Paweł z Krosna - Oda do Apollina :

• Utwór rozpoczyna się od bezpośredniej apostrofy do Apollona ( patrona artystów, śpiewaków, poetów)

• Cel wypowiedzi poetyckiej - prośba o natchnienie poetyckie, aby mógł wychwalać zasługi swojego protektora Gabriela Perenyiego

• Po apostrofie do Apollona następuje opis boga, który jest „sędzią wieszczych strof”, „który przenika w serca głąb”

• Przy opisie Apolla autor wykorzystuje wiedzę z zakresu mitologii greckiej, ze szczegółami opisując postać Apolla (np. zadawanie śmierci strzałami, które nie pozostawiały ran na ciele, wymienia siostrzenicę Apolla- Dianę, wspomina o wyspie Tenedos)

• W kolejnych strofach zwraca się do Apolla wyrażeniem Febie oraz formułuje prośby „napełniaj moja pierś, ażebym oto mógł mojego opiekuna czcić tworząc godny jego wiersz”

• Następnie podmiot liryczny opisuje swojego protektora, który darzy czcią Apolla, przewyższa pozostałych cnotami i mądrością, jest chlubą węgierskiej ojczyzny

• Perenyiego cechuje mądrość, prawdomówność, hojność, uprzejmość i dostojność

• Na zakończenie utworu składa się bezpośredni zwrot podmiotu do Apolla o natchnienie

• W przedostatniej strofie można zauważyć pozorną skromność poety - nazywa swój styl gminnym i prostackim

• Utwór ma charakter panegiryku- stanowi apoteozę protektora Pawła z Krosna, gatunek ody narzuca stylistykę utworu, stąd sposób przedstawienia siebie jako uniżonego sługi swojego mecenasa, zaś utwór jako dar

• Utwór wykorzystuje odwołania mitologiczne w postaci Apolla i muz

• Tekst Pawła z Krosna zawiera w sobie treści raczej ubogie- pochlebstwo dla protektora i ofiarowanie mu własnych służb, nie posiada treści filozoficznych, egzystencjonalnych, refleksyjnych