Techniki parateatralne
Technika zamiany ról - polecana jest szczególnie w pracy z dziećmi przejawiającymi zaburzenia emocjonalne. Możemy ją zastosować gdy próbujemy pomóc dziecku u którego zauważymy objawy zahamowania , nieśmiałości, czy agresywności. Technika ta jest również pomocna w pracy z dziećmi przejawiającymi cechy nadpobudliwości psychoruchowej w celu rozładowania napięcia emocjonalnego.
Technika zamiany ról polega na tym, że rola jaką dajemy dziecku do odegrania powinna mu umożliwić zdobycie nowych doświadczeń mających wychowawczo - terapeutyczny charakter.
Przykład: Dziecku nieśmiałemu , organizujemy zabawę, w której ono gra rolę nauczyciela, a terapeuta przyjmuje na siebie role dziecka. Istotny jest temat zabawy, który należy zmieniać na każdych zajęciach. Możemy rozpocząć od zabawy w lekcje rysunku. Wyjaśniamy wówczas dziecku, że na dzisiejszej lekcji rysunku ono będzie panią nauczycielką, która poleca dziecku - rolę tę przyjmuje terapeuta wykonanie jakiegoś rysunku. Dziecko musi mieć świadomość, że wolno mu krytykować prace terapeuty, że dozwolone jest wyrażanie niezadowolenia i wydawanie poleceń poprawienia rysunku.
Sytuacja tak stwarza dziecku nieśmiałemu możliwość przyjęcia na siebie roli kogoś ważnego, nauczenia się niezależnego zachowania się. Dziecko nieśmiałe ma szanse wyrażenia bez obaw swoich krytycznych uwag.
Dziecku agresywnemu możemy dać do odegrania taka role aby wczuło się w sytuację poszkodowanego. Tematem zabawy może być między innymi historyjka opowiedziana przez samo dziecko ( historia dotycząca jakiegoś agresywnego zachowania się dziecka np. doprowadzanie do płaczu kolegi poprzez obrzucenie go śnieżkami.) Dobrym pomysłem jest tez zabawa w telefonowanie - możemy poprosić aby dziecko zatelefonowało do pokrzywdzonego kolegi ,aby go przeprosić.
Zabawa w teatr - należy do najbardziej lubianych form aktywności dziecka przedszkolnego. Początkowo można ja stosować w kontakcie terapeuta - dziecko, stopniowo przenosimy ją na teren grupy wykorzystując różnego rodzaju inscenizacje dziecięce. Zabawa w teatr pomaga w rozwijaniu wrażliwości estetycznej, ukazywaniu piękna utworu literackiego, wzbogacenia wiedzy o świecie i wyzwalaniu ekspresji twórczej.
Inne techniki parateatralne:
Teatr palcowy czyli teatr, w którym dziecko samodzielnie na palcach swojej reki rysuje główki różnych postaci i uzgadnia z nauczycielem, jakie sytuacje będzie odgrywać . Mogą to być sytuacje występujące w domu, na podwórku, w przedszkolu. Następnie samo już ustala , który palec kim
i układa dialogi między osobami.
Teatr kukiełkowy - to teatrzyk , w którym dzieci samodzielnie wykonują kukiełki stosowane później wielokrotnie do różnych sytuacji. Scenariusz przedstawienia przedstawiony jest tylko
w najogólniejszych zarysach. Po zakończeniu zabawy omawia się z dziećmi jej przebieg
z uwzględnianiem próby oceny , dlaczego sytuacja rozwinęła się tak, a nie inaczej.
Teatrzyk wyboru - w którym nauczyciel po uprzednim wspólnym z dziećmi ustaleniem tematu zabawy, wybiera jedno dziecko określa jego rolę. Dziecko samodzielnie dobiera sobie współautorów i przydziela im role. W tego typie zabawie, jak podkreśla autor nauczyciel musi dokładnie kontrolować rozwój sytuacji i ewentualnie zapobiegać drastycznym momentom.
Zarówno w teatrze palcowym , kukiełkowym i teatrzyku wyboru widoczna jest ich wspólna rola a mianowicie : inicjatywa dotycząca wyboru tematu zabawy, podziału ról i przebieg zabawy wypływa od samego dziecka.