Wojciech Jaźniewicz

rok V

klasa I LO

Katecheza

Temat: Dlaczego odrzucają Jezusa?

Cel ogólny: Uczniowie winni uświadomić sobie przyczyny odrzucania Jezusa, poznać źródła niewiary oraz wyzwolić się z kom­pleksu wyznawania „światopoglądu nienaukowego".

treść	metody, środki dydaktyczne, formy pracy
Cel: Uczniowie winni uświadomić sobie, że zawsze byli ludzie, którzy odrzucali Jezusa (w imię religii, filozofii czy ateizmu). Nawiązując do poprzednich jednostek, ka­techeta stwierdza, że mówiły one o wartości i znaczeniu spotkania z Jezusem i Jego nau­ką oraz przedstawiały ludzi, którzy dawali o tym świadectwo. Nie wszyscy jednak po­szli za Nim, a nawet byli tacy, którzy w spo­sób zdecydowany odrzucali Go. Także i dzisiaj można się spotkać z podobnym zjawiskiem. Katecheta przeprowadza pogadankę ­ szukając wspólnie z uczniami odpowiedzi na pytania: Dlaczego Jezus został odrzucony przez przywódców Narodu Wybranego? Dlaczego nauki Jezusa nie chcieli przyjąć Ateńczycy? W imię czego odrzuca dziś Jezusa wielu współczesnych? W podsumowaniu pogadanki katecheta tworzy skrótowy zapis na tablicy, w którym zbiera główne przyczyny odrzucania Jezusa i Jego nauki. Żydzi odrzucili Jezusa w imię religii, Ateńczycy — w imię filozofii, wielu nam współczesnych ludzi odrzuca Jezusa w imię ateizmu. To ostatnie zjawisko, jako najbardziej dziś rozpowszechnione, wymaga wnikliwej analizy.	Wprowadzenie do dyskusji. Dyskusja Podsumowanie i zapis podsumowania na tablicy, w formie zaproponowanej przez uczniów.
Bunt rozumu? Cel: Uczniowie winni poznać, że wielu ludzi uzasadnia swój ateizm (niewiarę) argu­mentami rozumowymi, wyznając tzw. „światopogląd naukowy", oraz zdobyć przekonanie, że nauka właściwie rozu­miana nie sprzeciwia się wierze. Katecheta informuje, że zagadnienie ateizmu było gruntownie studiowane na Sobo­rze Watykańskim II (1962—1965) i zaliczone zostało przez biskupów całego świata „do najpoważniejszych spraw doby obecnej" (KDK 19). Dostrzegli oni wiele przyczyn nie­wiary we współczesnym świecie. Można je najogólniej sprowadzić do dwóch grup: przy­czyn rozumowych i bardziej „życiowych". Pod refleksję uczniów katecheta poddaje pierwszą grupę tych przyczyn. Poleca ucz­niom, aby pracując w grupach dwuosobo­wych, przeczytali z podręcznika pierwszy fragment tekstu KDK 19 oraz następujące po nim świa­dectwa ludzi niewierzących i spróbowali od­powiedzieć: — Jakie formy ateizmu wymienione w KDK 19 reprezentują autorzy tych świadectw? W podsumowaniu relacji z pracy uczniów katecheta podkreśla, że to, co na Soborze mówiono na temat ateizmu, nie jest czystą teorią, ale znajduje swoje odbicie w rzeczywistości. Wielu ludzi twierdzi, że „światopo­gląd naukowy" nie pozwala im wierzyć w Boga. W związku z tym poleca uczniom, aby na podstawie posiadanych wiadomości i z pomocą tekstów zawartych w dalszej części tego samego punktu napisali, pracując w grupach, odpowiedź swojemu rówieśnikowi, który twierdzi, że chrześcija­nie mają światopogląd nienaukowy, który trzeba odrzucić w imię nauki. Podczas odczytywania wyników z pracy grupowej katecheta zwraca uwagę na szcze­gólnie ciekawe ujęcia wypowiedzi uczniów. Następnie poleca, aby nad przyczynami „życiowymi" ateizmu zastanowili się w domu.	Krótki wykład. Praca w grupach - analiza tekstu zawartego w podręczniku. Podsumowanie. Ciąg dalszy grupowej pracy z podręcznikiem. Podsumowanie i podanie zadania domowego: odczytania w domu tekstu p.t. „wiara i niewiara”, zawartego w podręczniku.
Moja odpowiedzialność. Cel: Uczniowie winni uświadomić sobie, że także sami wierzący przez nieznajomość wiary i braki w życiu religijnym, moral­nym i społecznym mogą stać się źró­dłem niewiary dla innych. Katecheta kieruje uwagę uczniów na jesz­cze jedną przyczynę niewiary, wspomnianą przez Ojców Soboru, o której często się za­pomina. Poleca jednemu z uczniów odczytać z podręcznika na ostatni fragment KDK 19, po czym przeprowadza z uczniami rozmowę. Uczniowie winni w niej zwrócić uwagę na zaniedbania samych chrześcijan w zakresie wiary i mo­ralności jako na przyczynę zgorszenia i źró­dła niewiary dla innych. Katechezę można zakończyć refleksyjnym odczytaniem Koi 2, 6-8, jako zachęty skie­rowanej do uczniów.	Wprowadzenie do odczytania tekstu soborowego. Głośne odczytanie. Dialog z uczniami. Modlitewna refleksja.