„Folwark zwierzęcy” George Orwella - jako powieść - parabola
„Folwark zwierzęcy” George'a Orwella jest powieścią-parabolą, inaczej zwanej przypowieścią. Przypowieść to według większości encyklopedii „Utwór, w którym opowiedziane zdarzenie służy celom dydaktycznym. Przykład zachowania bohatera, jego wybory moralne wpisane w kontekst sytuacji, w której są opowiedziane, stanowią wyraziste przesłanie ideowe mające charakter prawdy uniwersalnej. Przypowieść zbudowana z wyrazistych schematów (jeden prosty wątek, operowanie symbolem, porównaniem, powtórzeniem (…) występuje (…) w celu wyrazistego zobrazowania pewnej prawdy moralnej czy filozoficznej”.
W utworze George'a Orwella znajdujemy rzecz jasna wszystkie cechy paraboli. Szczególnie wyraziste jest tutaj posługiwanie się symbolem i alegorią. Symboliczne jest w tym utworze wszystko. Przy pomocy pewnego społeczeństwa zwierząt autor ukazuje nagą prawdę o człowieku. Widzimy zarzewie buntu rzucone młodemu pokoleniu przez umierającego mędrca, filozofa - Majora. Jego słowa niczym pędy młodej rośliny dają niedługo potem owoce. Dochodzi do buntu przeciw człowiekowi. Z dawna upragniona wolność zwierząt nie trwa jednak długo, gdyż na czele folwarku staje Napoleon - strateg i okrutny władca.
Orwell tym samym pokazuje sytuację człowieka w społeczeństwie. W historii dochodziło już do krwawych rewolucji, przewrotów. Za każdym razem kończyły się one tak samo. Do władzy dochodzono po trupach, a gdy już ją uzyskano, zamieniało się w tę samą władzę, jaka była poprzednio. Panuje ktoś inny, ale w identyczny sposób. Nie jest to opowieść o zwierzętach, ale tak naprawdę o człowieku symbolicznie ukrytym pod ich postacią. Nie można się oprzeć wrażeniu, że autor odwołuje się do historii Rewolucji Francuskiej, której hasłami były wtedy „Równość, wolność, braterstwo”.
Zabieg ten pomógł autorowi w krytyce systemu totalitarnego i wszystkich innych niedemokratycznych aparatów politycznych. W tym celu ukazuje wydarzenia mające miejsce po buncie wszystkich zwierząt na farmie. Władza całkowicie odcina się od jednostki. Jednostki już tutaj nie ma, jest całkowite zrównanie wszystkich do jednego poziomu - rządzi jeden. Przy pomocy tej sytuacji autor wyraźnie przesyła nam swoje przesłanie moralno-etyczne. Jest to jednoznaczna krytyka potępiająca wszystko, co jest związane z nadużywaniem władzy przez jednego człowieka nad tym drugim - słabszym, pokrzywdzonym.
Mamy tutaj jeden charakterystyczny wątek (co również jest cechą paraboli). Nie ma żadnego pobocznego epizodu. Od samego początku do końca widzimy praktycznie tylko folwark zwierzęcy i właściwie spoza tego terenu akcja utworu nie wychodzi. Poprzez postać bohatera głównego (jest nim bohater zbiorowy) autor ukazuje wady i brutalność systemu totalitarnego, który nie traktuje słabszych z należną im na prawach demokracji równością. Książka George'a Orwella jako parabola opowiada przede wszystkim o złym wpływie nadużywania władzy.
„Folwark zwierzęcy” George'a Orwella to parabola rozwiewająca wszelkie iluzje zdobycia wolności wtedy, gdy próbuje się ją wywalczyć przemocą. Przemoc rodzi przemoc i do niczego nie prowadzi. Rewolucja zrodziła ten sam system, którego niewolnikami przez wiele lat były wszystkie zwierzęta zamieszkujące dotychczas folwark zwierzęcy. Przez lata nie zmieniło się nic.
W przypowieści, jaką jest „Folwark zwierzęcy” autor dba o przesłanie czytelnikom uniwersalnej prawdy - nie zmieniającej się pomimo upływu czasu. Droga krwawej rewolty nie dała nikomu satysfakcjonujących rozwiązań, a wręcz przeciwnie - przyniosła kolejny rozlew krwi, niezadowolenie. Właśnie to przesłanie moralno-etyczne stara się zakomunikować na kartach książki - paraboli autorstwa George'a Orwella.