Materiałoznawstwo fotograficzne - Test końcowy

1. Materiały czarno-białe

• Negatywy

• Papiery

• Procesy

2. Materiały barwne

• Negatywy

• Papiery

• Procesy (E-6, C-41)

3. Inne pierdoły (Budowa oka, długość fali, temp. Barwowa, mieszanie barw, zdolność rozdzielcza, czułość ISO, ekspozycja …)

Materiały czarno-białe

Obróbka chemiczna filmu czarno-białego

Błona jest w koreksie, nawijanie na szpulę oczywiście w zupełnej ciemności.

1. Wywoływanie (poruszanie koreksem - utrzymanie ciągłego kontaktu ze świeżym roztworem.

2. Płukanie (przerywanie)

3. Utrwalanie

4. Płukanie

5. Suszenie

Rodzaje wywoływaczy:

• Negatywowe

• Pozytywowe

• Uniwersalne (pozytywy i negatywy)

Rodzaje wywoływaczy (podział uwzględniający szybkość działania)

• Wolno pracujące - 5 do 15 minut

• Energicznie pracujące - 2 do 5 minut

• Bardzo szybko pracujące - kilkanaście do kilkudziesięciu sekund.

Rodzaje wywoływaczy (podział ze względu na wpływ na kontrast)

• Miękko pracujące

• Normalnie pracujące

• Kontrastowo pracujące

• Bardzo kontrastowo pracujące

Rodzaje wywoływaczy negatywowych:

• Uniwersalne - negatywy nieprzeznaczone do większych powiększeń (max 4-krotne)

• Ultradrobnoziarniste - wyjątkowo drobne ziarno, ale niecałkowite wykorzystanie światłoczułości błony => błony muszą być prześwietlone.

• Wyrównawczo-drobnoziarniste - Rodinal D-76, małe ziarno, wyrównanie zbyt dużych kontrastów.

• Akutancyjne - ostrość konturów obrazu.

• Kontrastowe - mało szczegółów w jasnych i ciemnych partiach obrazu - grafizacja lub reprodukcja druków

• Fizyczne

• Specjalne - wszystkie, które nie mieszczą się w powyższych grupach.

Proces wywoływania ma też wpływ na ziarnistość obrazu.

Skład wywoływaczy fotograficznych:

• Substancje podstawowe

• Wywołujące (zwykle Hydrochinon)

• Konserwujące /Antyutleniające (siarczyn sodu)

• Zasadowe/Przyspieszające (węglan sodu, węglan potasu lub wodorotlenek sodu)

• Antyzadymiające (Bromek potasu)

• Substancje pomocnicze

• Usuwające osady wapniowe

• Powstrzymujące pęcznienie żelatyny

• Zwilżające

Substancje wywołujące (redukujące) - substancją wywołującą może być tylko taki związek chemiczny, który będzie redukował jony srebra do wolnego srebra w naświetlonych ziarnach halogenków srebra, ale nie będzie ich redukował w nienaświetlonych kryształkach AgBr. Musi być to związek chemiczny wykazujący selektywne działanie redukujące.

Substancjami wywołującymi (z grupy pochodnych benzenu) są:

• Hydrochinon należy do jednej z najpopularniejszych substancji wywołujących, jest podstawowym składnikiem prawie wszystkich wywoływaczy uniwersalnych i drobnoziarnistych.

• Metol - jeden z najpopularniejszych wywoływaczy

• Fenidon (1-fenylo-3-pirazolidon)

• Pirokatechina - daje obraz o odcieniu brunatnym

• Chlorowodorek p-aminofenolu - jest składnikiem popularnego wywoływacza negatywowego o nazwie Rodinal(R. 09).

• Amidol

• Glicyna

Wywoływacze konekcjonowane - Kodak D-76, Ilford ID-11, Agfa R-09 (już nie produkowany), Fomadon R-09.

Proces wywoływania - dwie reakcje przebiegające jednocześnie:

• Utlenianie reduktora połączone z oddawaniem przez niego elektronów.

• Jony srebra przyjmują elektrony, przechodząc w atomy srebra - redukcja.

Po zakończeniu wywoływania konieczne jest stosowanie przerywacza.

Podczas tworzenia obrazu negatywowego najważniejsze są:

• Naświetlenie materiału fotograficznego

• Wywołanie

Przerywanie, utrwalanie i płukanie spełnia tylko rolę usługową, chociaż przeprowadzone błędnie mogą zepsuć efekt końcowy.

Przerywanie - roztwór chemiczny (zwykle słaby kwas), który zatrzymuje działanie wywoływacza na błonę lub papier fotograficzny i neutralizuje jego pozostałości, co zapobiega skażeniu innych roztworów chemicznych.

Utrwalanie - w wywołanym materiale światłoczułym znajdują się atomy srebra oraz kryształki bromku/chlorku srebra, w których pod wpływem światła powstałyby nowe centra wywoływalne. Dlatego po zakończeniu wywoływania konieczne jest przeprowadzenie procesu, w którym z emulsji usunięty zostanie cały bromek srebra nieprzekształcony w srebro metaliczne.

Dopiero po usunięciu nienaświetlonych halogenków srebra otrzymamy obraz trwały, niewrażliwy na światło. Halogenki zamienia się w związki kompleksowe, rozpuszczalne w wodzie - utrwalanie. Substancją utrwalającą jest tiosiarczan sodu lub amonu.

Płukanie - ostatni etap obróbki, w którym związki kompleksowe zostają usunięte.

Suszenie - po obróbce materiał musi zostać wysuszony.

Utrwalacze czarno-białe:

• Zwykłe - tylko tiosiarczan sodu.

• Kwaśne - z dodatkiem słabych kwasów lub kwaśnych soli (wodorosiarczyn sodu)

• Szybkie - z dodatkiem chlorku amonu lub zawierające tiosiarczan amonu

• Garbujące - z dodatkiem ałunu chlorowo-potasowego, ałunu glinowo-potasowego lub formaliny.

Zakończenie obróbki chemicznej negatywów - do ostatniej kąpieli płuczącej można dodać środka zmniejszającego napięcie powierzchniowe - uniemożliwia utworzenie się kropli wody na powierzchni negatywu - do tego celu używany jest Fotonal.

Wywoływacze:

• Tmax

• Fomadon R-09

• Ilford ID-11

• Ilfotec

• Kodak Microdol-X

• Tetenal Emofin

• Foma Fomadon LQR

• Hydrofen

• Tetenal Ultrafin

Ocena negatywów - powinny być widoczne pewne detale w najbardziej i najmniej gęstych częściach obrazu. Dobry, ale nie nadmierny kontrast.

Inne informacje o błonach negatywowych czarno-białych

Błony fotograficzne:

• Błona 135 - 35mm

• Błona zwojowa (Błona 120 lub 220 - 12 klatek 6x6 lub 24 klatki 6x6, rozmiar klatki - najczęściej 6x4,5; 6x6; 6x7 cm)

• Dupleks - papier ochronny

• Błona arkuszowa

Warstwowa budowa filmów czarno-białych:

• Warstwa ochronna

• Chroni przed uszkodzeniami mechanicznymi

• Warstwa (warstwy) światłoczuła

• Warstwa preparacyjna

• Związanie podłoża z warstwą światłoczułą.

• Warstwa folii podłożowej

• Warstwa przeciwskręcająca i przeciwodblaskowa

• Aby nie pojawiły się zaświetlenia niepotrzebnymi odbiciami światła.

• Dodatkowa warstwa żelatynowa - pogrubia, aby się nie skręcało.

• Warstwa antyelektrostatyczna

• Aby wyładowania elektrostatyczne nie niszczyły obrazu.

Materiały pozytywowe czarno-białe

Czarno-białe papiery fotograficzne można podzielić:

• Baza - Papiery FB (papiery barytowe) 35/12, 135/24, 1i RC lub PE (polietylen)

• Gradacja - stała gradacja i zmienna gradacja

Papier barytowy - BR lub FB:

(od dołu)

• Warstwa papieru stanowiąca podłoże nośne

• Warstwa barytowa zawierająca drobnokrystaliczny siarczan Baru (BaSo₄) w żelatynie

• Warstwa światłoczuła żelatynowa zawierająca światłoczułe kryształy halogenków srebra.

• Ochronna warstwa żelatynowa chroniąca papier przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Papier Polietylenowy - PE lub RC

(od dołu)

• Papier polietylenowy (cienka warstwa)

• Papier podłożowy (gruba warstwa)

• Cienka warstwa polietylenu

• Warstwa światłoczuła

• Warstwa ochronna

Papier panchromatyczne - kopiowanie negatywów barwnych.

Typy emulsji:

• Papiery chlorowe - powiększenia stykowe, dobre odwzorowanie drobnych szczegółów.

• Papiery bromowe - „papier biały błyszczący”, wysokoczułe - 75 razy bardziej od chlorowych

• Papiery chlorobromowe - łączą zalety obu, 10 razy mniej czułe od bromowych, dobre odwzorowanie szczegółów.

Rodzaje powierzchni:

• Błyszcząca - Wyraziste różnice tonalne

• Półmatowa - łatwiejszy retusz => portrety

• Matowa - Mniejsza wyrazistość obrazów, głownie portrety - łatwy retusz.

• Specjalna powierzchnia.

Formaty papierów:

• Małoformatowe: 9x13, 10x15, 13x18

• Średnioformatowe: 18x24, 24x36, 30x40

• Wielkoformatowe: 40x50, 50x60, papier z roli

Papiery:

• Ilford MG IV RC xpress new - multigrade, 6 stopni kontrastu

• Ilford Multigrade IV de luxe - j/w, 7 stopni kontrastu

• Foma Fomaspeed - RC, stałogradacyjny

• Foma Variant III RC

Papiery fotograficzne zwykle nie są uczulone spektralnie (można je obrabiać przy danym świetle).

Bonus - nazwy kilku błon negatywowych czarno-białych:

• Fomapan 200/120

• Fomapan 100/120

• Fuji neopan 400/120

• Kodak T-max 400/120

Firmy produkujące czarno-białe papiery fotograficzne - Ilford, Kodak, Agfa, Foma.

• Materiały barwne

Rodzaje materiałów barwnych:

• Negatywowe - naświetlanie w aparacie, po obróbce - negatyw

• Odwracalne - naświetlanie w aparacie, po obróbce - pozytyw

• Do Duplikatowania - negatywowe, pozytywowe lub odwracalne. Służą do wykonywania kopii z istniejących już obrazów.

• Pozytywowe - otrzymanie pozytywu na podłożu przezroczystym. Możliwa późniejsza projekcja na ekranie. (Rozmiary: mały lub średni format)

Papiery barwne:

• Pozytywowe

• Odwracalne

• Wprost pozytywowe

Negatywy barwne - po wywołaniu obraz ma barwy dopełniające.

Budowa błon negatywowych barwnych jest bardzo podobna do budowy błon negatywowych czarno-białych.

Podłoże: dawniej celuloza, obecnie octany lub azotany celulozy.

Warstwowa budowa negatywu barwnego:

1. Podłoże z tworzywa sztucznego

2. Warstwa przeciwodblaskowa

3. Emulsja czuła na światło czerwone

4. Emulsja czuła na światło zielone

5. Filtr żółty

6. Emulsja czuła na światło niebieskie

7. Filtr Ultrafioletowy

8. Warstwa ochronna

9. Światło widzialne

Warstwowa budowa materiałów barwnych - trzy warstwy, każda reaguje na jeden kolor podstawowy (niebieski, zielony, czerwony). Najłatwiej zbudować warstwę czułą na kolor niebieski - czułość spektralna bromku srebra odpowiada kolorowi niebieskiemu. Nie można zbudować warstwy czułej tylko na barwę zieloną lub czerwoną, ponieważ czułość własna halogenków leży w krótkofalowej części widma.

Filtr Żółty - nie przepuszcza promieniowania niebieskiego => kolejność warstw jest narzucona technologicznie.

W warstwie niebieskoczułej powstanie obraz żółty, zielonoczułej purpurowy, a czerwonoczułej - niebiesko-zielony.

Wywołanie barwotwórcze - ich powstanie stało się możliwe dzięki wynalezieniu wywołania barwotwórczego. W wywołaniu tym oprócz obrazu srebrowego powstaje zespolony z nim obraz barwny o barwie zależnej od użytego komponentu. Po usunięciu obrazów srebrowych w materiale pozostaną tylko obrazy barwne - żółty, purpurowy i niebiesko-zielony.

Błona diapozytywowa jest podobna do negatywu barwnego - różnica powstaje podczas obróbki.

Barwne błony odwracalne - po obróbce otrzymujemy obraz o prawidłowych wartościach tonalnych. Obrabiane w procesie E-6 (Kodak) lub CR-56 (Fuji).

Podstawowe parametry filmów barwnych:

• Balans barwny

• Czułość

• Format

• Rozdzielczość

• Rozpiętość tonalna

• Sposób reprodukcji barw

• Tolerancja naświetlenia

• Ziarnistość

Nasycenie - Film powinien rejestrować kolory o intensywności zbliżonej do nasycenia barw fotografowanego obiektu.

Balans Barwny - równoważenie kolorów. Wskaźnik informujący do wykonywania zdjęć przy jakiej temperaturze barwowej przeznaczony jest dany film.

• Do światła dziennego - 5500 K

• Do światła sztucznego - 3200 K

Do światła dziennego przy sztucznym - pomarańczowe zabarwienie.

Do światła sztucznego przy dziennym - niebiesko-fioletowe zabarwienie.

Rozpiętość tonalna - jak bardzo kontrastowa scena zostanie zarejestrowana na filmie. Im większa rozpiętość tonalna, tym więcej odcieni barw zostanie zarejestrowanych.

Największa rozpiętość - filmy czarno-białe, mniejsza barwne, najmniejsza - barwne diapozytywy.

Duża rozpiętość tonalna - dobre oddanie szczegółów w cieniach i światłach.

Sposób reprodukcji barw - zwrócić uwagę na „barwy trudne” - kolor skóry, zieleń roślin. Kolorystyka zależy też od laboratorium - film Kodaka w Kodaku, Fuji u Fuji.

Film perforowany 135 występuje w 3 długościach - 135/12, 135/24, 135/36.

Filmy negatywowe Fuji:

• NPS 160 - pro

• NPC 160 - pro

• NPH 400 - pro

• NPZ 800 - pro

• Reala - Pro

Filmy odwracalne Fuji:

• Fuji Sensia 100 - amatorski

• Fuji Sensia 200 - amatorski

• Velvia

• Velvia 100F

• Provia 100F

• Provia 400F

• Astia 100F

• 64T Type II

Filmy odwracalne Kodak:

• Kodachrome 64 - proces K-14.

• Kodak Professional Elite Chrome 100 (amatorskie)

• Kodak Professional Elite Chrome Extra Color 100 (amatorskie)

• Kodak Professional Elite Chrome 200 (amatorskie)

• Kodak Professional Elite Chrome 400 (amatorskie)

• Kodak Ektachrome (E) - Profesjonalne

• E100G

• E100GX

• E100VX

• E200

Filmy negatywowe Kodak (profesjonalne):

• Kodak Professional Portra (160NC, 160VC, 400 NC, 400 VC, 800)

• NC - neutralne barwy, VC - nasycone

• Kodak Professional Ultra Color

Amatorskie materiały negatywowe barwne:

• Kodak

• Kodak Gold 100

• Kodak Gold 200

• Kodak Ultra Max 400

• Fuji

• Fujicolor 100

• Fujicolor 200

• Superia 100

• Superia 200

• Superia X-TRA 400

• Superia X-TRA 800

• Superia 1600

• Superia Reala

Obróbka materiałów barwnych.

Podstawą fotografii barwnej jest wywołanie barwotwórcze. Powstają w nim jednocześnie dwa obrazy - substancja wywołująca redukuje halogenki srebra do srebra metalicznego, zaś jej utleniona forma łączy się z komponentami tworząc barwniki.

W wywoływaczach barwnych stosuje się dwie substancje redukujące:

• CD-3 - reduktor stosowany w procesach pozytywowych

• CD-4 - reduktor stosowany w procesach negatywowych.

Proces C-41 - (CN-16) wysokotemperaturowy (~38° C) proces obróbki materiału światłoczułego - negatywów barwnych i czarno-białych.

Etapy obróbki negatywów barwnych:

1. Wywoływanie - Wywoływacz barwny CD

• Naświetlone kryształy halogenków srebra znajdujące się w warstwach światłoczułych błony barwnej w wywoływaczu barwnym są redukowane do srebra metalicznego, a substancja wywołująca (CD-4) utlenia się.

• Utleniona substancja wywołująca łączy się z odpowiednimi komponentami barwników, znajdującymi się w warstwach światłoczułych błony, tworząc barwniki.

• Po procesie wywołania barwnego mamy dwa obrazy - srebrowy z halogenków srebra i barwny z komponentów. Obraz srebrowy, który służył do wytworzenia obrazu barwnego jest już niepotrzebny i musi zostać usunięty => wybielanie, utrwalanie i płukanie.

2. Wybielanie - wybielacz BL

• Metaliczne srebro zostaje z powrotem zamienione (utlenione) w halogenki srebra.

• Wersenian żelazowo-amonowy, chlorek/bromek sodu/potasu.

3. Płukanie - intensywne, aby jak najmniej wybielacza dostało się do utrwalacza.

4. Utrwalanie - Utrwalacz FX.

• Zamiana soli srebra na związki kompleksowe rozpuszczalne w wodzie.

• Tiosiarczan amonowy.

5. Płukanie - usunięcie wszystkich chemikaliów.

6. Stabilizacja - Stabilizator FI.

• Dzięki składnikom konserwującym wpływa na poprawę stabilności barwników podczas składowania gotowych obrazów.

• Dzięki substancjom powierzchniowo czynnym zapewnia dobre spływanie i rozpływanie się kropli wody na powierzchni błony.

• Formalina, Wersenian dwusodowy, związki kompensujące sole srebra, związki bakteriobójcze i zwilżacze.

Wywoływacze barwne - składają się z substancji:

• redukujących

• antyutleniających (konserwujących) - siarczyn sodu w małej ilości, uzupełniony siarczanem hydroksyloaminy

• zasadowych - węglany sodu lub węglany potasu

• antyzadymiających - bromek potasu.

• Substancje pomocnicze (usuwające osady wapienne) - Calgon, Trilon B.

Procesy odwracalne - na materiale zdjęciowym otrzymujemy obraz pozytywowy/o prawidłowych wartościach tonalnych. Proces ten charakteryzuje się dwukrotnym wywołaniem naświetlonego materiału.

Najbardziej rozpowszechnione procesy odwracalne polegają na:

1. Rozpuszczeniu obrazu negatywowego, a następnie naświetleniu i wywołaniu pozostałej substancji światłoczułej.

2. Naświetlenie substancji światłoczułej pozostałej po wywołaniu obrazu negatywowego, wywołanie jej wywoływaczem barwnym, a następnie rozpuszczenie i usunięcie obrazów srebrowych - negatywowego i pozytywowego.

3. Jednoczesne tworzenie się obrazów negatywowego i pozytywowego w dwóch nałożonych na siebie warstwach nasiąkniętych wywoływaczem, przy czym obraz pozytywowy tworzy się z soli srebra nie wykorzystanych do wywołania obrazu negatywowego przez przenikanie ich (dyfuzję) do warstwy pozytywowej i zredukowaniu w niej do srebra metalicznego.

Proces E-6 - (CR-59) (proces sześciokąpielowy) dotyczy obróbki materiałów odwracalnych barwnych.

1. Wywołanie czarno-białe FD

• Powstają trzy negatywowe obrazy srebrowe, które są niepotrzebne i trzeba je usunąć.

2. Płukanie

3. Odwracanie (zadymianie) RE

• Zaświetlenie lub chemiczne zadymianie w roztworze odwracającym RE.

• Nienaświetlone kryształy halogenku srebra zadymia się roztworem soli cyny. Następuje częściowa redukcja halogenków srebra z wytworzeniem na ich kryształkach obrazu utajonego.

4. Wywoływanie barwne CD

• Powstają trzy obrazy pozytywowe srebrowe i trzy obrazy pozytywowe barwnikowe.

5. Kondycjonowanie BC

• Nie zachodzą żadne zmiany w cząstkowych obrazach srebrowych i barwnikowych.

• Ma za zadanie opłukanie powierzchniowe resztek wywoływacza CD i zmianę ph.

• Służy tylko do przygotowania materiału do utlenienia srebra metalicznego w wybielaczu.

6. Wybielanie BL

• Znajduje się sześć cząstkowych obrazów srebrowych, które należy usunąć.

• Utlenianie srebra za pomocą wersenianiu żelaza_(III) => powstaje bromek srebra.

7. Utrwalanie FX

• Halogenek srebra zakrywa cząstkowe obrazy barwnikowe.

• Bromek srebra usuwa się w utrwalaczu (tiosiarczan amonu)

8. Płukanie

• Usunięcie soli tiosiarczanosrebrzanowych oraz tiosiarczanu amonu.

9. Stabilizowanie/Garbowanie - Roztwór końcowy FI

• Częściowe garbowanie żelatyny i jej utwardzenie

• Zabezpieczenie przed pęcznieniem.

• Roztwór formaliny.

10. Suszenie

Other Stuff

Skala czułości ISO:

ASA DIN

• 50 18

• 100 21

• 200 24

• 400 27

• 800 30

• 1600 33

Zdolność rozdzielcza - linie/mm, zdolność do odtwarzania niuansów, szczegółów (przejścia tonalne, faktura), dotyczy materiałów światłoczułych i obiektywów.

Długość fali

Czerwona 630 - 780 mm

Pomarańczowa

Żółta

Zielona

Niebieska

Fioletowa 380 - 440 mm

630-780 380-440

Percepcja wzrokowa

Barwa postrzegana jest psychofizyczną cechą percepcji wzrokowej. Percepcja taka jest możliwa tylko wtedy, gdy mają miejsce 3 procesy:

• Emisja światła

• Pobudzenie receptorów siatkówki

• Przetworzenie w korze mózgowej pobudzeń przekazanych przez nerw wzrokowy.

Receptory siatkówki

Pręciki - słabe oświetlenie, odcienie szarości wzrokowe, widzenie nocne, widzenie zmrokowe, tzw. skotopowe

Czopki - duże oświetlenie barwy (barwniki), widzenie dzienne, tzw. Widzenie fotopowe

Gdy wchodzimy do ciemnego pomieszczenia, zaczynają funkcjonować po części zarówno czopki i pręciki i jest to widzenie mezopowe.

Rodzaje barw:

• Achromatyczne - barwy niekolorowe - biała, odcienie szarości, czerń

• Jasność

• Chromatyczne

• Jasność, jakość, nasycenie

Atrybuty barw:

• Jakość - w świecie kolorów określa się za pomocą koła barw. Jest to termin określający tę własność barwy, która stanowi o różnicy między np. czerwienią, a błękitem, barwą żółtą czy zieloną. Jakość, zwana inaczej odcieniem .

• Jasność barw - zależy od natężenia światła docierającego do oka. Jasność barw powierzchniowych nazywamy jaskrawością.

• Nasycenie - to bogactwo lub ubóstwo barwy, zależne od domieszki barwy białej lub szarej. Określa ono stopień w jakim dana barwa różni się od barwy szarej o tej samej jasności. Największe nasycenie maja barwy monochromatyczne, czyli barwy widmowe. Silnie nasycone barwy wydają się czyste, pozbawione jakiejkolwiek domieszki, a barwy o słabym nasyceniu zdają się zbliżać do szarości. Nasycenie barwy wiąże się ściśle z jej jasnością.

RGB

RGB jest standardowym trybem kolorowym wykorzystywanym w monitorach komputerowych i w aparatach cyfrowych. RGB oznacza czerwony, zielony, niebieski i odnosi się do podstawowych kolorów tzw. Addytowanych.

Addytowane mieszanie barw = nadawanie im jasności

CMYK

Litery te oznaczają subtraktywne kolory podstawowe, czyli turkusowy, purpurowy, żółty oraz czarny.

Subtraktywny sposób łączenia kolorów = zmniejszanie ilości światła.

Np. Żółty powstaje z wymieszania kolorów zielonego i czerwonego. Dlatego niebieski jest w opozycji do tych kolorów i jest dopełnieniem koloru żółtego. Dalej, turkus powstaje z połączenia niebieskiego i zielonego, więc czerwony jest jego dopełnieniem.

Temperatura barwowa

Temperatura barwowa światła wyrażona w kelwinach pozwala na precyzyjne określenie spektralnego charakteru światła.

Temperatura barwowa źródła światła określa taką temperaturę ciała czarnego jako promiennika przy której daje ono identyczne wizualne wrażenie kolorów jak daje rzeczywiste źródło światła

Światło świecy 2000 K

Zachód słońca 2000 - 3000 K

Żarówka 3000 K

Żarówka fotograficzna 4000 K

Lampa błyskowa 6000 K

Przeciętne światło dzienne w południe 5500 K

Zachmurzenie 6000 K - 8000 K

Mglisty dzień 8000 K

Światło nieba 10 000 K - 20 000 K

Czyli robiąc zdjęcia Np. świecy, aby zdjęcie wyszło naturalnie, ustawiamy temperaturę barwową na 2000 K.

Temp K	Nieb %	Ziel %	Czer %	typ światła
2000	5,8	16,7	77,5	Świeca
2800	7	32	61	Żarówka wolframowa
3200	20	30	50	Lampa fotograficzna
5000	29,8	32,5	37,7	Słońce w południe
5500	33,3	33,3	33,3	Światło dzienne
8000	39,1	33,7	27,2	Nieboskłon

Ciało doskonale czarne - ciało, które pochłania całkowicie promieniowanie świetlne fal o wszystkich długościach, jakie padają na jego powierzchnię. Takie ciało ogrzane wypromieniowuje też fale o wszystkich długościach.

---