Co to jest terapia HBO? |
|
|
|
Tlenoterapia hiperbaryczna (HBO) polega na podawaniu tlenu pod zwiększonym ciśnieniem otoczenia. Zwykle do tego celu stosowane są specjalne urządzenia, tzw. komory hiperbaryczne.
Tlen hiperbaryczny (HBO) to tlen o podwyższonym ciśnieniu. Powietrze zawiera ok. 21% tlenu i ponad 78% azotu. W terapii tlenem hiperbarycznym (HBO), w składzie mieszaniny oddechowej znajduje się prawie lub dokładnie 100% tlenu, tj. prawie 5 razy więcej niż w powietrzu. Ciśnienie wdychanego tlenu w HBO zwykle przekracza 1.5 razy (a może nawet przewyższać 3 krotnie) ciśnienie atmosferyczne. Tym sposobem, poprzez HBO można dostarczyć pacjentowi prawie piętnaście razy więcej tlenu niż znajduje się pod ¨normalnym ciśnieniem¨ w atmosferze. Dodatkowy tlen dostając się poprzez płuca do krążenia, ulega rozpuszczeniu w osoczu a następnie dostarczany jest do wszystkich tkanek w organizmie. Efekty działania ¨tlenu dodatkowego¨ są różne w różnych częściach ciała; w pewnych medycznych stanach może ratować życie, w innych stymulować gojenie i naprawę tkanek. Zdarza się, że kiedy tlenu jest we krwi za dużo to wywołuje on efekty niepożądane. Tak, więc HBO podobnie jak w przypadku innych leków czy środków leczniczych, wymaga odpowiednich wskazań czy przeciwwskazań oraz ustalenia odpowiedniej dawki, aby uniknąć działań ubocznych. Chociaż drogi podawania tlenu nie są typowe, HBO nie powinna być postrzegana jako ¨cudowna kuracja¨ bądź sensacyjne odkrycie naukowe. Stanowi, bowiem racjonalne leczenie w pewnych stanach klinicznych; a jego wymierne korzyści nie powinny być przeceniane. W przeszłości uzyskano wiele korzyści w stanach klinicznych, gdzie na skuteczność działania tlenu hyperbarycznego nie było żadnych dowodów. Z drugiej strony istnieje wystarczająco dużo dowodów na skuteczność metody, aby rozwijały się i powstawały nowe ośrodki medyczne stosujące tę metodę leczenia.
|
W tej części przedstawiono zastosowanie HBO w leczeniu poszczególnych jednostek chorobowych. HBO wykorzystywana jest w wielu stanach nagłych, również tam, gdzie pacjent może potrzebować równocześnie intensywnej opieki medycznej:- 1. Zatorowość powietrzna lub inna gazowa. Mamy z nią doczynienia kiedy pęcherzyki gazu podążają w strumieniu krwi i blokują ukrwienie narządów takich jak mózg, rdzeń kręgowy i serce. Pęcherzyki dostają się do krążenia płucnego w sytuacji, kiedy płuca poddawane są wysokim ciśnieniom (np. w nurkowaniu), bądź w trakcie operacji chirurgicznych lub urazu. W takich przypadkach terapia HBO opiera się na następujących przesłankach: a. Ciśnienie, które wywierane jest na ciało pacjenta zmniejsza rozmiar pęcherzyków, i w konsekwencji doprowadza do odblokowania przeszkody w przepływie krwi. b. Czysty tlen (bez domieszki azotu) wypiera azot z pęcherzyków powietrza prowadząc do zmniejszenia ich rozmiarów. c. Dodatkowy tlen dociera do komórek w obszarach o ograniczonym ukrwieniu. d. Pozwala on zmniejszyć obrzęk uszkodzonych tkanek. W tych przypadkach terapia HBO musi być podjęta jak najszybciej, ażeby ograniczyć stopień uszkodzenia tkanek. Wymagany jest bezzwłoczny transport do specjalistycznych ośrodków terapii HBO. 2. Choroba dekompresyjna ('The Bends'). Występuje, kiedy pęcherzyki azotu tworzą się w tkankach, do których dostały się w czasie oddychania sprężonym powietrzem (np. w czasie nurkowania), a następnie przy zbyt szybkim spadku ciśnienia (dekompresji) azot nie był stanie pozostać w stanie rozpuszczonym, a czas na wydalenie go drogami układu oddechowego był zbyt krótki. Pęcherzyki tworzą się we wszystkich tkankach, a najwięcej tam gdzie azot był rozpuszczony w największej ilości (w tkance tłuszczowej), a także w miejscach gdzie drenaż żylny jest powolny i niewydolny (np. w mózgu i rdzeniu kręgowym). W takim przypadku HBO działa wielokierunkowo: a. Ciśnienie wywierane na organizm zmniejsza pęcherzyki, a przez to zmniejsza uszkodzenie fizyczne tkanek. b. Czysty tlen (bez domieszki azotu), pozwala na zmniejszenie pęcherzyków powietrza wypychając z nich azot. c. Dodatkowy tlen dociera do uszkodzonych komórek przyspieszając ich odnowę. d. Dodatkowy tlen odgrywa pewna rolę przy zmniejszaniu obrzęku uszkodzonych tkanek. Terapię HBO należy podjąć możliwie szybko. Tak jak w przypadku zatorowości gazowej konieczny jest transport sanitarny do ośrodka HBO. 3. Zatrucie tlenkiem węgla (CO). Tlenek węgla wydziela się zawsze w czasie spalania, czy to w czasie pożaru, czy korzystania z systemu grzewczego, czy też w postaci spalin samochodowych. Bez znaczenia jest, co się pali (węgiel, olej, benzyna, drewno, meble), jeśli tylko zawiera w swoim składzie węgiel, a więc tak naprawdę prawie zawsze. CO może przedostać się do organizmu przez wdychanie oparów z przemysłowych rozpylaczy farb. CO uszkadza każdą komórkę, która wykorzystuje do życia tlen, poprzez blokadę jego dowozu i wykorzystania. HBO wskazana jest tylko w ostrych stanach zatrucia. Tlen pod ciśnieniem atmosferycznym należy dostarczyć przez maskę twarzową każdemu pacjentowi możliwie szybko, natomiast terapię HBO rezerwuje się dla pacjentów z zaburzeniami świadomości oraz objawami neurologicznymi, a także kobiet w ciąży, czy pacjentów z innymi objawami świadczącymi o ciężkim zatruciu. W stanie zatrucia tlenkiem węgla HBO oddziaływuje poprzez następujące mechanizmy: a. Dostarczony tlen wspomaga usuwanie CO z komórek i krwi drogą oddechową lub poprzez jego utylizację w organizmie. b. Dostarczony tlen dociera do uszkodzonych komórek i bierze udział w procesach naprawczych. c. Zwiększone ciśnienie redukuje obrzęk w obszarze uszkodzonych tkanek. Głównym celem zastosowania HBO w zatruciach tlenkiem węgla jest profilaktyka długotrwałych efektów uszkodzenia, takich jak zaburzenia pamięci oraz zaburzeń równowagi i koordynacji. Pozwala pacjentowi na szybsze wyzdrowienie w porównaniu do efektów leczenia z zastosowaniem tlenu atmosferycznego. W niektórych przypadkach jest metodą ratującą życie. 4. Zgorzel gazowa. (Clostridial myonecrosis) Jest to zakażenie wywołane przez bakterię Clostridium perfringens, która rośnie i rozwija się bardzo szybko w środowisku ubogim w tlen. Zwykle infekcji tej towarzyszą inne bakterie. Tkanki o ubogim ukrwieniu tak jak ma to miejsce przy zablokowanych bądź uszkodzonych naczyniach są szczególnie podatne na zakażenie. Bakteria atakuje i niszczy komórki właściciela w obszarze infekcji, która szerzy się błyskawicznie. W procesie tym bakterie uwalniają do tkanek gaz, który jest wyczuwalny palpacyjnie i widoczny w badaniu rtg. Ponadto bakterie uwalniają toksyny (włącznie z alfatoksyną), które uszkadzają narządy takie jak serce i nerki prowadząc do śmierci. Ciśnienie 3 atmosfery hamuje rozprzestrzenianie się bakterii oraz zmniejsza ilość produkowanej alfatoksyną. Daje to więcej czasu antybiotykom na skuteczne działanie, a także możliwość chirurgicznego usunięcia zakażonej tkanki. Wczesne zastosowanie HBO zmniejszyło śmiertelność w tej chorobie, a u pacjentów, którzy przeżyli, daje możliwość ograniczenia rozwoju martwicy. 5. Inne agresywne zakażenia. Istnieje wiele innych zakażeń skóry i mięśni, które mogą się szybko szerzyć i uszkadzać narządy. Przykład stanowią zgorzel Fourniera oraz martwicze zapalenie powięzi. W tych zakażeniach czynnik zakażenia stanowi mieszana flora bakteryjna:, która rozwija się dobrze w środowisku bogatym w tlen. Dlatego zakażenie może rozwijać się w pierwotnie zdrowej tkance skóry i mięśni. HBO wspomaga i poprawia mechanizmy obronne organizmu, gdyż białe ciałka krwi, (które atakują bakterie) potrzebują dodatkowego tlenu do prawidłowego funkcjonowania. Daje to więcej czasu na działanie antybiotykom, a chirurgom możliwość usunięcia tkanek martwiczych. Śmiertelność wynikająca z tych zakażeń może być ograniczona przez wczesne zastosowanie HBO i jeśli pacjent przeżyje mniejsza ilość tkanek będzie wymagała usunięcia. 6. Uraz wypadkowy. Kiedy dłoń czy stopa, a nawet cała kończyna ulegnie uszkodzeniu następuje szybki obrzęk tkanek. Może to spowodować ucisk naczyń biegnących przez ten obszar, niedotlenienie tkanek leżących za przeszkodą, a w dalszej kolejności rozwój zakażenia i inne powikłania. Obrzęk utrudnia gojenie się i odnowę uszkodzonych tkanek odcinając dopływ tlenu. Może to spowodować komplikacje w różnorodnych narządach. Często konieczna jest amputacja kończyny. HBO działa w różnorodny sposób, jednak nie jest w stanie zastąpić chirurgicznego usunięcia martwiczych tkanek. Dodatkowy tlen zmniejsza obrzęk poprzez ograniczenie przecieku z uszkodzonych naczyń krwionośnych. Docierając do uszkodzonych obszarów przyspiesza ich gojenie. Obszar uszkodzonych tkanek konieczny do opracowania chirurgicznego zmniejsza się, a tym samym maleje konieczność amputacji kończyny. Aby terapia HBO zadziałała musi być podjęta jak najszybciej. 7. Oparzenia. Na skutek oparzenia tkanek miękkich (takich jak skóra i mięśnie) dochodzi do gwałtownego spadku ich ukrwienia. Powstaje obrzęk, który rozprzestrzenia się we wszystkich kierunkach. Może się szerzyć w głąb do mięśni i otaczającej skóry powodując uszkodzenia wtórne. HBO redukuje obrzęk. Zmniejsza przeciek płynu przez uszkodzone naczynia krwionośne. Dociera poza tym do tkanek uszkodzonego obszaru przyspieszając gojenie. Obszar uszkodzonych tkanek konieczny do opracowania chirurgicznego zmniejsza się, a tym samym maleje konieczność amputacji kończyny. Aby terapia HBO zadziałała musi być podjęta jak najszybciej. 8. Nagły niedosłuch. Istnieją dowody na to, że szybkie zastosowanie terapii HBO u pacjentów z nagłym niedosłuchem może zmniejszać czas trwania i głębokość niedosłuchu. Wspomniane zagadnienie jest w trakcie badań. 9. Ostra krwotoczna niedokrwistość. U pacjentów, u których doszło do gwałtownej utraty krwi, a z jakichś powodów nie można uzupełnić tych niedoborów natychmiastowa terapia HBO ratuje życie. Pacjenci tacy zwykle wymagają jednoczesnej intensywnej terapii. Istnieją dowody, że HBO może przyspieszyć produkcję hormonu zwanego erytropoetyną, który stymuluje produkcję czerwonych ciałek krwi i hemoglobiny utraconych w czasie krwawienia. 10. Podduszenie. Istnieją pewne dowody, że poprzez zastosowanie terapii HBO można zmniejszyć rozmiary uszkodzenia mózgu wynikłe z niedotlenienia. Istnieje również wiele innych stanów, w których terapia HBO znajduje swoje zastosowanie - w przypadkach, kiedy jest dość czasu, aby zaplanować długotrwałe leczenie przeciwnie niż ma to miejsce w przypadkach nagłych.
11. Niedokrwienne ubytki skóry oraz przeszczepy skórne. W przypadku dobrze gojącej się rany po przeszczepie skórnym nie widzi się wskazań do HBO jako terapii pierwszego rzutu nawet, jeśli wikłana jest zakażeniem. Jakkolwiek, jeśli przeszczep położony jest na źle ukrwioną tkankę i rokowanie na przyjęcie przeszczepu jest złe terapia HBO jest wskazana. HBO zmniejsza zastój krwi w naczyniach krwionośnych przeszczepu, gdzie przepływ krwi przez naczynia żylne jest zaburzony. W przypadku, kiedy przeszczep obumiera, wtedy nawet terapia HBO jest nieskuteczna: w tym przypadku może jedynie podtrzymać jeszcze żywą część przeszczepu, podczas gdy obumarłą należy usunąć chirurgicznie. 12. Zapalenie kości oporne na leczenie. Przewlekłe zapalenie kości wikła często pospolite urazy na skutek zakażenia rozwijającego się wzdłuż stabilizatorów (jak pręty czy płyty usztywniające złamane kości). Zakażenie odgrywa niebagatelną rolę w tym procesie jednak nie najważniejszą. Choroba rozwija się zazwyczaj, kiedy istnieją ku temu powody takie jak złe ukrwienie, czy inne problemy medyczne: cukrzyca czy sterydoterapia. Towarzyszący ból i unieruchomienie są obezwładniające i często uniemożliwiają powrót do normalnego życia. Leczenie operacyjne jest trudne i może powodować dalsze szerzenie się zakażenia, bądź powstawanie nowych trudnogojących się ran.
HBO pozwala powstrzymać zakażenie poprzez dostarczenie leukocytom tlenu niezbędnego do walki z bakteriami. Dodatkowy tlen stymuluje również aktywność komórek tworzących włókna, które zwykle stanowią podstawę nowej tkanki. W późniejszym czasie wspomaga rozrost nowych naczyń w obszarze objętym procesem chorobowym, kontynuując korzyści wynikłe ze wstępnego leczenia. 13. Popromienne uszkodzenie kości i tkanek miękkich. Zajmuje większość z nie-nagłych wskazań do leczenia HBO w Europie. Duże dawki promieniowania wykorzystywane w terapii nowotworów, szczególnie w obszarze głowy i szyi, może doprowadzić do uszkodzenia zdrowej kości i narządów w obszarze wiązki. Zwykle dotyczy to kości szczęki, ale może obejmować miednicę w radioterapii nowotworów jamy brzusznej. Promienie uszkadzają małe naczynia biegnące w kości i tkankach miękkich powodując przewlekły niedobór tlenu i rozwój zakażenia. Po upływie miesięcy bądź lat od zakończenia leczenia dają o sobie znać objawy ze zdegenerowanych tkanek w postaci: bólu i ograniczonej ruchomości, a czasami wycieku lepkiej treści do ust lub przez przetokę skórną. Problem ten nasila się, jeśli nie podjęte zostanie agresywne leczenie. Zabieg operacyjny może tylko pogorszyć sytuację, wytwarzając nową trudnogojącą się ranę. Stan ten nie jest pierwotnie zakażeniem; jakkolwiek zakażenie szybko rozwija się w zajętych tkankach pogarszając sytuację. HBO wspomaga nie tylko działanie białych ciałek krwi w zwalczaniu infekcji, ale również innych komórek odpowiedzialnych z procesy naprawcze. Stymuluje komórki odpowiedzialne za gojenie do prawidłowej pracy. W trakcie leczenia powstały gradient tlenowy pomiędzy chorą, a zdrową tkanką stymuluje rozrost naczyń, co pozwala na podtrzymanie korzyści wynikających z wczesnego wdrożenia HBO.
14. Rany trudnogojące się. Terapia HBO często przynosi odpowiedni skutek w przypadku niegojących się ran. Dobry przykład stanowią efekty leczenia ran na stopach u diabetyków, u których utrudnione gojenie wynika z wielu przyczyn takich jak złe ukrwienie czy zakażenie. Terapię HBO wspomaga się równolegle prowadzonym leczeniem chirurgicznym i antybiotykoterapią, a przede wszystkim właściwą pielęgnacją stóp.
|
Jak się stosuje HBO? |
|
|
|
Pacjent wdycha tlen, co oznacza, że najpierw musi być umieszczony w pewnej zamkniętej przestrzeni (zwykle są to komory), gdzie ściśle kontroluje się wahania ciśnienia. Po wtóre pacjentowi musi być dostarczony czysty tlen poprzez układ przewodów odpornych na te wahania. Pacjent może znajdować się w otoczeniu wypełnionym tlenem bądź oddychać tlenem bezpośrednio przez maskę, lub kaptur. Wówczas atmosfera w komorze wypełniona jest powietrzem. Oznacza to, że wyposażenie do stosowania HBO jest złożone i specjalnie do tego celu zaprojektowane. Obsługa tych urządzeń wymaga specjalistycznego przeszkolenia. Pierwsze zetknięcie z komorą hiperbaryczną budzi pewne obawy o własne bezpieczeństwo. Poprawne korzystanie z masek lub kapturów wymaga wskazówek ze strony personelu, aby właściwie wykorzystać podawany tlen. Wymusza to na personelu zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz komory odpowiednie przeszkolenie oraz stały nadzór nad pacjentami. W rzeczywistości większość pacjentów szybko oswaja się z komorami; nie są one tak straszne jak wyglądają. Zawsze powinien znajdować się w zasięgu personel, ażeby wyjaśnić wątpliwości i natychmiast rozwiązać ewentualne problemy. Zasady bezpieczeństwa podobnie jak na pokładzie samolotu należy zawsze naświetlić pacjentom. W komorach wielostanowiskowych pacjenci poddawani są terapii wspólnie z innymi chorymi, co pozwala na uzyskanie atmosfery relaksu i odprężenia. |
Start
FAQs
Tlenoterapia hiperbaryczna (HBO)
Jaki rodzaj sprzętu wykorzystuje się w HBO?
Najprostsza komora zawiera miejsce na jedną osobę. Nazywa się wówczas 'komorą jednoosobową ('monoplace' chamber). W takiej komorze pacjent oddycha tlenem wypełniającym otoczenie bez konieczności używania maski lub kaptura. Czasami istnieje możliwość siedzenia w takiej komorze, lecz częściej wymuszona jest pozycja leżąca. Zawsze istnieje możliwość porozumienia się z zespołem nadzorującym poprzez system interkomu. System ten pozwala na słuchanie audycji radiowych, a często nawet oglądania TV poprzez przeźroczystą pokrywę komory. Jednak z powodu wysokiego ciśnienia tlenu w komorze, żadne elektryczne urządzenie nie może być zainstalowane wewnątrz ze względu na ryzyko pożaru. Większe komory HBO są wystarczające na to, aby wejść do środka i poruszać się wewnątrz. Te nazywamy komorami wieloosobowymi ('multiplace' chambers). W takich komorach obecna jest zawsze osoba towarzysząca z personelu medycznego. Każdy pacjent ma własne stanowisko poboru tlenu. W takiej dużej przestrzeni zmniejsza się ryzyko lęków przed zamknięciem w ciasnych pomieszczeniach. W razie konieczności można użyć elektrycznych urządzeń, gdyż główny przedział wypełniony jest powietrzem mniej palnym niż czysty tlen. Daje to możliwość leczenia pacjentów w stanach krytycznych. Zawsze na zewnątrz komory znajduje się panel kontrolny, obsługiwany przez wykwalifikowany personel. Oznacza to, że ciśnienie wewnątrz komory może być ściśle regulowane. Panele kontrolne zaopatrzone są w system zabezpieczeń, które zapobiegają zbyt szybkim lub zbyt dużym zmianom środowiska w komorze. Przy stosowaniu komory jednostanowiskowej obecny jest co najmniej lekarz i pielęgniarka/operator komory. Komorę wielostanowiskową zabezpiecza lekarz osoba towarzysząca w komorze i operator komory. Cały zespół jest odpowiednio przeszkolony.
|
||||
Jakich wrażeń doznaje pacjent podczas sprężania? |
|
|
|
|
Pierwszym odczuciem u większości ludzi są 'trzaski' w uszach podobne do tych, jakich doświadcza się w samolocie w trakcie wznoszenia lub lądowania. Są one zawsze obecne, ponieważ powietrze w uchu środkowym w czasie narastającego i malejącego ciśnienia zmienia swoją objętość oddziaływując na błonę bębenkową. Ucho kontaktuje się z jamą nosową poprzez wąską trąbkę Eustachiusza kompensując zmiany ciśnienia. Czasem konieczna jest czynna pomoc ze strony pacjenta poprzez przełykanie bądź ruchy żuchwą, tak jak ma to miejsce w samolocie. W czasie narastania ciśnienia na początku sprężania atmosfera wewnątrz komory nagrzewa się. Odwrotnie pod koniec leczenia w czasie rozprężania, doznajemy uczucia chłodu. W środku seansu, kiedy nie następują zmiany ciśnienia w komorze nie odczuwa się różnicy temperatur. Możliwe jest odczuwanie oporu przy wykonywanych ruchach, co wynika z większej gęstości atmosfery w komorze. Sam pacjent nie odczuwa zwiększonego ucisku na ciało. Maska lub kaptur (jeśli zastosowany) może się początkowo wydawać dziwny jednak dosyć szybko powszednieje. |
||||
Jakie są działania uboczne HBO? |
|
|
|
|
Te działania uboczne, z którymi spotykamy się podczas leczenia HBO najczęściej nie są poważne: a. Klaustrofobia. Większość pacjentów nie ma problemów z ograniczoną przestrzenią. Czasami potrzebny jest czas na przyzwyczajenie, a czasem konieczne jest podjęcie próby przed rozpoczęciem leczenia. Tylko niewielka liczba pacjentów nie jest w stanie pokonać lęków przed zamknięciem w komorze. b. Problemy uszne. U części pacjentów występuje trudność z wyrównywaniem ciśnienia w jamach bębenkowych w trakcie zmian ciśnienia atmosfery w komorze. Pomoc personelu medycznego w wytłumaczeniu zjawiska często okazuje się wystarczająca. W przypadku trudności z wyrównaniem ciśnienia w uszach może dojść do uszkodzenia błony bębenkowej. Chociaż brzmi to groźnie uszkodzenie to nie jest trwałe i ulega samoistnemu wygojeniu po kilku dniach. Aby temu zapobiec pacjenci z infekcją górnych dróg oddechowych nie są poddawani leczeniu, ponieważ drożność trąbek słuchowych może być ograniczona przez obrzęk śluzówki. Czasem podejmuje się próby udrożnienia tych przewodów korzystając z kropli do nosowych anemizujących śluzówkę. c. Płuca. Użycie zbyt dużej ilości tlenu może doprowadzić do podrażnienia płuc, a następnie do ich zwłóknienia. Objawia się to utratą tchu oraz suchym drażniącym kaszlem. W takiej sytuacji natychmiast przerywa się leczenie, a uszkodzenie szybko regeneruje się. Na szczęście problem ten występuje bardzo rzadko, gdyż długość i intensywność każdej terapii jest ściśle wyznaczona. W konsekwencji cykle terapeutyczne HBO mogą zostać znacznie przedłużane, aby uniknąć zbyt wysokich dawek tlenu w ciągu doby. d. Mózg. Sporadycznie zdarzają się (ok. 3 na 10,000) drgawki jako skutek uboczny działania tlenu. Brzmi to bardzo poważnie jednak, głównym zagrożeniem dla pacjenta w takich momentach jest krótkotrwałe zatrzymanie oddechu. W trakcie seansu HBO, u pacjenta we krwi znajduje się więcej tlenu niż zwykle, co zabezpiecza go przed niedotlenieniem nawet po krótkotrwałym bezdechu. Drgawki ustępują samoistnie wkrótce potem jak odjęta zostanie maska tlenowa bądź zdjęty kaptur odcinając dostęp czystego tlenu i zastępując go powietrzem, które znajduje się w atmosferze komory. Pojawienie się drgawek nie oznacza, że ktoś jest epileptykiem, ponieważ nie występują objawy następcze po takim napadzie. W rzeczywistości kolejne ekspozycje tlenem hiperbarycznym są wpełni bezpieczne dla pacjenta, a terapia może być kontynuowana. Postępowanie w napadzie stanowi element typowego działania w stanach zagrożenia życia. e. Oczy. U pacjentów poddawanych długotrwałym cyklom leczenia HBO (zazwyczaj powyżej 20) soczewki mogą zmienić kształt. Powoduje to okresową krótkowzroczność (myopię) jednak po zaprzestaniu leczenia soczewki powracają do pierwotnych kształtów. f. Pożar. W każdej przestrzeni wypełnionej tlenem wzrasta ryzyko pożaru. Aby temu zapobiec, zabrania się wnoszenia do komory każdej rzeczy, która może spowodować pożar, poprzez płomień bądź energię elektrostatyczną. Zabrania się wnoszenia rzeczy, które są łatwopalne, takie jak ubrania 'cywilne' lub książki. Postępuje się zgodnie z procedurami bezpieczeństwa p-pożarowego. Bezpieczeństwo w takim swoistym środowisku stanowi priorytet, dlatego bezpieczeństwo p-pożarowe stawia się na pierwszym miejscu. Podsumowując, terapia HBO jest bardzo bezpieczna dopóty, dopóki każdy kto się z nią styka (pacjent i personel) przestrzega obowiązujących zasad i postępuje ściśle z wyznaczonymi procedurami.
|
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
więcej podobnych podstron