Historia kosmetyki
Pochodzenie słowa „ kosmetyka” nie jest do końca wyjaśnione . Powszechne używanie tego terminu sięga okresu starożytnego Rzymu, gdzie kosmetami byli nazywani niewolnicy zajmujący się masażem w łaźniach. Określenie niewolników kosmetami zapożyczono najprawdopodobniej z greckiego, gdzie „kosmeo” oznacza upiększam. Słowo „kosmeter„ oznaczało w Helladzie młodą niewolnicę, zajmującą się porządkiem i wywodzi się z greckiego „kosmeticos” co oznacza upiększający. Starożytne kultury fascynowały się pięknem ludzkiego ciała i w nie mniejszym stopniu dbały o to by zachować jego urodę jak najdłużej. Upiększanie ludzkiego ciała stało się sztuką, rozwijano ją i uczono jej.
Starożytny Egipt
W Starożytnym Egipcie wzorem kobiecości była Nefretete. Kobietę charakteryzowała smukła sylwetka, długie nogi, wąskie biodra. Słynne popiersie żony Echnatona pozwala nam poznać cechy makijażu, jakie obowiązywały w ówczesnym czasie. Kanony piękna uznawały kolor skóry w jasnej tonacji, unikano działania słońca, ponieważ opaleniznę uznawano za przejaw prostoty, dlatego kobiety pudrowały twarz jasną ochrą, a następnie na twarzy rysowały niebieskie żyłki, aby jeszcze bardziej uwydatnić delikatność, wręcz pergaminowość skóry. Kobiety tamtych czasów malowały oczy obrysowując oczy czarną lub zieloną kredką, aby kształtem przypominały migdał. Kreska na zewnętrznym kąciku oka była zazwyczaj przedłużona do skroni. Brwi najczęściej były w całości wygolone, a następnie narysowane ołówkiem z czarnego węgla. Usta były pomalowane na pomarańczowy lub jaskrawy czerwony kolor, zazwyczaj barwione ochrą, kontur dokładnie obrysowany. Henna używana była o malowania paznokci zarówno rąk jak i stóp, barwiono je na czarno. Aby uwydatnić kobiecość, sutki malowano za pomocą ochry na czerwono. Kobiety w starożytnym Egipcie ubierały się przewiewnie, nieco dłuższe z przodu chusty, wiązane na biodrach. Chodziły boso, tylko na wielkie okazje nakładały sandały. Powszechnie zażywano wonnych kąpieli, natomiast na wielki okazje pod peruki wkładano stożki tłuszczowe ze skondensowanymi pachnidłami. Do mycia ciała używano pasty, która zawierała substancje odtłuszczające oraz pieniące, w skład której wchodziła mieszanina popiołu i gliny. Egipcjanie dbali o swoje ciało. Kobiety martwiły się zmarszczkami, mężczyźni utartą włosów. Znaleziono papirusu za szczegółowymi zapiskami, dotyczącymi pielęgnacji włosów, przyrządzania maści i kremów. Sporządzano również specjale kremy zapobiegające powstawaniu zmarszczek. Robiono je miedzy innymi z wosków, oliwy z oliwek i cyprysu. Znaleziono opis specjalnego kosmetyku zawierającego sproszkowany alabaster, który był wykorzystywany do ścierania naskórka i wygładzenia cery. Jest to prawdopodobnie jeden z pierwszych kosmetyków odpowiadających współczesnym preparatom złuszczającym.
Chiny i Japonia
Informacje odnośnie kosmetyki stosowanej w Japonii i Chin są bardzo skąpe. Jednym z powodów stanowi fakt, iż były to skrywane tajemnice, pilnie strzeżone przez kapłanów. Wiemy, że sztuka makijażu stała tam na wysokim poziomie. Gejsze wykonywały makijaż charakteryzatorski. W Japonii kobiety nakładały na twarz grupy puder nazywany oshiroi robiony z mąki ryżowej oraz ekstraktu kwiatu krokosza barwierskiego. Barwiono usta oraz policzki na czerwono. Chińczycy wymyślili lakier do włosów, tusz do rzęs, lakier po paznokci. Stworzona tam również lustro ze szkła.
Starożytna Grecja
Grecką boginią piękna jest Afrodyta. Grecy, podobnie jak Egipcjanie, wiele czasu poświęcali zabiegom higienicznym i kosmetycznym. Podobnie jak w Egipcie ceniono sobie tam jasną, cerę, dlatego też kobiety pudrowały ciało, a także stosowały krem wybielające. Najpopularniejszą maseczką wybielającą stosowaną na noc była papka przygotowana z miąższu chleba i mleka. Greczynki cieniowały powieki na ciemno czarnym węglem, malowały usta pomadkami z wosku, policzki różowiły.
Starożytny Rzym
Wzorem kobiecości była Mesalina, kobieta mądra, dojrzała, matrona, wciąż piękna i młoda. Higiena ciała była najważniejsza, czego dowodem jest powstanie łaźni rzymskich. Makijaż obejmował te części ciała, które były wystawiane na widok m.in. ramiona, które malowano na biało. Policzki i usta barwiono na czerwono, rzęsy oraz powieki na czarno. Na czoło nakładała ozdobne plastry, które kryły defekty. Na noc stosowała maseczki z chleba, a na dzień ozdobne pudry.
Średniowiecze w kosmetyce
Kult ciała stracił racje bytu, upadla higiena. Obszarem, który przywiązywał wagę do pielęgnacji ciała i urody były kraje wschodu. Arabskie kobiety stosowały specjalne maseczki odmładzające na twarz, które robiono, miedzy innymi, z cytryn, jaj, ryżu, orzechów i wielu innych roślin. Masowano nimi twarz, czego efektem było usuniecie warstwy rogowej i redukcja zmarszczek. Preparat taki nazwano tikha. Hemsia była natomiast sporządzana z migdałowego olejku i innych naturalnych składników, była delikatnie myjącym środkiem. Shnouda to krem zawierający benzoinę i jaśmin. Farbowana również włosy na czarno lub rudo. Koran zabraniał tatuaży upiększających. Arabowie wykorzystywali wodę różaną do receptur lotionów, które zawierały jeszcze miód, gumę arabską i w tym okresie były bardzo popularne.
Renesans
Kobieta renesansu była pulchna, barczysta, ostentacyjne prezentowała swoje wdzięki. Powróciła idea piękna, dbania o ciało i urodę. Ważną rolę w wyglądzie kobiet odgrywały włosy. Musiały być długie, gęste oraz lśniące. Kosmetyka upiększająca rozwinęła się w szczególności na dworze francuskim, gdzie kobiety używały pomadki, róże w dużych ilościach oraz szerokiej palecie barw czerwieni, fioletu.
Barok
Barok to epoka, która szczególną troską objęła estetykę - upiększano domy , pałace, ogrody i mieszkanie, meble i drobne przedmioty codziennego użytku. Barok stal się też okresem wybitnego upiększania ciała. Kobiety starały się być wiecznie młode, delikatne. Ideałem były łagodne rysy twarzy, wesołe kokieteryjne i ciepłe spojrzenie. Twarz pokrywały emalią, a włosy srebrzystym pudrem lub nakładały peruki. Używały czerwonego różu i fioletowych szminek. Nawet dzieciom różowiono policzki. Nie dbano natomiast o higienę, nawet bardzo wytworne damy były zawszone. Modne były charakterystyczne muszki ( przyklejane pieprzyki ) niektórzy sądzą, ze tuszowały one ugryzienia po owadach lub wykwity skórne związane z brakiem dbałości o higienę.
Oświecenie
Oświecenie to wiek rozumu i filozofów. Niestety, jeśli chodzi o sztukę upiększania kontynuowano tradycje barakowe - nadal nie dbano o higienę. Znany jest szeroko incydent, do jakiego doszło we Francji w roku 1715. Wybuchły zamieszki, ponieważ używanie przez arystokratów mąki do pudrowania fryzur doprowadziły zdaniem ludu do niedostatku żywności. Gromadzenie maki na cele kosmetyczne zostało zakazane dopiero podczas rewolucji francuskiej.
Współczesna kosmetyka opiera się przede wszystkim na higienie całego ciała oraz kosmetyce upiększającej i medycynie estetycznej. Współczesna kosmetyka coraz bardziej zbliża się do prawdziwej medycyny. Celem kosmetyki jest zapewnienie naturalnego , młodego, zdrowego wyglądu, dobrego samopoczucia, ochrony przed niszczącym działaniem środowiska i zmianami zachodzącymi pod wpływem wieku.