Wiara- W religioznawstwie polega na przyjęciu istnienia lub nie istnienia czegoś bez żadnego dowodu wiarygodnie potwierdzającego ten fakt. Świadoma decyzja przyjęcia takiej wiary nazywa się aktem wiary. Chrześcijańskie rozważania nad wiarą koncentrowały się wokół wersów 1-2 w 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków, który przedstawiając owoce wiary (gr. pistis) definiuję ją jako hupostasis, co może być tłumaczone jako podstawa (w Biblii Tysiąclecia nawet poręka), albo jako substancja. Idąc za pierwszym rozumieniem tego słowa Święty Tomasz przedstawia wiarę jako przyrodzony stan umysłu, polegający na pewności prawd nie z racji dowodów rozumowych, ale przez przyjęcie świadectwa autorytetu, wynikająca z zaufania (wiarą chrześcijańska, czyli zaufanie do Kościoła jest nadto łaską oraz cnotą teologiczną).Wiara jest ważną rzeczą, ale każdy sam powinien pomyśleć nad tym czym dla niego jest wiara, czy dobrze zachowuje się na lekcji religi czy w kościele. Religia to system wierzeń i praktyk, określający relację jednostki do różnie pojmowanej sfery sacrum, czyli świętości i sfery boskiej. Manifestuje się ona w wymiarze doktrynalnym (doktryna, wiara), w czynnościach religijnych (np. kult), w sferze społeczno-organizacyjnej (wspólnota religijna, np. Kościół) i w sferze duchowości indywidualnej (m.in. mistyka).Czym dla Ciebie jest religia? Uczuciem i przeżyciem, systemem dogmatów i wymogów moralnych, zespołem pobożnych praktyk czy żywą więzią z Bogiem, i powierzeniem Mu swego losu bez zastanowienia wybrałam ten temat, ponieważ jako jedyny daje on szansę na to, aby w pełni wypowiedzieć swoje zdanie. W przymierzu z Abrahamem Bóg daje obietnice - liczne potomstwo, utworzenie narodu i objęcie przez ten naród w posiadanie ziemi - jednocześnie zmieniając imię Abram na Abraham oraz objawiając swoje Imię (El Szaddaj - Bóg Wszechmocny). Znakiem wzajemności przymierza było obrzezanie mężczyzn i wyrażanie uczestnictwa w przymierzu przez wierność w obrzezywaniu dzieci. Obrzezka oznaczała włączenie do ludu, należącego do Boga. Ustanowienie takiego znaku przymierza czyniło z przyszłego Izraela wspólnotę wiary. Wykonywanie obrzezania było ze strony człowieka znakiem wzajemności przymierza. Przy zawieraniu przymierza z Mojżeszem jego idea została wzbogacona przez położenie nacisku na warunki stawiane przez Boga. Pojawił się wymóg moralnej czystości. Trwanie w przymierzu wymagało posłuszeństwa i wierności zobowiązaniom przymierza, Prawu - nieposłuszeństwo i odstępstwo ściągały przekleństwo. O tym właśnie przymierzu mówimy "Stare Przymierze".Zawarcie tego Przymierza oznaczało dla Izraela wejście w szczególny związek z Bogiem: Bóg stał się Bogiem historii Izraela, nadając jej nowy wymiar i sens. Przymierze i będące jego wyrazem Prawo dały nową życiową pewność, umożliwiły zaufanie Bogu. Stanowiły też jasne wezwanie do posłuszeństwa Bogu, stawiając określone wymagania moralne.Koronka: Ojcze nasz..., Zdrowaś Maryjo..., Wierzę w Boga... Na dużych paciorkach (1 raz): Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata. Na małych paciorkach (10 razy): Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas i całego świata. Na zakończenie (3 razy): Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny zmiłuj się nad nami i nad całym światem. Przykazania: 1. W niedzielę i święta nakazane uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych 2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty 3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym przyjąć Komunię Świętą 4. Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach pokuty powstrzymywać się od udziału w zabawach 5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła Różnice między chrześcijaństwem a islamem. Pierwszą najważniejszą różnicą jest sam Bóg. W islamie Bóg jest niepodzielny, występuje w jednej osobie boskiej. W chrześcijaństwie natomiast są trzy osoby boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. Występują również różnice w filarach wiary jak i w filarach samej religii. Jedną z różnic w filarach religii jest obowiązek podróży do świętego miejsca, czego nie ma w chrześcijaństwie. Podobnie ma się rzecz z płaceniem składki na opiekę społeczną. W islamie jest ona obowiązkowa a w chrześcijaństwie jest tylko sugestią. Założycielem chrześcijaństwa był Jezus czyli bóg, islam został założony przez proroka. Jedną z widocznych różnic jest stosunek do kobiet. W islamie kobiet ma bardzo ograniczone prawa i jest poddana mężowi. Mężczyzna może rozwieść się z żoną kiedy tylko chce, wystarczy tylko, że powie trzy razy, że chce się z nią rozwieść. w chrześcijaństwie nie ma tak dużych różnic między mężczyzną a kobietą. Człowiek jest istotą społeczną i nie może się w pełni realizować bez obecności innych ludzi. Rodzaj relacji międzyludzkich, ich realizacji i rządzące nimi zasady oraz wynikający z tego sposób, w jaki ludzie odnoszą się do siebie, określa charakter i strukturę społeczeństwa. Społeczeństwo, w którym żyjemy, narzuca określone normy zachowania, przyjęte przez konkretną wspólnotę. Poprzez interakcje z innymi uczymy się języka i przyjmujemy podstawowe role życiowe. Istoty ludzkie żyją w grupach: pierwszą jest rodzina mała (rodzice i dzieci), drugą rodzina wielka (krewni), kolejną większe wspólnoty, również narodowe. Czasem ludziom udaje się współżyć w harmonii, ale historia uczy, że nie ma grupy idealnej, wobec czego żaden naród czy społeczność nie może liczyć na brak konfliktów. Człowiek jest istotą społeczną, bo:
- jego rozwój jest nierozerwalnie związany ze społeczeństwem;- realizuje swoje potrzeby żyjąc w społeczeństwie; - kształtuje swoją wiedzę o świecie dzięki innym ludziom ;- społeczeństwo umożliwia mu przeżycie w początkowym okresie jego życia ;- poprzez swoją działalność oddziałuje na otaczającą go rzeczywistość