Konspekt
Temat: Samarytanka cz. II
Miejsce:
Termin: 26.09.2008r
Uczestnicy: 26 BDH „Hekallite”
Prowadzący: pwd. Monika Sieliwonik
Forma pracy: zbiórka tematyczna
Czas: 90 min
Cel:
Przypomnienie zasad udzielania pierwszej pomocy
Nauczenie się jak zabandażować zranione miejsce
Poznanie rodzajów oparzeń i odmrożeń
Przyswojenie godnego zachowania przy osobie poszkodowanej
Materiały: *
Bandaże elastyczne
Chusty trójkątne
Szpatułki
Spis z objawami występującymi przy oparzeniach i odmrożeniach
Papierowe kulki
Kostka do gitary
Przebieg:
Lp. |
Temat |
Czas |
Uwagi |
1. |
Powitanie |
3 min |
Zameldowanie się zastępów na zbiórce, sprawdzenie listy obecności. |
2. |
Wprowadzenie |
5min |
Krótkie przypomnienie harcerzom czym jest pierwsza pomoc i jakie zasady powinny być zachowane podczas jej udzielania. Prowadzący tutaj pyta harcerzy o to jak powinni się zachować i co zrobić gdy ktoś jest nie przytomny, a w razie nie dociągnięć uzupełnić wiedze dzieci. |
3. |
Odmrożenia i oparzenia |
5 min |
Przypomnienie uczestnikom o odmrożeniach i oparzeniach, jakie są ich przyczyny i skutki, jak można im zapobiec, a w razie wystąpienia jak należy postępować w ich opatrywaniu i ewentualnym leczeniu.
Materiały: - spis z objawami spis z objawami wystujacymi przy oparzeniach i odmrożeniach. |
4. |
Pląs: Osiołek |
10 min |
Ta gra polega na tym, że wszyscy uczestnicy stoją w kręgu i śpiewają następujący tekst poklaskując do niego: „Biegnie sobie mały osioł, biegnie sobie mały osioł, biegnie sobie mały osioł bardzo wcześnie rano”. A osoba, która jest w środku podskakując spaceruje w kręgu. Na koniec tej piosenki osoba stojąca w środku podchodzi do kogoś z kręgu i razem z innymi śpiewa i pokazuje: „Przód, przód, przód kochanie” - podskakuje razem z partnerem wybranym z kręgu kręcąc całymi dłońmi kręgi w powietrzu czynność powtarza w zależności jak są słowa refrenu. Na: „Tył, tył, tył kochanie” odwraca się plecami do partnera i powtarza czynność. Tak samo robi gdy są słowa: Bok, bok, bok kochanie”. Na końcówkę refrenu: „Bardzo wcześnie rano” odwraca się twarzą do środka kręgu i razem z partnerem w wężyku krążą w poszukiwaniu kolejnej osoby… zabawa powtarza się do momentu kiedy już wszyscy z kręgu przejdą do wężyka i ostatni raz zatańczą jak mówią słowa piosenki. Zabawa jak widać jest bardzo podobna do zabawy „Kinki rinki” |
5. |
Bandażowanie |
20 min |
Prowadzący pokazuje harcerzom różne metody bandażowania i przy jego pomocy w parach sami ćwiczą na sobie jak prawidłowo zabandażować rękę lub nogę, oraz jak należy unieruchomić kończynę w przypadku złamania lub zwichnięcia.
Materiały: - chusty trójkątne - szpatułki |
6. |
Omdlenie, atak epilepsji |
10 min |
Przypomnienie uczestnikom o zasadach jakie trzeba zachować podczas gdy ktoś z naszych znajomych ma atak epilepsji i nauczenie ich zasad działania przy omdleniu. |
7. |
Gra: „Kulki” |
10 min |
Wszyscy stoją w sporym kręgu (ale nie za dużym) Prowadzący rzuca najpierw jedną kulkę papierową do wybranej osoby z kręgu, a ta do następnej itd. Aż do momentu gdy kulka wróci do prowadzącego. Zadaniem uczestników jest złapanie piłki, nie dopuszczenie aby kulka dotknęła ziemi i zapamiętanie od kogo kulkę dostali i do kogo podali. Po jednej lub dwóch rundach prowadzący dorzuca kolejną kulkę. Prowadzący sam ustala liczbę kulek jaką planuje wprowadzić w grze i na jaki okres czasu. W tą zabawę można grać nawet godzinę i mieć niezliczoną liczbę kulek. Jest to świetna gra mająca na celu wyćwiczenie u uczestników refleksu i zręczności.
Materiały: - papierowe kulki |
8. |
Podsumowanie i zakończenie zbiórki |
10 min |
Wszyscy uczestnicy siadają w kręgu i przy użyciu „magicznej kostki do gitary” i podanie spraw organizacyjnych
Materiały: - kostka do gitary |
* liczba materiałów zależy od ilości uczestniczących na zbiórce harcerzy. Można im zalecić aby np. bandaże elastyczne przynieśli sami z domów.
Zał. 1.
OPARZENIA
Wszelkie oparzenia mogą być bardzo niebezpieczne w skutkach. Wyróżnia się, zależnie od przyczyny powstania oparzenia, oparzenia termiczne, oparzenia wywołane energią elektryczną oraz oparzenia chemiczne.
Oparzenia klasyfikuje się na trzystopniowej skali:
I stopień oparzenia - Skóra jest zaczerwieniona (rumień), pojawiają się obrzęki i pieczenie skóry.
II stopień oparzenia - Oprócz obrzęku i zaczerwienienia obserwuje się pęcherze z płynem surowiczym żółtawego koloru. Oparzenia II stopnia są bardzo bolesne.
III stopień oparzenia - Pacjent nie odczuwa bólu, ponieważ dochodzi do głęboko sięgającej martwicy całej skóry. Uszkodzone są również głębiej znajdujące się tkanki: mięśnie i ścięgna. Zniszczone są zakończenia nerwowe w skórze. Najcięższe oparzenia to takie, w których dochodzi do zwęglenia tkanek.
Stopień niebezpiecznych następstw dla zdrowia wszelkich oparzeń nie zależy jedynie od tego, jakiego stopnia oparzenia wystąpiły u pacjenta. Bardzo ważne jest to, jak duża powierzchnia została poparzona. Nawet oparzenia I stopnia mogą być bardzo groźne, jeżeli są one rozległe.
Oparzenia termiczne.
Ten rodzaj oparzeń powstaje pod wpływem wysokiej temperatury. Oparzenia takie mogą powstać przez kontakt skóry z gorącymi przedmiotami lub substancjami albo przez bezpośredni kontakt z ogniem.
PIERWSZA POMOC PRZY OPARZENIACH
Poparzone miejsca należy szybko schłodzić, najlepiej podziałać na nie około 10 minut bieżącą, chłodną wodą. Nie można poparzonych miejsc niczym smarować. Po ochłodzeniu wodą zakłada się jedynie jałowy opatrunek i jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Jeżeli dochodzi do rozległych oparzeń konieczne jest jak najszybsze zawiezienie chorego do najbliższego szpitala, gdzie zostaje on otoczony fachową opieką. Oparzeń nie należy lekceważyć. Nawet jeżeli chory nie czuje silnego bólu lub nawet wcale go nie boli, należy pamiętać, że oparzenia mogą być bardzo głębokie i mogło dojść do uszkodzenia zakończeń nerwowych w skórze, które za odczuwanie bólu odpowiadają.
Ważne jest poznanie zasad pierwszej pomocy w przypadku zapalenia się odzieży na człowieku. Jeżeli nie będziemy wiedzieć, jak prawidłowo w takiej sytuacji zareagować, może dojść do rozległych oparzeń III stopnia oraz do oparzeń płuc i nieodwracalnych zmian w całym układzie oddechowym.
Człowiek w palącej się odzieży odruchowo ucieka. Będąc w ruchu nasila rozprzestrzenianie się ognia. Ofiarę należy przewrócić na ziemię, okryć czymkolwiek i turlać nim po ziemi tak, aby przydusić ogień nie pozwalając na dostanie się tlenu pod koc czy inną materię, którą obwijamy palącego się człowieka. Kiedy ogień zagaśnie nie wolno nigdy zdejmować z ofiary ani odzieży ani materiału, którym go obwinęliśmy tłumiąc ogień. Może to doprowadzić do dalszych uszkodzeń skóry. Bardzo ważne jest aby nie pozwolić palącemu się człowiekowi stać. Jeżeli go przewrócimy nie tylko prędzej ugasimy ogień ale nie dopuścimy również do oparzeń górnych dróg oddechowych wywoływanych wdychaniem dymu i gorącego powietrza.
Jeżeli oparzone są powieki i okolice oczu należy przemywać je chłodną wodą.
B) Oparzenia spowodowane energią elektryczną
Oparzenia wywołane porażeniem prądem głęboko niszczą nie tylko skórę ale i mięśnie, naczynia krwionośne oraz kości. Początkowo są one niebolesne (zniszczona tkanka nerwowa). W ciągu kilku, kilkunastu dni po porażeniu istnieje bardzo duże ryzyko wystąpienia rozległych wewnętrznych krwotoków.
PIERWSZA POMOC:
Należy odizolować ofiarę od źródła prądu zachowując wszelkie środki ostrożności. W razie zatrzymania akcji serca należy podjąć akcję reanimacyjną. Reanimację należy podjąć nawet wówczas, gdy minęło już dużo czasu od samego momentu porażenia.
C) Oparzenia wywołane substancjami chemicznymi.
Do najczęstszych oparzeń chemicznych należą oparzenia kwasami lub zasadami (ługami).
OPARZENIA KWASAMI - zarówno nieorganicznymi (siarkowym, solnym, itp.), jak i organicznymi (octowym, karbolowym) skutkują suchą martwicą tkanek.
PIERWSZA POMOC- należy obmyć oparzone miejsca bieżącą wodą przez około 10-15 minut. Po obmyciu wodą powinno się polać ranę 3% roztworem sody oczyszczonej.
OPARZENIA ZASADAMI - najczęstsze są oparzenia zasadą sodową, zasadą potasową oraz niegaszonym wapnem, które wywołują rozpływną martwicę dotkniętych oparzeniami tkanek.
PIERWSZA POMOC- należy obmywać oparzone miejsca bieżącą wodą przez około 10-15 minut po wcześniejszym dokładnym mechanicznym oczyszczeniu rany z resztek zasad. Następnie ostrożnie zobojętnia się ranę, najczęściej okładem ze słabym roztworem kwasu borowego, cytrynowego albo octowego.
Zał. 2
ODMROŻENIA
Uszkodzenia skóry i leżących pod nią tkanek, które wywołało działanie niskich temperatur, nazywane są odmrożeniami. Najbardziej narażone na odmrożenia są palce nóg i rąk, nos, uszy i policzki.
Odmrożenia klasyfikuje się na trzystopniowej skali:
I stopień odmrożenia - zaczerwienienie, obrzęki, uczucie pieczenia i drętwienia odmrożonych części ciała.
II stopień odmrożenia - Tkanki są o wiele bardziej zaczerwienione, są rozległe obrzęki oraz pęcherze z surowicą albo z płynem surowiczo-krwistym
III stopień odmrożenia - martwica zsiniałej skóry.
PIERWSZA POMOC- ofiarę odmrożeń należy jak najszybciej przenieść w ciepłe miejsce i zdjąć z niego uciskające odmrożone miejsca ubrania. Odmrożeń nie można niczym nacierać. Poszkodowanemu należy podać do picia cieple płyny (nie alkohol!). Na silne odmrożenia należy założyć jałowy opatrunek. Odmrożone części ciała można moczyć w chłodnej wodzie i bardzo powoli zwiększać jej temperaturę aż do temperatury pokojowej. Konieczne jest badanie lekarskie.