Teorie cyklu koniunkturalnego
neoklasyczne
upatrują przyczyny sprawcze występowania cykli koniunkturalnych w czynnikach zewnętrznych (egzogenicznych) w stosunku do analizowanego systemu gospodarczego
- teoria plam na słońcu
- teoria innowacji
- teoria cyklu politycznego
keynesistowskie
wyjaśniają cykle koniunkturalne immanentnie związanymi z systemem gospodarczym
faza kryzysu
(nadprodukcja: podaż > popyt)
zaostrzenie konkurencji i spadek cen
ułatwia to realizowanie nadwyżek towarowych
tempo spadku produkcji jest większe od tempa spadku popytu
obniżanie zapasów
wprowadzanie nowych metod produkcji, obniżających koszty wytwarzania
wzrost tempa ekonomicznego zużywania się aparatu produkcyjnego
+ ubytek kapitału trwałego na skutek bankructwa przedsiębiorstw (które nie wytrzymały wzmożonej walki konkurencyjnej)
„twórcze zniszczenie” Schumpetera
stopniowa likwidacja luki między popytem i podażą
nowy popyt inwestycyjny