Gdy nic nie jest proste - co należy wiedzieć o perspektywie

3 lipca 2012, 15:10

Zarówno na co dzień, jak i podczas wakacyjnych wojaży często spotykamy się z sytuacjami, gdy nasze zdjęcia nie są takie, jak się spodziewamy. Nowy cykl poradnikowy realizowany przy współpracy z firmą Olympus ma za zadanie przybliżyć Wam techniki - zarówno fotograficzne, jak i związane z cyfrowymi manipulacjami obrazem - umożliwiające znaczne podniesienie poziomu estetycznego i technicznego Waszych zdjęć. A zaczniemy od tematu szczególnie ważnego podczas wakacji i wycieczek: co zrobić i jak fotografować, aby widoczne w kadrze budynki były proste.

Komputerowa korekta perspektywy

Często wielu z nas zdarza się zapominać o wypoziomowaniu aparatu przed wykonaniem zdjęcia lub też nie mamy na to czasu bądź możliwości. W takich sytuacjach budynki na zdjęciach uchwycone zostają w postaci przekrzywionej, co negatywnie wpływa na kompozycję obrazu. Na szczęście zdjęcie takie można wyprostować przy użyciu komputera - podobnie, jak niegdyś robiło się to w ciemniach przy użyciu powiększalników. Oczywiście program graficzny daje nam w tym zakresie większą swobodę działania i pozwala cofnąć wszystkie błędne decyzje.

 

Zasady fotografowania z myślą o późniejszej korekcie

Aby zdjęcie o nie do końca prawidłowej perspektywie mogło zostać poddane obróbce mającej na celu wyprostowanie go, niezbędne jest spełnienie kilku warunków. Po pierwsze, stopień przekrzywienia budynku nie może być nadmierny, ponieważ korekta (nawet jeżeli będzie możliwa, co jest dosyć nieprawdopodobne) da bardzo nienaturalny efekt. Temat ten poruszamy dokładniej na następnej stronie tego artykułu. Po drugie (i jest to znacznie ważniejsze!), obiekt, który chcemy wyprostować musi dysponować na zdjęciu sporą ilością wolnej przestrzeni wokół siebie.
 

Prawidłowo skadrowane zdjęcie architektoniczne wykonywane z myślą o późniejszym prostowaniu odznacza się sporą ilością wolnej przestrzeni wokół fotografowanego obiektu.

 

Przestrzeń ta jest konieczna, ponieważ proces korekty geometrycznej przechylonych budynków powoduje utratę znacznych obszarów obrazu w jego narożnikach i przy krawędziach. Jeżeli nie weźmiemy tego pod uwagę podczas wykonywania zdjęcia, to może się okazać, że nie jesteśmy w stanie wyprostować fotografii przedstawiającej budynek bez przycięcia sporych fragmentów fasady bądź dachu. Dlatego jeżeli uznamy za konieczne zadarcie aparatu w górę podczas robienia zdjęcia, to musimy zawsze pamiętać o kadrowaniu z nadmiarem.

Reklama

Błyskawiczne e-kursy

Teraz, w nowej formule czasowej, od razu po wypełnieniu formularza i opłaceniu e-kursu otrzymasz dostęp do wszystkich lekcji w postaci e-booków, które możesz pobrać w każdej chwili ze swojego osobistego panelu. 

• Zrozumieć fotografię

• Zrozumieć RAW

• Zrozumieć HDRI

Prostowanie budynków w programie graficznym

Jako przykładową platformę edycyjną służącą nam do zademonstrowania procesu korekty geometrii i perspektywy zdjęcia wybraliśmy popularną aplikację Photoshop CS5. Oczywiście wiele innych programów graficznych i fotograficznych dysponuje bardzo podobnymi funkcjami. Aby dowiedzieć się, jak się one nazywają i gdzie możemy je znaleźć, należy przestudiować dokumentację interesującego nas narzędzia software'owego. W przypadku Photoshopa chodzi o opcję Lens Correction w menu Filter.
 

W Photoshopie CS5 narzędzie do korygowania zniekształceń perspektywicznych, a przy okazji również usuwania dystorsji (czyli zniekształceń geometrycznych wywołanych niedoskonałościami obiektywu) i aberracji chromatycznych ma postać osobnego modułu wywoływanego z poziomu menu filtrów.

 

Po wybraniu tej opcji naszym oczom ukaże się narzędzie służące do korekty wielu elementów obrazu. Najbardziej interesować nas będą te znajdujące się w zakładce Custom na panelu Transform. W przypadku korekty perspektyw spowodowanej zadarciem aparatu w górę operować będziemy suwakami Vertical Perspective oraz Angle. Ten drugi suwak umożliwia bardzo precyzyjny obrót zdjęcia. Jest to konieczne, ponieważ korygowanie perspektywy praktycznie zawsze bezlitośnie obnaża wszystkie błędy w ustawieniu aparatu - w tym również to, czy trzymaliśmy go w dłoniach prosto.

Początkowej korekty najlepiej jest dokonywać na widoku całego zdjęcia. Potem, gdy już zobaczymy pierwsze pozytywne efekty naszej pracy, powiększamy je do poziomu 100%, a nawet więcej i wybierając odpowiedni fragment stanowiący dla nas punkt odniesienia korygujemy dalej. W obróbce pomoże nam widoczna na ekranie siatka geometryczna, której gęstość możemy zmieniać.
 

Po wstępnej korekcie ważne jest obejrzenie zdjęcia w powiększeniu i upewnienie się, czy wszystkie linie poziome są na zdjęciu poziome, a pionowe - pionowe. Jeśli nie, regulujemy wartości suwaków Perspective i Angle tak długo, aż uzyskamy to, o co nam chodzi.

 

Ostatnią czynnością jest przykadrowanie zdjęcia. Korygując ekspozycję opisywanym narzędziem łatwo można zauważyć, że spora część fotografii - głównie górna krawędź i narożniki - zostaje obcięta. Jest to zgodne z tym, co pisaliśmy wcześniej i zachodzi automatycznie. Niemniej jednak i tym procesem warto pokierować samemu. Jeżeli nie chcemy zmieniać proporcji długości boków zdjęcia, to zabieg ten można również przeprowadzić z poziomu modułu Lens Correction. W tym celu zmniejszamy wartość suwaka Scale do momentu, aż zobaczymy całe zdjęcie. Przy okazji będziemy mogli się przekonać, jak poważnych modyfikacji geometrii obrazu wymaga korekta perspektywy.

Jeżeli tak, jak na zdjęciu powyżej, po dokonaniu korekty zauważymy, że zamiast zniekształceń pionowych pojawiły nam się poziome (czyli że budynek z lewej lub prawej strony niespodziewanie się zwęża), oznacza to, że mamy do poprawy jeszcze jedną usterkę: perspektywę horyzontalną (suwak Horizontal Perspective). Jest to bardzo częste i tak naprawdę zupełnie naturalne - po prostu ustawiając się przed budynkiem nie mamy fizycznej możliwości stanąć idealnie prostopadle do jego fasady. Na szczęście błąd ten też można skorygować.
 

Dopiero obserwując skorygowane zdjęcie w trybie oddalenia możemy zrozumieć, jakich zabiegów geometrycznych wymaga skorygowanie fotografii wykonanej lekko przechylonym aparatem.

 

Gotowa, przykadrowana fotografia prezentuje się już zupełnie inaczej - lepiej praktycznie pod każdym względem. Musimy jednak pogodzić się z faktem, że niekiedy by móc ją prawidłowo skadrować konieczna będzie zmiana proporcji długości boków fotografii. W innym przypadku albo skadrujemy zbyt luźno i scenę wypełnią zupełnie niepotrzebne nam elementy albo obetniemy ważną część budowli, taką jak np. wieżyczka.

Problemem związanym z fotografowaniem architektury mogą się też okazać dystorsje, czyli zniekształcenia geometryczne polegające na uwypukleniu centralnej części obrazu (dystorsja beczkowa) lub jej wycofaniu (dystorsja poduszkowa). Są to efekty związane z działaniem obiektywu, szczególnie widoczne w tańszych, prostszych konstrukcjach. Jeżeli nam one przeszkadzają to pamiętajmy, że prawie każdy program graficzny ma narzędzia pozwalające na ich usunięcie. Z reguły występują one razem z tymi, których używaliśmy przy korekcie perspektywy.
 

Skorygowana fotografia przedstawia prosty budynek z elegancką i strzelistą wieżą. Prawidłowe wykadrowanie wymagało pewnych zmian proporcji boków na nieco bardziej panoramiczne - pozwoliło to wyciąć nadmierny obszar widocznego u dołu zdjęcia bruku i tak naprawdę jeszcze bardziej poprawiło kompozycję.

Autor: Jarosław Zachwieja

---