ALGORYTM KARDIOWERSJI ELEKTRYCZNEJ

CZĘSTOSKURCZ Z poważnymi objawami związanymi z częstoskurczem

↓

Jeśli częstość skurczów komór > 150/min., przygotuj się do natychmiastowej kardiowersji. Można wykonać krótkie próby z użyciem leków w oparciu o konkretne arytmie. Natychmiastowa kardiowersja nie jest zazwyczaj konieczna, jeśli częstość akcji serca </= 150/ min.

↓

Zadbaj o dostępność przy łóżku: monitora nasycenia tlenem ssaka kroplówki zestawu do intubacji

↓

Stosuj premedykację, jeśli to tylko jest możliwe

↓

Synchronizowana kardiowersja - 100J , 200J, 300J, 360J jednofazowa dawka energii (lub klinicznie równoważna dawka dwufazowa) częstoskurcz komorowy napadowy częstoskurcz nadkomorowy migotanie przedsionków trzepotanie przedsionków

Etapy synchronizowanej kardiowersji:

1. rozważ podanie środka uspokajającego

2. włącz defibrylator (jedno- lub dwufazowy)

3. podłącz odprowadzenia monitora do pacjenta („biały na prawo, czerwony do żeber, pozostały do lewego ramienia”) i upewnij się, że rytm serca pacjenta jest wyświetlany prawidłowo

4. włącz tryb synchronizacji, naciskając „sync”

5. poszukuj znaczników na załamkach R, sygnalizujących tryb synchronizacji

6. w razie potrzeby wyreguluj wzmocnienie monitora do momentu, gdy znaczniki synchronizacji będą pojawiać się przy każdym załamku R

7. dobierz właściwy poziom energii

8. rozmieść podkładki przewodzące na ciele pacjenta (lub nałóż żel na łyżki)

9. przyłóż łyżki do pacjenta (rozmieszczenie sternum-apex)

10. poinformuj członków zespołu : „ Ładuję kardiowerter - odsuńcie się”

11. naciśnij przycisk „charge” (ładuj) na łyżce z oznaczeniem „apex” (prawa ręka)

12. po naładowaniu kardiowetera / defibrylatora rozpocznij wypowiadanie końcowych zdań. Przed każdym wstrząsem wypowiedz mocnym, zdecydowanym głosem następujący tekst:

• „Na trzy wykonam wstrząs. Jeden , odsunąłem się” (upewnij się, że nie dotykasz pacjenta, noszy ani sprzętu)

• „Dwa, odsunęliście się” (sprawdź wzrokowo, czy nikt nie dotyka pacjenta ani noszy. W szczególności zwróć uwagę na osobę wykonującą oddechy. Ręce tej osoby nie powinny dotykać urządzeń wspomagających wentylację, w tym rurki dotchawiczej! Upewnij się, że tlen nie przepływa w okolicy klatki piersiowej pacjenta. Wyłącz tlen lub skieruj go w innym kierunku niż klatka piersiowa pacjenta)

• „ trzy, wszyscy się odsunęli” (przed naciśnięciem przycisku wstrząsu jeszcze raz sprawdź siebie)

13. preferowane są elektrody samoprzylepne; jeśli używane są łyżki, zastosuj nacisk 11kg na obie łyżki

14. naciśnij jednocześnie przyciski „discharge” na łyżkach lub przycisk wstrząsu w urządzeniu

15. sprawdź monitor; jeśli częstoskurcz utrzymuje się, zwiększ liczbę dżuli zgodnie z algorytmem kardiowersji elektrycznej

16. przywróć tryb synchronizacji po każdej synchronizowanej kardiowersji, ponieważ wiekszość defibrylatorów powraca do trybu bez synchronizacji. Takie działanie defibrylatora umożliwia natychmiastowe wykonanie wstrząsu w razie, gdyby kardiowersja spowodowała migotanie komór.

Skuteczne terapie obejmowały środek uspokajający (np. diazepam, midazolam, barbiturany, etomidat, ketaminę, metoheksital, propofol) wraz ze środkiem przeciwbólowym (np. fentanylem, morfiną) lub bez niego. Wielu specjalistów zaleca znieczulenie , jeśli jest ono łatwo dostępne.

Dopuszczalne są zarówno jednofazowe, jak i dwufazowe kształty fali, jeśli są udokumentowane jako klinicznie równoznaczne ze sprawozdaniami z udanych wstrząsów jednofazowych. Należy zwrócić uwagę na ewentualną konieczność ponownej synchronizacji po każdej kardiowersji. W przypadku opóźnień w synchronizacji i krytycznego stanu klinicznego pacjenta należy niezwłocznie przejść do wstrząsów niezsynchronizowanych. Polimorficzny częstoskurcz komorowy (nieregularna postać i niemiarowa częstość skurczy) należy leczyć jak migotanie komór. Napadowy częstoskurcz nadkomorowy i trzepotanie przedsionków często reagują na niższe poziomy energii (należy zacząć od 50J w jednej fazie)

1

1