Czym jest miłość?

Dlaczego tęsknimy za miłością?

     Pragnienie zbliżenia się do drugiego człowieka
jest najsilniejszym dążeniem wszystkich ludzi. Jedną z przyczyn poszukiwania miłości jest potrzeba biologiczna, gdzie główne znaczenie ma połączenie pierwiastka męskiego i żeńskiego. Istotę tęsknoty za miłością tłumaczy mit, w którym pierwotnie mężczyzna i kobieta byli jednością, ale przecięto ją na pół i każdy z nich od tej pory szuka swojej drugiej połowy.
     Inną przyczyną dążenia do miłości jest lęk przed pustką i samotnością. Człowiek jest istotą "stadną" i na ogół źle się czuje będąc w izolacji od innych. Marzymy o miłości, bo daje nam ona szansę na wyzwolenie się od rutyny, zwyczajności, potrzebujemy też przyjemności, akceptacji i dreszczyku emocji. Każdy z nas chciałby poczuć się kimś niezwykłym, niepowtarzalną indywidualnością, tym jedynym, który został wybrany przez drugą osobę. Osiąganie wzajemnej bliskości jest bardzo miłym przeżyciem, korzystnie wpływa na samopoczucie.

W jaki sposób poszukujemy miłości?

     Ciągle pragniemy miłości, pożądania i bycia ze sobą. Dlatego starając się zdobyć względy drugiej osoby, na wiele sposobów nadajemy sygnały o naszych zamiarach. Mężczyźni dążą do zdobywania powodzenia, mocnej pozycji życiowej i pieniędzy. Kobiety natomiast dbają o swój
wygląd zewnętrzny, podkreślają go odpowiednim strojem, makijażem, fryzurą, biżuterią. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety próbują zdobyć przychylność otoczenia poprzez miły sposób bycia, umiejętność prowadzenia interesującej rozmowy, zabłyśnięcia oryginalnym pomysłem. Ogólnie ważne jest, aby być sympatycznym i pociągającym fizycznie. To, co czyni człowieka atrakcyjnym, zależy na ogół od mody obowiązującej w danym okresie. Chcąc zwrócić na siebie uwagę i wzbudzić w kimś uczucie, stajemy się bardziej śmiali, ponieważ do głosu dochodzi nasza instynktowna natura, która każe nam zdobywać.

Czy "zakochanie się" to miłość?

     Jeśli między dwojgiem ludzi nagle opadają bariery, odczuwają oni wzajemną bliskość psychiczną i fizyczną. Stan ten staje się najbardziej ekscytującym przeżyciem w ich życiu. Wówczas napięcie emocjonalne rośnie, a fascynacja uczuciowa przypomina stan euforii.
Okres zauroczenia można przyrównać do wielkiego święta, gdzie panuje nastrój specyficzny, ale trochę nienaturalny. Dlatego też nie może trwać zbyt długo. W miarę bycia ze sobą i poznawania się "czar pryska" i zaczyna się normalne życie, gdzie nie wystarcza opieranie się tylko na uczuciach. Ten moment może być krytyczny dla związku, gdy ludzie za dowód miłości biorą intensywność przeżyć. Oczywiście, że bez uczucia namiętności i emocji nie narodzi się nic poważnego między mężczyzną i kobietą, bo musimy zdawać sobie sprawę, że zakochanie to stan przyjemny, ale przejściowy. Jest to okres, w którym dwoje ludzi szuka podstaw dla prawdziwej miłości.

Czym jest prawdziwa miłość?

     Miłość to coś więcej niż uczucie, bo to może być nietrwałe i zmienne, a ona daje nam obietnicę. Na pewno jest ogromną siłą, która jednoczy dwoje ludzi. Ale aby to naprawdę się stało, musi wystąpić między nimi troska, odpowiedzialność, poznanie i poszanowanie. Prawdziwa miłość jest bezwarunkowa. To oznacza, że kocha się kogoś "mimo wszystko", a nie "za coś". Kochamy,
chociaż znamy słabe strony drugiej osoby. Miłość to stawianie wspólnych kroków po ścieżce zwykłej codzienności, odnajdywanie siebie w trudnych chwilach. Wprawdzie potrzebujemy pięknych słów, czułości, prezentów i romantycznych uniesień i w tym też znajdziemy miłość. Po dłuższym okresie życia we dwoje doświadcza się różnych sytuacji, nie zawsze łatwych. Zmienne nastroje, dolegliwości, melancholia, praca, sprzątanie, gotowanie, zajmowanie się dziećmi to wspólne sprawy, które stanowią istotę bycia z drugą osobą. Tu jest również miejsce na miłość, bo kochać to także być ze sobą na dobre i na złe.

Jakie warunki trzeba spełnić, żeby przeżyć miłość?

     Istotnym czynnikiem wpływającym na stosunek do miłości jest uświadomienie sobie, że miłość jest sztuką i można się jej nauczyć. Wymaga to nie tylko chęci, ale i sporego wysiłku. Ważne jest, aby wyrobić sobie twórczą postawę i zdolność kochania. Niestety,
większość ludzi popełnia ten błąd, ponieważ koncentruje się, aby być kochanym, a nie kochać. Jeżeli jesteśmy zdolni do kochania, to potrafimy dawać. W naszej kulturze jest to problemem, gdyż jesteśmy nastawieni konsumpcyjnie i jeśli już coś dajemy, to oczekujemy czegoś w zamian. Tego rodzaju dawanie nie sprzyja miłości. Wskazane jest natomiast dawanie bezinteresowne, co nie musi oznaczać poświęcenia. Dajemy siebie, swoje przeżycia, nastroje i uczucia. Szczęście w miłości osiągniemy łatwiej, jeżeli będziemy odróżniać fascynację erotyczną od prawdziwego uczucia.

---