al. Marcin Kózka, rok IV
Szkoła Podstawowa, kl. 4c
Temat: Udział w dziele stworzenia.
CEL: Ukazanie, że miłość Boga i bliźniego jest podstawową zasadą życia we wspólnocie. Wyjaśnienie, że przymierze jest jedną z form budowania wspólnoty, a ponieważ zawiera je z człowiekiem Bób, to daje przez to udział w dziele stworzenia. Zachęta di tworzenia coraz ściślej wspólnoty z ludźmi i z Bogiem.
OSIAGNIĘCIA:
Uczeń zna zasady życia we wspólnocie;
Uczeń wie, czym jest wspólnota Boga z ludźmi - przymierze;
Uczeń zna przykazanie miłości i bliźniego.
ORĘDZIE ZBAWCZE: Bóg, stwarzając człowieka, chciał, aby nie był on samotny, ale żył w bliskości ze swoim Stwórcą i innymi ludźmi. Obdarzając człowieka miłością, pragnął, aby człowiek tę miłość odwzajemniał i kierował ją również ku innym. Dlatego miłość jest najważniejszą zasadą życia we wszystkich wspólnotach. W rodzinie, w szkole, w grupie przyjaciół, w państwie obowiązują pewne zasady, które zapewniają tym wspólnotom harmonijne życie, zgodę, radość czy osiągnięcie zamierzonych celów. Przestrzeganie ich jest obowiązkiem każdego członka wspólnoty.
Istnieje wiele możliwości rozwijania wspólnoty. Jedną z nich przedstawia ludziom Bóg. Chcąc im wyjaśnić, na czym taka wspólnota ma polegać, Bóg zawarł z ludźmi przymierze, które zawsze wyraża związki przyjaźni i przynależenia do siebie. Do zawarcia przymierza potrzebny jest również pokój między obiema stronami oraz przyjęcie na siebie zobowiązań. Izraelici nie zawsze pamiętali o warunkach przymierza, ale kiedy przepraszali Boga za to, że zapomnieli o miłości, On im przebaczał i dawał nową szansę. Okazując sobie miłość, odnosząc sie do siebie życzliwie, pomagając sobie budujemy wspólnoty, w których żyjemy. W ten sposób mamy udział w dziele stworzenia, jakiego dokonał i wciąż dokonuje Bóg.
POMOCE: Pismo Święte (Rdz 9, 9; Wj 34, 10; Ps 119); kłębek wełny; podręcznik; nagranie CD z formułą konsekracji; ilustracje różnych wspólnot - M1; rozsypanka wyrazowa - M2
TREŚĆ I PRZEBIEG KATECHEZY |
M E T O D Y |
Odmawiając modlitwę wszyscy łapią się za ręce.
Modlitwa: Ojcze nasz
1. Odkrywamy wezwanie Boże
Ukazujemy przez zastosowanie metodą pajęczyny, czym jest wspólnota ludzka, np. klasowa, gdzie wszyscy znają się po imieniu.
Prowadzimy pogadankę, w wyniku której ustalamy, że warunkiem życia we wspólnocie jest ten sam cel, podobne wartości członków tej wspólnoty oraz ich wzajemna życzliwość i miłość.
Wyjaśniamy, że uczniowie klasy IV żyją w środowisku szkolnym jak również w gronie rodzinnym. Mamy wiele przyjaciół, kolegów, koleżanek, z którymi często się spotykamy. Pan Bóg stwarzając człowieka, chciał, aby nie był on samotny, ale żył w bliskości ze swoim Stwórcą i innymi ludźmi. Bóg chce, by człowiek żył we wspólnocie z innymi.
Zadajemy pytanie: W jaki sposób można budować wspólnotę z Bogiem i innymi?
2. Odpowiadamy na wezwanie Boże
Jedną z możliwości rozwijania wspólnoty proponuje sam Bóg. Nazywamy ją przymierzem.
Prosimy, by uczniowie ze słowniczka odczytali definicję przymierza.
Wypisujemy na tablicy elementy przymierza:
Szukamy tych elementów w przymierzu zawartym między Bogiem a ludem izraelskim.
Uczniowie czytają teksty biblijne: Rdz 9, 9 i Wj 34, 10
W trakcie rozmowy ustalamy z uczniami, że stronami w umowie są: Bóg i lud izraelski. Bóg zobowiązuje się do wierności, bo mówi, że będzie to przymierze również dla następnych pokoleń, będzie się opiekował ludem, nawet czyniąc cuda, Izrael będzie szczególną własnością Boga, jeżeli będzie strzegł przymierza. Pan Bóg chce jednak, by wspólnotę z Nim tworzyli wszyscy ludzie, nie tylko jeden naród. Dlatego daje przez proroków jeszcze większą obietnicę.
Prosimy, by uczniowie odczytali z podręcznika tekst Jr 31, 31.
W jaki sposób Bóg wypełnia tę obietnicę dla nas? Odtwarzamy nagranie Mszy Świętej ze słowami konsekracji.
Ustalamy z uczniami te same elementy przymierza, co w przypadku Izraelitów:
Warto przypomnieć, jakie jest to przykazanie, które stanowi podstawę nowego przymierza.
Rozdajemy uczniom rozsypankę wyrazową z przykazaniem miłości Boga i bliźniego (uczniowie układają treść przykazania i odczytują je głośno)
3. Odpowiadamy na wezwanie Boże
Stwierdzamy, że zarówno Izraelici, jak i my nie zawsze pamiętamy o warunkach przymierza, ale kiedy przepraszamy Boga za to, że zapominamy o miłości, On nam przebacza i daje nową szansę.
Otrzymujemy od Pana Boga ciągłe zaproszenie do kierowania się miłością. Przepraszając Boga, odnosząc się do siebie życzliwie, pomagając sobie będziemy mieli udział w dziele stworzenia, jakiego dokonał i wciąż dokonuje Bóg. Będziemy również uczestniczyć w najpiękniejszej wspólnocie z Bogiem tu na ziemi - wspólnocie Eucharystycznej, a przyjmując Ciało Chrystusa jeszcze bardziej złączymy się z Nim i z całą wspólnotą Kościoła, do której należymy do chwili chrztu.
Życie we wspólnocie i stałe jej tworzenie jest zadaniem każdego z nas. Czasami jest ono trudne, a czasami bardzo proste.
Modlitwa: Dziękując Pana Bogu za trwanie w miłości do nas modlimy się psalmem 119.
|
Wspólna modlitwa
Wprowadzenie do katechezy (kłębek wełny)
Pokaz ilustracji różnych wspólnot - M1
Pogadanka
Katecheta wyjaśnia
Pytanie
Uczniowie zapoznają się z definicją Zapis na tablicy
Problem
Praca z tekstem biblijnym Pismo św. Rdz 9, 9; Wj 34, 10
Katecheta opowiada
Nagranie CD z formułą konsekracji Katecheta pyta uczniów Pogadanka
Uczniowie układają rozsypankę wyrazową - M2
Wykład
Pogadanka
Wspólna modlitwa Pismo św. (Ps 119) |
MATERIAŁY KATECHETYCZNE
M2
całym swoim sercem, |
Boga swego, |
i całym swoim umysłem |
całą swoją duszą, |
jak siebie samego |
Będziesz miłował Pana, |
całą swoją mocą |
a swego bliźniego |
3
M1