpatrywała się w Boże Serce, które sam odsłonił przed nią ukazując najpiękniejsze jego przymioty. Dał jej poznać Siebie jako łagodnego, pełnego dobroci i miłości Pana wszechświata. Ze szczególną czułością, ale i bólem mówił o tych, którzy schodzą z Jego drogi, odwracają się od Niego brnąc w grzech i ciemność. Prosił: "wzywaj mojego miłosierdzia dla grzeszników, pragnę ich zbawienia".

Dlatego misję jaką jej powierzył szczególnie naznaczył miłością do tych dusz, które mniej lub bardziej świadomie oddalają się od źródła Bożego Miłosierdzia, skazując się tym samym na cierpienie już tu na ziemi i ogień piekielny z chwilą śmierci. "Pragnę się udzielać duszom, dusz pragnę, córko moja", tak więc w święto Miłosierdzia dla ich ratowania Jezus zlecił odmawianie koronki do Bożego Miłosierdzia, ustanowił święto opatrzone szczególnymi przywilejami i odpustami oraz polecił namalowanie swego wizerunku, by na każdego mógł patrzeć zachęcając do ufności i oddania się Jego Miłosierdziu. Pan Jezus wprowadził Siostrę tak głęboko w duchowy świat, iż ona sama wniknęła w Jego pragnienia tak bardzo, iż Jego troski stały się jej troskami, jego zmartwienia jej zmartwieniami, a jego radości, jej radościami. Pan Jezus sam kształtował serce siostry Faustyny i stopniowo tak rozmiłował ją w swoim miłosierdziu, iż stała się najgodniejszym narzędziem, by orędzie o ogromnym Jego miłosierdziu nieść światu. Wierna wszelkim natchnieniom niosła je w życie codzienne, przepełnione ufną modlitwą i świadectwem własnego życia. Faustyna wiedząc, że Bóg powierza jej tak odpowiedzialne zadanie trwała na modlitwie prosząc: "Jezu, kształtuj moje biedne serce według Twojego Boskiego upodobania".

Miała pełną świadomość, że sama z siebie nic nie może, "ale jeżeli Bóg mnie wspiera, niczym mi są wszystkie trudności; niech Boskie Serce Jezusa robi ze mną, co Jemu się podoba, sama z siebie jestem nicością i nic nie mam, co by było godnego w nędzy mojej, przeto się rzucam w morze miłosierdzia Twego Panie". Sama wyznaje: "czuję, że Bóg mnie przeistacza; miłość Boża dokonuje dzieła swego w głębi duszy mojej, widzę, że się zaczyna misja moja, którą mi zlecił Pan, pragnę więc mówić duszom o Bożej dobroci i zachęcać do ufności w miłosierdzie Pana.
Taka jest właśnie misja moja, którąś mi sam przeznaczył, Panie, w tym i przyszłym życiu".
Po dziś dzień siostra Faustyna kontynuuje dzieło, które zlecił jej Jezus. Jest nieustraszonym orędownikiem i wielką pomocą w wierności i zawierzaniu się Bożemu Miłosierdziu. Wspiera nie tylko tych rozmiłowanych już w Bogu, ale kieruje ku Niemu serca wielkich grzeszników, którzy po długiej wędrówce jedynie w Nim odnajdują pokój i prawdziwe życie.
Tak więc nadal przyprowadza do Jezusa zagubione owce Jego stada. W całej pełni sprawdziły się jej słowa, kiedy mówiła: "czuję w duszy, że po śmierci więcej będę mogła u Pana Jezusa uprosić niż teraz".


Wszechmogący, wieczny Boże, Ty wybrałeś św. Faustynę do głoszenia niezmierzonych bogactw Twojego miłosierdzia, spraw, abyśmy za jej przykładem w pełni zaufali Twemu miłosierdziu i wytrwale pełnili dzieła chrześcijańskiej miłości.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

KIEROWNICY DUCHOWI ŚW. FAUSTYNY

Ksiądz Michał Sopoćko urodził się 1 listopada 1888 roku w Juszewszczyźnie, w powiecie oszmiańskim, na Wileńszczyźnie. Po ukończeniu szkoły miejskiej w Oszmianie wstąpił w roku 1910 do Seminarium Duchownego w Wilnie. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1914. Pracował kolejno jako wikariusz w Taboryszkach (1914 - 1918), następnie jako kapelan Wojska Polskiego w Warszawie i w Wilnie 1918 - 1932). Przez pięć lat pełnił obowiązki ojca duchownego w Seminarium Duchownym w Wilnie (1927 - 1932). Najdłużej jednak pracował jako profesor teologii pastoralnej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie i w Wyższym Seminarium Duchownym w Białymstoku (1928 - 1962). Jako spowiednik Błogosławionej Siostry Faustyny Kowalskiej zainteresował się kultem Miłosierdzia Bożego i stał się nie tylko jego głosicielem, ale również dał podstawy teologiczne tego kultu. Jest Założycielem nowego zgromadzenia zakonnego Sióstr Jezusa Miłosiernego (1941 rok). Przez całe swoje życie, nawet po przejściu na emeryturę. włączał się czynnie w pracę duszpasterską. Jego prace opublikowane drukiem liczą ok. 200 pozycji. Znana jest również w Polsce jego działalność antyalkoholowa rozpoczęta jeszcze w okresie studiów w Warszawie i kontynuowana do końca życia. Ksiądz Sopoćko zmarł 15 lutego 1975 roku w Białymstoku i pogrzebany został na cmentarzu Wniebowzięcia NMP w Białymstoku.

Dnia 30 listopada 1988 roku dokonano ekshumacji zwłok Sługi Bożego. Doczesne szczątki księdza Michała spoczywają obecnie w Kościele pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego w Białymstoku (dzielnica Białostoczek), przy ulicy Radzymińskiej 1.

Beatyfikacja odbyła się 28.09.2008 roku w Białymstoku.

Zobacz także rozważania ks. Sopoćki








Ojciec Józef Andrasz SJ - kierownik duchowy Świętej Faustyny w Krakowie.

Ojciec Józef Andrasz (1891-1963) urodził się 16 października 1891 w Wielopolu koło Nowego Sącza. Do zakonu Jezuitów wstąpił 22 września 1906 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 marca 1919. Całe jego życie kapłańskie związane było z Wydawnictwem Apostolstwa Modlitwy. Był jego autorem, dyrektorem i redaktorem naczelnym tygodnika "Posłaniec serca jezusowego" (1930-1938). W latach trzydziestych był krajowym dyrektorem Apostolstwa Modlitwy. Zmarł 1 lutego 1963 roku.

---