INSTRUKCJA STANOWISKOWA

CZYNNOŚCI OBSŁUGOWO - NAPRAWCZE POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH

I. Postanowienia ogólne

Warunki dopuszczenia pracownika do pracy:

1. Ukończone 18 lat (młodociany w ramach praktycznej nauki zawodu tylko pod nadzorem instruktora).

2. Przejście odpowiedniego instruktażu zawodowego, zapoznanie się z instrukcją obsługi, przeszkolenie bhp i ppoż.

3. Stan zdrowia odpowiedni do wykonywanej pracy potwierdzony świadectwem wydanym przez uprawnionego lekarza.

4. Posiadanie wymaganych predyspozycji psychicznych i fizycznych.

5. Ubrany w odzież roboczą przewidzianą dla danego stanowiska w zakładowej tabeli norm odzieży roboczej i rękawice robocze.

6. Przy obsłudze maszyn z ruchomymi elementami nie można pracować w odzieży z luźnymi (zwisającymi) częściami jak np. luźno zakończone rękawy, krawaty, szaliki poły, oraz bez nakryć głowy okrywających włosy.

II. WPROWADZENIE POJAZDU NA STANOWISKO

OBSŁUGOWO—NAPRAWCZE

1.Pojazd samochodowy wolno wprowadzać na sta­nowisko obsługowo-

naprawcze w przypadku za-— błocenia dopiero po uprzednim umyciu i

wysu­szeniu lub ocieknięciu wody.

2.Wprowadzać pojazd samochodowy na stanowisko obsługowo-naprawcze należy dopiero po uprzed­nim upewnieniu się czy nie grozi to niebezpie­czeństwem innym osobom.

3.Wprowadzać pojazd samochodowy na stanowisko obsługowo-naprawcze może tylko kierowca, który jest odpowiedzialny za niego, ewentualnie mon­ter posiadający właściwą kategorię pozwolenia na prowadzenie pojazdów na drogach publicz­nych. Wykaz monterów uprawnionych do prowa­dzenia pojazdów powinien być wywieszony na tablicy ogłoszeń Stacji Obsługi.

4 W czasie wprowadzania pojazdu samochodowego na stanowisko obsługowo-naprawcze wewnątrz pojazdu nie mogą znajdować się inne osoby prócz prowadzącego pojazd.

5.Pracownik wskazujący kierunek jazdy, powinien stać z boku tak, aby nie był potrącony przez pojazd lub w razie nagłego szarpnięcia do przodu, przyciśnięty do ściany przeciwległej czy też stojącego w przedzie pojazdu samochodowego.

6.Po wprowadzeniu pojazdu samochodowego na stanowisko obslugowo-

naprawcze prowadzący pojazd obowiązany jest natychmiast unierucho­mić silnik.

7.Wpychanie samochodu na stanowisko obsługowo-naprawcze drugim pojazdem dopuszczalne jest jedynie pod warunkiem sztywnego zamocowania obydwóch końców drąga holowniczego do po­jazdów w miejscach do tego przewidzianych (haki holownicze).

8.Pojazd samochodowy należy lak ustawić na sta­nowisku obslugowo-naprawczym aby pracownicy zatrudnieni w kanale mieli swobodne wyjście i wejście.

9.Zabrania się wprowadzania pojazdu samochodo­wego na stanowisko obsługowo-naprawcze kana­łowe, jeżeli na stanowisku znajdują się pra­cownicy.

10. Zabrania się. jeżdżenia na błotnikach, stop­niach samochodu w czasie wprowadzania po­jazdu na stanowisko obsługowo-naprawcze jak również w czasie pilotowania pojazdu po terenie zakładu.

III. Zasadnicze czynności pracownika podczas pracy

III. ZABEZPIECZENIE POJAZDU

SAMOCHODOWEGO NA STANOWISKU

OBSŁUGOWO—NAPRAWCZYM

1.Po wprowadzeniu pojazdu samochodowego na stanowisko obsługowo-naprawcze, prowadzący pojazd obowiązany jest wyłączyć przekładnię (dźwignię zmiany biegów pozostawić na luzie) oraz zaciągnąć ręczny hamulec.

2.W przypadku niesprawności hamulca ręcznego pojazd samochodowy można pozostawić na biegu do czasu podłożenia klinów pod koła.

3.Pracownik przystępujący do obsługi pojazdu zo­bowiązany jest uprzednio do sprawdzenia zabez­pieczenia pojazdu samochodowego przed samo­czynnym przetoczeniem.

4.Zabrania się używania jako klinów pod koła cegieł, kamieni, zużytych elementów tarcz kół oraz innych przedmiotów przypadkowych.

5.Wykonywanie jakichkolwiek czynności obsługowo-naprawczych przy uniesionym pojeździe sa­mochodowym • podpartym tylko na podnośniku jest zabronione.

6.Pojazd, który został podniesiony na pewną wy­sokość przy użyciu podnośnika lub dźwigu musi być natychmiast zabezpieczony podstawkami (kobyłkami) a urządzenie podnoszące wyłączone z prasy (podnośnik opuszczony, liny wciągu dźwigu luźne).

7.Przed użyciem podnośnika należy sprawdzić jego stan techniczny ( w podnośnikach mechanicznych należy sprawdzić dokładnie prawidłowość działania zapadek powrotnych oraz stan podstawki).

8.Podnośnik w czasie podnoszenia pojazdu samo­chodowego powinien być ustawiony na równym, twardym, nie kruszącym się i wykluczającym poślizg podłożu. Pomiędzy główką podnośnika a podpieraną częścią pojazdu samochodowego powinien być włożony klocek z twardego drewna celem uniknięcia ześlizgnięcia się główki pod­nośnika.

IV. Czynności zakazane

IV. CZYNNOŚCI OBSŁUGOWO—NAPRAWCZE

1.W czasie wykonywania podwoziowych prac obsługowo-naprawczych zabrania się uruchamia­nia silnika, jak również dokonywania naprawy instalacji elektrycznej przy pojeździe samocho­dowym.

2.Przy wykonywaniu prac wymagających zwię­kszonego wysiłku fizycznego .należy stosować i specjalne urządzenia gwarantujące bezpieczne wykonanie zamierzonych czynności obsługowo-naprawczych przy pojeździe samochodowym (wózki, podnośniki, urządzenia dźwigowe).

3.Podnoszenie ciężkich (kanciastych) elementów pojazdu samochodowego przy pomocy wciągu przez opasywanie ich łańcuchem jest wzbronione. Ogniwa opasującego łańcucha mogą niekiedy ustawić się w ten sposób, że jedno z nich za­czepi o drugie. Podczas podnoszenia ogniwo może się nagle zwolnić i spowodować nagły uskok (nagłe opuszczenie się) podnoszonego elementu czym związane jest niebezpieczeństwo zerwania łańcucha i zranienie ciała pracownika jak również uszkodzenie podnoszonego elementu.

4.Do czynności wymienionych w pkt. 3 należy używać lin stalowych lub konopnych uprzednio sprawdzonych.

5.Zabrania się przebywania pracownikom pod niezabezpieczonymi pojazdami lub zespołami po­jazdu wiszącymi na dźwigu lub opierającym się tylko na podnośniku.

6.Przy wykonywaniu podwoziowych prac obsługowo-naprawczych na stanowisku bez kanałowym, pracownik powinien pracować w pozycji leżącej na leżance z podgłówkiem. O ile w pobliżu na terenie odbywa się ruch innych samochodów pracownik powinien leżeć wzdłuż samochodu, unikając wystawiania nóg poza obrys samochodu.

7. Pracownik powinien tak się ułożyć (na plecach) pod samochodem aby ręce lub narzędzia doty­kały części samochodu na wysokości piersi, a nigdy na wysokości twarzy (zapruszenie oczu).

8.Do prac obsługowo-naprawczych należy używać lamp przenośnych o napięciu 24 V.

V. Podstawowe czynności pracownika po zakończeniu pracy

V. PRACE SPAWALNICZE PRZY NAPRAWIE SAMOCHODU

1.Prace spawalnicze, w wyniku których powstają dość duże zanieczyszczenia powietrza, szczegól­nie przy podgrzewaniu powierzchni dwustronnie lakierowanych, zaolejonych itp. powinny być w zasadzie wykonywane na wolnym powietrzu.

2.Przy tego rodzaju pracach powinno się używać
gazu (acetylenu) z butli a nie z wytwornicy,
gdyż konieczność częstej zmiany ustawienia wytwornicy naraża ją na uszkodzenie, a w zimie na zamarznięcie.

3.Spawania może dokonywać jedynie pracownik posiadający uprawnienia spawacza, udokumento­wane złożeniem egzaminu przed właściwą ko­misją.

4.Butla acetylenowa, podobnie jak i inne budę z gazami technicznymi powinna być zawsze ustawiona w pozycji stojącej i zabezpieczona przed upadkiem.

5.Przed założeniem reduktora na kruciec budowy zaworu, należy zawór otworzyć i natychmiast zamknąć, celem przedmuchania wylotu.

6.Przed założeniem reduktora należy sprawdzić przy użyciu pędzla i wody mydlanej, czy zawór butlowy szczelnie się zamyka.

W przypadku nieszczelności, butli używać nie wolno.

7. Po założeniu reduktora i palnika należy otwo­rzyć zawór w butli, a w palniku zamknąć oraz sprawdzić szczelność połączeń przewodów i za­worów przy użyciu wody mydlanej. Przy stwier­dzeniu najmniejszej nieszczelności spawać nie wolno.

8.Jeżeli prace spawalnicze wykonywane są na otwartej przestrzeni, stanowisko robocze powinno być w miarę technicznych możliwości zabezpie­czone przed opadami atmosferycznymi np. przy pomocy daszka.

9.Zabronione jest wykonywanie prac spawalni­czych w odległości mniejszej niż 5 m od mate­riałów łatwopalnych.

10.Odległość butli od płomienia palnika spawacza powinna wynosić co najmniej 4 m.

11.Węże doprowadzające gazy do palnika powinny posiadać długość co najmniej 5 m.

12 Zabrania się spawaczowi wypuszczać z rąk pa­lący się palnik (kłaść go w różne miejsca). Jeżeli spawacz musi odłożyć palnik, powinien go zgasić lub położyć na specjalnej podstawce.

13.Przed rozpoczęciem pracy i po dłuższej przerwie w pracy spawacz powinien sprawdzić poziom wody w bezpieczniku wodnym wytwornicy acetylenowej.

14.Spawacze i ich pomocnicy powinni być podda­wani badaniom lekarskim co

najmniej raz na 6 miesięcy.

15.Reduktory powinny być suche i utrzymywane zawsze w dokładnej czystości.

Nie może być na nich ani śladu smaru, bowiem sprężony tlen w zetknięciu z tłuszczami powoduje eksplozję.

16.Przed każdym dotknięciem 'do zaworu przy bulli z tlenem spawacz musi

dokładnie umyć ręce mydłem i wytrzeć je na sucho.

17.rzewody gumowe powinny być na końcówkach umocowane zaciskami śrubowymi (nigdy drutem).

18.Węże do tlenu i acetylenu powinny różnić się . między sobą barwą, przekrojem lub innymi cechami.

19.Spawacz i pomocnik w czasie spawania powinni mieć bezwzględnie założone okulary ochronne.

20.Spawanie części podwozia po stronie zbiornika jest dopuszczalne wówczas, jeżeli miejsce spa­wane jest oddalone od zbiornika paliwa nie mniej jak o 1,5 m.

21.Przed rozpoczęciem spawania miejsce w pobliżu zbiornika i sam zbiornik muszą być umyte wodą pod ciśnieniem.

22.Przed rozpoczęciem prac spawalniczych przy samochodzie w pobliżu zbiornika paliwa należy sprawdzić, czy zbiornik nie cieknie. O ile są ślady wycieku, spawanie można rozpocząć do­piero po wymontowaniu zbiornika.

23.Kanał obsługowo-naprawczy w czasie spawania musi być czysty.

24.Pod nogami spawacza powinien być rozścielony koc azbestowy, a obok umieszczona gaśnica śniegowa.

25.Spawacz musi tak ustawić palnik przy spawa­niu, aby iskry czy krople metalu leciały w kierunku przeciwnym od zbiornika.

26.W przypadku konieczności manewrowania pal­nikiem (a więc ciągłej zmiany kierunku nachy­lenia palnika) pomocnik spawacza musi ustawić blaszany ekran, od którego będą odbijały się wszystkie iskry lecące w kierunku na zbiornik paliwa.

27.O ile ukształtowanie części podwozia uniemożli­wia dokładne ustawienie ekranu, spawanie może się odbywać jedynie przy zdjętym zbiorniku.

VI. Postanowienia końcowe

VI. SPAWANIE I LUTOWANIE SAMOCHODOWYCH ZBIORNIKÓW PALIWA

1.Zbiornik wykazujący przecieki, .należy opróżnić, wymontować, stronę zewnętrzną zbiornika do­kładnie oczyścić.

2.Zakorkować końcówki przewodów paliwowych, oraz sprawdzić w wannie z wodą miejsca wy­cieków przez doprowadzenie nadciśnienia po­wietrza otworkiem w korku (nie więcej jak 0,1 - 1 atm) a miejsce wycieku zaznaczyć.

3.Napełnić zbiornik wodą i starannie kilkakrotnie wypłukać (do napełnionego wodą zbiornika wło­żyć aż do dna przewód o średnicy ca 5 mm ze sprężonym powietrzem i płukać pod ciśnieniem 3 do 5 atm w czasie nie krótszym niż 10 minut). Po przepłukaniu wodę wylać i płukanie pow­tórzyć.

4.W przypadku braku sprężonego powietrza zbior­nik starannie wypłukać wodnym roztworem ługu sodowego lub trójzasadowym fosforanem sodu, a następnie przedmuchać parą wodną, ewentu­alnie napełnić gotowaną wodą i kilka minut .ią gotować przy użyciu pary lub innego źródła ciepła bezpłomieniowego.

5.Napełnić zbiornik świeżą wodą i tak go ułożyć, by miejsce spawane lub lutowane znajdowało się w najwyższym położeniu odległym o ca 2 cm od poziomu wody i dopiero wtedy przystąpić do spawania.

6.Spawanie należy przerwać, gdy w zbiorniku ubędzie wody wskutek wycieku. Kontynuować spawanie można po uzupełnieniu wody.

7. Należy zwracać uwagę, aby przy spawaniu nie nagrzewać zbytnio zbiornika i tym samym nie dopuszczać do szybkiego parowania wody.

Postępowanie w razie awarii

VII. URUCHAMIANIE SILNIKA PO NAPRAWIE

1.Uruchomienie silnika może nastąpić dopiero po upewnieniu się, czy nie grozi to niebezpieczeństwem innym osobom.

2.Bezpieczne uruchamianie silnika, w którym przewody paliwowe i gaźnik nie są napełnione paliwem, może odbywać się w następujący sposób:

a — napełnić przewody i gaźnik paliwem przy pomocy dźwigni ręcznej przy pompie paliwowej.

b — o ile pompa zasilająca nie posiada pomoc­niczej dźwigni ręcznej wówczas wtłaczać sprężone powietrze do zbiornika otworkiem w korku wlewowym do chwili, aż zacznie wyciekać paliwo z końcówki przewodu pa­liwowego przy gaźniku. Jest to sygnał, że przewody są napełnione paliwem. Sprężone powietrze może być wtłaczane ze sprężarki lub przy pomocy pompy ręcznej.

c — dokręcić końcówkę przewodu i uruchomić silnik.

3.Uruchamianie silnika przez wlewanie paliwa wprost do gaźnika jest w zasadzie zabronione. Jednakże w przypadku powstania takich oko­liczności, które zmuszają obsługę do niezwłocznego uruchomienia silnika przy braku sprężo­nego powietrza ilp. czynność tę należy wykonać następująco:

a — zdjąć filtr powietrza, wlać do gaźnika około 50 cm³ paliwa (średniej wielkości kieliszek), odstawić poza kabinę kierowcy butelkę lub bańkę, nałożyć filtr i uruchomić silnik.

b — uruchamianie silnika przy jednoczesnym wlewaniu paliwa do gaźnika jest zabro­nione.

c — niedozwolone jest zalewanie gaźnika po­przez filtr powietrza.

4.Przy uruchamianiu silnika za pomocą korby roz­ruchowej, monter wykonujący tę czynność obo­wiązany jest przestrzegać następujących zasad: a — wzbronione jest: stosowanie dodatkowych dźwigni, rękojeści itp. do korby rozrucho­wej lub zaczepu na wale korbowym,

b — rękojeść korby rozruchowej powinna być obejmowana całą dłonią, przy czym palec kciuk nie powinien obejmować korby (po­winien się znajdować równolegle przy palcu wskazującym),

c — korba rozruchowa powinna posiadać ręko­jeść w postaci lekko obracającej się gład­kiej tulejki.

d — zaczepy na wale korbowym i korbie roz-rozruchowej powiny być właściwego kształtu i powinny być wzajemnie dopasowane,

e — urządzenie zapłonowe powinno być ustawio­ne w pozycji zapłonu opóźnionego, zgodnie z zaleceniami instrukcji fabrycznej dla da­nego typu pojazdu,

f — szybki ruch korby powinien być wykonany z dolnego położenia do górnego (poder­wanie),

g — silnik może być uruchamiany przez osoby posiadające praktyczne umiejętności posłu­giwania się korbą rozruchową.

W przypadku powstania pożaru należy

VIII. MONTAŻ i POMPOWANIE OGUMIENIA

1.Montowanie i pompowanie ogumienia może być , wykonywane tylko przez pracownika posiada­jącego przeszkolenie w tym zakresie, oraz w po­mieszczeniu wyznaczonym do tego celu.

2.Przed założeniem opony na tarczę koła, należy sprawdzić czy górna zewnętrzna 'krawędź tarczy oraz zewnętrzna górna krawędź pierścienia są równoległe do krawędzi tarczy, oraz czy obrzeże nie wykazuje wygięć. Jeżeli krawędzie te są po-zaginane i nie są równoległe, opony montować nie wolno.

3. Jeżeli zamontowany pierścień lekko uniesiony do góry wykaże luz w płaszczyźnie poziomej większy niż 3 mm pompować opony nie wolno (średnica jego jest powiększona).

4.Po założeniu pierścienia i lekkim pod pompowaniu tak, aby opona tylko lekko nacisnęła n' pierścień, opukać go młotkiem, aby wślizgnął się, na całym obwodzie we właściwe miejsce — co należy sprawdzić wzrokowo.

5.Koło zmontowane należy wtoczyć do specjalnej osłony i pompować ogumienie do właściwego ciśnienia.

6.W czasie pompowania ogumienia niedopuszczal­ne jest podtrzymywanie ręką przewodu przy za­worze dętki.

7.W celu zachowania przy tych czynnościach jak największej ostrożności, monter powinien zawsze tak się ustawić do koła (gdy jest ono napompo­wane i wyjęte z zabezpieczenia) aby jego syl­wetka by)a obok bieżnika opony a nie obok pierścienia.

IX. MATERIAŁY PĘDNE I BENZYNA ETYLIZOWANA

1.„Etylina'' jest paliwem silnikowym zawierają­cym dodatek czteroetylku ołowiu dla podwyższenia liczby oktanowej paliwa. „Etylina" jest środkiem trującym i niebc7,piecznym dla zdrowia i życia ludzi stykających się ze wszystkimi jej produktami.

2.Zabrania się używania „etyliny" do mycia części pojazdów samochodowych, podłóg, do prania odzieży, do maszynek do gotowania oraz do wszystkich innych, celów nie związanych z na­pędem silników.

3.Niedozwolone jest zasysanie „etyliny" ustami przez wąż gumowy (przy przelewaniu jej z jed­nego naczynia do drugiego).

4.Wzbronione jest przedmuchiwanie ustami dysz gaźników samochodowych i przewodów zasilają­cych silniki pracujące na „etylinie" przez . ze­tknięcie ust z przedmuchiwanym przedmiotem.

5.Nie wolno wycierać nieosłoniętą ręką (palcami) wskaźników pomiarowych „etyliny" w zbiorni­kach i oleju w miskach olejowych silników — należy wycierać je szmatą.

6.Należy unikać wdychania par „etyliny" jak również spalin silników napędzanych „etyliną".

7.Zabrania się zmywania rąk „etyliną", dotykania gołymi rękami przedmiotów nią oblanych lub pokrytych nalotem po odparowanej „etylinie".

8. Ubranie oblane „etyliną” należy natychmiast zmienić, wyprać w nafcie a następnie mydłem w cieplej wodzie.

9. Narzędzi nie oczyszczonych po „etylinie" nic w»l-no używać cło innych robót.

10.Zabrania się nalewania „etyliny'' do zbiorników samochodowych wiadrami, jak również przewo­żenia „etyliny'¹ w naczyniach otwartych.

11.Samochody, w których zauważy się {przenikanie gazów spalinowych do kabiny kierowcy, nie mogą być dopuszczone do ruchu, aż do chwili usunięciu przyczyn nieszczelności.

12.Przy napełnianiu zbiorników pojazdów samo­chodowych „etyliną" pracownik powinien stać „z wiatrem'' a nie „pod wiatr" w celu uniknięcia opryskania ubrania i skóry przez rozlaną „etylinę".

13.Przy nalewaniu „etyliny" do zbiorników poja­zdów samochodowych lub innych naczyń należy unikać ich oblewania. Ścianki tych naczyń oraz rozlaną „etylinę" należy wytrzeć starannie szma­tą zmoczoną w nafcie, a następnie spalić w bez­piecznym miejscu.

14. Pracownik, który miał styczność z „etyliną" winien przed posiłkiem umyć ręce w czystej nafcie, następnie mydłem, po czym spłukać wodą.

X. BADANIE STANU TECHNICZNEGO POJAZDU SAMOCHODOWEGO

1.Sprawdzanie stanu technicznego pojazdu samo­chodowego oraz poszczególnych zespołów i me­chanizmów powinno się odbywać przy unieru­chomionym silniku i zahamowanym pojeździe, z wyjątkiem sprawdzenia działania hamulców, pracy silnika i jazdy próbnej.

2.Próba hamulców powinna odbywać się w miej­scu do tego celu wyznaczonym, wykluczającym możliwość wypadku z ludźmi w razie niewła­ściwego działania hamulców lub całkowitego ich braku.

XI. OBSŁUGA I ŁADOWANIE AKUMULATORÓW

l. Stanowisko obsługi i ładowania akumulatorów powinno składać się z trzech pomieszczeń:

a — pomieszczenia do obsługi akumulatorów

b — pomieszczenia do ładowania akumulatorów

c — pomieszczenia, w którym zainstalowane są agregaty elektryczne zasilające ładowanie.

2. Mieszanie kwasu siarkowego z wodą destylowa­ną wolno jest wykonywać tylko w naczyniach kwasoodpornych.

3.Wszelkiego rodzaju naczynia jak kadzie, dzbany itp. należy wyraźnie oznaczyć do czego są prze­znaczone, lub czym są napełnione.

4.Pracownik wykonujący pracę związaną z roz­cieńczaniem kwasu bezwzględnie zobowiązany jest do używania odzieży i sprzętu ochronnego.

5.Kwas siarkowy wolno przechowywać w nie­wielkich ilościach w pomieszczeniu przeznaczo­nym do ładowania akumulatorów w naczyniach szklanych. porcelanowych lub kamionkowych. Naczynia te muszą posiadać szczelne pokrywy.

6.W pomieszczeniu przeznaczonym do lądowania akumulatorów zabronione jest wykonywanie ro­bót z otwartym ogniem jak również palenie papierosów.

7.Niedozwolone jest w pomieszczeniach przezna­czonych do ładowania akumulatorów ustawianie agregatów elektrycznych zasilających. -

8.Wszystkie urządzenia elektryczne jak wyłącz­niki itp. powinny znajdować się na zewnątrz pomieszczenia przeznaczonego do ładowania aku­mulatorów, a instalacja oświetleniowa powinna być gazoszczelna.

9.W pomieszczeniu przeznaczonym do ładowani akumulatorów zabronione jest przebywanie osób niezwiązanych z obsługą i naprawą akumula­torów.

10.Łączenie akumulatorów znajdujących się w ła­dowaniu należy wykonywać za pomocą ściśle przylegających zacisków wykluczających iskrze­nie.

11.Zabronione jest łączenie akumulatorów za po­mocą drutów.

12.Łączenie lub rozłączanie zestawu akumulatorów wolno jest wykonywać dopiero po wyłączeniu urządzeń zasilających ładownię akumulatorów.

13.Sprawdzanie napięcia akumulatora należy prze­prowadzać wyłącznie przy użyciu woltomierza widełkowego dopiero po odłączeniu akumulatora od sieci i całkowitym ostygnięciu.

14.Zabronione jest sprawdzanie napięcia akumula­tora w pomieszczeniu przeznaczonym do łado­wania akumulatorów w czasie ładowania innych.

15.Transport ręczny akumulatorów, niezależnie od ilości jest zabroniony. Do transportu akumula­torów należy używać wózków z koszami o roz­miarach odpowiadających przewożonym akumu­latorom.

16.Zabroniony jest również transport ręczny butli z kwasem. Wolno je transportować przy użyciu specjalnego wózka.

17. Przy rozcieńczaniu kwasu wodą destylowaną należy zawsze wlewać wąskim strumieniem stale mieszając kwas do wody.

18.W pomieszczeniu przeznaczonym do obsługi akumulatorów musi znajdować się umywalka z wo­dą bieżącą, zbiornik z 5~cio % roztworem sody oczyszczonej oraz apteczka pierwszej pomocy wyposażona w medykamenty niezbędne przy-udzielaniu pierwszej pomocy przy poparzeniach kwasem.

19.Zabronione jest spożywanie posiłków w pomieszczeniach akumulatorni

20.Po zakończeniu pracy przy akumulatorach pra­cownik obowiązany jest do starannego umycia nią ust 2-u % roztworem sody oczyszczonej, rąk oraz przed jedzeniem i po jedzeniu do płukania.

21.W przypadku oblania kwasem ciała lub ubrania należy kwas zneutralizować 5% roztworem sody oczyszczonej.

22.Do przemywania oczu należy stosować 2% roz­twór sody oczyszczonej.

W razie zaistnienia wypadku

1. Udzielić poszkodowanemu pierwszej pomocy.

2. W razie potrzeby wezwać pomoc lekarską.

3. Powiadomić przełożonych.

4. Miejsce pracy, gdzie doszło do wypadku, zabezpieczyć przed dostępem osób niepowołanych

W przypadku znalezienia się wobec bezpośredniego niebezpieczeństwa pracownik ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy (zachowuje wtedy prawo do wynagrodzenia, nie może jednak odmówić podjęcia innej równorzędnej pracy, gdy niezwłoczne usunięcie zagrożenia nie jest możliwe).

Specjalista ds. BHP

................................

6

---