Zestaw 18

1. Parametry istotne przy projektowaniu UMTS.

Istotne parametry przy projektowaniu UMTS:

• moc stacji nadawczej (NODE_B);

• moc wypromieniowywana przez stację ruchomą;

• współczynnik ortogonalności;

• E_b/N_o;

• biegun pojemności;

• tilt (parametr dotyczący pochylenia anteny).

• BLER (BER);

• ilość rozpatrywanych komórek;

MAŁA UWAGA :Temat szeroki jak woda. W sumie w UMTS wszystko zależy od wszystkiego. Jeżeli ktoś znajdzie inny parametr i umie go obronić, zgodnie z tematem pytania, to myśle, że też będzie dobrze. Jeszcze jedno, nie , dlaczego taki parametr przyjąłem, bo nie ma konkretnie ujętego tego w pytaniu, natomiast sądzę, że panowie doktorki (What's up DOC?) mogą szczegółowiej pytać o te parametry.

2. Współczynnik ortogonalności w UMTS.

Współczynnik ortogonalności α (symbol podawany przez Nawrota) określa, jak sama nazwa wskazuje, ortogonalność (iloczyn skalarny równy 0) sygnałów nadawanych w jednym kanale radiowym przy korzystaniu z technik SS (rozpraszanie widma). Współczynnik ten zawiera się w przedziale <0,1>. Im bliższy jedynce tym większe prawdopodobieństwo wyłuskania przez odbiornik stacji ruchowej informacji dla niej przeznaczone i odwrotnie im bliższe 0 tym ortogonalność różnych sygnałów mniejsza, a co za tym idzie zwiększenie prawdopodobieństwa złego lub całkowitego braku wydzielenia informacji dla danego terminala (wszystko wiąże się z wielodrogowością). Współczynnik α przyjmuje wartości (podane przez Nawrota):

• dla DL („w dół”) α=(0,6-0,85);

• dla UP („w górę”) α=0 - sygnały nie ortogonalne ze względu na to, że każdy terminal wysyła indywidualnie i powstaje przesunięcie ze względu na odległość.

3. GSM 1800

GSM 1800 - zwany oryginalnie DCS 1800 jest rozszerzeniem pierwotnego cyfrowego systemu komórkowego GSM. Tak naprawdę jest to przeniesienie GSM 900 na częstotliwości 1800 MHz spowodowane wyczerpaniem się pojemności systemu pierwotnego i dedykowany dla miejsc silnie zurbanizowanych Różnice wynikające z zwiększenia częstotliwości nadawania i odbioru nie powodują większych zmian w architekturze GSM. Ogólne cechy GSM 1800 to:

• zakres częstotliwości:

1. „w górę” 1710-1785 MHz;

2. „w dół” 1805-1810 MHz;

• liczba kanałów radiowych: 374 ( jeden kanał 200 kHz - jak GSM 900);

• odstęp między kierunkami transmisji (duplex FDD): 95 MHz;

• maksymalna moc BTS: 20 W; (spadek porównaniu z GSM 900);

• maksymalna moc MS: 4W; (spadek porównaniu z GSM 900);

• maksymalna prędkość poruszania się 130km/h

4. Pochylenie anten - jakie i po co?

Obecnie znane są dwa rodzaje pochyleń anten, a mianowicie:

1. elektryczne pochylenie;

2. mechaniczne pochyleni.

Czemu ma to służyć? A no temu, żeby zmniejszyć obszar (komórkę) obsługiwany przez promieniowanie anten. Co za tym idzie, następuje zwiększenie pojemności systemu na danym obszarze i zmniejszenie wpływu zakłóceń sąsiedniokomórkowych.

5. Wielodostęp i duplexy.

Wielodostęp

Z wielodostępem mamy do czynienia, gdy więcej niż dwóch użytkowników dzieli się wspólnym zasobem, jakim jest pasmo kanału radiowego lub wspólny kabel miedziany. (nas to nie tyczy :) ). Obecnie opisano następujące metody wielodostępu:

• FDMA (Frequency Division Multiple Access), czyli wielodostęp z podziałem częstotliwości. W metodzie tej całe przydzielone systemowi pasmo jest dzielone na pewna liczbę przedziałów (kanałów radiowych) częstotliwości, które mogą być wykorzystywane do łączności i transmisji danych pomiędzy dwoma użytkownikami. W systemach analogowych jest jedyną metodą wielodostępu ze względu na możliwość ciągłego transmitowania. Problemem tej metody pojawia się wtedy, gdy moce sąsiadujących ze sobą kanałów różnią się mocno. Wtedy może dojść do silnych zakłóceń sąsiedniokanałowych.

• TDMA (Time Division Multiple Access), wielodostęp z podziałem czasowym. Zamiast dzieli pasmo na pojedyncze kanały, użytkownicy mogą transmitować swoje sygnały w całym paśmie, ale jedynie przez przydzielony im do tego ułamkowy okres czasu. Podstawową jednostką jest ramka, dzielona na szczeliny czasowe. tym samym maksymalna ilość użytkowników to liczba szczelin w ramce. W tej metodzie konieczne jest zastosowanie przedziałów ochronnych wynikających z impulsowej pracy nadajnika/odbiornika.

• CDMA (Code Division Multiple Access), w tej metodzie wszyscy użytkownicy nadają w jednym paśmie w sposób ciągły. Sygnały nadawane są reprezentowane przez odpowiednie ciągi binarne w formie pseudolosowych sekwencji modulowane przez ich dane informacyjne. Metoda ta pozwala wyodrębnić dane transmitowane jeżeli zastosowane ciągi rozpraszające są ortogonalne.

• SDMA (Space Division Multiple Access), (na siłę) metoda z płodziłem przestrzennym i jej działanie opiera się na zastosowaniu matryc antenowych, które dzięki sterowaniu elektrycznemu są w stanie syntetyzować silnie kierunki charakterystyki anteny. Chodzi o to, aby maksymalnie odseparować kątowo od siebie użytkowników, którzy mogą nadawać na tej samej częstotliwości, szczelinie czasowej i ciągów rozpraszających.

Duplexy

W dupleksie mamy do czynienia z transmisją dwu kierunkową. Obecnie używa się następujących metod transmisji dupleksowej:

• FDD (Frequency Division Duplex) dupleks z podziałem częstotliwościowym. Oczywiście pasma przydzielone poszczególnym kierunkom muszą być rozłączne i dodatkowo musi być nimi szeroki odstęp częstotliwościowy. W większości przypadkach pasma obu kierunków mają te same szerokości.

• TDD (Time Division Duplex) dupleks czasowy, w którym całe pasmo jest przydzielone do transmisji w obu kierunkach. Z kolei oś czasu jest podzielona na szczeliny przypisane obu kierunkom transmisji.

---