Politechnika Wrocławska filia w Jeleniej Górze LABORATORIUM MIERNICTWA |
Sprawozdanie z ćwiczenia nr 6 |
|||
Sylwester Gąsiorowski Nikodem Wołynko |
Temat: Wyznaczanie charakterystyk analitycznych elementów elektronicznych. |
|||
Grupa
3 |
Wydział
Elektronika |
Rok
2 |
Data wykonania ćwiczenia
19.11.98 |
Zaliczenie
|
Cel ćwiczenia : Wyznaczanie funkcji aproksymujących do typowych elementów elektronicznych oraz wykazanie różnicy pomiędzy charakterystyką rzeczywistą a wyliczoną funkcją aproksymującą.
WSTĘP
Jedną z głównych form opisu parametrów i właściwości elementów elektronicznych jest charakterystyka , przedstawiana graficznie lub analitycznie. Charakterystyki obiektów , typu we-wy , zwykło przedstawiać w postaci zbioru par liczb xi i yi , graficznej lub analitycznej. Dwie pierwsze formy stosowane są do prostej prezentacji wyników pomiarów , zaś trzecia forma wymaga przetworzenia pomiarów. Bardzo często części charakterystyk elementów są ukazywane jako określone funkcje matematyczne , które mają niewiele zmienione wartości od wartości danej charakterystyki w określonym obszarze. Są to tzw. funkcje aproksymujące . Funkcję y* = f (x) , aproksymującą właściwości obiektu , można zbudować tak , aby w każdym punkcie pomiaru zachodziła równość y* (xi) = yi . Jednak jest to dość kłopotliwe i wykres jest często niezbyt przejrzysty. Poszukiwania funkcji można ograniczyć do wyboru klasy funkcji , która w punktach xi będzie przyjmowała wartości leżące „blisko” wartości yi . Najczęściej kryterium jest suma kwadratów różnic pomiędzy wartością funkcji aproksymowanej yi i aproksymującej y* = f (xi) , obliczona dla wszystkich wartości xi :
Na podstawie tego kryterium za najlepszą zostanie uznana ta funkcja , która dla Δ osiągnie wartość minimalną. Należy zwrócić uwagę , że charakterystyka aproksymowana jest określona tabelarycznie jako zbiór wyników , bez uwzględnienia błędów pomiaru.
POMIAR
Jako ćwiczenie należało wyznaczyć :
1. Charakterystykę prądowo-napięciowa diody i wyznaczyć do niej funkcję aproksymująca na przedziale 0,5 V do 0,6 V.
2. Charakterystykę pojemnościowo-napięciową diody pojemnościowej oraz wyznaczyć do niej funkcję aproksymującą wg podanej zależności , która najlepiej ją opisuje.
Spis przyrządów pomiarowych.
1. Multimetr G 1004.500 F2 - IVh - 1047
2. Multimetr type V543 F2 - IVh - 407
3. Opornik dekadowy DR 1C - 16 Nr 66 - 223 kl 0,05 %
4. Częstościomierz cyfrowy KZ 2025B F2 - IVh - 1001
1. Charakterystyka prądowo-napięciowa diody.
Pomiaru dokonaliśmy w układzie z rys 1.
V
R
+ mA
-
rys. 1.
Praktycznie w takich pomiarach należałoby wyznaczyć charakterystykę dla kilku diod , a następnie uśredniając ją otrzymalibyśmy charakterystykę bardziej wiarygodną , gdyż każda dioda choć o tych samych parametrach to posiada troszkę inną charakterystykę. Pomiary prądu i napięcia przedstawiam w tabeli poniżej.
U [V] |
I [mA] |
0,2537 |
0,000 |
0,3031 |
0,001 |
0,3519 |
0,004 |
0,4056 |
0,024 |
0,4269 |
0,047 |
0,4446 |
0,079 |
0,5023 |
0,366 |
0,5111 |
0,446 |
0,5317 |
0,716 |
0,5513 |
1,109 |
0,6006 |
3,570 |
0,6503 |
9,010 |
Jej charakterystyka jest dołączona do sprawozdania. Teraz należało wyznaczyć funkcję aproksymującą. Wiadomo , że jest to funkcja typu y=ax2. Funkcja będzie najbliższa rzeczywistej , gdy różnica będzie minimalna. Można to obliczyć z minimum funkcji y=ax2 . Wartość „a” obliczyłem jako :
Ta funkcja wcale nie przypomina charakterystyki diody w zakresie 0,5 do 0,6 V . Dlaczego ? Należy zauważyć , że prąd dla diody pojawia się dla ok. 0,3 V , ale dopiero istotne są jego wartości powyżej napięcia 0,44 V. Dlatego też należy przesunąć otrzymaną funkcję aproksymującą I=5,671U2 o 0,44 V w prawo (czyli o wektor [0,44 ; 0]). W ten sposób otrzymałem funkcję
I = 5,671(U-0,44)2 .
Jej wartości podam w tabeli poniższej.
U [V] |
(U-0,44) |
I=5,671(U-0,42)2 |
I [mA] |
Δ I=I-I* [mA] |
0,2537 |
-0,1863 |
3,287 |
0,000 |
--------------- |
0,3031 |
-0,1369 |
1,775 |
0,001 |
--------------- |
0,3519 |
-0,0881 |
0,735 |
0,004 |
--------------- |
0,4056 |
-0,0344 |
0,112 |
0,024 |
---------------- |
0,4269 |
-0,0131 |
0,016 |
0,047 |
---------------- |
0,4446 |
0,0046 |
0,002 |
0,079 |
---------------- |
0,5023 |
0,0623 |
0,368 |
0,366 |
-0,002 |
0,5111 |
0,0711 |
0,479 |
0,446 |
-0,033 |
0,5317 |
0,0917 |
0,796 |
0,716 |
-0,080 |
0,5513 |
0,1113 |
1,173 |
1,109 |
-0,064 |
0,6006 |
0,1606 |
2,442 |
3,570 |
1,128 |
0,6503 |
0,2103 |
4,188 |
9,010 |
---------------- |
Dla tej funkcji aproksymującej widać , że ma podobne wartości do naszej charakterystyki diody , którą zmierzyliśmy. To podobieństwo istnieje jednak tylko dla zakresu od 0,50 V do 0,55 V. Obrazuje to dołączony wykres.
2. Charakterystyka pojemnościowo-napięciowa diody pojemnościowej.
Pomiaru pojemności diody półprzewodnikowej, w funkcji napięcia polaryzacji złącza, dokonuje się metodą pośrednią. Wzmacniacz łącznie z czwórnikiem sprzężenia zwrotnego typu π, tworzy układ generatora. W skład susceptancji wchodzi m.in. pojemność diody. Zmiana pojemności Cd , spowoduje przestrojenie częstotliwości generowanego sygnału. W ćwiczeniu dokonaliśmy pomiaru częstotliwości przy zmianie napięcia polaryzacji. Następnie obliczyłem pojemność diody jako:
Po otrzymaniu wykresu C=f(U), należy go porównać do zależności określającej pojemność złącza diody:
Pierwszy składnik `A' reprezentuje pojemność złącza spolaryzowanego zaporowo napięciem Ud , natomiast drugi `B' określa pojemność obudowy, która wynika z kształtów geometrycznych diody oraz jej obudowy. Współczynniki A i B wyznaczyliśmy ze wzorów:
Gdzie Ci to pojemność diody spolaryzowanej napięciem Ud , a
Wyniki pomiarów zostały zapisane w tabeli poniższej.
L. p. |
U [V] |
f [MHz] |
Ci [pF] |
ki |
1/ki |
1/ki2 |
Ci/ki |
Cd [pF] |
1 |
1 |
9,738 |
84,49 |
1,301 |
0,7689 |
0,591 |
64,966 |
80,635 |
2 |
2 |
10,132 |
70,73 |
1,474 |
0,6786 |
0,461 |
47,997 |
70,885 |
3 |
3 |
10,363 |
63,38 |
1,613 |
0,6198 |
0,384 |
39,282 |
64,534 |
4 |
4 |
10,524 |
58,54 |
1,732 |
0,5772 |
0,333 |
33,790 |
59,934 |
5 |
5 |
10,646 |
55,02 |
1,837 |
0,5443 |
0,296 |
29,949 |
56,384 |
6 |
6 |
10,744 |
52,28 |
1,931 |
0,5179 |
0,268 |
27,072 |
53,526 |
7 |
7 |
10,825 |
50,07 |
2,017 |
0,4959 |
0,246 |
24,827 |
51,153 |
8 |
8 |
10,893 |
48,25 |
2,095 |
0,4772 |
0,228 |
23,026 |
49,138 |
9 |
9 |
10,953 |
46,67 |
2,169 |
0,4611 |
0,213 |
21,520 |
47,395 |
10 |
10 |
11,006 |
45,30 |
2,237 |
0,447 |
0,200 |
20,247 |
45,866 |
11 |
12 |
11,096 |
43,02 |
2,363 |
0,4231 |
0,179 |
18,202 |
43,294 |
12 |
14 |
11,171 |
41,16 |
2,477 |
0,4037 |
0,163 |
16,615 |
41,195 |
13 |
16 |
11,234 |
39,62 |
2,581 |
0,3874 |
0,150 |
15,350 |
39,435 |
14 |
18 |
11,288 |
38,33 |
2,678 |
0,3735 |
0,139 |
14,314 |
37,928 |
15 |
20 |
11,335 |
37,22 |
2,768 |
0,3613 |
0,131 |
13,447 |
36,618 |
16 |
22 |
11,378 |
36,21 |
2,852 |
0,3506 |
0,123 |
12,697 |
35,463 |
17 |
24 |
11,415 |
35,36 |
2,932 |
0,3411 |
0,116 |
12,060 |
34,433 |
18 |
26 |
11,451 |
34,53 |
3,007 |
0,3325 |
0,111 |
11,482 |
33,507 |
19 |
28 |
11,482 |
33,83 |
3,079 |
0,3247 |
0,105 |
10,985 |
32,668 |
SUMA |
--------- |
----------- |
914 |
-------- |
8,8859 |
4,437 |
457,83 |
----------- |
Obliczam wartość A i B.
Wobec tego funkcja jest określona wzorem:
Ponieważ różnice na wykresie pomiędzy funkcją zmierzoną , a funkcją aproksymującą są niewielkie , przedstawię jeszcze różnice tych funkcji:
Ci [pF] |
Cd [pF] |
Ci-Cd [pF] |
84,49 |
80,635 |
3,86 |
70,73 |
70,885 |
-0,16 |
63,38 |
64,534 |
-1,16 |
58,54 |
59,934 |
-1,39 |
55,02 |
56,384 |
-1,37 |
52,28 |
53,526 |
-1,25 |
50,07 |
51,153 |
-1,09 |
48,25 |
49,138 |
-0,89 |
46,67 |
47,395 |
-0,72 |
45,30 |
45,866 |
-0,57 |
43,02 |
43,294 |
-0,28 |
41,16 |
41,195 |
-0,04 |
39,62 |
39,435 |
0,19 |
38,33 |
37,928 |
0,40 |
37,22 |
36,618 |
0,60 |
36,21 |
35,463 |
0,75 |
35,36 |
34,433 |
0,92 |
34,53 |
33,507 |
1,03 |
33,83 |
32,668 |
1,16 |
Wykresy tych funkcji są dołączone do sprawozdania.
WNIOSKI :
Po wykonaniu tego ćwiczenia stwierdzam, że funkcje aproksymujące są bardzo potrzebne i użyteczne w dzisiejszej technice. Z ich pomocą można opisywać charakterystyki elementów przy pomocy wzorów matematycznych. Nie zawsze, można przypisać całej charakterystyce jakąś funkcję matematyczną, bo nie byłaby ona dokładna. Z ćwiczenia wynika to w charakterystyce diody. W zakresie 0,5 V do 0,55 V , można przedstawić jako funkcję kwadratową:
I = 5,671(U-0,44)2 .
Jak widać wyraźnie na wykresie powyżej wartości 0,55 V, charakterystyka gwałtownie rośnie. Ta część może być określona jako inna funkcja kwadratowa , o wartości `a ` dużo większej od 5,671. Można by się nawet pokusić o opisanie tej części przez linię prostą , ale to byłoby z dużym przybliżeniem. Aby wartości jakiejś funkcji aproksymującej były bardziej zbliżone do wartości charakterystyki należy przesunąć podstawową funkcję np. y=ax2 o konkretny wektor [xo ,yo] . Otrzymamy wtedy y=a(x-xo)2 + yo, tak jak to uczyniliśmy dla charakterystyki prądowo-napięciowej diody. Do opisu całej charakterystyki diody pojemnościowej można użyć konkretnego wzoru którego wartości A i B zależą od rodzaju diody. Ich wyliczenie jest dość skomplikowane , jednak otrzymana funkcja aproksymująca jest prawie taka sama jak wyznaczona. Kiedy te różnice są małe , należy dodatkowo pokazać je w tabeli. W tym ćwiczeniu te różnice nie przekraczają nawet 4 % , co pozwala mi twierdzić , że ta funkcja odzwierciedla charakterystykę pojemnościową. Na zakończenie chciałbym wspomnieć o błędach pomiarowych. Są one stosunkowo małe w porównaniu z wynikami pomiarów i nie mają wielkiego wpływu na zniekształcenie mierzonych charakterystyk..
1
1