Historia Ruchu w Polsce
Geneza Ruchu Swiatlo - Zycie
Ruch Swiatlo-Zycie, powstaly w lonie Kosciola katolickiego w Polsce, swoimi poczatkami siega lat piecdziesiatych dwudziestego stulecia. Chcac lepiej poznac i zrozumiec ten ruch, nalezy cofnac sie do historii.
Na jego dzisiejszy obraz wplynelo szereg osób i faktów historycznych, a przede wszystkim osoba zalozyciela i twórcy ruchu ks. Franciszka Blachnickiego.
W dotychczasowej historii ksztaltowania sie ruchu mozna wyraznie wyodrebnic kolejne etapy jego dojrzewania. Etap pierwszy, jaki bedzie omówiony w niniejszym rozdziale, zwiazany jest z pojeciem "oaza", które pojawilo sie w latach 1954-1960 w zwiazku z poszukiwaniami i próbami wypracowania metody rekolekcji zamknietych dla ministrantów. Rekolekcje nazwano "Oaza Dzieci Bozych". Dzisiaj slowo "oaza" oznacza specyficzna metode rekolekcyjna stosowana w ruchu. W szerszym znaczeniu mówi sie o "ruchu oazowym", albowiem ruch wywodzi sie z oaz rekolekcyjnych.
Geneze ruchu stanowi takze Krucjata Wstrzemiezliwosci, majaca charakter ruchu trzezwosciowego. W ramach Krucjaty prowadzono takze wakacyjna prace z dziecmi w Oazie Dzieci Bozych i prace z doroslymi podczas pietnastodniowych oaz, nazywanych "wczasami maryjnymi". W latach 1963-1969 podejmowane byly próby zastosowania tej metody do grup mlodziezowych w wieku 14-18 lat, najpierw dziewczat, potem chlopców. W tym samym czasie dokonywalo sie wchlanianie przez oazy rekolekcyjne inspiracji II Soboru Watykanskiego, najpierw zawartych w Kosntytucji o liturgii Sacrosanctum Concilium, a nastepnie w Konstytucji dogmatycznej o Kosciele Lumen gentium.
Oazy wiazaly sie coraz scislej z formacja sluzby liturgicznej i stawaly sie osrodkami i ogniskami soborowej odnowy liturgii. Od roku 1969 oaza rekolekcyjna stala sie metoda pracy Krajowego Duszpasterstwa Sluzby Liturgicznej.
Ruch Swiatlo - Zycie podstawowa charakterystyka
1. Ruch Swiatlo-Zycie powstal z inspiracji Ducha Swietego i z realizacji odnowy Kosciola w mysl II Soboru Watykanskiego. Zalozycielem Ruchu jest ks. Franciszek Blachnicki (1921-1987), który od rekolekcji oazowych dla ministrantów i Krucjaty Wstrzemiezliwosci poprzez dalszy rozwój oaz wypracowal caly system ewangelizacji i formacji obejmujacy dzieci, mlodziez i doroslych. Program formacyjny dla malzonków zostal w duzej mierze zaczerpniety z programu i duchowosci Equipes Notre Dome. Uksztaltowany w ten sposób Ruch Zywego Kosciola, przyjal w r. 1976 nazwe: "Ruch Swiatlo-Zycie", okreslajaca jego duchowosc, metoda dzialania i charyzmat dany Zalozycielowi.
2. Ruch Swiatlo-Zycie jest takze dzielem Niepokalanej, Matki Kosciola. Zostal zawierzony 11 czerwca 1973 r. przez kard. Karola Wojtyle w Centrum Ruchu w Kroscienku nad Dunajcem. Akt ten Ruch uznaje za swój akt konstytutywny.
3. Ruch Swiatlo-Zycie obejmuje ludzi róznego wieku i powolania: dzieci, mlodziez, osoby dorosle róznych stanów: malzenstwa, osoby samotne, kaplanów, zakonników, zakonnice, czlonków instytutów itd. Malzenstwa nalezace do Ruchu zasadniczo tworza w jego ramach kregi Domowego Kosciola.
4. Cel i program Ruchu wyrazaja w skrócie greckie slowa (swiatlo) i zycie), wpisane w znak krzyza i formula "Swiatlo-Zycie",oznaczajaca jednosc swiatla danego od Boga i zycia, czyli postepowania. Sprawca tej jednosci jest Duch Swiety. Swiatlem jest: swiatlo rozumu, swiatlo sumienia, swiatlo slowa Bozego, swiatlo Chrystusa jako wzoru osobowego i swiatlo Kosciola, który dba o nieskazony przekaz swiatla z poprzednich zródel oraz o ich wlasciwa interpretacje. Jednosc miedzy prawdami poznanymi i uznawanymi za sluszne a wyznawanymi i stosownymi w zyciu okresla program wychowawczy Ruchu i zarazem metode pedagogiczna.
5. Celem Ruchu Swiatlo-Zycie jest formowanie dojrzalych chrzescijan i budowanie wspólnoty (communio) Kosciola poprzez ewangelizacje i formacje, odnowe liturgii, budowanie braterskich wspólnot oraz tworzenie dziel majacych na celu przemiana swiata w duchu Ewangelii. Zadania te Ruch wyraza w podstawowych sformulowaniach: Nowy Czlowiek, Nowa Wspólnota, Nowa Kultura. Ruch odczytuje znaki czasu i wsluchujac sie w glos Stolicy Apostolskiej, podejmuje jej aktualne zachety oraz wypracowuje na ich podstawie konkretne programy dzialania.
6. Duchowosc uczestników Ruchu Swiatlo-Zycie wyraza sie w ciaglym poglebianiu osobistej relacji do Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela. Jest to relacja milosci - calkowitego oddania sie Jemu w wierze i posluszenstwie na wzór Niepokalanej. Mocy do takiego osobowego oddania sie udziela Duch Swiety .On takze jednoczy we wspólnocie Zywego Kosciola, w którym kazdy czlowiek znajduje srodowisko swojego wewnetrznego rozwoju oraz przyczynia sie do wzrostu Kosciola zgodnie ze swym powolaniem. Osobisty zwiazek z Jezusem nawiazuje sie i poglebia przez staly kontakt ze Slowem Bozym które staje sie slowem zycia dzieki codziennej modlitwie indywidualnej i wspólnej. Zródlem pelni zycia chrzescijanskiego, a zarazem jego szczytem, jest Liturgia, zwlaszcza Eucharystyczna, pielegnowana przez uczestników Ruchu w odnowionym posoborowym ksztalcie. Uczestnicy Ruchu daja swiadectwo Jezusowi Chrystusowi slowem i zyciem. Szczególna forma swiadectwa jest Nowa Kultura, polegajaca na uwalnianiu czlowieka od wszystkiego, co poniza jego godnosc, oraz na rozwijaniu wartosci osoby i wspólnoty w wszystkich dziedzinach zycia. Nowa Kultura realizuje sie takze przez podjecie Krucjaty Wyzwolenia Czlowieka. Szczytem zycia osobowego jest zdolnosc do zlozenia daru z siebie w akcie pieknej milosci - agape, której przyklad dal Chrystus Sluga. Uczestnicy Ruchu Swiatlo-Zycie chca wdrazac sie w te postawe posiadania siebie w dawaniu siebie przez stala przemiane zycia (metanoje), oraz przez podejmowanie bezinteresownej sluzby (diakonii), zgodnie z otrzymanymi darami. Powyzsze zasady i praktyki zycia duchowego sa zawarte w "Drogowskazach Nowego Czlowieka". Malzonkowie zyjac trescia "Drogowskazów", realizuja je w "Zobowiazaniach Domowego Kosciola".
7. Cel Ruchu Swiatlo-Zycie jest osiagany przez realizacje programu formacyjnego. Kazdy uczestnik Ruchu po ewangelizacji, prowadzacej do przyjecia Jezusa Chrystusa jako swego Pana i Zbawiciela, uczestniczy w formacji w grupie uczniów Jezusa (deuterokatechumenat) i dalej we wspólnocie diakonijnej, podejmujac konkretna sluzbe (diakonia) w Kosciele i w swiecie. Ewangelizacja - katechumenat - diakonia to trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu na wszystkich poziomach formacji.
8. Podstawowe metody realizacji programu formacyjnego Ruchu Swiatlo-Zycie to: metoda "Swiatlo-Zycie" - przenikajaca wszystkie elementy programu formacyjnego, oaza rekolekcyjna i mala grupa formacyjna.
Oaza rekolekcyjna jest forma intensywnego doswiadczenia zycia Kosciola: we wspólnocie, w liturgii, na spotkaniu ze Slowem Bozym, w milosci braterskiej. Pietnastodniowe (zamkniete i przezyciowe) rekolekcje wszystkich stopni dla dzieci, mlodziezy, doroslych i rodzin maja program oparty na tajemnicach Rózanca i ukladzie roku liturgicznego. Kazdy dzien rekolekcji ma mysl przewodnia, która przenika wszystkie elementy programu. Oprócz oaz pietnastodniowych odbywaja sie róznego rodzaju oazy specjalistyczne, poglebiajace i tematyczne.
Mala grupa jest srodowiskiem podstawowym dla rozwoju i utrzymania wiary. Dzieki temu, ze jest obecna zarówno w formacji w ciagu roku, jak i w oazie rekolekcyjnej, zapewnia ciaglosc procesu wychowawczego. Realizuje program formacyjny na spotkaniach cotygodniowych, a w kregach rodzin - comiesiecznych. Nad wzrostem duchowym, przebiegiem spotkania, realizacja programu formacyjnego - stosownie do szczebla odpowiedzialnosci - czuwaja animatorzy i moderatorzy.
Specyfika metody Ruchu Swiatlo-Zycie jest realizacja zasady "zycie z zycia" i zasady organicznego wzrostu.
9. Struktura Ruchu jest zgodna ze struktura Kosciola. Male grupy, do których naleza uczestnicy Ruchu, zasadniczo tworza jego wspólnote w parafii. Wspólnoty Ruchu utrzymuja ze soba lacznosc spotykajac sie na Dniach Wspólnoty. Odpowiedzialnosc za calosc Ruchu sprawuje Moderator Ruchu Swiatlo-Zycie. Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialnosc pelnia moderatorzy krajowi, diecezjalni i parafialni. Kazdy moderator pelni swa posluge wraz z zespolem diakonii. Diakonie moderacji moga pelnic zarówno osoby swieckie, jak i duchowne.
Kaplani w Ruchu spelniaja role moderatorów, a nie nalezacy do niego - opiekunów. Spoczywa na nich odpowiedzialnosc za duchowa formacje uczestników Ruchu i eklezjalnosc wspólnot.
Tekst wypracowany podczas II sesji Nadzwyczajnej Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Swiatlo-Zycie w Czestochowie dnia 27 lutego 1994 r.. w 7. rocznice smierci Zalozyciela Ruchu.